دلیل وجود زمین چیست؟
در اینجا نخست شخص باید بتواند به این سؤال پاسخ دهد: آیا خالقی خردمند که برای زمین و بشر ساکن آن مقصودی در نظر دارد، سیارهٔ زیبای ما را آفریده است؟ پاسخی قانع‌کننده به این سؤال پرده از وقایع آیندهٔ زمین برخواهد داشت.
بسیاری از دانشمندان در عمق مطالعهٔ عالم و کرهٔ زمین به شواهدی برخورد کرده‌اند که بر وجود آفریننده‌ای دلالت دارند، یعنی خدایی در پس این آفرینش است. در اینجا نظر شما را به اظهارات یکی از آنان جلب می‌کنیم:
پرفسور پُل دِیویس در کتابی با عنوان افکار خدا می‌نویسد: «وجود عالمی منظم و منسجم که ساختاری اینچنین باثبات، سازمان‌یافته، و پیچیده دارد، مستلزم قوانین و شرایط بسیار مشخص است.»
وی پس از برشمردن پاره‌ای از «اتفاقات» که اخترفیزیکدانان و دیگر دانشمندان با آنها برخورد کرده‌اند، میگوید: «تمام اینها دال بر این هستند که حیات به شکلی که ما می‌شناسیم با حساسیتی فوق‌العاده دقیق هم به طبیعت قوانین فیزیک، وابسته است و هم به بعضی اتفاقات بسیار غیرمحتمل برای رسیدن به اندازه‌هایی که طبیعت برای اجزاء مختلف جرم، اندازهٔ نیرو و غیره تعیین کرده است. . . . بیاییم اینطور تصور کنیم: اگر پیچهای تنظیم اندازهٔ این کمیّتها به جای خدا در دست ما می‌بود، و می‌خواستیم به دلخواه خود آنها را تنظیم کنیم، این پیچها را به هر تنظیمی که قرار می‌دادیم عالم غیر قابل سکونت می‌شد. برای آنکه حیات بتواند شکوفا شود، بعضی از این پیچها با دقتی فوق‌العاده تنظیم شده‌اند. . . . اینکه حتی تغییری جزئی در پدیده‌ها می‌تواند عالم را غیرقابل‌رؤیت کند، خود امری بسیار حائز اهمیت است.»
برای بسیاری از انسانها بدیهی است که زمین ما و باقی عالم به دست خالقی بامقصود آفریده شده است. حال، با این فرض می‌باید ببینیم که مراد از آفرینش زمین در آغاز چه بوده است. همچنین اگر امکان دارد، باید دریابیم که خدا چه مقصودی برای زمین در نظر دارد. در این خصوص ناهماهنگی فاحشی میان عقاید به چشم می‌خورد. با وجود اینکه شمار کثیری از انسانها به خدا اعتقاد ندارند، ولی عدهٔ قابل‌توجهی به وجود خالقی خردمند معتقدند. اکثر کلیساهای جهان مسیحیت، ظاهراً از خدای قادر متعال و آفریدگار عالم دم می‌زنند. اما، بندرت یکی از این مذاهب با اطمینان و اعتقاد راسخ از آیندهٔ زمین در مقصود خدا صحبت می‌کند.
کتاب مقدس در این مورد چه میگوید؟
بسیار منطقی است که به منبع اطلاعاتیی رجوع کنیم که توافق نظر عموم بر آن است که از طرف آفریدگار می‌باشد. این منبع کتاب مقدس است. یکی از ساده‌ترین و روشنترین اظهارات را در مورد زمین، می‌توان در جامعه ۱:۴ یافت. در آنجا آمده است: «یکطبقه میروند و طبقهٔ دیگر میآ‌یند و زمین تا بأبد پایدار میماند.» کتاب مقدس بدون هیچ ابهامی توضیح می‌دهد که چرا یَهُوَه خدا زمین را آفریده است. این کتاب همچنین نشان می‌دهد که خدا زمین را در عالم و در مقایسه با خورشید در مکانی دقیق قرار داده است، تا حیات در آن برقرار بماند. خدای قادر متعال اشعیای نبی را الهام بخشید تا بنویسد: «یَهُوَه آفرینندهٔ آسمان که خدا است که زمینرا سرشت و ساخت و آنرا استوار نمود و آنرا عبث نیافرید بلکه بجهة سکونت مصوّر نمود چنین میگوید: ‹من یَهُوَه هستم و دیگری نیست.› »—اشعیا ۴۵:۱۸.
اما، در مورد این موضوع که پیشرفت بشر باعث برچیده شدن حیات از روی زمین می‌گردد، چه می‌توان گفت؟ خدا با حکمت غیر قابل قیاس خود اظهار می‌کند که پیش از آنکه بشر اقدام به برچیدن حیات از پهنهٔ این سیاره کند، وی وارد عمل خواهد شد. به این وعدهٔ اطمینان‌بخش او در آخرین کتاب از کتاب مقدس، یعنی مکاشفه توجه کنید: «ملتها خشمگین شدند، روز خشم تو رسیده است. اکنون زمان داوری مردگان است. اکنون زمان پاداش گرفتن خادمان تو یعنی پیامبران و مقدسین تو می‌باشد. کسانی که از تو خوف دارند چه کوچک و چه بزرگ. زمان آن رسیده است که کسانی که زمین را تباه می‌سازند از بین ببری.»—مکاشفه ۱۱:۱۸ انجیل شریف.
