چگونه اختلافات را با صلح و صفا برطرف کنیم

پیدایش خشونت آدمی به اوان تاریخ بشر باز می‌گردد.‏ بر طبق کتاب مقدس خشونت در زمان قائِن،‏ برادر هابیل و پسر بزرگ نخستین زوج بشری،‏ آغاز شد.‏ هنگامی که خدا از بین هدایای هابیل و قائن،‏ تنها هدیهٔ هابیل را منظور داشت،‏ ‹خشم قائن بشدّت افروخته شد.‏› وی چگونه با این قضیه روبرو شد؟‏ «قائن بر برادر خود هابیل برخاسته او را کشت.‏» وی با این عمل،‏ شدیداً خدا را از خود رنجاند.‏ (‏ پیدایش ۴:‏۵،‏ ۸-‏۱۲‏)‏ خشونت،‏ بر اعتبار قائِن نزد آفریدگار چیزی نیفزود.‏

لیکن،‏ ما چگونه می‌توانیم از عمل قائِن،‏ یعنی توسل به خشونت جهت حل مشکلات،‏ اجتناب کنیم؟‏

تبدیل خشونت به صبر و مدارا

حال به شرح حال مردی توجه کنید که با نگاهی تأییدکننده نظاره‌گر صحنهٔ قتل استیفان،‏ نخستین شهید مسیحی،‏ بود.‏ (‏ اعمال ۷:‏۵۸؛‏ ۸:‏۱‏)‏ این مرد،‏ یعنی سَوْلَس طرسوسی،‏ که مخالف عقاید مذهبی استیفان بود،‏ حامی قتل خشونت‌بار استیفان جهت متوقف کردن کارهای وی بود.‏ البته،‏ سَوْلَس شاید در همهٔ امور زندگی به خشونت متوسل نمی‌شد.‏ با این حال،‏ با این موضوع موافق بود که می‌توان از خشونت برای حل مشکلات استفاده کرد.‏ همچنین پس از مرگ استیفان،‏ سَوْلَس کمافی‌سابق جماعات مسیحی «را معذّب میساخت و خانه‌بخانه گشته مردان و زنانرا برکشیده بزندان می‌افکند.‏»—‏اعمال ۸:‏۳‏.‏

به عقیدهٔ آلبرت بارنز،‏ عالم کتاب مقدس،‏ واژهٔ یونانیی که در اینجا «معذّب ساختن» ترجمه شده همان چیزی است که می‌توان از حیواناتی وحشی همچون شیر یا گرگ انتظار داشت.‏ بارنز چنین توضیح می‌دهد:‏ «سَوْلَس همچون حیوانی وحشی نسبت به کلیسا غضبناک بود—‏این لفظ سخت و ثقیل حاکی از حرارت و غیظی بود که وی در آزار و اذیت مسیحیان از خود نشان می‌داد.‏» هنگامی که سَوْلَس در پی پیروان مسیح تصمیم گرفت به دمشق برود،‏ نیّت وی ‹هنوز تهدید و کشتن پیروان خداوند [مسیح] بود.‏› در اثنای راه،‏ عیسای رستاخیزیافته با وی سخن گفت،‏ و همین موضوع باعث شد که سَوْلَس به مسیحیت بگرود.‏—‏اعمال ۹:‏۱-‏۱۹‏.‏

متعاقب تغییر کیش سَوْلَس،‏ همچنین رفتار وی با دیگران تغییر کرد.‏ واقعه‌ای که بر این دگرگونی گواهی می‌دهد حدود ۱۶ سال بعد رخ داد.‏ عده‌ای به جماعت محلی وی در اَنطاکیِه آمدند و اصرار داشتند تا مسیحیان را به پیروی از شریعت موسوی برانگیزند.‏ در نتیجه ‹منازعه بسیار› درگرفت.‏ سَوْلَس که در آن موقع به پولُس معروف بود،‏ در این مباحثه شرکت داشت.‏ ظاهراً،‏ بحثشان بسیار بالا گرفته بود.‏ اما پولس برای به کرسی نشاندن حرف خود به خشونت متوسل نشد.‏ وی به تصمیم جماعت مبنی بر سپردن موضوع به دست رسولان و پیران جماعت اورشلیم رضایت داد.‏—‏اعمال ۱۵:‏۱،‏ ۲‏.‏

