همچنان با خدا راه بروید
«همچنان به روح راه بروید پس شهوات جسم را بجا نخواهید آورد.»—غلاطیان ۵:۱۶، ترجمهٔ دنیای جدید.
۱. الف) خَنُوخ تحت چه شرایط و تا چه مدتی با خدا راه رفت؟ ب) نوح تا چه مدت با خدا راه رفت، و چه مسئولیت‌های سنگینی را بر دوش داشت؟
کتاب مقدس به ما می‌گوید که خَنُوخ «با خدا راه میرفت.» با وجود سخنان زشت و رفتار غیرخدایی اطرافیانش، با پشتکار تا پایان عمر خود یعنی تا سن ۳۶۵ سالگی، با خدا راه رفت. (پیدایش ۵:۲۳، ۲۴؛ یهودا ۱۴، ۱۵) نوح نیز «با خدا راه میرفت.» او با وجود اینکه باید خانوادهٔ خود را پرورش می‌داد، و با دنیایی دست و پنجه نرم می‌کرد که تحت تأثیر فرشتگان سرکش و فرزندان بیرحم آنها قرار داشت، و به تمام جزئیاتی که ساختن کشتی عظیمی که بزرگترین وسیلهٔ نقلیهٔ دریایی دوران باستان بود رسیدگی می‌کرد، با خدا راه میرفت. پس از طوفان و حتی هنگامی که سرکشی بر ضد یَهُوَه در بابل مجدداً بالا گرفت او همچنان با خدا راه میرفت. در واقع، نوح تا هنگام مرگش در سن ۹۵۰ سالگی پیوسته با خدا راه میرفت.—پیدایش ۶:۹؛ ۹:۲۹.
۲. ‹با خدا راه رفتن› به چه معنی است؟
۲ هنگامی که کتاب مقدس می‌گوید که این مردان باایمان با خدا ‹راه می‌رفتند›، به زبان استعاره سخن می‌گوید. این گفته به این معناست که رفتار خَنُوخ و نوح نشانگر ایمان استوار آنان به خدا بود. آنها به فرمان خدا عمل کرده و زندگی خویش را مطابق آنچه در مورد رفتار خدا با انسان‌ها می‌دانستند تنظیم می‌کردند. (مقایسه شود با ۲تواریخ ۷:۱۷.) آنها نه تنها از لحاظ فکری با سخنان و اعمال خدا توافق داشتند، بلکه تحت هر شرایطی بر طبق همهٔ انتظارات او رفتار می‌کردند—البته تا آنجا که برای انسان‌های ناکامل ممکن است. از اینرو، به عنوان مثال، نوح به هر چه خدا او را امر فرمود عمل نمود.» (پیدایش ۶:۲۲) نوح نه پای خود را فراتر از دستوراتی که به او داده می‌شد می‌گذاشت و نه با بی‌مبالاتی از انجام آنها قصور می‌کرد. او از رابطه‌ای صمیمانه با یَهُوَه برخوردار بود و آزادانه به خدا دعا می‌کرد و راهنمایی‌ها و دستورات الهی را گرامی می‌داشت، و بدین ترتیب با خدا راه میرفت. آیا تو نیز همینطور عمل می‌کنی؟
راه مداوم زندگی
۳. برای کسانی که خود را به خدا وقف کرده و خادم تعمیدیافتهٔ او هستند چه چیزی اهمیت حیاتی دارد؟
۳ مشاهدهٔ افرادی که راه رفتن با خدا را آغاز می‌کنند باعث دلگرمی است. آنها گام‌های مثبتی در جهت ارادهٔ یَهُوَه برمی‌دارند و با این کار ایمان خود را نشان می‌دهند، ایمانی که بدون آن هیچکس نمی‌تواند مورد پذیرش خدا قرار گیرد. (عبرانیان ۱۱:۶) چقدر باعث خوشحالی ماست که می‌بینیم در عرض پنج سال اخیر به طور متوسط سالیانه بیش از ۰۰۰,۳۳۰ نفر خود را به خدا وقف کرده و برای تعمید گرفتن در آب آمادگی خود را اعلام کرده‌اند! اما برای آنها و همهٔ ما اهمیت دارد که همچنان با خدا راه برویم.—متی ۲۴:۱۳؛ مکاشفه ۲:۱۰.
