ایمان و آیندهٔ تو
«ایمانْ اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است.»—عبرانیان ۱۱:۱.
۱. اکثر مردم چه آینده‌ای می‌خواهند؟
آیا علاقه‌ای به آینده داری؟ اکثر مردم به آینده‌شان علاقه‌مندند. آنچه مردم امید دارند در آینده ببینند صلح و آرامش، رهایی از ترس و واهمه، وضعیتی مناسب در زندگی، شغلی لذت‌بخش و سازنده، سلامتی و عمر طولانی است. بدون شک هر نسلی از تاریخ خواهان این چیزها بوده است. در این دنیای مملو از ناراحتی چنین اوضاعی بیش از پیش مطلوب به نظر می‌آید.
۲. دیدی که یک سیاستمدار نسبت به آینده داشت چه بود؟
۲ در حالی که بشر به سوی قرن بیست و یکم پیش می‌رود، آیا راهی هست که بتوان از طریق آن از آینده باخبر شد؟ پَتریک هِنری، یک سیاستمدار آمریکایی، بیش از ۲۰۰ سال پیش یک طریق آگاهی از آینده را پیشنهاد کرده گفت: «من هیچ راه دیگری برای تخمین زدن در مورد آینده نمی‌شناسم جز نظر به گذشته.» بر طبق این نظریه، آیندهٔ نسل بشر را می‌توان تا حد زیادی از روی اعمال بشر در گذشته تخمین زد. بسیاری با این عقیده موافقند.
گذشته چگونه بود؟
۳. اگر آینده انعکاسی از گذشته باشد، چه آینده‌ای در انتظار خواهیم داشت؟
۳ اگر آینده انعکاسی از گذشته باشد، آیا چنین آینده‌ای موجب دلگرمی تو می‌شود؟ آیا آینده برای نسلهای گذشته در طول همهٔ اعصار بهتر شد؟ خیر، چونکه برخلاف امیدهایی که مردم در طی هزاران سال گذشته داشته‌اند، و برخلاف پیشرفتها و بهبودی مادی در بعضی نقاط، تاریخ بشر مملو از ظلم، جنایت، خشونت، جنگ و فقر بوده است. این دنیا شاهد فاجعه پس از فاجعه‌ای بوده که بدست حکومتهای بی‌کفایت انسانها بوجود آمده است. کتاب مقدس بدرستی می‌گوید: «انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی میکند.»—جامعه ۸:۹.
۴، ۵. الف) چرا مردم در اوایل قرن بیستم چشم امید به دنیایی بهتر دوخته بودند؟ ب) چه بر سر امیدشان نسبت به آینده آمد؟
۴ حقیقت امر این است که تاریخ اسفناک بشر مرتباً تکرار می‌شود، با این تفاوت که به مقیاس بیشتر و مخرب‌تری روی می‌دهد. قرن بیستم، نمونهٔ بارزی از این حقیقت است. آیا بشر از گذشته درس عبرت گرفته و از تکرار اشتباهات آن اجتناب کرده است؟ در اوایل این قرن بسیاری چشم امید به دنیایی بهتر دوخته بودند زیرا که آنها مدتی نسبتاً طولانی از صلح و آرامش برخوردار بودند و در ضمن صنعت، علم و آموزش و پرورش نیز پیشرفتهای به خود دیده بودند. به نقل از یک استاد دانشگاه، در اوان سالهای ۱۹۰۰ نظر عموم بر این بود که امکان جنگ دیگر وجود ندارد برای اینکه، بقول او «مردم زیادی متمدن‌اند.» یکی از نخست وزیران سابق بریتانیا در مورد این عقیدهٔ عمومی در بدو این قرن گفت: «همه چیز به مرور بهتر و بهتر خواهد شد. من در چنین جوی بدنیا آمدم.» ولی بعد گفت: «ناگهان، بطور غیرمنتظره‌ای، یک روز صبح در سال ۱۹۱۴ همه چیز به انتها رسید.»
