این روز نجات است!‏

‏«اینک الحال زمان مقبول است؛‏ اینک الآن روز نجات است.‏»‏‏—‏۲قرنتیان ۶:‏۲‏.‏

۱.‏ دستیابی به موقعیتی مطلوب در برابر خدا و مسیح مستلزم چیست؟‏

یَهُوَه روز داوری بشر را تعیین کرده است.‏ (‏ اعمال ۱۷:‏۳۱‏)‏ اگر بخواهیم که این روز برای ما در حکم روز نجات باشد،‏ باید در مقابل وی و داور منتخبش،‏ عیسی مسیح،‏ موقعیتی مطلوب داشته باشیم.‏ (‏ یوحنا ۵:‏۲۲‏)‏ چنین موقعیتی مستلزم آن است که کرداری مطابق کلام خدا داشته باشیم و دارای ایمانی باشیم که ما را وامی‌دارد به دیگران کمک کنیم تا به شاگردان حقیقی عیسی مبدل شوند.‏

۲.‏ چرا دنیای بشر با خدا بیگانه گشته است؟‏

^۲ دنیای بشر به دلیل گناه موروثی،‏ از خدا بیگانه گشته است.‏ (‏ رومیان ۵:‏۱۲؛‏ افسسیان ۴:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ از اینرو،‏ کسانی که به ایشان موعظه می‌کنیم فقط پس از مصالحه با خدا می‌توانند نجات یابند.‏ پولس رسول این موضوع را در نوشته‌های خود به مسیحیان قُرِنتُس روشن ساخت.‏ بیا به بررسی ۲قرنتیان ۵:‏۱۰–‏۶:‏۱۰ بپردازیم و ببینیم که پولس در مورد داوری،‏ مصالحه با خدا،‏ و نجات چه گفته است.‏

‏«سعی می‌کنیم که مردم را متقاعد سازیم»‏

۳.‏ پولس چگونه «سعی می‌کرد که مردم را متقاعد سازد،‏» و چرا ما نیز امروزه باید دست به همین کار بزنیم؟‏

^۳ پولس داوری را به موعظه مربوط دانسته نوشت:‏ «همهٔ ما .‏ .‏ .‏ باید روزی در مقابل تخت داوری مسیح بایستیم تا مطابق آنچه که با بدن خود کرده‌ایم—‏چه نیک و چه بد—‏جزا بیابیم.‏ پس چون ما می‌دانیم که معنی ترس از خداوند چیست،‏ سعی می‌کنیم که مردم را متقاعد سازیم.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۰،‏ ۱۱‏،‏ ا ش )‏ این رسول با موعظهٔ بشارت ‹سعی می‌کرد که مردم را متقاعد سازد.‏› آیا ما هم به همین کار مشغولیم؟‏ حال که پایان این سیستم شریر پیش روی ماست،‏ باید تمام کوشش خود را بکار بندیم تا دیگران را متقاعد کنیم که قدمهای لازم را برای کسب داوری مطلوب از جانب عیسی و جلب رضایتِ یَهُوَه خدا،‏ یعنی سرچشمهٔ نجات بردارند.‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چرا نباید راجع به موفقیتهایمان در خدمت به یَهُوَه،‏ به دیگران فخر بفروشیم؟‏ ب)‏ پولس چگونه «برای خدا» فخر می‌کرد؟‏