۴. چرا اغلب اسرائیلیانی که مصر را ترک کردند با اینکه از خود تا حدی ایمان نشان دادند، وارد سرزمین موعود نشدند؟
۴ در روزگار موسی، خانواده‌های اسرائیلی برای برگزاری مراسم فِصح در مصر و پاشیدن خون بر تیرهای دو طرف در و سردر خانه‌هایشان، باید از خود ایمان نشان می‌دادند. (خروج ۱۲:۱-۲۸) با این حال هنگامی که لشکر فرعون در کنار دریای سُرخ از پشت به آنها نزدیک می‌شد، ایمان بسیاری از آنها متزلزل شد. (خروج ۱۴:۹-۱۲) مزمور ۱۰۶:۱۲ نشان می‌دهد که وقتی به سلامت از بستر خشک دریا گذشتند و دیدند که چگونه آبهای خروشان لشکریان مصری را نابود ساختند، دوباره «بکلام [یَهُوَه] ایمان آوردند.» اما اندکی بعد در صحرا در مورد آب آشامیدنی، غذا و امر سرپرستی شروع به شکایت کردند. آنها از گزارش منفیی که ده تن از دوازده جاسوسی که از سرزمین موعود بازگشته بودند با خود آوردند، به وحشت افتادند. تحت چنین اوضاعی همانطور که در مزمور ۱۰۶:۲۴ آمده است: «بکلام [خدا] ایمان نیاوردند.» آنها خواهان بازگشت به مصر بودند. ( اعداد ۱۴:۱-۴) فقط هنگامی باقیماندهٔ ایمان آنان ظاهر می‌شد که نمایش‌های خارق‌العاده‌ای از قدرت الهی را به چشم می‌دیدند. آنها به راه رفتن با خدا ادامه ندادند. در نتیجه، این اسرائیلیان به سرزمین موعود راه نیافتند.—مزمور ۹۵:۱۰، ۱۱.
۵. آیه‌های ۲قرنتیان ۱۳:۵ و امثال ۳:۵، ۶ چگونه به راه رفتن با خدا مربوط میشوند؟
۵ کتاب مقدس ما را چنین ترغیب می‌کند: «خود را امتحان کنید که در ایمان هستید یا نه، خود را باز یافت کنید.» (۲قرنتیان ۱۳:۵) بودن «در ایمان» به معنای آن است که به مجموعهٔ اعتقادات مسیحی پای‌بند باشیم. اگر بخواهیم در تمام عمر با موفقیت با خدا راه برویم این امری حیاتی خواهد بود. همچنین برای آنکه با خدا راه برویم باید ایمان بورزیم و کاملاً به یَهُوَه توکل کنیم. (امثال ۳:۵، ۶) دام‌ها و تله‌های زیادی وجود دارند که می‌توانند باعث شکست ما در این راه شوند. برخی از آنها کدامند؟
از دام اعتماد به نفس برحذر باش
۶. همهٔ مسیحیان چه نکته‌ای را در مورد زنا می‌دانند، و دربارهٔ چنین گناهانی چه فکر می‌کنند؟
۶ همهٔ کسانی که کتاب مقدس را مطالعه کرده، و زندگی خود را به یَهُوَه وقف کرده، تعمید یافته‌اند می‌دانند که کلام خدا زنا را محکوم می‌کند. (۱تسالونیکیان ۴:۱-۳؛ عبرانیان ۱۳:۴) این افراد موافق و مایل هستند که مطابق کلام خدا زندگی کنند. با این حال، روابط جنسی نامشروع همچنان یک از مؤثرترین دام‌های شیطان باقی مانده است. به چه دلیل؟
۷. مردان اسرائیلی در دشت مُوآب، دست به چه عملی زدند که بخوبی از نادرست بودن آن آگاه بودند؟
۷ کسانی که دست به چنین اعمال غیراخلاقی می‌زنند شاید در ابتدا نقشهٔ چنین کاری را نداشته باشند. ممکن است اسرائیلیان در دشت مُوآب نیز همینطور بوده‌اند. زنان مُوآبی و مِدیانی که مردان اسرائیلی را اغوا کردند، شاید در ابتدا به نظر این مردان که از زندگی در صحرا به تنگ آمده بودند، مهربان و مهمان‌نواز آمده باشند. اما هنگامی که اسرائیلیان دعوت معاشرت با افرادی را پذیرفتند که بَعل را بجای یَهُوَه می‌پرستیدند و اجازه می‌دادند که دختران جوانشان (حتی آن دسته از آنها که از خانواده‌های سرشناس بودند) با مردانی که شوهر آنها نبودند رابطهٔ جنسی برقرار کنند، چه پیش آمد؟ مردان اردوی اسرائیل برقراری چنین معاشراتی را خوشایند دانستند، اغوا شده و دست به کارهایی زدند که به نادرستی آنها واقف بودند، و این امر به قیمت زندگیشان تمام شد.—اعداد ۲۲:۱؛ ۲۵:۱-۱۵؛ ۳۱:۱۶؛ مکاشفه ۲:۱۴.