۵ برخلاف اطمینان‌خاطری که در آن زمان نسبت به آینده‌ای بهتر احساس می‌شد، قرن جدیدی که تازه قدم به عرصه گذاشته بود دنیا را در آتش اسفناک‌ترین مصیبت ساختِ بشر شعله‌ور ساخت—فاجعهٔ جنگ جهانی اول. برای درک ماهیت این جنگ، آنچه در حملهٔ سربازان انگلیسی به خط مقدم ارتش آلمان در سال ۱۹۱۶ در نزدیکی رود سُوم در فرانسه رخ داد، در نظر بگیرید. در عرض چند ساعت ۰۰۰,۲۰ سرباز انگلیسی و تعداد زیادی نیز از سربازان آلمانی کشته شدند. چهار سال کشت و کشتار در آن جنگ، نزدیک به ده میلیون سرباز و تعداد زیادی غیر نظامی تلفات داد. به سبب کشته شدن تعداد زیادی از مردان فرانسوی، برای مدتی، جمعیت آن کشور در حال تنزل بود. اقتصاد کشورها از هم فرو پاشید که سرانجام به رکود بزرگ اقتصادی دههٔ ۱۹۳۰ انجامید. بی‌جهت نیست که می‌گویند، روزی که جنگ جهانی اول شروع شد، دنیا دیوانه گشت!
۶. آیا زندگی پس از جنگ جهانی اول بهتر شد؟
۶ آیا این آینده‌ای بود که مردم آن نسل چشم به انتظارش بودند؟ به هیچ وجه. امید آنها تبدیل به نومیدی شد. نه تنها این وقایع اوضاع را بهتر نساخت، بلکه در سال ۱۹۳۹، یعنی فقط ۲۱ سال بعد از جنگ جهانی اول، فاجعه‌ای دیگر، این بار نیز بدست خود بشر ولی بس اسفناک‌تر، به بار آورد—جنگ جهانی دوم. پنجاه میلیون مرد، زن و بچه در این جنگ هلاک شدند. بمبارانهای عظیم شهرها را با خاک یکسان کرد. در خلال جنگ جهانی اول، فقط در یک نبرد هزاران سرباز در عرض چند ساعت کشته شدند، ولی در جنگ جهانی دوم تنها دو بمب اتمی بیش از ۰۰۰,۱۰۰ نفر را در عرض چند ثانیه از بین برد! فاجعه‌ای که بنظر خیلی‌ها از این هم بدتر است، قتل سیستم‌وارانهٔ میلیونها نفر در اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها بود.
۷. واقعیت زندگی در سراسر این قرن چه بوده است؟
۷ بعضی منابع می‌گویند که اگر جنگ‌های بین کشورها، جنگ‌های داخلی و همچنین کشتارهای مردم بدست دولت‌هایشان را با هم جمع کنیم، رویهمرفته در این قرن تعداد کشته‌شدگان حدود ۲۰۰ میلیون نفر خواهد بود. به گفتهٔ منبع دیگری، این تعداد به ۳۶۰ میلیون نفر می‌رسد. خوف چنین چیزی را تصور کنید: رنج و اشک و محنت و نابودی زندگی! علاوه بر همهٔ اینها، هر روزه بطور متوسط حدود ۰۰۰,۴۰ نفر، اکثراً بچه، به دلایل ناشی از فقر جان می‌سپارند. سه برابر این تعداد نیز روزانه در سقط جنین هلاک می‌شوند. نزدیک به یک میلیارد نفر هم از فرط فقر قادر به مهیا کردن غذای لازم برای انجام دادن کار روزانه‌شان نیستند. تمام این اوضاع علائمی است که کتاب مقدس پیشگویی کرد که ما در «ایّام آخر» این سیستم شریر بسر می‌بریم.—۲تیموتاؤس ۳:۱-۵، ۱۳؛ متی ۲۴:۳-۱۲؛ لوقا ۲۱:۱۰، ۱۱؛ مکاشفه ۶:۳-۸.
