‏‹خرداندیشی› در حینی که انتها نزدیک می‌شود

‏«لکن انتهای همه چیز نزدیک است.‏ پس خرداندیش .‏ .‏ .‏ باشید.‏»‏‏—‏ ۱پطرس ۴:‏۷‏.‏

۱.‏ «خرداندیش» بودن شامل چه می‌شود؟‏

سخن پطرس رسول در بالا می‌باید تأثیر فراوانی بر روی نحوهٔ زندگی مسیحیان داشته باشد.‏ معهذا،‏ پطرس به خوانندگان رسالهٔ خود نگفت که از مسئولیتهای معمولی و رسیدگی به امور زندگی گریزان باشند؛‏ او همچنین نمی‌خواست در رابطه با نابودی قریب‌الوقوع،‏ احساس ترس و اضطراب بی‌حد و حصر در آنان به وجود آورد.‏ در عوض،‏ او آنان را ترغیب کرد:‏ «خرداندیش .‏ .‏ .‏ باشید.‏» «خرداندیش» بودن شامل این می‌شود که قضاوت صحیح انجام دهیم و در اعمال و گفتارمان معقول،‏ دانا و منطقی باشیم.‏ بدین معنی که بگذاریم کلام خدا بر افکار و اعمالمان حاکم باشد.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۲‏)‏ از آنجایی که «در میان قومی کج‌رو و گردنکش» زندگی می‌کنیم،‏ باید خرداندیش باشیم تا بتوانیم مانع ایجاد مشکلات و سختی‌ها شویم.‏—‏فیلپیان ۲:‏۱۵‏.‏

۲.‏ صبر و تحمل یَهُوَه در این روزگار چه نفعی برای مسیحیان دارد؟‏

^۲ «خرداندیشی» همچنین به ما کمک می‌کند تا به طور عاقلانه و با واقع‌بینی به خود بنگریم.‏ (‏تیطس ۲:‏۱۲؛‏ رومیان ۱۲:‏۳‏)‏ با در نظر گرفتن متن ۲پطرس ۳:‏۹‏،‏ این کاری بس ضروری است:‏ «خداوند در وعدهٔ خود تأخیر نمینماید چنانکه بعضی تأخیر میپندارند بلکه بر شما تحمّل مینماید چون نمیخواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه بتوبه گِرایَنْد.‏» توجه کن که یَهُوَه نه فقط بر بی‌ایمانان بلکه «بر شما» اعضای جماعت مسیحی نیز تحمل می‌نماید.‏ چرا؟‏ چون یَهُوَه «نمیخواهد که کسی هلاک گردد.‏» شاید هنوز عده‌ای باید تغییرات و تعدیلاتی در خود ایجاد کنند تا هدیهٔ زندگی ابدی نصیبشان شود.‏ بنابراین،‏ بگذار به مواردی بنگریم که احتمالاً اصلاحاتی باید در آنها انجام گیرد.‏

‏‹خرداندیشی› در روابط شخصی‌مان

۳.‏ والدین در خصوص فرزندانشان چه سؤالاتی را می‌توانند از خود بکنند؟‏

^۳ خانهٔ ما باید منزلگاه صلح باشد.‏ لذا بعضی خانه‌ها «خانهٔ پُر از .‏ .‏ .‏ مخاصمت» است.‏ (‏امثال ۱۷:‏۱‏)‏ خانوادهٔ تو چطور؟‏ آیا خانهٔ تو عاری از «خشم و فریاد و بدگوئی» است؟‏ (‏افسسیان ۴:‏۳۱‏)‏ فرزندانت چطور؟‏ آیا آنان احساس می‌کنند که محبوب والدینشان هستند و از آنان قدردانی به عمل می‌آید؟‏ (‏با لوقا ۳:‏۲۲ مقایسه شود.‏)‏ آیا وقت صرف تعلیم و تربیت آنان می‌کنی؟‏ آیا آنان را ‹در عدالت تربیت› می‌کنی یا اینکه با خشم و عصبانیت مورد توبیخ قرار می‌دهی؟‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ از آنجایی که فرزندان «میراث از جانب خداوند میباشند،‏» نحوهٔ رفتار ما با آنان برای خداوند بسیار اهمیت دارد.‏—‏مزمور ۱۲۷:‏۳‏.‏