۸. در روزگار ما، چه عواملی می‌توانند فرد مسیحی را به انجام رابطهٔ جنسی غیراخلاقی بکشانند؟
۸ در روزگار ما چه عاملی می‌تواند باعث شود که فرد در چنین دامی گرفتار شود؟ با اینکه شاید فرد به جدیت اعمال جنسی غیراخلاقی واقف باشد، اگر به خطر اعتماد به نفس توجه نکند، امکان دارد خود را در موقعیتی قرار دهد که وسوسهٔ کار خلاف بر قدرت استدلال او فائق آید.—امثال ۷:۶-۹، ۲۱، ۲۲؛ ۱۴:۱۶.
۹. چه هشدارهایی از کتاب مقدس می‌توانند ما را از انجام اعمال غیراخلاقی مصون نگاه دارند؟
۹ کلام خدا صریحاً به ما اخطار می‌دهد که نباید به قدرت خود ببالیم و تصور کنیم که معاشرت بد نمی‌تواند ما را فاسد کند. تماشای برنامه‌های تلویزیونی که زندگی افراد بی‌بندوبار را نشان می‌دهند و مجله‌هایی که محرک امیال غیراخلاقی می‌باشند نیز از آنجمله هستند. (۱قرنتیان ۱۰:۱۱، ۱۲؛ ۱۵:۳۳) حتی معاشرت با هم‌ایمانان تحت اوضاع نادرست می‌تواند به مشکلات جدی بینجامد. تمایل بین دو جنس مخالف بسیار قوی است. از اینرو سازمان یَهُوَه با مهربانی به ما تذکر می‌دهد که با شخصی از جنس مخالف که همسر یا از افراد خانوادهٔ ما نیست تنها و دور از چشم دیگران نمانیم. برای آنکه با خدا راه برویم، باید از دام اعتماد به نفس بپرهیزیم و به توصیه‌های هشداردهنده‌ای که به ما می‌دهد عمل کنیم.—مزمور ۸۵:۸.
نگذار ترس از انسان ترا در چنگ خود بگیرد
۱۰. «ترس از انسان» چگونه دام میگستراند؟
۱۰ در امثال ۲۹:۲۵ به خطر دیگری اشاره می‌شود: «ترس از انسان دام میگستراند.» دام شکارچیان اغلب از حلقه‌ای تشکیل شده است که دور گردن حیوان تنگ می‌شود یا طنابی است که پای جانور در آن گیر می‌کند. (ایوب ۱۸:۸-۱۱) ترس از انسان نیز می‌تواند به همین شکل قدرت تکلم آزادانه را از شخص بگیرد و باعث شود طوری عمل کند که مورد پذیرش خدا واقع نشود. تمایل به جلب رضایت دیگران امری عادی است، و بی‌اعتنایی نسبت به نظرات دیگران نیز مطابق اخلاق مسیحی نیست. اما باید تعادل را رعایت کرد. هنگامی که شخص به علت نگرانی از عکس‌العمل دیگران دست به عملی می‌زند که خدا ممنوع کرده است یا از انجام کاری که کلام خدا به ما فرمان داده است سرباز می‌زند، به دام افتاده است.