عدم وجود راه حل بشری
۸. چرا رهبران انسانی نتوانسته‌اند مشکلات دنیا را حل کنند؟
۸ با به پایان رسیدن قرن بیستم، می‌توان تجربیات این قرن را نیز به تجربیات قرون گذشته افزود. تاریخ این قرن چه چیزی را به ما نشان می‌دهد؟ درسی که تاریخ به ما می‌دهد این است که رهبران انسانی هیچوقت نتوانسته‌اند همهٔ مشکلات دنیا را حل کنند و نه تنها بر مشکلات امروزی فائق نشده‌اند بلکه در آینده نیز قادر به این کار نخواهند بود. این کار در توانایی آنها نیست و هر چقدر که رهبران انسانی خلوص نیت داشته باشند، باز قادر نیستند آینده‌ای را که می‌خواهیم، برای ما فراهم کنند. و از آن گذشته، بوضوح می‌توان دید که بعضی از اولیای امور فاقد خلوص نیت هستند؛ این عده در پی مقام و قدرت می‌باشند تا منافع و مقاصد خودخواهانهٔ خودشان را پیش ببرند نه اینکه در فکر خیر و صلاح مردم باشند.
۹. چرا تردید داریم که علم راه حل مشکلات بشر را در دست داشته باشد؟
۹ آیا علم می‌تواند راه حلی جلوی پایمان بگذارد؟ اگر گذشته را ملاک قرار دهیم، جواب منفی خواهد بود. دانشمندان وابسته به دولتها مبالغ هنگفتی را در راه اختراع و تولید سلاح‌های خوفناک شیمیایی، بیولوژیکی و انواع مختلف دیگر خرج کرده‌اند. هر سال کشورهای دنیا، منجمله آنهایی که اصلاً استطاعت مالی‌اش را ندارند، جمعاً ۷۰۰ میلیارد دلار خرج تسلیحات می‌کنند. در ضمن ‹پیشرفت علمی› تا حدی مسئول تولید انواع مواد شیمیایی می‌باشد که به آلودگی هوا، خاک، آب و غذا افزوده است.
۱۰. چرا حتی بنیادهای آموزشی نیز نمی‌توانند آینده‌ای بهتر را تضمین کنند؟
۱۰ آیا می‌توانیم چشم امید به بنیادهای آموزشی دنیا بدوزیم که شاید آیندهٔ بهتری از طریق آموزش معیارهای اخلاقی والا و ملاحظهٔ دیگران و محبت به همسایگانمان، بسازند؟ خیر. هدف اصلی‌شان حرفه و درآمد شخصی است. بجای روحیهٔ همکاری، روحیهٔ رقابت شدید را تلقین می‌کنند. مدارس نیز هیچ‌گونه اخلاق نیک و والایی آموزش نمی‌دهند. بلکه خیلی از آنها آزادی جنسی را القا می‌کنند که نتیجه‌اش افزایش سرسام‌آور بارداری و امراض مقاربتی در میان نوجوانان است.
۱۱. چرا سابقهٔ نهادهای تجاری و بازرگانی نسبت به آینده شک و سوءظن می‌آفریند؟
۱۱ آیا می‌توان به غولهای تجاری و بازرگانی سیستم اقتصادی این دنیا پشتگرمی داشت، که ناگهان انگیزهٔ خوبی را در سر بپرورانند و به بهبودی زمین بپردازند، و از آلوده کردن آن پرهیز کنند؟ آیا می‌توان انتظار داشت که حالا فقط به دیگران محبت کرده محصولاتی تولید کنند که واقعاً به نفع مردم باشند و نه فقط برای منافع خودشان؟ به نظر محتمل نمی‌آید. آیا می‌توانیم انتظار داشته باشیم که دیگر برنامه‌های تلویزیونی پر از خشونت و فساد اخلاقی تولید نکنند تا باعث فساد ذهنی مردم، بخصوص جوانان نشوند؟ در این زمینه نیز سالهای اخیر را ملاک قرار دادن بسیار مأیوس‌کننده خواهد بود، چونکه تا حد زیادی، امروزه تلویزیون چشمه‌ای از فساد اخلاقی، و خشونت شده است.