^۴ اما اگر خدا خدمت روحانی ما را برکت دهد نباید به خود ببالیم.‏ در قرنتس،‏ برخی در مورد خود یا دیگران فخر می‌فروختند،‏ و باعث بروز چنددستگی در جماعت می‌شدند.‏ (‏ ۱قرنتیان ۱:‏۱۰-‏۱۳؛‏ ۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ پولس با اشاره به این وضعیت نوشت:‏ «بار دیگر برای خود به شما سفارش نمی‌کنیم،‏ بلکه سبب افتخار دربارهٔ خود به شما می‌دهیم تا شما را جوابی باشد برای آنانی که در ظاهر نه در دل فخر می‌کنند.‏ زیرا اگر بی‌خود هستیم برای خداست و اگر هشیاریم برای شما است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ خودخواهان علاقه‌ای به اتحاد و رفاه روحانی جماعت نداشتند.‏ آنها بجای آنکه به هم‌ایمانان خود برای پرورش دلی نیکو در مقابل خدا یاری کنند،‏ برای صورت ظاهر فخر می‌فروختند.‏ از اینرو،‏ پولس جماعت را ملامت کرد و جلوتر نوشت:‏ «امّا هر که فخر نماید،‏ به خداوند فخر بنماید.‏»—‏۲قرنتیان ۱۰:‏۱۷‏.‏

^۵ آیا پولس خود دست به فخرفروشی نزد؟‏ برخی ممکن است به دلیل سخنان وی در مورد رسول بودن چنین گمانی بکنند.‏ اما او «برای خدا» فخر می‌کرد.‏ او در مورد صلاحیت خود به عنوان یک رسول فخر کرد تا قرنتیان یَهُوَه را ترک نکنند.‏ پولس با این کار می‌خواست آنان را به سوی خدا بازگرداند چون رسولان دروغین مشغول گمراه کردن آنها بودند.‏ (‏ ۲قرنتیان ۱۱:‏۱۶-‏۲۱؛‏ ۱۲:‏۱۱،‏ ۱۲،‏ ۱۹-‏۲۱؛‏ ۱۳:‏۱۰‏)‏ با این حال،‏ پولس مرتباً در حال تحت تأثیر قرار دادن دیگران با موفقیتهای خود نبود.‏—‏امثال ۲۱:‏۴‏.‏

آیا مح‍بّ‍ت مسیح تو را فرو گرفته است؟‏

۶.‏ محبّت مسیح چه تأثیری باید بر روی ما داشته باشد؟‏

^۶ پولس،‏ به عنوان رسولی حقیقی،‏ موضوع قربانی فدیهٔ عیسی را به دیگران آموزش داد.‏ این موضوع تأثیر عمیقی بر زندگی پولس نهاده بود،‏ زیرا نوشت:‏ «محبّت مسیح ما را فرو گرفته است،‏ چونکه این را دریافتیم که یک نفر برای همه مرد پس همه مردند.‏ و برای همه مُرد تا آنانی که زنده‌اند،‏ از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ حقیقتاً که عیسی با دادن زندگی خود در راه ما محبّتی بسیار از خود نشان داد!‏ تردیدی نیست که این موضوع باید انگیزه‌ای در زندگی ما باشد.‏ سپاسگزاری از عیسی به دلیل آنکه زندگیش را برای ما داده است،‏ باید ما را وادارد تا غیورانه به کار اعلام بشارتِ نجاتی که یَهُوَه از طریق پسر محبوبش فراهم آورده است،‏ بپردازیم.‏ (‏ یوحنا ۳:‏۱۶‏؛‏ با مزمور ۹۶:‏۲ مقایسه شود.‏)‏ آیا «محبّت مسیح» ترا فرو گرفته و وامی‌دارد که با غیرت در موعظهٔ ملکوت و کار شاگردسازی مشغول باشی؟‏—‏متی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۷.‏ معنای ‹هیچ‌کس را بحسب جسم نشناختن› چیست؟‏