۱۱. الف) چه چیزی می‌تواند از ما حفاظت کند تا تسلیم ترس از انسان نشویم؟ ب) یَهُوَه چگونه خادمان خود را که گرفتار ترس از انسان‌ها بودند، یاری کرد؟
۱۱ عاملی که ما را از افتادن در چنین دامی حفاظت می‌کند، گرایش طبیعی ما نیست بلکه ‹توکل بر خداوند› است. (امثال ۲۹:۲۵ب) با توکل به خدا، حتی افراد کمرو و خجالتی می‌توانند از خود شهامت نشان دهند و پایدار بمانند. تا وقتی که تحت فشارهای این سیستم شیطانی قرار داریم باید مراقب باشیم که در دام ترس از انسان گرفتار نشویم. هنگامی که ایزابل قصد کشتن ایلیا را کرد، ایلیا با اینکه پیش از آن با شهامت خدمت کرده بود، از ترس گریخت. (۱پادشاهان ۱۹:۲-۱۸) پطرس رسول نیز زیر فشار روحی، از ترس، منکر آشنایی با عیسی مسیح شد، و سال‌ها بعد نیز دوباره ترس بر او مستولی شده و برخلاف ایمان عمل کرد. (مرقس ۱۴:۶۶-۷۱؛ غلاطیان ۲:۱۱، ۱۲) با این حال، ایلیا و پطرس هر دو کمک روحانی را پذیرفتند و با اتکا به یَهُوَه همچنان به نحوی پسندیده به خدمت خود ادامه دادند.
۱۲. چه نمونه‌هایی در روزگار ما نشانگر افرادی هستند که یاری شده‌اند تا نگذارند ترس از انسان باعث شود آنچه مورد پسند خداست انجام دهند؟
۱۲ بسیاری از خادمان کنونی یَهُوَه نیز آموخته‌اند که چگونه بر دام ترس فائق آیند. یک دختر نوجوان از کشور گویان می‌گوید: «در مدرسه، باید در مقابل فشاری که دوستانم به من وارد می‌آورند خیلی مقاومت کنم.» ولی اضافه می‌کند: «اما ایمانم به یَهُوَه خیلی قوی است.» هنگامی که معلمش در مقابل همهٔ کلاس او را به دلیل ایمانش به باد تمسخر گرفت، او در دل به یَهُوَه دعا کرد. بعدها به طور خصوصی و با کاردانی به معلمش شهادت داد. در بِنین، مرد جوانی که مشغول فرا گرفتن خواست‌های یَهُوَه بود، هنگام بازدید از شهر زادگاهش تصمیم گرفت بتی را که پدرش برایش ساخته بود نابود سازد. او می‌دانست که آن بت تندیسی بی‌جان است و از آن ترسی نداشت، اما در عین حال می‌دانست که مردم غضبناک دهکده ممکن است قصد کشتن او را داشته باشند. به یَهُوَه دعا کرد، و سپس شبانه بت را برداشت و به داخل بیشه رفت و آن را نابود کرد. (مقایسه شود با داوران ۶:۲۷-۳۱.) هنگامی که زنی در جمهوری دومینیکن شروع به خدمت به یَهُوَه کرد، همسرش به او گفت، بین من و یَهُوَه باید یکی را انتخاب کنی. و حتی او را تهدید به طلاق کرد. آیا ترس موجب شد که این زن دست از ایمان خود بردارد؟ او پاسخ داد: «اگر به شوهرم خیانت کرده بودم از خودم خجالت می‌کشیدم اما از خدمت به یَهُوَه خدا شرمی ندارم!» او همچنان با خدا راه رفت، و بعدها شوهرش نیز به او پیوست و ارادهٔ یَهُوَه را انجام داد. اگر ما هم به طور کامل به پدر آسمانی‌مان تکیه کنیم، می‌توانیم کاری کنیم که ترس از انسان باعث نشود از انجام کارهایی که می‌دانیم مورد پسند یَهُوَه است سر باز زنیم.
توصیه‌ها را دست‌کم نگیریم
۱۳. ۱تیموتاؤس ۶:۹ در مورد چه دامی به ما هشدار می‌دهد؟
۱۳ شکارچیان گاهی اوقات از دام‌هایی استفاده می‌کنند تا حیواناتی را که اتفاقی از نقطهٔ بخصوصی عبور می‌کنند به تله اندازند، اما گاهی نیز از دام‌هایی استفاده می‌کنند که به کمک طعمه‌ای فریبنده حیوانات را به تله می‌اندازد. برای بسیاری از انسان‌ها، ثروت حکم این طعمه را دارد. (متی ۱۳:۲۲) کتاب مقدس در ۱تیموتاؤس ۶:۸، ۹، ما را ترغیب می‌کند که به خوراک و پوشاک قانع باشیم. سپس هشدار می‌دهد: «آنانیکه میخواهند دولتمند شوند گرفتار میشوند در تجربه و دام و انواع شهوات بی‌فهم و مضرّ که مردم را به تباهی و هلاکت غرق میسازند.»