یَهُوَه نخستین مقصود خویش را از آفرینش زمینی که به گفتهٔ فضانوردی که آن را از فاصلهٔ دور نظاره می‌کرد، همچون گوهری زیبا در فضا می‌باشد، بر ما مکشوف ساخته است. یَهُوَه چنین اراده کرد که کل زمین بهشت شود، و جمعیت مردان و زنان آن به نحوی قابل تحمل افزایش یابد و ایشان زندگیی همراه با صلح و همدلی در آن داشته باشند. خدا به اولین زوج انسانی اجازهٔ تولید فرزند داد تا جمعیت زمین بتدریج افزایش یابد. یَهُوَه به منظور مسرت و شادی این زوج، بخش کوچکی از کرهٔ زمین را به بهشت مبدل ساخت. با گذشت سالها و قرنها خانوادهٔ بشری از طریق تولیدمثل گسترش می‌یافت و به وسعت باغ بهشت افزوده می‌شد تا آنکه سخن پیدایش ۱:۲۸ کاملاً به تحقق می‌پیوست، در این آیه آمده است: «خدا بدیشان گفت: ‹بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلّط نمائید.› »
آیا دیدن وضع اسفناک کنونی زمین و سکنهٔ آن به معنی ناکام ماندن مقصود اولیهٔ خداست؟ و یا آیا خدا مقصود خویش را تغییر داده است و تصمیم دارد به دلیل خودرأیی بشر، اجازه دهد زمین و هرچه بر روی آن است نابود شود تا همه چیز را از سر بگیرد؟ خیر، می‌توان اطمینان داشت که هیچیک از این سخنان صحت ندارند. کتاب مقدس به ما میگوید که هرچه یَهُوَه اراده کند سرانجام به اجرا در خواهد آمد، هیچکس یا هیچ تحول غیرمنتظره‌ای نمی‌تواند مانع آنچه او مصمم به انجام آن است، بشود. یَهُوَه چنین به ما اطمینان خاطر می‌دهد: «کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود. نزد من بی‌ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم بجا خواهد آورد و برای آنچه آنرا فرستادم کامران خواهد گردید.» — اشعیا ۵۵:۱۱.
مقصود خدا به تأخیر افتاد، اما تغییر نکرد
با روگردان شدن آدم و حَوّا از خدا و سپس اخراجشان از باغ عدن، واضح بود که مقصود خدا برای ساختن بهشت زمینی بدون این دو نفر صورت می‌گرفت. با این حال، یَهُوَه همانجا به آنان گفت که اجرای حکم اولیهٔ خویش را به دست بعضی از نوادگان آنها صورت خواهد داد. البته، این کار سالها و قرنها به طول می‌انجامید، اما از طرف دیگر حتی با این فرض که آدم و حَوّا به زندگی کامل خود ادامه می‌دادند، در هیچ جا ذکر نشده است که اجرای آن حکم اولیهٔ یَهُوَه چه مدت به طول می‌انجامید. حقیقت این است که با پایان حکومت هزارسالهٔ عیسی مسیح—یعنی کمی بیش از هزار سال دیگر—اوضاع بهشتی باغ عدن تمام پهنهٔ زمین را در بر خواهد گرفت، و کرهٔ زمین مملو از فرزندان صلح‌طلب و شاد اولین زوج انسانی خواهد شد. آری، این توانایی یَهُوَه که نمی‌گذارد مقاصدش ناکام بمانند برای ابد بر همه ثابت خواهد شد!
سپس، نبوت هیجان‌انگیزی که خدا قرنها پیش گفت جامه عمل خواهد پوشید. سخنانی چون سخنان اشعیا ۱۱:۶-۹ با شکوه تمام به اجرا در خواهد آمد: «گرگ با بره سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و پرواری با هم. و طفل کوچک آنها را خواهد راند و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد. و طفل شیرخواره بر سوراخ مار بازی خواهد کرد و طفلِ از شیر باز داشته شده دست خود را بر خانهٔ افعی خواهد گذاشت. و در تمامئ کوه مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند کرد زیرا که جهان از معرفت خداوند پُر خواهد بود، مثل آبهائیکه دریا را میپوشاند.»
ناخوشی‌ها و بیماریهای علاج‌ناپذیر و همچنین مرگ به گذشته تعلق خواهند داشت. آیا می‌توان صریحتر از این سخن سادهٔ آخرین کتابِ کتاب مقدس، گفته‌ای یافت؟ «اینک خیمهٔ خدا با آدمیان است و با ایشان ساکن خواهد بود و ایشان قومهای او خواهند بود و خود خدا با ایشان خدای ایشان خواهد بود. و خدا هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.»—مکاشفه ۲۱:۳، ۴.
آری، باید کاملاً مطمئن باشیم که سیارهٔ زیبای ما زمین، پایدار خواهد ماند. ممکن است شما نیز این امتیاز را داشته باشید که از انتهای این سیستم شریر و همهٔ اعمالی که زمین را به نابودی می‌کشد سالم بیرون بیایید. ما اکنون در آستانه دروازهٔ دنیای پاک جدید خدا قرار داریم. بسیاری از عزیزان از دست رفتهٔ ما با معجزهٔ رستاخیز از خواب مرگ بیدار خواهند شد. ( یوحنا ۵:۲۷، ۲۸) آری، زمین ما باقی و پایدار خواهد ماند و ما نیز می‌توانیم در آن بمانیم و از زندگی لذت ببریم.