۴.‏ الف)‏ رفتار خشن شوهر با زن خود احتمالاً به چه منجر می‌شود؟‏ ب)‏ چگونه زنان می‌توانند با خدا در صلح بوده و بر سعادت خانواده بیفزایند؟‏

^۴ همسرمان چطور؟‏ «مردان زنان خویشرا مثل بدن خود محبّت نمایند زیرا هر که زوجهٔ خود را محبّت نماید خویشتنرا محبّت مینماید،‏ زیرا هیچکس هرگز جسم خود را دشمن نداشته است بلکه آنرا تربیت و نوازش میکند چنانکه خداوند نیز کلیسا را.‏» (‏افسسیان ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ مرد بدرفتار،‏ زورگو یا غیرمنطقی نه فقط آرامش منزل خویش را به مخاطره می‌اندازد بلکه باعث تضعیف رابطهٔ خود با خدا می‌شود.‏ (‏۱پطرس ۳:‏۷‏)‏ حال،‏ زنان چطور؟‏ لازم است که آنان نیز ‹شوهران خود را اطاعت کنند چنانکه خداوند را.‏› (‏افسسیان ۵:‏۲۲‏)‏ علاقه به جلب رضایت خدا،‏ به زن کمک می‌کند ضعفهای شوهر خود را نادیده گرفته،‏ بدون رنجش و دلخوری مطیع وی باشد.‏ گاهی اوقات،‏ زنی ممکن است احساس کند باید نظر خود را بیان کند.‏ در امثال ۳۱:‏۲۶ آمده است که زن لایق و توانا «دهان خود را بحکمت میگشاید،‏ و تعلیم محبّت‌آمیز بر زبان وی است.‏» او با شوهر خود از روی مهر و با احترام رفتار می‌کند و به این صورت،‏ با خدا در صلح بوده،‏ بر سعادت کل خانواده می‌افزاید.‏—‏امثال ۱۴:‏۱‏.‏

۵.‏ چرا جوانان باید به پند کتاب مقدس در خصوص رفتار با والدین توجه نمایند؟‏

^۵ فرزندان و جوانان،‏ شما چگونه با والدین خود رفتار می‌کنید؟‏ آیا با والدین خود با جملات کنایه‌دار و غیرمحترمانه که اغلب در دنیا مجاز و روا دانسته می‌شود،‏ صحبت می‌کنید؟‏ یا اینکه از فرمان کتاب مقدس اطاعت می‌کنید:‏ «ای فرزندان والدین خود را در خداوند اطاعت نمائید زیرا که این انصاف است.‏ پدر و مادر خود را احترام نما که این حکم اوّل با وعده است،‏ تا ترا عافیت باشد و عمر دراز بر زمین کنی»؟‏—‏افسسیان ۶:‏۱-‏۳‏.‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم با پرستندگان دیگر در صلح باشیم؟‏

^۶ همچنین وقتی در رابطهٔ خود با پرستندگان دیگر ‹سلامتی [صلح] را می‌طلبیم و آنرا تعاقب می‌نماییم،‏› از خود ‹خرداندیشی› نشان می‌دهیم.‏ (‏۱پطرس ۳:‏۱۱‏)‏ گاه‌گاهی اختلاف‌نظرها و سوء تفاهمهایی پیش می‌آید.‏ (‏یعقوب ۳:‏۲‏)‏ اگر اجازه دهیم خصومت دلمان را چرکین کند،‏ صلح کل جماعت را در معرض خطر قرار می‌دهیم.‏ (‏غلاطیان ۵:‏۱۵‏)‏ بنابراین،‏ مناقشات را فوراً حل و فصل کنید و در پی راه حلهای صلح‌جویانه باشید.‏—‏متی ۵:‏۲۳-‏۲۵؛‏ افسسیان ۴:‏۲۶؛‏ کولسیان ۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

‏«خرداندیشی» و مسئولیتهای خانوادگی

۷.‏ الف)‏ پولس چگونه ما را تشویق می‌کند که در امور عادی و روزمره «خرداندیش» باشیم؟‏ ب)‏ نظر شوهران و زنان مسیحی در مورد مسئولیتهای خانوادگی باید چه باشد؟‏