۱۲. وضعیت انسان در مقابل بیماری و مرگ چگونه است؟
۱۲ علاوه بر همهٔ اینها، هر چقدر هم که دکترها حسن نیت داشته باشند نمی‌توانند بر بیماری و مرگ چیره شوند. برای مثال، علم طب بعد از پایان جنگ جهانی اول نتوانست آنفلوآنزای اسپانیایی را ریشه‌کن کند. این مرض در سراسر جهان ۲۰ میلیون نفر تلفات داد. امروز نیز بیماری‌های قلبی، سرطان و دیگر امراض مهلک بیداد می‌کنند. و همچنین، جهان پزشکی نتوانسته بر بلای اِیدز فائق آید. برعکس، یک گزارش از سازمان ملل متحد که در نوامبر ۱۹۹۷ منتشر شد نتیجه‌گیری کرد که میزان شیوع یافتن ویروس اِیدز دو برابر آنچه تصور می‌رفت می‌باشد. تا این تاریخ، میلیونها نفر قربانی این بیماری شده‌اند. اخیراً فقط در یک سال سه میلیون نفر به این بیماری مبتلا شدند.
دید شاهدان یَهُوَه نسبت به آینده
۱۳، ۱۴. الف) شاهدان یَهُوَه آینده را با چه دیدی می‌نگرند؟ ب) چرا انسانها قادر نیستند آیندهٔ خوبی بوجود آورند؟
۱۳ شاهدان یَهُوَه معتقدند که آیندهٔ بشر بسیار درخشان خواهد بود، یا به عبارت دیگر، عالی‌ترین آینده در انتظار نسل بشر است! ولی پشتگرمی آنها برای بدست آوردن چنین آیندهٔ بهتری به تلاش انسانها نیست. در عوض چشم امیدشان به یَهُوَه خدا آفریدگار این جهان است. او می‌داند که در آینده دقیقاً چه پیش خواهد آمد—و مطمئناً آینده‌ای عالی خواهد بود! او در ضمن می‌داند که انسانها قادر به پدید آوردن چنین آینده‌ای نیستند. از آنجایی که خودش آنها را آفریده، بهتر از هر کسی از محدودیتهای آنها باخبر است. خدا در کلامش در کتاب مقدس بوضوح نشان می‌دهد که این قابلیت را به انسان نبخشیده تا بدون استفاده از راهنمایی الهی، به نحو موفقیت‌آمیزی قادر به انتظام دادن به امورش باشد. مدت زمان طویلی که خدا به انسانها اجازهٔ حکومت مستقل داده، بوضوح عدم توانایی آنها را به نمایش گذاشته است. یک نویسنده گفت: «ذهن انسان هر نوع و مخلوطی از حکمروایی ممکنه را بدون هیچ نتیجه‌ای امتحان کرده است.»
۱۴ در ارمیا ۱۰:۲۳ کلام نبی وحی شده می‌گوید: «ای خداوند میدانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدم‌های خویش نمی‌باشد.» و همچنین مزمور ۱۴۶:۳ می‌گوید: «بر روساء توکّل مکنید، و نه بر ابن آدم که نزد او اعانتی نیست.» در واقع همانطور که رومیان ۵:۱۲ آشکار میکند، به علت ناکامل بودن ما انسانها از بدو تولد، کلام خدا به ما می‌گوید که حتی به خودمان هم اطمینان نکنیم. ارمیا ۱۷:۹ می‌گوید: «دل از همه چیز فریبنده‌تر است.» به این دلیل، امثال ۲۸:۲۶ اعلام میکند: «آن که بر دل خود توکّل نماید احمق می‌باشد، امّا کسی که به حکمت سلوک نماید نجات خواهد یافت.»
۱۵. کجا می‌توان حکمت لازم را برای راهنمایی ما پیدا کرد؟
۱۵ کجا می‌توان این حکمت را پیدا کرد؟ «خداترسی اساس حکمت است و شناخت خدای مقدس انسان را دانا میکند.» ( امثال ۹:۱۰، ترجمهٔ تفسیری) فقط آفریدگار ما یَهُوَه از حکمتی برخوردار است که می‌تواند ما را از این زمانهٔ وحشتناک نجات دهد. و او به ما اجازه داده به حکمتش از طریق آیات و نوشته‌های مقدس، دسترسی داشته باشیم که آنها را برای راهنمایی ما وحی کرد.—امثال ۲:۱-۹؛ ۳:۱-۶؛ ۲تیموتاؤس ۳:۱۶، ۱۷.
