‏‹برای ایمان مجاهده کنید›!‏

‏«مجاهده کنید برای آن ایمانیکه یکبار بمقدّسین سپرده شد.‏» ‏—‏ یهودا ۳‏.‏

۱.‏ مسیحیان حقیقی به چه مفهومی درگیر جنگ هستند؟‏

کار سخت بدنی جزئی از زندگی سربازانِ در جنگ است.‏ تصور کن که آنها باید با کوله‌باری پر از تجهیزاتِ جنگی کیلومترها در سرما و گرما برای آموختن طریقهٔ استفاده از تسلیحات و مقابله با خطراتی که موجب مرگ یا معلول شدن ایشان می‌شود به تمرینهای سخت و توانفرسا بپردازند.‏ البته مسیحیان حقیقی در جنگ و ستیز ملتها شرکت نمی‌کنند.‏ (‏اشعیا ۲:‏۲-‏۴؛‏ یوحنا ۱۷:‏۱۴‏)‏ اما نباید فراموش کنیم که ما نیز همگی در نوعی جنگ درگیر هستیم.‏ شیطان کینهٔ عیسی مسیح و پیروان وی را که بر روی زمین بسر می‌برند به دل دارد.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۷‏)‏ همهٔ کسانی که کمر به خدمت یَهُوَه می‌بندند،‏ در واقع به جنگی روحانی فرا خوانده می‌شوند.‏—‏۲قرنتیان ۱۰:‏۴‏.‏

۲.‏ یهودا جنگ مسیحیان را چگونه توصیف می‌کند،‏ و رسالهٔ وی چگونه به ما در تحمل در این جنگ کمک می‌کند؟‏

^۲ یهودا،‏ برادر ناتنی عیسی،‏ نیز در همین خصوص می‌گوید:‏ «ای حبیبان چون شوق تمام داشتم که دربارهٔ نجات عامّ بشما بنویسم ناچار شدم که الآن بشما بنویسم و نصیحت دهم تا شما مجاهده کنید برای آن ایمانیکه یکبار بمقدّسین سپرده شد.‏» (‏یهودا ۳‏)‏ هنگامی که یهودا به مسیحیان تأکید کرد که ‹مجاهده کنند› واژه‌ای را بکار برد که با واژهٔ «مشقت» همخانواده است.‏ آری،‏ این جنگ می‌تواند جنگی دشوار و حتی مشقت‌بار باشد!‏ آیا تحمل در این جنگ گاهی برای تو نیز دشوار است؟‏ رسالهٔ مختصر،‏ لیکن پرقدرت یهودا در چنین اوضاعی به ما کمک می‌کند.‏ این رساله ما را ترغیب می‌کند تا در مقابل فساد اخلاق مقاومت کنیم،‏ به مسئولان منصوب الهی احترام بگذاریم،‏ و خود را در محبت خدا حفظ کنیم.‏ حال می‌خواهیم ببینیم چگونه می‌توان این نصایح را بکار بست.‏

در مقابل فساد اخلاق مقاومت کن

۳.‏ در زمان یهودا،‏ چه موقعیت اضطراریی در جماعت مسیحی پیش آمده بود؟‏

^۳ یهودا به چشم می‌دید که برخی از هم‌ایمانان مسیحی‌اش در جنگ علیه شیطان پیروز نبودند.‏ در واقع گله در موقعیتی اضطراری قرار داشت.‏ یهودا در این مورد نوشت:‏ مردانی فاسد «در خفا درآمده‌اند.‏» این مردان با زیرکی فساد اخلاق را ترویج می‌دادند.‏ و اعمال خود را با استادی توجیه کرده،‏ «فیض خدای ما را بفجور تبدیل می‌نمودند.‏» (‏یهودا ۴‏)‏ آنها شاید مانند بعضی عارفان باستان چنین استدلال می‌کردند که هر چه بیشتر گناه کنی فیض خدا بیشتر شامل حالت می‌شود—‏پس،‏ در واقع مصلحت در آن است که بیشتر گناه کنیم!‏ یا شاید بر این تصور بودند که خدایی بامحبت هرگز آنان را مجازات نخواهد کرد.‏ آنان در هر صورت در اشتباه بودند.‏—‏۱قرنتیان ۳:‏۱۹‏.‏