^۷ پولس رسول به ما مسیحیان نصیحت کرد که «با خرداندیشی .‏ .‏ .‏ زیست کنیم.‏» (‏تیطس ۲:‏۱۲‏)‏ جالب توجه است که پولس در متن رسالهٔ خود،‏ زنان را ترغیب می‌کند «شوهردوست و فرزنددوست باشند و خرداندیش و عفیفه و خانه‌نشین.‏» (‏تیطس ۲:‏۴،‏ ۵‏)‏ پولس این مطلب را بین سالهای ۶۱-‏۶۴ د.‏م.‏ نوشت یعنی چند سال پیش از انتهای سیستم یهودی.‏ لیکن،‏ هنوز امور عادی و روزمره همچون خانه‌داری دارای اهمیت بود.‏ بنابراین،‏ شوهران و زنان می‌بایست با دید مثبت و سالمی به مسئولیتهای داخلی و خانوادگی خود می‌نگریستند تا «مبادا کلام خدا متّهم شود.‏» یک بار،‏ سرپرست خانواده‌ای به علت ظاهر خجالت‌آور خانهٔ خود از مهمانش عذرخواهی کرد و توضیح داد،‏ «از آنجایی که به خدمت پیشگامی مشغول بوده» نتوانسته است خانه را تعمیر کند.‏ هر گونه از خود گذشتگی برای ملکوت قابل تحسین است لیکن باید بسیار مواظب باشیم سعادت خانواده را به مخاطره نیندازیم.‏

۸.‏ چگونه سرپرستان خانواده‌ها می‌توانند به روش متعادلی به نیازهای خانوادهٔ خود رسیدگی کنند؟‏

^۸ کتاب مقدس پدران را ترغیب می‌کند که به خانوادهٔ خود اولویت بدهند و می‌گوید کسی که تدارکات لازم را برای خانوادهٔ خود نبیند،‏ «منکر ایمان و پست‌تر از بی‌ایمانست.‏» (‏۱تیموتاؤس ۵:‏۸‏)‏ معیارهای زندگی در سطح جهان متفاوت می‌باشد و خوب است که فرد انتظارات مادی زیادی نداشته باشد.‏ نویسندهٔ امثال در باب ۳۰ آیهٔ ۸ دعا کرد:‏ «مرا نه فقر ده و نه دولت.‏» با وجود این،‏ والدین نباید به احتیاجات مادی فرزندانشان بی‌اعتنایی نشان دهند.‏ برای مثال،‏ آیا عاقلانه است که به منظور تعاقب امتیازات تئوکراتیک،‏ خانوادهٔ خود را از برخورداری از نیازهای اصلی زندگی تعمداً محروم بداریم؟‏ آیا این کار باعث انزجار فرزندانمان نخواهد شد؟‏ از سوی دیگر،‏ امثال ۲۴:‏۲۷ می‌گوید:‏ «کار خود را در خارج آراسته کن،‏ و آنرا در مِلْک مُهیّا ساز،‏ و بعد از آن خانهٔ خویشرا بنا نما.‏» بلی،‏ در حالی که توجه به مادیات جای خود را دارد،‏ ‹بنا نمودن خانهٔ خویش›—‏از لحاظ روحانی و عاطفی—‏از ارزشی حیاتی برخوردار است.‏

۹.‏ چرا عاقلانه است که سرپرستان خانواده به احتمال بیماری و مرگ فکر کنند؟‏

^۹ آیا ترتیبی داده‌ای که در صورت مرگ اتفاقی تو،‏ اعضای خانواده‌ات بتوانند نیازهای خود را برآورده کنند؟‏ در امثال ۱۳:‏۲۲ آمده است:‏ «مردِ صالحْ پسران پسرانرا ارث خواهد داد.‏» والدین علاوه بر دادن میراثی همچون معرفت یَهُوَه و رابطه با او به فرزندان خود،‏ علاقه دارند احتیاجات مادی آنان را نیز برآورده کنند.‏ در بسیاری از کشورها،‏ سرپرستان مسئول خانواده سعی می‌کنند مقداری پول پس‌انداز کرده،‏ وصیتنامهٔ قانونی و بیمه داشته باشند،‏ چرا که در برابر «وقتی و اتّفاقی،‏» حتی قوم خدا نیز مصون نیست.‏ (‏جامعه ۹:‏۱۱‏)‏ پول «ملجائی» یا محافظی می‌باشد که با برنامه‌ریزی دقیق در مصرف آن،‏ می‌توانیم مانع بروز مشکلات شویم.‏ (‏جامعه ۷:‏۱۲‏)‏ در کشورهایی که دولت مخارج خدمات درمانی را نمی‌پردازد،‏ بعضی اشخاص ممکن است تصمیم بگیرند مبلغی را برای نیازهای درمانی کنار بگذارند و یا به نوعی خود را تحت پوشش بیمهٔ درمانی قرار دهند.‏a