عاقبت حکومت انسانی
۱۶. آینده را چه کسی تعیین کرده است؟
۱۶ پس کلام خدا در مورد آینده چه می‌گوید؟ به ما می‌گوید که آینده به هیچ وجه بازتابی از اعمال انسانها در گذشته نخواهد بود. بنابراین نظریهٔ پَتریک هِنری صحیح نبود. هیچ انسانی آیندهٔ این زمین و ساکنانش را تعیین نخواهد کرد، فقط یَهُوَه خدا این اختیار را دارد. ارادهٔ اوست که بر زمین بجا آورده می‌شود نه ارادهٔ انسان یا ملتی در دنیا. «فکرهای بسیار در دل انسان است، امّا آنچه ثابت مانَدْ مشورت خداوند است.»—امثال ۱۹:۲۱.
۱۷، ۱۸. ارادهٔ خدا برای زمانهٔ ما چیست؟
۱۷ ارادهٔ خدا برای زمانهٔ ما چیست؟ او قصد دارد که این دنیای فاسد و خشونت‌آمیز کنونی را از جا برکند. قرنها حکومت اسفناک انسانها، بزودی جای خود را به حکومت ساخته و پرداختهٔ خدا خواهد داد. نبوتی که در دانیال ۲:۴۴ آمده می‌گوید: «در ایّام این پادشاهان [که امروز وجود دارند] خدای آسمانها سلطنتی را که تا ابدالآباد زایل نشود [در آسمان] برپا خواهد نمود و این سلطنت بقومی دیگر منتقل نخواهد شد بلکه تمامی آن سلطنتها را خورد کرده مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.» ملکوت نفوذ شیطانی ابلیس را نیز از میان می‌برد کاری که انسانها هرگز توانایی آن را نخواهند داشت. حکومت وی در این دنیا تا ابد از بین خواهد رفت.—رومیان ۱۶:۲۰؛ ۲قرنتیان ۴:۴؛ ۱یوحنا ۵:۱۹.
۱۸ توجه کن که این حکومت آسمانی بزودی همهٔ حکومتهای انسانی را خورد کرده و بکلی از بین خواهد برد. حکمرانی بر بشر هرگز در دست انسانها نخواهد افتاد. آنهایی که ملکوت خدا در آسمان را تشکیل می‌دهند تمام امور زمین را به نفع بشر اداره خواهند کرد. ( مکاشفه ۵:۱۰؛ ۲۰:۴-۶) انسانهای وفادار بر روی زمین از راهنمایی‌ها و دستورالعمل‌های ملکوت خدا اطاعت و با آن حکومت همکاری خواهند کرد. این همان حکومتی است که عیسی به ما یاد داد برای آمدنش دعا کنیم: «ملکوت تو بیاید. ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است بر زمین نیز کرده شود.»—متی ۶:۱۰.
۱۹، ۲۰. الف) کتاب مقدس ترتیبات ملکوت را چگونه توصیف میکند؟ ب) حکومت ملکوت برای بشر چه خواهد کرد؟
۱۹ شاهدان یَهُوَه به ملکوت خدا ایمان دارند. این همان «آسمانهای جدید» است که پِطرُس رسول در مورد آن نوشت: «ولی به حسب وعدهٔ او منتظر آسمانهای جدید و زمین جدید هستیم که در آنها عدالت ساکن خواهد بود.» ( ۲پطرس ۳:۱۳) این «زمین جدید،» اجتماع بشری جدیدی است که تحت حکومت «آسمانهای جدید،» یا ملکوت خدا خواهد بود. این همان ترتیباتی است که خدا در رؤیایی به یوحنای رسول نشان داد که سپس این رسول نوشت: «دیدم آسمانی جدید و زمینی جدید چونکه آسمان اوّل و زمین اوّل درگذشت . . . و خدا هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.»—مکاشفه ۲۱:۱، ۴.