۴.‏ یهودا از نوشته‌های مقدس،‏ به سه نمونه از داوریهای یَهُوَه در گذشته اشاره می‌کند،‏ آنها را نام ببر.‏

^۴ یهودا با اشاره به سه نمونه از داوریهای یَهُوَه در زمان گذشته استدلال شریرانهٔ ایشان را باطل کرد؛‏ آن سه مثال از این قرارند:‏ داوری برضد اسرائیلیان ‹بی‌ایمان›؛‏ برضد ‹فرشتگانی که .‏ .‏ .‏ مسکن حقیقئ خود را ترک نمودند› تا با زنان گناه کنند؛‏ برضد اهالی سَدُوم و غَمُورَه «چونکه زناکار شدند و در پی بشر دیگر افتادند.‏» (‏یهودا ۵-‏۷؛‏ پیدایش ۶:‏۲-‏۴؛‏ ۱۹:‏۴-‏۲۵؛‏ اعداد ۱۴:‏۳۵‏)‏ در تمام این موارد داوری یَهُوَه علیه گناهکاران بسیار پرطنین بود.‏

۵.‏ یهودا از کدام نبیِ عهد باستان نقل‌قول می‌کند،‏ و چگونه این نبوتها خود نشان می‌دهند که بدون شک به تحقق خواهند پیوست؟‏

^۵ سپس،‏ یهودا به داوریی در گذشتهٔ بسیار دور اشاره می‌کند.‏ وی نبوتی را در مورد خَنُوخ نقل می‌کند—‏نوشته‌ای که در هیچ جای دیگر از کلام الهامی نیامده است.‏a (‏یهودا ۱۴،‏ ۱۵‏)‏ خَنُوخ زمانی پیشگویی کرد که یَهُوَه همهٔ افراد خدانشناس و کارهای خدانشناسانهٔ ایشان را داوری خواهد کرد.‏ جالب اینجاست که خَنُوخ در سخنان خود از زمان گذشته استفاده می‌کند،‏ چنانکه داوری خدا به قدری محرض است که گویی اتفاق افتاده است.‏ مردم احتمالاً خَنُوخ و بعدها نوح را استهزا می‌کردند،‏ اما تمام این استهزاکنندگان در طوفان جهانی غرق شدند.‏

۶.‏ الف)‏ چه چیزی باید به مسیحیان زمان یهودا یادآوری می‌شد؟‏ ب)‏ چرا باید به یادآوریهای یهودا گوش فرا دهیم؟‏

^۶ چرا یهودا این داوریهای الهی را نوشت؟‏ زیرا او می‌دانست بعضی از کسانی که در روزگار وی با جماعت مسیحی معاشرت داشتند دست به همان گناهان زشت و شرم‌آوری می‌زنند که سبب داوریهای دوران گذشته شد.‏ بنابراین،‏ یهودا نوشت که بعضی از حقایق پایه‌ای لازم است به جماعت یادآوری شود.‏ (‏یهودا ۵‏)‏ آنان بی‌تردید فراموش کرده بودند که یَهُوَه خدا کارهایشان را نظاره می‌کند.‏ آری،‏ خدا هنگامی که خادمانش عمداً بر قوانین او پا می‌گذارند،‏ خود و دیگران را به فساد می‌کشند به نظارهٔ ایشان مشغول است.‏ (‏امثال ۱۵:‏۳‏)‏ چنین اعمالی وی را عمیقاً متأثر می‌کند.‏ (‏پیدایش ۶:‏۶؛‏ مزمور ۷۸:‏۴۰‏)‏ اینکه ما انسانهای کوچک می‌توانیم بر احساسات سلطان تعالی خداوند تأثیر بگذاریم تصوری بهت‌آور است.‏ خدا در طی روز ما را نگاه می‌کند،‏ و وقتی حداکثر تلاش خود را بخرج می‌دهیم تا قدمهای پسرش،‏ عیسی مسیح،‏ را دنبال کنیم از رفتار ما به شوق می‌آید.‏ پس باشد که هیچگاه از یادآوریهای یهودا رنجیده‌خاطر نشده،‏ بلکه به آنها گوش فرا دهیم.‏—‏امثال ۲۷:‏۱۱؛‏ ۱پطرس ۲:‏۲۱‏.‏