^۷ مسح‌شدگان زندگیشان را صرف نشان دادن قدردانی برای آنچه مسیح برایشان انجام داده است می‌کنند و بدین ترتیب دیگر ‹برای خویشتن زیست نمی‌کنند بلکه برای او.‏› پولس اظهار داشت:‏ «بنابراین،‏ ما بعد این هیچ‌کس را بحسب جسم نمی‌شناسیم،‏ بلکه هرگاه مسیح را هم بحسب جسم شناخته بودیم،‏ الآن دیگر او را نمی‌شناسیم.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۶‏)‏ مسیحیان اولیه نباید افراد را به دیدهٔ جسمانی می‌نگریستند،‏ و شاید حتی یهودیان را به غیریهودیان یا ثروتمندان را به فقیران ترجیح می‌دادند.‏ مسح‌شدگان ‹هیچ کس را بحسب جسم نمی‌شناسند› بدان معنی که رابطهٔ روحانی آنان با هم‌ایمانانشان است که پراهمیت می‌باشد.‏ کسانی که ‹مسیح را بحسب جسم می‌شناختند›،‏ تنها آن دسته از افرادی نبودند که او را هنگامی که روی زمین بسر می‌برد،‏ دیده بودند.‏ حتی اگر در میان کسانی که چشم‌براه مسیح بودند،‏ افرادی وجود داشتند که زمانی مسیح را بحسب جسم می‌نگریستند،‏ دیگر چنین نمی‌کردند.‏ او بدنش را به عنوان فدیه بخشیده بود و بصورت یک روح زندگی‌بخش رستاخیز یافته بود.‏ کسان دیگری که به زندگی آسمانی برخاستند،‏ بدنهای جسمی خود را بدون آنکه عیسی مسیح را در جسم دیده باشند،‏ بخشیدند.‏—‏۱قرنتیان ۱۵:‏۴۵،‏ ۵۰؛‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱-‏۵‏.‏

۸.‏ اشخاص مختلف چگونه می‌توانند «در مسیح» باشند؟‏

^۸ پولس در حالی که هنوز خطابش با مسح‌شدگان است اضافه می‌کند:‏ «اگر کسی در مسیح باشد،‏ خلقتِ تازه‌ای است؛‏ چیزهای کُهنه درگذشت،‏ اینک همه چیز تازه شده است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۷‏)‏ ‹ در مسیح بودن› به معنای وحدت داشتن با اوست.‏ (‏ یوحنا ۱۷:‏۲۱‏)‏ این رابطه هنگامی برای شخص بوجود می‌آمد که یَهُوَه او را بسوی پسرش می‌کشید و بوسیلهٔ روح‌القدس وی را مولود می‌ساخت.‏ این شخص به عنوان پسرِ مولود از روح،‏ ‹خلقتی تازه› بود،‏ با امید شرکت در ملکوت آسمانی در کنار مسیح.‏ (‏ یوحنا ۳:‏۳-‏۸؛‏ ۶:‏۴۴؛‏ غلاطیان ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ به چنین مسیحیان مسح‌شده‌ای امتیاز بسیار بزرگی در خدمت داده شده است.‏

‏‹با خدا مصالحه کنید›‏

۹.‏ خدا برای آنکه مصالحه با او ممکن شود چه کرده است؟‏

^۹ یَهُوَه چقدر نسبت به ‹خلقت تازه› لطف کرده است!‏ پولس می‌گوید:‏ «همه چیز از خدا که ما را بواسطهٔ عیسی مسیح با خود مصالحه داده و خدمت مصالحه را به ما سپرده است.‏ یعنی اینکه خدا در مسیح بود و جهان را با خود مصالحه می‌داد و خطایای ایشان را بدیشان محسوب نداشت و کلام مصالحه را به ما سپرده است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ نوع بشر از وقتی که آدم گناه کرد با خدا بیگانه شد.‏ اما یَهُوَه با مهربانی پیشقدم شد تا راه مصالحه را از طریق قربانی عیسی بگشاید.‏—‏رومیان ۵:‏۶-‏۱۲‏.‏

۱۰.‏ یَهُوَه به چه کسانی خدمت مصالحه را سپرده است،‏ و آنها برای انجام این وظیفه چه کرده‌اند؟‏