۲۰ توجه کن که زمین جدید، عادل و راست خواهد بود. خدا دست به اقدام زده در جنگ حارمَجِدّون همهٔ عوامل ناعادل و نادرست را نابود خواهد کرد. ( مکاشفه ۱۶:۱۴، ۱۶) پیشگویی‌ای که در امثال ۲:۲۱، ۲۲ آمده این امر را چنین توصیف میکند: «راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند. لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد.» و همچنین مزمور ۳۷:۹ وعده می‌دهد که: «شریران منقطع خواهند شد. و امّا منتظران خداوند وارث زمین خواهند بود.» آیا دلت نمی‌خواهد بر روی چنین زمینی زندگی کنی؟
به وعده‌های یَهُوَه ایمان داشته باش
۲۱. چرا می‌توانیم به وعده‌های یَهُوَه ایمان داشته باشیم؟
۲۱ آیا می‌توانیم به وعده‌های یَهُوَه ایمان داشته باشیم؟ به کلام یَهُوَه گوش دهید که بزبان نبی او، اشعیا، می‌گوید: «چیزهای اوّل را از زمان قدیم بیاد آورید، زیرا من قادر مطلق هستم و دیگری نیست. خدا هستم و نظیر من نی. آخر را از ابتدا، و آنچه را که واقع نشده از قدیم بیان میکنم، و میگویم که ارادهٔ من برقرار خواهد ماند و تمامی مسرّت خویش را بجا خواهم آورد.» قسمت آخر آیهٔ ۱۱ می‌گوید: «من گفتم و البتّه بجا خواهم آورد و تقدیر نمودم و البتّه به وُقوع خواهم رسانید.» ( اشعیا ۴۶:۹-۱۱) بله، می‌توانیم آنقدر به یَهُوَه و وعده‌هایش ایمان داشته باشیم که گویی این وعده‌هایش به وقوع پیوسته‌اند. کتاب مقدس به این نحو توصیف میکند: «ایمانْ اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان چیزهای نادیده.»—عبرانیان ۱۱:۱.
۲۲. چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم یَهُوَه به وعده‌هایش عمل میکند؟
۲۲ متواضعان و افتاده‌دلان چنین ایمانی را از خود نشان می‌دهند زیرا می‌دانند که او به آن وعده‌هایش عمل میکند. به عنوان مثال، در مزمور ۳۷:۲۹ می‌خوانیم: «صالحان وارث زمین خواهند بود، و در آن تا به ابد سکونت خواهند نمود.» آیا می‌توانیم این کلام را باور کنیم؟ البته که می‌توانیم، چونکه عبرانیان ۶:۱۸ می‌گوید: «ممکن نیست خدا. . . دروغ گوید.» مگر زمین به خدا تعلق دارد که بتواند آن را به متواضعان دهد؟ مکاشفه ۴:۱۱ دربارهٔ او اعلام میکند: «تو همهٔ موجودات را آفریده‌ای و محض ارادهٔ تو بودند و آفریده شدند.» بی‌دلیل نیست که مزمور ۲۴:۱ می‌گوید: «زمین و هر آنچه در آنست، از آن خداوند است.» – ترجمهٔ تفسیری. بله، یَهُوَه آفریدگار و مالک زمین است و آن را به فروتنان و متواضعانی که به او ایمان دارند می‌دهد. برای اینکه اطمینانمان نسبت به چنین موضوعی قویتر شود، مقالهٔ بعدی نشان خواهد داد که چطور یَهُوَه در گذشته و حال به وعدهٔ خود به قومش وفا کرده و میکند، و اینکه چرا می‌توانیم اعتماد کامل داشته باشیم که در آینده نیز چنین خواهد کرد.
نکاتی برای مرور
◻ در طول تاریخ چه بر سر امید مردم آمده است؟
◻ چرا نباید برای آینده‌ای بهتر چشم امید به انسانها بدوزیم؟
◻ ارادهٔ خدا برای آینده چیست؟
◻ چرا اطمینان داریم که خدا به وعده‌هایش عمل میکند؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۰]
کتاب مقدس بدرستی می‌گوید: «طریق انسان از آن او نیست . . . که . . . قادر بر هدایت قدم‌های خویش» باشد.—ارمیا ۱۰:۲۳
[سطر اعتبار]
Bomb: U.S. National Archives photo; famished children: WHO/OXFAM; refugees: UN
PHOTO 186763/J. Isaac; Mussolini and Hitler: U.S. National Archives photo