۷.‏ الف)‏ چرا برای کسانی که درگیر عملی نادرست هستند حیاتی است که هرچه زودتر طالب کمک شوند؟‏ ب)‏ چگونه همهٔ ما می‌توانیم از فساد اخلاق اجتناب کنیم؟‏

^۷ یَهُوَه فقط نگاه نمی‌کند،‏ بلکه وارد عمل هم می‌شود.‏ یَهُوَه،‏ خدای عدالت،‏ بدکاران را دیر یا زود تنبیه خواهد کرد.‏ (‏۱تیموتاؤس ۵:‏۲۴‏)‏ کسانی که تصور می‌کنند داوریهای خدا فقط متعلق به تاریخ دوران باستان است و او دیگر به اعمال خبیث ایشان کاری ندارد،‏ صرفاً خود را گول می‌زنند.‏ برای تمام کسانی که در حال حاضر به نحوی در فساد اخلاق درگیر هستند،‏ امری حیاتی است که هم‌اکنون از پیران مسیحی کمک بطلبند!‏ (‏یعقوب ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ خوب است همهٔ ما به خود آمده،‏ به خطری که فساد اخلاق در جنگ روحانی ما دارد توجه کنیم.‏ هر ساله،‏ این جنگ تلفاتی به همراه دارد و اشخاصی از میان ما اخراج می‌شوند،‏ و اکثراً به دلیل اعمال غیراخلاقی و عدم ندامت ایشان.‏ ما باید با عزمی تزلزل‌ناپذیر حتی در مقابل وسوسه‌هایی که ما را به سوی چنین اعمالی هدایت می‌کنند مقاومت کنیم.‏ —‏ با متی ۲۶:‏۴۱ مقایسه شود.‏

احترام به مسئولان منصوب الهی

۸.‏ ‹بزرگانی› که در یهودا ۸ عنوان می‌شود چه کسانی هستند؟‏

^۸ مشکل دیگری که یهودا بدان اشاره کرد،‏ عدم احترام به مسئولان منصوب الهی است.‏ برای مثال،‏ در آیهٔ ۸ وی همان مردان شریر را دوباره متهم می‌کند،‏ چرا که ‹بر بزرگان تهمت میزدند.‏› این «بزرگان» چه کسانی بودند؟‏ اینان کسانی بودند که یَهُوَه با روح‌القدس خود مسئولیتهایی را بدیشان اِعطا کرده بود،‏ ولو اینکه مردانی ناکامل بودند.‏ برای مثال،‏ در آن زمان پیرانی در جماعت وظیفهٔ شبانی گلهٔ خدا را به عهده داشتند.‏ (‏۱پطرس ۵:‏۲‏)‏ سرپرستان سیاری نیز همچون پولس رسول در آن زمان خدمت می‌کردند.‏ و هیئت پیران در اورشلیم همانند هیئتی اداره‌کننده تصمیماتی اتخاذ می‌کرد که شامل حال کل جماعتهای مسیحی می‌شد.‏ (‏اعمال ۱۵:‏۶‏)‏ اینکه عده‌ای در جماعتها به چنین مردانی تهمت می‌زدند و یا در مورد آنها کفر می‌گفتند،‏ شدیداً یهودا را نگران می‌کرد.‏