^۱۰ یَهُوَه خدمت مصالحه را به مسح‌شدگان سپرده است،‏ از اینرو پولس می‌توانست چنین بگوید:‏ «پس برای مسیح ایلچی [سفیر] هستیم که گویا خدا به زبان ما وعظ می‌کند پس بخاطر مسیح استدعا می‌کنیم که با خدا مصالحه کنید.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۲۰‏)‏ در دوران باستان،‏ سفرا معمولاً در مواقع بروز مخاصمه برای پیشگیری از جنگ فرستاده می‌شدند.‏ (‏ لوقا ۱۴:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ از آنجایی که دنیای گناه‌آلود بشر از خدا بیگانه گشته است،‏ خدا سفرای مسح‌شده‌ای فرستاد تا مردم را از شرایط مصالحه آگاه سازند.‏ مسح‌شدگان که جانشین مسیح هستند،‏ تمنا می‌کنند:‏ «با خدا مصالحه کنید.‏» این درخواست پافشاری مهرآمیزی است بر این موضوع که در پی صلح با خدا باشیم و نجاتی را که او از طریق مسیح فراهم ساخته است بپذیریم.‏

۱۱.‏ چه کسانی سرانجام از طریق ایمان به فدیه،‏ به موقعیتی عادلانه در برابر خدا دست می‌یابند؟‏

^۱۱ همهٔ انسانهایی که به فدیه ایمان می‌ورزند می‌توانند با خدا مصالحه کنند.‏ (‏ یوحنا ۳:‏۳۶‏)‏ پولس می‌گوید:‏ «[عیسی] را که گناه نشناخت [یَهُوَه] در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالتِ خدا شویم.‏» (‏ ۲قرنتیان ۵:‏۲۱‏)‏ عیسی که انسانی کامل بود،‏ برای همهٔ فرزندان آدم که از چنگال گناه موروثی رهایی یافته‌اند،‏ در حکم قربانی گناه بود.‏ آنها بوسیلهٔ عیسی،‏ «عدالتِ خدا» شدند.‏ این عدالت،‏ یا موقعیت عادلانه در مقابل خدا،‏ ابتدا به ۰۰۰‏,‏۱۴۴ نفر،‏ هم‌میراثان مسیح،‏ عرضه می‌شود.‏ در طی سلطنت هزارسالهٔ عیسی مسیح،‏ یک موقعیت عادلانه بصورت انسانهای کامل به فرزندان زمینیِ پدر ابدی یعنی عیسی مسیح عرضه خواهد شد.‏ او آنها را به یک موقعیت عادلانه،‏ همراه با کاملیت،‏ ارتقا خواهد داد،‏ تا وفاداریشان به خدا ثابت شود و به هدیهٔ زندگی جاودانی دست یابند.‏—‏اشعیا ۹:‏۶؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۱؛‏ ۲۰:‏۴-‏۶،‏ ۱۱-‏۱۵‏.‏

‏«زمان مقبول»‏

۱۲.‏ چه خدمت روحانی مهمی بدست سفرا و فرستادگان یَهُوَه در حال انجام است؟‏

^۱۲ برای نجات یافتن،‏ باید مطابق این سخنان پولس عمل کنیم:‏ «چون همکاران او [یَهُوَه] هستیم،‏ التماس می‌نماییم که فیض خدا را بی‌فایده نیافته باشید.‏ زیرا می‌گوید:‏ ‹ در وقتِ مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.‏› اینک الحال زمان مقبول است؛‏ اینک الآن روز نجات است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۱،‏ ۲‏)‏ سفیران مسح‌شدهٔ یَهُوَه و فرستادگان او،‏ یعنی «گوسفندان دیگر»،‏ هنگامی که فیض پدر آسمانی خود را قبول می‌کنند از درک مقصود آن قصور نمی‌ورزند.‏ (‏ یوحنا ۱۰:‏۱۶‏)‏ آنها با طرز رفتار درستکارانه و خدمت روحانی غیورانهٔ خود در این «زمان مقبول،‏» در پی کسب لطف الهی هستند و ساکنان زمین را آگاه می‌سازند که این «روز نجات» است.‏

۱۳.‏ موضوع اصلی مطرح‌شده در اشعیا ۴۹:‏۸ چیست،‏ و برای نخستین بار چه زمانی به تحقق پیوست؟‏