۱۰.‏ والدین مسیحی چگونه می‌توانند برای فرزندان خود «ذخیره کنند»؟‏

^۱۰ کتاب مقدس همچنین می‌گوید:‏ «نمیباید فرزندان برای والدین ذخیره کنند بلکه والدین برای فرزندان.‏» (‏۲قرنتیان ۱۲:‏۱۴‏)‏ در دنیا رسم بر این است که والدین برای تحصیل و ازدواج فرزندشان در آینده،‏ پول ذخیره می‌کنند تا به این شکل آنان بتوانند زندگی خوبی را آغاز نمایند.‏ آیا تاکنون به این مسئله فکر کرده‌ای که مبلغی برای آیندهٔ روحانی فرزندت ذخیره کنی؟‏ برای مثال،‏ فرض کنیم فرزند بالغی در خدمت تمام‌وقت می‌باشد.‏ اگر چه خادمین تمام‌وقت نباید توقع و یا حتی انتظار حمایت از جانب دیگران را داشته باشند،‏ والدین بامحبت ممکن است تصمیم بگیرند ‹مشارکت در احتیاجات فرزند خود کنند› و به این طریق به او کمک کنند تا بتواند در خدمت تمام‌وقت باقی بماند.‏—‏رومیان ۱۲:‏۱۳؛‏ ۱سموئیل ۲:‏۱۸،‏ ۱۹؛‏ فیلپیان ۴:‏۱۴-‏۱۸‏.‏

۱۱.‏ آیا داشتن نظری واقعبینانه در مورد پول،‏ نشان عدم ایمان است؟‏ لطفاً توضیح بده.‏

^۱۱ داشتن نظری واقع‌بینانه در مورد پول،‏ نشانگر عدم ایمان به این واقعیت نیست که سیستم شریر شیطان به انتهای خود نزدیک شده است.‏ این عمل به معنی اظهار «حکمتِ کامل» و همچنین قضاوت درست و سلیم است.‏ (‏امثال ۲:‏۷؛‏ ۳:‏۲۱‏)‏ عیسی گفت که در استفاده از پول،‏ «ابنای [پسران] اینجهان .‏ .‏ .‏ از ابنای نور عاقلتر هستند.‏» (‏لوقا ۱۶:‏۸‏)‏ بنابراین،‏ جای تعجبی نیست که عده‌ای لازم دیده‌اند تغییراتی در طرز استفاده از دارایی خود ایجاد کنند تا بهتر بتوانند احتیاجات خانوادهٔ خود را برآورده نمایند.‏

‏‹خرداندیشی› در مورد تحصیل

۱۲.‏ چگونه عیسی به شاگردان خود آموزش داد که خود را با اوضاع جدید وفق دهند؟‏

^۱۲ «صورت اینجهان در گذر است» و تحولات وسیع اقتصادی و پیشرفتهای تکنولوژیکی بسرعت انجام می‌گیرد.‏ (‏۱قرنتیان ۷:‏۳۱‏)‏ معهذا،‏ عیسی به شاگردان خود آموزش داد که خود را با اوضاع و شرایط وفق دهند.‏ وقتی عیسی داشت آنان را برای اولین فعالیت موعظه‌شان می‌فرستاد،‏ به آنان گفت:‏ «طلا یا نقره یا مس در کمرهای خود ذخیره مکنید و برای سفر توشه‌دان یا دو پیراهن یا کفشها یا عصا برندارید زیرا که مزدور مستحقّ خوراک خود است.‏» (‏متی ۱۰:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ لیکن در موقعیت دیگری،‏ عیسی گفت:‏ «هر که کیسه دارد آنرا بردارد و همچنین توشه‌دانرا.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۳۶‏)‏ چه تغییر اوضاعی به وجود آمده بود؟‏ شرایط عوض شده،‏ محیط مذهبی متخاصم‌تر شده بود و اکنون،‏ شاگردان عیسی می‌بایست شخصاً تدارکات لازم را برای خود می‌دیدند.‏