۹.‏ یهودا در خصوص بی‌احترامی به مسئولان چه نمونه‌هایی آورد؟‏

^۹ یهودا در آیهٔ ۱۱‏،‏ برای محکوم کردن چنین سخنان اهانت‌آمیزی سه مثال دیگر را یادآوری می‌کند:‏ قائِن،‏ بَلعام،‏ و قُورَح.‏ قائِن به نصیحت محبت‌آمیز یَهُوَه گوش نداده،‏ عمداً به تنفر سبعانهٔ خویش ادامه داد.‏ (‏پیدایش ۴:‏۴-‏۸‏)‏ به بَلعام نیز مکرراً هشدارهایی داده شد که مسلماً منبعی مافوق‌طبیعی داشتند—‏حتی ماده‌الاغ وی نیز به حرف آمد!‏ اما بَلعام با خودخواهی تمام به توطئه‌های خود برضد امت خدا ادامه داد.‏ (‏اعداد ۲۲:‏۲۸،‏ ۳۲-‏۳۴؛‏ تثنیه ۲۳:‏۵‏)‏ قُورَح مقامی مسئول بود،‏ لیکن این مقام وی را کفایت نمی‌کرد.‏ او شورشی علیه حلیمترین مرد روی زمین،‏ موسی،‏ عَلم کرد.‏—‏اعداد ۱۲:‏۳؛‏ ۱۶:‏۱-‏۳،‏ ۳۲‏.‏

۱۰.‏ چگونه بعضی از افراد در دام ‹تهمت زدن بر بزرگان› می‌افتند،‏ و چگونه می‌توان از چنین سخنانی اجتناب کرد؟‏

^۱۰ این مثالها چقدر واضح به ما نشان می‌دهند که باید به پند و نصیحت گوش دهیم و به مسئولانی که یَهُوَه منصوب کرده است احترام بگذاریم!‏ (‏عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏)‏ می‌دانیم که پیران منصوب در جماعت مانند خود ما انسانهایی ناکامل هستند،‏ پس عیبجویی از آنها آسان است.‏ اما چنانچه مرتباً انگشت روی اشتباهات آنان بگذاریم و از احترام ایشان بکاهیم،‏ آیا ما نیز با این کارمان ‹بر بزرگان تهمت نزده‌ایم›؟‏ در آیهٔ ۱۰‏،‏ یهودا کسانی را ذکر می‌کند که «بر آنچه نمیدانند افتراء میزنند.‏» در پاره‌ای موارد عده‌ای هستند که از تصمیمی که هیئت پیران و یا کمیتهٔ قضائی می‌گیرد انتقاد می‌کنند.‏ لیکن اینان از تمام جزئیاتی که پیران جماعت جهت گرفتن تصمیم خود از نظر گذرانده‌اند باخبر نیستند.‏ پس چرا باید به چیزی که واقعاً نمی‌دانند اهانت ورزند؟‏ (‏امثال ۱۸:‏۱۳‏)‏ کسانی که با سماجت به این گونه سخنان منفی ادامه می‌دهند ممکن است در جماعت جدائی بوجود آورند،‏ و حتی در مهمانی با هم‌ایمانان همچون ‹صخره‌هایی› باشند که در زیر آب مخفی هستند.‏ (‏یهودا ۱۲،‏ ۱۶،‏ ۱۹‏)‏ ما مسلماً نمی‌خواهیم برای دیگران خطر روحانی بوجود آوریم.‏ بلکه باید همگی قاطع و مصمم از مسئولان به دلیل کار و تلاش سختشان و اینکه خود را وقف گلهٔ خدا کرده‌اند قدردانی کنیم.‏—‏۱تیموتاؤس ۵:‏۱۷‏.‏