در اورشلیم نیز در نشست پیران ‹مباحثهٔ سختی› درگرفت.‏ پولس صبر کرد تا «تمام جماعت ساکت شوند» و سپس گزارش خود را در مورد کارهای فوق‌العادهٔ روح‌القدس بر روی پیروان نامختون ارائه داد.‏ پس از گفتگو و تبادل‌نظر بر پایهٔ آیات مقدس،‏ رسولان و پیران جماعت اورشلیم ‹به یک دل مصلحت دیدند› تا بار اضافی بر دوش پیروان نامختون ننهند،‏ و تنها بدیشان گوشزد کنند ‹که از قربانیهای بتها و خون و حیوانات خفه‌شده و زنا بپرهیزند.‏› (‏ اعمال ۱۵:‏۳-‏۲۹‏)‏ این پولس دیگر آن پولس قدیم نبود.‏ او یاد گرفته بود که اختلافات را بدون توسل به خشونت حل و فصل کند.‏

بر امیال خشونت‌بارمان فائق آییم

پولس بعدها چنین تذکر داد:‏ «بندهٔ خدا نباید نزاع کند،‏ بلکه با همه کس ملایم و راغب بتعلیم و صابر در مشقّت باشد و با حلم مخالفین را تأدیب نماید.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ پولس در اینجا تیموتاؤس را که سرپرستی جوان بود،‏ ترغیب کرد تا با ملایمت به موضوعات دشوار رسیدگی کند.‏ پولس شخصی معقول بود.‏ وی بخوبی می‌دانست که در میان مسیحیان نیز ممکن است اصطکاک بوجود آید.‏ (‏ اعمال ۱۵:‏۳۷-‏۴۱‏)‏ به همین دلیل این اندرز را داد:‏ «خشم گیرید و گناه مورزید.‏ خورشید بر غیظ شما غروب نکند.‏» (‏ افسسیان ۴:‏۲۶‏)‏ آری،‏ راه درست فائق آمدن بر چنین احساسی این است که آتش خشم خود را مهار کرده،‏ مانع از اوج گرفتن آن شویم.‏ اما چطور می‌توانیم چنین کنیم؟‏

امروزه،‏ مهار کردن خشم و عصبانیت کار ساده‌ای نیست.‏ دکتر دبورا پراترو ستیلت،‏ معاون رئیس دانشکدهٔ علوم بهداشت عمومی هاروارد می‌گوید:‏ «پدیده‌ای به نام بدجنسی بسیار معمول شده است.‏ در حقیقت،‏ کسی که بخواهد با گفتگو،‏ مصالحه،‏ همدلی،‏ و گذشت با دیگران کنار بیاید،‏ بی‌عرضه محسوب می‌شود.‏» در حالی که،‏ اینها خصلتهایی انسانی می‌باشند،‏ و در واقع راز مهار ساختن آتش خشمی می‌باشد که احتمالاً در نهان ما افروخته شده است.‏

مسیحی شدن پولس به وی روشی بهتر برای پرداختن به اختلاف‌نظرها آموخت.‏ این روش در اصل بر پایهٔ تعالیم کتاب مقدس بود.‏ پولس عالمی مجرب در یهودیت بود،‏ و بخوبی با نوشته‌های عبرانی آشنایی داشت.‏ مسلماً آیه‌هایی از این قبیل از نظر وی دور نمانده بودند:‏ «بر مرد ظالم حسد مبر،‏ و هیچکدام از راههایشرا اختیار مکن.‏» «کسیکه دیرغضب باشد از جبّار بهتر است،‏ و هر که بر روح خود مالک باشد از تسخیرکنندهٔ شهر افضل است.‏» «کسیکه بر روح خود تسلّط ندارد،‏ مثل شهر منهدم و بیحصار است.‏» (‏ امثال ۳:‏۳۱؛‏ ۱۶:‏۳۲؛‏ ۲۵:‏۲۸‏)‏ با این همه،‏ دانستن این آیات پیش از آنکه پولس مسیحی شود مانع وی نشد که برضد مسیحیان به خشونت متوسل نشود.‏ (‏ غلاطیان ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ پس،‏ چه چیزی هنگامی که پولس مسیحی شد او را یاری کرد تا به جای خشونت،‏ با منطق و برهان با موضوعهایی که می‌تواند خشم آدمی را برافروزد روبرو شود؟‏