۱۳.‏ مقصود اصلی از تحصیل چیست و چگونه والدین می‌توانند در این خصوص،‏ فرزندان خود را یاری کنند؟‏

^۱۳ امروز نیز شاید لازم باشد والدین واقعیات اقتصادی روزگار ما را در نظر بگیرند.‏ برای مثال،‏ آیا ترتیبی داده‌ای که فرزندانت بتوانند آموزش مناسب و کافی کسب کنند؟‏ مقصود اصلی از تحصیل،‏ باید این باشد که فرد جوان آمادگی پیدا کند همچون خادم عامل و کاردانی به یَهُوَه خدمت کند.‏ در ضمن،‏ مهمترین تحصیل،‏ تحصیل روحانی است.‏ (‏اشعیا ۵۴:‏۱۳‏)‏ والدین همچنین قابلیت فرزندانشان را در امرار معاش،‏ در نظر دارند.‏ بنابراین،‏ فرزندان خود را راهنمایی نموده،‏ آنان را در انتخاب دروس مناسب یاری کنید و دربارهٔ اینکه آیا تحصیلات بیشتر کار عاقلانه‌ای است یا خیر،‏ با آنان صحبت کنید.‏ اینگونه تصمیم‌گیری‌ها،‏ مسئولیتی خانوادگی است و دیگران نباید طریق اتخاذشده را مورد سرزنش و انتقاد قرار دهند.‏ (‏امثال ۲۲:‏۶‏)‏ دربارهٔ اشخاصی که تصمیم گرفته‌اند در منزل به فرزندانشان آموزش دهند،‏ چطور؟‏b در حالی که عدهٔ بسیاری توانسته‌اند در منزل به طور قابل تحسینی موجبات تحصیل فرزندان خود را فراهم سازند،‏ برای بعضی دیگر انجام این وظیفه سخت‌تر از آنچه که تصور می‌کرده‌اند بوده و این مسئله،‏ به زیان فرزندانشان تمام شده است.‏ بنابراین،‏ اگر به فکر آموزش دادن به فرزندان خود در منزل هستی،‏ حساب همه جای کار را بکن و به طور واقعبینانه‌ای برآورد کن که آیا از مهارت،‏ آزمودگی و انضباط شخصی لازم به منظور ادامهٔ آموزش،‏ برخوردار هستی یا خیر.‏—‏لوقا ۱۴:‏۲۸‏.‏

‏«چیزهای بزرگ .‏ .‏ .‏ طلب منما»‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ باروک چگونه تعادل روحانی خود را از دست داده بود؟‏ ب)‏ چرا ‹طلبیدن چیزهای بزرگ› حماقت می‌بود؟‏

^۱۴ از آنجایی که پایان این سیستم هنوز فرا نرسیده است،‏ امکان دارد بعضی افراد تمایل به جستجو و مطالبهٔ آنچه دنیا ارائه می‌دهد،‏ داشته باشند—‏حرفه‌هایی با سمت بالا،‏ مشاغل پرمنفعت و همچنین ثروت.‏ سرگذشت منشی ارمیا،‏ باروک را در نظر بگیر.‏ او شکایت کرد و گفت:‏ «وای بر من زیرا خداوند بر درد من غم افزوده است،‏ از ناله کشیدن خسته شده‌ام و استراحت نمییابم.‏» (‏ارمیا ۴۵:‏۳‏)‏ باروک خسته و وامانده شده بود.‏ خدمت کردن به عنوان منشی ارمیا،‏ کار مشکل و پرمشقتی بود.‏ (‏ارمیا ۳۶:‏۱۴-‏۲۶‏)‏ فشار و سختی ظاهراً تمامی نداشت.‏ این موضوع،‏ راجع به ۱۸ سال پیش از نابودی اورشلیم می‌باشد.‏