۱۱.‏ چرا میکائیل برضد شیطان با دشنام‌گویی داوری نکرد؟‏

^۱۱ یهودا سپس نمونهٔ کسی را آورد که به نحوی بسیار مطلوب رعایت احترام مسئولان منصوب را کرد.‏ وی نوشت:‏ «میکائیل رئیس ملائکه چون دربارهٔ جسد موسی با ابلیس منازعه میکرد جرأت ننمود که حکم افتراء بر او بزند بلکه گفت خداوند ترا توبیخ فرماید.‏» (‏یهودا ۹‏)‏ از این گزارش گیرا که کلام الهامی آن را فقط از زبان یهودا نقل می‌کند،‏ دو درس مجزا می‌آموزیم.‏ درس اول آنکه همیشه داوری را باید به دست یَهُوَه بسپاریم.‏ از قرار معلوم خواست شیطان این بود که با استفاده از جسد موسای وفادار پرستشی کاذب بوجود آورد.‏ چه کار رذیلانه‌ای!‏ با این حال،‏ میکائیل خود را فروتن ساخت و شیطان را داوری نکرد،‏ چرا که تنها یَهُوَه اختیار داوری را دارد.‏ پس ما چقدر باید از داوری مردان وفاداری که با تمام وجود سعی می‌کنند یَهُوَه را خدمت کنند اجتناب کنیم.‏

۱۲.‏ کسانی که در جماعت مسیحی مسئولیتهایی به عهده دارند،‏ چه چیزی را می‌توانند از نمونهٔ میکائیل بیاموزند؟‏

^۱۲ افرادی که در جماعت مسئولیتهایی به عهده دارند درس دومی نیز از میکائیل می‌آموزند.‏ در واقع،‏ میکائیل با اینکه «رئیس فرشتگان» بود،‏ از مقام والای خود سوء استفاده نکرد،‏ اگرچه شیطان وی را خشمگین کرده بود.‏ پیران وفادار جماعت نیز دقیقاً از همین نمونه پیروی می‌کنند،‏ یعنی واقفند که سوء استفاده از اختیاراتشان بی‌احترامی به حاکمیت یَهُوَه است.‏ رسالهٔ یهودا در خصوص مردانی که در جماعت از موقعیت و احترامی برخوردار بودند،‏ لیکن از قدرت خود سوءاستفاده کردند،‏ مطالب بسیاری می‌گوید.‏ برای مثال یهودا در آیه‌های ۱۲ تا ۱۴‏،‏ بشدت از ‹شبانانیکه خویشتنرا بیخوف میپروردند› انتقاد کرد.‏ (‏با حزقیال ۳۴:‏۷-‏۱۰ مقایسه شود.‏)‏ به عبارت دیگر،‏ اینان نفع شخصی خود را طالب بودند،‏ نه منافع گلهٔ یَهُوَه را.‏ امروزه،‏ پیران جماعت می‌توانند از این مثالهای منفی درسهای زیادی را بیاموزند.‏ تصویری را که کلام یهودا در اینجا ترسیم می‌کند،‏ دقیقاً همان چیزیست که ما نمی‌خواهیم باشیم.‏ چنانچه تسلیم خودخواهی شدیم دیگر سرباز مسیح نیستیم؛‏ در واقع تمام نیرویمان صرف جنگی خواهد شد که برای منافع خود می‌کنیم.‏ باشد که همهٔ ما به جای اینکار به کلام عیسی گوش دهیم که گفت:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏»—‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

‏«خویشتنرا در محبّت خدا محفوظ دارید»‏

۱۳.‏ چرا خواست قلبی ما باید این باشد که خویشتنرا در محبّت خدا محفوظ داریم؟‏

^۱۳ یهودا در اواخر رسالهٔ خود این پند دلگرم‌کننده را می‌دهد:‏ «خویشتنرا در محبّت خدا محفوظ دارید.‏» (‏یهودا ۲۱‏)‏ محبت یَهُوَه بیشتر از هر چیز دیگری در جنگ روحانی به کمکمان می‌آید.‏ زیرا محبت والاترین صفت یَهُوَه است.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ پولس به مسیحیان روم نوشت:‏ «یقین میدانم که نه موت و نه حیات و نه فرشتگان و نه رؤساء و نه قدرتها و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده و نه بلندی و نه پستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبّت خدا که در خداوند ما مسیح عیسی است جدا سازد.‏» (‏رومیان ۸:‏۳۸،‏ ۳۹‏)‏ چگونه می‌توانیم در این محبت بمانیم؟‏ بنابه سخنان یهودا برای نیل به این هدف سه کار می‌توان کرد.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ معنی بنا کردن خود به «ایمان اقدس» چیست؟‏ ب)‏ اجزای زرهٔ روحانی خود را از چه طریق می‌توانیم بررسی کنیم؟‏