پولس با این سخن خود سرنخی به دست ما می‌دهد:‏ «پس اقتدا بمن نمائید چنانکه من نیز بمسیح میکنم.‏» (‏ ۱قرنتیان ۱۱:‏۱‏)‏ وی از آنچه عیسی برای وی انجام داده بود بسیار قدردانی می‌کرد.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ در واقع،‏ مسیح برای وی الگویی شده بود تا از آن سرمشق بگیرد.‏ پولس بخوبی می‌دانست که عیسی زجر و شکنجه را به جان خریده بود تا بشر گناهکار را نجات بخشد.‏ (‏۲:‏۱۸‏؛‏ ۵:‏۸-‏۱۰‏)‏ او براحتی می‌توانست تحقیق کرده،‏ به صحت تکمیل این نبوت اشعیا در مورد مسیح پی ببرد:‏ «او مظلوم شد امّا تواضع نموده دهان خود را نگشود،‏ مثل برهٔ که برای ذبح میبرند و مانند گوسفندیکه نزد پشم بُرنده‌اش بی‌زبان است همچنان دهان خود را نگشود.‏» (‏ اشعیا ۵۳:‏۷‏)‏ آری،‏ پطرس رسول خود در تأیید این موضوع نوشت:‏ «چون او را دشنام میدادند دشنام پس نمیداد و چون عذاب میکشید تهدید نمینمود بلکه خویشتنرا بداور عادل تسلیم کرد.‏»—‏۱پطرس ۲:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

قدردانی پولس از شیوهٔ عیسی مسیح در روبرو شدن با موقعیتهای سخت،‏ وی را بر آن داشت تا راه خود را تغییر دهد.‏ از این رو،‏ همکیشان مسیحی خود را نیز چنین تذکر داد:‏ «متحمّل یکدیگر شده هم دیگر را عفو کنید هر گاه بر دیگری ادّعائی داشته باشید.‏ چنانکه [یَهُوَه] شما را آمرزید شما نیز چنین کنید.‏» (‏ کولسیان ۳:‏۱۳‏)‏ اما برای ما تنها دانستن اینکه نباید خشونت به خرج دهیم کافی نیست.‏ خیر،‏ در واقع آنچه در ما انگیزهٔ لازم را جهت مهار ساختن آتش خشممان بوجود می‌آورد،‏ سپاس و قدردانی از آنچه یَهُوَه و عیسی مسیح برای ما انجام داده‌اند می‌باشد.‏

آیا اصلاً ممکن است؟‏

مردی در ژاپن به چنین انگیزه و محرک قویی نیاز داشت.‏ پدر وی نظامی بود و براحتی از کوره در می‌رفت،‏ و بدین ترتیب خشونت را بر خانهٔ خود حاکم ساخته بود.‏ اَعمال خشونت‌بار پدر بر خانوادهٔ خود از یک سو،‏ و دیدن عذاب کشیدن مادرش از سوی دیگر،‏ بتدریج خشونت را در وی نیز پرورش داد.‏ او برای رسیدگی به مشکلات با خود دو شمشیر سامورایی با اندازه‌های مختلف حمل می‌کرد.‏