^۱۵ یَهُوَه به باروک گفت:‏ «آنچه بنا کرده‌ام منهدم خواهم ساخت و آنچه غرس نموده‌ام یعنی تمامئ این زمینرا از ریشه خواهم کند.‏ و آیا تو چیزهای بزرگ برای خویشتن میطلبی؟‏ آنها را طلب منما.‏» باروک تعادل خود را از دست داده بود.‏ او شروع به ‹طلبیدن چیزهای بزرگ برای خویشتن،‏› احتمالاً چیزهایی همچون ثروت،‏ شهرت و یا امنیت مالی کرده بود.‏ از آنجایی که یَهُوَه درصدد بود ‹تمامئ آن زمینرا از ریشه بکند،‏› در طلب چنین چیزهایی بودن چه معنی و فایده‌ای می‌توانست داشته باشد؟‏ از این جهت،‏ یَهُوَه برای اینکه باروک را سر عقل بیاورد،‏ به او تذکر داد:‏ «زیرا .‏ .‏ .‏ اینک من بر تمامئ بشر بلا خواهم رسانید امّا در هر جائیکه بروی جانترا بتو بغنیمت خواهم بخشید.‏» با نابودی اورشلیم،‏ هر گونه اموال شخصی انسانها نیز نابود می‌شد!‏ یَهُوَه فقط تضمین کرد که ‹جان› باروک را نجات داده،‏ ‹بغنیمت به وی ببخشد.‏›—‏ارمیا ۴۵:‏۴،‏ ۵‏.‏

۱۶.‏ امروز قوم یَهُوَه چه درسی می‌توانند از سرگذشت باروک بیاموزند؟‏

^۱۶ باروک تذکر و تأدیب یَهُوَه را پذیرفت و حقیقتاً همانطور که یَهُوَه وعده داده بود،‏ نجات پیدا کرد.‏ (‏ارمیا ۴۳:‏۶،‏ ۷‏)‏ این چه درس مهم و آموزنده‌ای برای قوم یَهُوَه در این روزها می‌باشد!‏ الآن،‏ زمان آن نیست که ‹چیزهای بزرگ برای خویشتن بطلبیم.‏› چرا؟‏ زیرا «دنیا و شهوات آن در گذر است.‏»—‏۱یوحنا ۲:‏۱۷‏.‏

بهترین استفاده از زمان باقی‌مانده

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ عکس‌العمل یونس در برابر توبهٔ مردم نینوی چه بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه درسی به یونس داد؟‏

^۱۷ حال،‏ چگونه می‌توانیم از زمان باقی‌مانده به بهترین نحو استفاده کنیم؟‏ بگذار از سرگذشت یونس نبی درسی بیاموزیم.‏ او ‹به نینوی رفت و .‏ .‏ .‏ به ندا کردن شروع نمود و گفت بعد از چهل روز نینوی سرنگون خواهد شد.‏› لذا مسئله‌ای که باعث تعجب یونس شد این بود که مردم نینوی نسبت به پیام او واکنش نشان داده،‏ توبه کردند!‏ یَهُوَه از نابود کردن شهر منصرف شد.‏ عکس‌العمل یونس چه بود؟‏ او گفت:‏ «پس حال ای خداوند جانم را از من بگیر زیرا که مردن از زنده ماندن برای من بهتر است.‏»—‏یونس ۳:‏۳،‏ ۴؛‏ ۴:‏۳‏.‏

^۱۸ سپس،‏ یَهُوَه درس مهمی به یونس داد.‏ یَهُوَه «کدوئی رویانید و آنرا بالای یُونُس نموّ داد تا بر سرِ وی سایه افکنده .‏ .‏ .‏ و یُونُس از کدو بینهایت شادمان شد.‏» لیکن شادی یونس طولی نینجامید و اندکی بعد،‏ آن گیاه خشک شد.‏ آسایش یونس سلب شد و به این علت «غضبناک» گشت.‏ در آن موقع،‏ یَهُوَه به او تفهیم کرد و گفت:‏ «دل تو برای کدو بسوخت .‏ .‏ .‏ و آیا دل من بجهة نینوی شهر بزرگ نسوزد که در آن بیشتر از صد و بیست هزار کس میباشند که در میان راست و چپ تشخیص نتوانند داد و نیز بهایم بسیار؟‏»—‏یونس ۴:‏۶،‏ ۷،‏ ۹-‏۱۱‏.‏