^۱۴ نخست،‏ به ما می‌گوید که خودمان را به ‹ایمان اقدسمان› بنا کنیم.‏ (‏یهودا ۲۰‏)‏ همانطور که در مقالهٔ پیشین ملاحظه شد،‏ این عمل فرآیندی مستمر است.‏ ما همچون بنایی هستیم که باید مرتباً در مقابل حملات بی‌امان باد و باران تحکیم شود.‏ (‏با متی ۷:‏۲۴،‏ ۲۵ مقایسه شود.‏)‏ پس هیچگاه نباید بگذاریم که اعتمادبنفس بیش از حد در ما بوجود بیاید.‏ به جای آن باید ببینیم در چه مواردی باید خود را بر اساس ایمانمان بنا کنیم تا به شخصی قویتر و سربازی وفادارتر برای مسیح مبدل شویم.‏ برای مثال،‏ می‌توانیم اجزای زرهٔ روحانی خود را که در افسسیان ۶:‏۱۱-‏۱۸ آمده است بررسی کنیم.‏

^۱۵ زرهٔ روحانی خود ما در چه وضعیتی است؟‏ آیا ‹سپر ایمان› ما آنطور که باید،‏ مستحکم می‌باشد؟‏ وقتی به سالهای اخیر فکر می‌کنیم،‏ آیا نکته‌ای وجود دارد که در مورد آن بی‌اعتنا بوده باشیم،‏ مثلاً،‏ آیا حضورمان در جلسات کاهش یافته است،‏ آیا غیرت خود را در خدمت از دست داده‌ایم،‏ آیا از شور و اشتیاقمان برای مطالعهٔ شخصی کاسته شده است؟‏ چنین علائمی را باید جدی بگیریم!‏ ما باید همین حالا اقدام کرده،‏ خود را بنا و تقویت کنیم.‏—‏۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۱۶.‏ منظور از اینکه در روح‌القدس عبادت نمائیم چیست،‏ و چه چیزی را باید بطور مرتب از یَهُوَه درخواست کنیم؟‏

^۱۶ دومین کار برای محفوظ داشتن خود در محبّت خدا این است که ‹در روح‌القدس عبادت نماییم.‏› (‏یهودا ۲۰‏)‏ بدین مفهوم که تحت تأثیر روح‌القدس یَهُوَه و هماهنگ با کلام وی که از طریق همین روح‌القدس الهام شده است دعا کنیم.‏ دعا طریقی حیاتی برای تقرب به شخص یَهُوَه و ابراز تخصیصمان به وی است.‏ ما هرگز نباید در استفاده از این امتیاز عالی اهمال کنیم!‏ همچنین،‏ هنگامی که دعا می‌کنیم باید روح‌القدس خدا را تقاضا کنیم—‏در واقع باید بطور مرتب آن را درخواست کنیم.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ روح‌القدس پرقدرتترین نیرویی است که می‌توانیم در اختیار داشته باشیم.‏ با چنین کمکی می‌توانیم همیشه خویشتنرا در محبّت خدا محفوظ داریم و در صف سربازان مسیح پایدار بمانیم.‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا نمونهٔ یهودا در نشان دادن رحمت فوق‌العاده بود؟‏ ب)‏ چگونه همهٔ ما می‌توانیم به ابراز رحمت ادامه دهیم؟‏