هنگامی که همسرش شروع به مطالعهٔ کتاب مقدس کرد،‏ او نیز بدون آنکه مطالعه را جدی بگیرد در آنجا می‌نشست.‏ اما وقتی کتابچه‌ای را با عنوان بشارت ملکوت،‏ (‏انگل‍.‏)‏ a خواند،‏ نظرش تغییر کرد.‏ فکر می‌کنید چرا؟‏ او خود چنین توضیح می‌دهد:‏ «وقتی بخشهای ‹عیسی مسیح› و ‹فدیه› را در این کتابچه خواندم،‏ احساس شرمندگی به من دست داد.‏ من هرچند روشی سرکش و خودرأی را پیش گرفته بودم،‏ با این حال علاقه داشتم با کسانی که می‌توانستم کنار بیایم مهربان باشم.‏ دوست داشتم که رفیقهایم را خوشحال کنم،‏ اما فقط تا حدی که زندگی خودم آسیب نبیند.‏ ولی دیدم که عیسی،‏ حاضر شده بود حتی زندگی خود را برای بشر،‏ همچنین برای من فدا کند.‏ تأثیر این موضوع بر روی من،‏ مثل خوردن پتکی محکم بر سرم بود.‏»‏

او رفت و آمد خود را با رفقای قدیمیش قطع کرد و در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک جماعت شاهدان یَهُوَه نام‌نویسی نمود.‏ این مدرسه به او کمک بسیار کرد تا هنر آموزش دادن کتاب مقدس به دیگران را بیاموزد.‏ این کلاسها نفع دیگری نیز دربر داشت.‏ وی در این خصوص می‌گوید:‏ «وقتی بچه بودم،‏ از آنجایی که نمی‌توانستم احساساتم را نسبت به دیگران ابراز کنم،‏ به تهدید و خشونت متوسل می‌شدم.‏ اما وقتی تبادل افکار را یاد گرفتم،‏ به جای خشونت شروع به استدلال کردن با دیگران نمودم.‏»‏

آیا این مرد نیز همچون پولس طریق مسیح را شیوهٔ زندگی خود ساخت؟‏ در واقع،‏ ایمان وی زمانی مورد آزمایش قرار گرفت که یکی از دوستان قدیمش که با وی سوگند برادری یاد کرده بود سعی کرد او را از صرافت اینکه مسیحی شود بیندازد.‏ این به اصطلاح «دوستِ» او،‏ او را زد و شروع به فحاشی به خدای وی،‏ یَهُوَه کرد.‏ اما او که در گذشته فردی تندمزاج بود،‏ خود را کنترل نمود و از این بابت که نتوانسته بود به سوگند خود پایبند بماند عذرخواهی کرد.‏ «برادر» وی که دیگر ناامید شده بود او را به حال خود گذاشت و رفت.‏

این مرد سابقاً پرخاشجو و خشن،‏ با مهار ساختن آتش خشم خود برادران و خواهران روحانی بسیاری پیدا کرد و با آنان برای ابراز محبت به خدا و همسایگان بازوی وحدت را گره زد.‏ (‏ کولسیان ۳:‏۱۴‏)‏ وی که اکنون بیش از ۲۰ سال از تعمیدش می‌گذرد سرپرست سیار شاهدان یَهُوَه است.‏ این مرد چقدر خرسند است که می‌تواند از طریق کتاب مقدس نشان دهد که حتی انسانهایی ددمنش می‌توانند یاد بگیرند که چگونه مخالفتها را بدون اِعمال خشونت برطرف سازند،‏ درست همانطور که خود او آموخته بود!‏ همچنین این را موهبتی بزرگ می‌داند که می‌تواند به تکمیل پرشکوه این سخنان نبوی اشاره کند که می‌گوید:‏ «در تمامئ کوه مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند کرد زیرا که جهان از معرفت خداوند پُر خواهد بود مثل آبهائیکه دریا را میپوشاند.‏»—‏اشعیا ۱۱:‏۹‏.‏

شما هم همچون پولس رسول و این مرد سابقاً تندمزاج و خشن،‏ می‌توانید بیاموزید که چگونه با مطانت و آرامی با موقعیتهایی که می‌تواند خشمتان را برافروزد روبرو شوید.‏ شاهدان یَهُوَه در محل شما از صمیم قلب مایلند در این زمینه به شما کمک کنند.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۵]‏

پولس مردی معقول بود.‏ او می‌دانست که حتی در میان مسیحیان ممکن است اصطکاک بوجود آید

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

قدردانی از آنچه خدا برای ما انجام داده است ما را به داشتن روابطی صلح‌آمیز برمی‌انگیزد