۱۴. الف) چه عاملی ممکن است مانع از آن شود که شخص این توصیه را که باید به خوراک و پوشاک قانع باشد، در دل خود جای دهد؟ ب) چگونه ممکن است برداشت نادرست از ثروت باعث شود به هشداری که در ۱تیموتاؤس ۶:۹ آمده است اهمیتی ندهیم؟ پ) «خواهش چشم» چگونه می‌تواند فرد را در مقابل دام‌هایی که بر سر راه او قرار دارد کور کند؟
۱۴ با وجود این هشدارها، بسیاری از افراد به تله می‌افتند زیرا این توصیه را در مورد خود بکار نمی‌بندند. به چه دلیل؟ آیا غرور آنها را به سوی زندگیی سوق می‌دهد که در آن به بیش از ‹خوراک و پوشاکی› که کتاب مقدس می‌گوید باید به آن قانع بود، نیاز است؟ یا شاید هشدار کتاب مقدس را به این دلیل دست‌کم می‌گیرند که وضعیت مالی ایده‌آل را با وضعیت مالی افراد بسیار ثروتمند مقایسه می‌کنند؟ کتاب مقدس تصمیم به ثروتمند شدن را مخالف قانع بودن به خوراک و پوشاک می‌داند. (مقایسه شود با عبرانیان ۱۳:۵.) آیا «خواهش چشم»—یعنی آرزوی داشتن آنچه می‌بینیم، حتی به قیمت قربانی کردن فعالیت‌های روحانی—باعث می‌شود که منافع پرستش حقیقی را در درجهٔ دوم اهمیت قرار دهیم؟ (۱یوحنا ۲:۱۵-۱۷؛ حجی ۱:۲-۸) کسانی که حقیقتاً به این توصیهٔ کتاب مقدس عمل می‌کنند، خدمت به یَهُوَه را محور زندگی خویش قرار داده، بدین ترتیب با خدا راه می‌روند و بسیار سعادتمندتر هستند!
با موفقیت با نگرانی‌های زندگی مقابله کنیم
۱۵. چه اوضاعی می‌توانند باعث نگرانی بسیاری از افراد قوم یَهُوَه شوند، و هنگامی که تحت چنین فشارهایی قرار می‌گیریم باید در مقابل چه دامی از خود هشیاری نشان دهیم؟
۱۵ اکثر مردم بیشتر درگیر فراهم کردن احتیاجات زندگی خود هستند تا اینکه بخواهند ثروتمند شوند. بسیاری از خادمان یَهُوَه فقط با حداقل دارایی زندگی می‌کنند. آنها ساعت‌ها به سختی کار می‌کنند تا بتوانند فقط پوشاک ضروری، محلی برای خواب و حداقل غذای روزانه را برای خانواده‌هایشان تهیه کنند. بعضی دیگر با مشکلاتی همچون بیماری یا کهولت خود یا افراد خانوادهٔ خود روبرو هستند. به آسانی می‌توان اجازه داد که چنین اوضاعی علایق روحانی را در زندگی ما از میان ببرد!—متی ۱۳:۲۲.
۱۶. چگونه یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا با مشکلات زندگی بسازیم؟
۱۶ یَهُوَه با مهربانی برایمان نقل می‌کند که تحت حکمرانی ملکوت مسیحایی از چه راحتی و آرامشی برخوردار خواهیم شد. (مزمور ۷۲:۱-۴، ۱۶؛ اشعیا ۲۵:۷، ۸) او همچنین با توصیه‌های خود به ما نشان می‌دهد که به چه چیزهایی ارجحیت بدهیم و بدین ترتیب ما را یاری می‌کند تا با فشارهای زندگی کنونی بسازیم. (متی ۴:۴؛ ۶:۲۵-۳۴) یَهُوَه با شرح چگونگی کمک‌هایی که در گذشته به خادمان خود کرده است، به ما اطمینان‌خاطر می‌دهد. (ارمیا ۳۷:۲۱؛ یعقوب ۵:۱۱) یَهُوَه با آگاه ساختن ما که تحت هر شرایط سختی محبتش نسبت به خادمان وفادارش استوار می‌ماند، به ما نیرو می‌دهد. (رومیان ۸:۳۵-۳۹) یَهُوَه به کسانی که به او توکل می‌کنند اعلام می‌کند: «ترا هرگز رها نکنم و ترا ترک نخواهم نمود.»—عبرانیان ۱۳:۵.