^۱۷ تذکر سوم یهودا این است که از ابراز رحمت دست نکشیم.‏ (‏یهودا ۲۲‏)‏ یهودا خود در این خصوص نمونه‌ای فوق‌العاده بود.‏ زیرا که او از رشوه‌خواری،‏ فساد اخلاق،‏ و ارتدادی که در جماعت مسیحی نفوذ کرده بود احساس انزجار می‌کرد.‏ یهودا با وجود همهٔ این مسائل تسلیم ترس نشد و این گرایش در او بوجود نیامد که در چنین دوران خطرناکی ابراز خصوصیت «ملایمی» همچون رحمت دیگر جایی ندارد.‏ خیر،‏ وی برادرانش را تشویق کرد،‏ در هرموقعیت ممکن از ابراز رحمت کوتاهی نکنند،‏ با کسانی که در شک و بدگمانی هستند به استدلال بپردازند،‏ و حتی آنانی را که به راههای گناه‌آلود نزدیک می‌شوند ‹از آتش بیرون بکشند.‏› (‏یهودا ۲۳؛‏ غلاطیان ۶:‏۱‏)‏ چه توصیهٔ نیکویی برای پیران جماعت در این روزگار سخت!‏ آنها نیز سعی بر این دارند که هرکجا رحمت لازم باشد رحیم بوده،‏ و جایی که جدیت لازم باشد قاطع و مصمم باشند.‏ همهٔ ما به همین صورت باید نسبت به یکدیگر رحیم باشیم.‏ برای مثال،‏ بجای آنکه هر دلخوری کوچکی را در دل خود نگاه داریم،‏ می‌توانیم در بخشش دیگران از خود سخاوت نشان دهیم.‏—‏کولسیان ۳:‏۱۳‏.‏

۱۸.‏ چگونه می‌توانیم از پیروزی خود در جنگ روحانی مطمئن باشیم؟‏

^۱۸ این جنگی که ما در آن درگیر هستیم جنگ ساده‌ای نیست.‏ یهودا نیز آن را «مجاهده» یا جنگ سخت نامید.‏ (‏یهودا ۳‏)‏ دشمنان ما نیرومند هستند.‏ تنها شیطان نیست که با ما به مخاصمه مشغول است،‏ دنیای شریرانهٔ وی و ناکاملیهایمان نیز با ما سر دشمنی دارند.‏ با این همه،‏ پیروزیمان حتمی است!‏ چرا؟‏ زیرا که ما در جبههٔ یَهُوَه می‌جنگیم.‏ یهودا در خاتمهٔ رسالهٔ خود این موضوع را خاطرنشان می‌کند که بحق یَهُوَه را «جلال و عظمت و توانائی و قدرت باد الآن و تا ابدالآباد.‏» (‏یهودا ۲۵‏)‏ آیا این موضوعی فوق‌العاده نیست؟‏ آیا هنوز شکی باقیست که همین خدا نتواند «شما را از لغزش محفوظ دارد»؟‏ (‏یهودا ۲۴‏)‏ بدون شک خیر!‏ پس باشد که همهٔ ما قاطع و مصمم در مقابل فساد اخلاق مقاوم بمانیم،‏ احترام خود را به مسئولان منصوب الهی حفظ کنیم،‏ و خود را در محبت خدا محفوظ داریم.‏ بدین صورت پیروزیمان عظیم خواهد بود.‏

‏[پاورقی]‏

سؤالاتی برای مرور

◻ چگونه رسالهٔ یهودا به ما می‌آموزد که در مقابل فساد اخلاق مقاوم باشیم؟‏

◻ چرا تا این حد حیاتی است که به مسئولان منصوب الهی احترام بگذاریم؟‏

◻ چرا نباید از اختیارت خود در جماعت سوءاستفاده کنیم؟‏

◻ چگونه می‌توانیم خود را در محبت خدا حفظ کنیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

مسیحیان بر خلاف سربازان رومی در جنگی روحانی بودند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

خدمت شبانان مسیحی نه به دلیل منافع شخصی،‏ بلکه به دلیل محبت ایشان است