۱۹.‏ از چه طرز فکر خودخواهانه‌ای باید اجتناب کنیم؟‏

^۱۹ چقدر استدلال یونس خودخواهانه بود!‏ دل او برای گیاهی سوخت،‏ در حالی که ذره‌ای ترحم برای مردم نینوی نشان نداد—‏مردمی که از نظر روحانی ‹نمی‌توانستند دست راستشان را از چپشان تشخیص بدهند.‏› ما نیز شاید آرزوی نابودی این جهان شریر را داشته باشیم و در این مورد حق داریم!‏ (‏۲تسالونیکیان ۱:‏۸‏)‏ معهذا،‏ در حالی که انتظار چنین واقعه‌ای را می‌کشیم،‏ مسئول هستیم به انسانهای صادقی که از نظر روحانی ‹نمی‌توانند دست راستشان را از چپشان تشخیص بدهند،‏› کمک کنیم.‏ (‏متی ۹:‏۳۶؛‏ رومیان ۱۰:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ آیا از وقت کوتاه باقی‌مانده استفاده خواهی کرد تا حدالمقدور به انسانها کمک کنی معرفت ارزشمند یَهُوَه را تحصیل نمایند؟‏ چه لذتی می‌تواند به اندازهٔ لذت این کار باشد که انسانی را در کسب حیات یاری کنی؟‏

توأم با ‹خرداندیشی› به زندگی ادامه بده

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ طی زمانی که در پیش داریم در چه مواردی می‌توانیم «خرداندیش» باشیم؟‏ ب)‏ برکاتی ناشی از زندگی توأم با ‹خرداندیشی› کدامند؟‏

^۲۰ همچنانکه سیستم شیطان به سوی نابودی پیش می‌رود،‏ ما یقیناً با مشکلات و سختی‌های جدیدی مواجه خواهیم شد.‏ در رسالهٔ دوم تیموتاؤس ۳:‏۱۳ پیشگویی شده است:‏ «مردمان شریر و دغاباز در بدی ترقّی خواهند کرد.‏» لیکن «مبادا در جانهای خود ضعف کرده خسته شوید.‏» (‏عبرانیان ۱۲:‏۳‏)‏ به یَهُوَه متوسل شو و او تو را نیرو بخشیده،‏ تقویت خواهد نمود.‏ (‏فیلپیان ۴:‏۱۳‏)‏ یاد بگیر که انطباق‌پذیر باشی و به جای فکر کردن به گذشته،‏ خود را با این اوضاع رو به وخامت وفق بده.‏ (‏جامعه ۷:‏۱۰‏)‏ حکمت کامل را به کار بسته،‏ هدایت «غلام امین و دانا» را مدام دنبال کن.‏—‏متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

^۲۱ ما نمی‌دانیم چقدر وقت باقی مانده است.‏ با وجود این،‏ می‌توانیم با اطمینان بگوییم «انتهای همه چیز نزدیک است.‏» تا فرا رسیدن انتها،‏ بگذار در رفتار با یکدیگر،‏ در نحوهٔ مراقبت و نگهداری از خانواده‌مان و در وظایف و مسئولیتهای روزمرهٔ خود «خرداندیش» باشیم.‏ با انجام این کار،‏ همگی می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که نهایتاً «بیداغ و بیعیب در سلامتی» یافت خواهیم شد!‏—‏۲پطرس ۳:‏۱۴‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

نکاتی برای مرور

◻ چگونه می‌توانیم در روابط شخصی‌مان «خرداندیش» باشیم؟‏

◻ چگونه می‌توانیم در رسیدگی به مسئولیتهای خانوادگی متعادل باشیم؟‏

◻ چرا والدین باید به تحصیلات فرزندان خود توجه داشته باشند؟‏

◻ از سرگذشت باروک و یونس چه می‌آموزیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

بدرفتاری زن و شوهر با یکدیگر موجب تضعیف رابطهٔ ایشان با یَهُوَه می‌شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

لازم است که والدین به تحصیل فرزندان خود علاقه و توجه داشته باشند