۱۷. چند نمونه از تجربیات افرادی را که تحت شرایط سخت توانستند همچنان با خدا راه بروند، شرح بده.
۱۷ مسیحیان واقعی به این موضوع واقفند از اینرو بجای آنکه به راه‌های دنیوی روی آورند پیوسته با خدا راه می‌روند. یک نظریهٔ معمول دنیوی در میان فقرای بسیاری از کشورها چنین است: اگر برای سیر کردن شکم خانواده‌ام از اموال کسی که از وضع مالی بهتری برخوردار است چیزی بردارم دزدی شمرده نمی‌شود. اما کسانی که با ایمان راه می‌روند دیدگاهی خلاف این دارند. امری که بیش از هر چیز برای آنها اهمیت دارد این است که چه چیزی مورد پذیرش خداست و برای رفتار نیکوی خود منتظر پاداش از دست او هستند. (امثال ۳۰:۸، ۹؛ ۱قرنتیان ۱۰:۱۳؛ عبرانیان ۱۳:۱۸) بیوه‌زنی در هندوستان می‌دانست که اگر از خود رغبت به کار و کوشش و ابتکار عمل نشان دهد، می‌تواند با اوضاع بسازد. بجای آنکه از وضعیت خود ناراضی و بیزار باشد، می‌دانست که اگر در زندگی به ملکوت و راستی خدا درجهٔ اول اهمیت را دهد، یَهُوَه تلاش‌های او را برای فراهم کردن ضروریات زندگی خود و پسرش برکت خواهد داد. (متی ۶:۳۳، ۳۴) هزاران نفر در سراسر دنیا نشان می‌دهند که تحت هر شرایط سخت و شاقی یَهُوَه را پناهگاه و قلعهٔ خود می‌دانند. (مزمور ۹۱:۲) آیا تو هم همینطور؟
۱۸. کلید موفقیت برای پرهیز از دام‌های دنیای شیطان چیست؟
۱۸ تا وقتی که در این سیستم کنونی بسر می‌بریم، دام‌هایی بر سر راه ما قرار خواهند داشت که باید از آنها پرهیز کنیم. (۱یوحنا ۵:۱۹) کتاب مقدس این دام‌ها را برای ما مشخص می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه از آنها پرهیز کنیم. کسانی که حقیقتاً به یَهُوَه محبت داشته و از اینکه مبادا باعث نارضایتی او شوند ترسی سالم دارند، می‌توانند با موفقیت با چنین دام‌هایی مقابله کنند. اگر «همچنان به روح راه بروند،» در مقابل راه‌های دنیوی به زانو در نخواهند آمد. (غلاطیان ۵:۱۶-۲۵) همهٔ کسانی که حقیقتاً رابطه‌شان را با یَهُوَه محور زندگی خود ساخته‌اند، از این امید عالی برخوردارند که با خدا راه بروند، و تا ابد رابطه‌ای صمیمی با او داشته باشند.—مزمور ۲۵:۱۴.
نظر تو چیست؟
◻ اعتماد بنفس چگونه می‌تواند به شکل یک دام درآید؟
◻ چه چیزی می‌تواند از ما حفاظت کند تا تسلیم ترس از انسان نشویم؟
◻ چه عاملی ممکن است باعث شود که به توصیه‌ای که ما را از خطرات مال اندوزی آگاه می‌کند عمل نکنیم؟
◻ چه چیزی می‌تواند به ما کمک کند تا در دام نگرانی‌های زندگی گرفتار نشویم؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۴، ۱۵]
بسیاری از افراد در سراسر عمر همچنان با خدا راه می‌روند