^۱۳ پولس به نقل از اشعیا ۴۹:‏۸ اظهار می‌کند:‏ «‏خداوند چنین می‌گوید:‏ ‹در زمان رضامندی تو را اجابت نمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.‏ و تو را حفظ نموده عهد قوم خواهم ساخت تا زمین را معمور سازی و نصیب‌های خراب شده را (‏به ایشان)‏ تقسیم نمائی.‏›» این نبوت برای نخستین بار هنگامی تحقق یافت که قوم اسرائیل از اسارت بابل آزاد شد و بعدها به سرزمین خراب و ویران خود بازگشت.‏—‏اشعیا ۴۹:‏۳،‏ ۹‏.‏

۱۴.‏ اشعیا ۴۹:‏۸ چگونه در مورد عیسی به تحقق پیوست؟‏

^۱۴ هنگامی که نبوت اشعیا بار دیگر به تحقق پیوست،‏ یَهُوَه «خادم» خود عیسی را به عنوان «نور امّت‌ها» قرار داد تا ‹اقصای زمین نجات [خدا] شوند.‏› (‏ اشعیا ۴۹:‏۶،‏ ۸‏؛‏ با اشعیا ۴۲:‏۱-‏۴،‏ ۶،‏ ۷؛‏ متی ۱۲:‏۱۸-‏۲۱ مقایسه شود.‏)‏ «زمان رضامندی» یا «زمان مقبول،‏» بی‌شک مربوط به زمانی است که عیسی بر روی زمین بود.‏ او دعا می‌کرد و خدا او را ‹اجابت می‌کرد.‏› همین،‏ «روز نجات» برای عیسی بود زیرا او کمال اخلاقی خود را کاملاً حفظ کرد و بدینسان ‹جمیع مطیعان خود را سبب نجات جاودانی گشت.‏›—‏عبرانیان ۵:‏۷،‏ ۹؛‏ یوحنا ۱۲:‏۲۷،‏ ۲۸‏.‏

۱۵.‏ از چه زمانی اسرائیلیان روحانی تلاش کردند که شایستگی خود را برای کسب فیض خدا ثابت کنند،‏ و با چه هدفی؟‏

^۱۵ پولس اشعیا ۴۹:‏۸ را در مورد مسیحیان مسح‌شده ذکر کرد،‏ و از آنها تمنا کرد که با بی‌اعتنایی به رضامندی خدا در طی «زمان مقبول» و «روز نجات»،‏ ‹فیض خدا را بی‌فایده نیابند.‏› سپس پولس می‌افزاید:‏ «الحال زمان مقبول است؛‏ اینک الآن روز نجات است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۲‏)‏ از پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ اسرائیلیان روحانی تلاش کرده‌اند که شایستگی خود را برای کسب فیض خدا ثابت کنند تا «زمان مقبول،‏» برای آنها حکم «روز نجات» را پیدا کند.‏

‏‹ثابت کنیم که خدّام خدا هستیم›‏

۱۶.‏ پولس تحت چه اوضاع دشواری ثابت کرد که خادم خداست؟‏

^۱۶ برخی از کسانی که با جماعت قرنتیان همکاری داشتند شایستگی خود را برای کسب فیض خدا ثابت نکرده بودند.‏ آنها با تهمتهای خود تلاش می‌کردند اختیار رسالت پولس را از میان ببرند،‏ با اینکه پولس هیچ‌کس را ‹ در هیچ چیز لغزش نمی‌داد.‏› وی « در صبر بسیار،‏ در زحمات،‏ در حاجات،‏ در تنگیها،‏ در تازیانه‌ها،‏ در زندانها،‏ در فتنه‌ها،‏ در محنتها،‏ در بی‌خوابیها،‏ در گرسنگیها» بخوبی ثابت کرد که خادم خداست.‏ (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۳-‏۵‏)‏ بعدها،‏ پولس استدلال کرد که اگر مخالفانش خادم بودند،‏ او «بیشتر» از آنها خادم است،‏ زیرا زندانی،‏ تازیانه،‏ خطر و محرومیت بیشتر کشیده بود.‏—‏۲قرنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ با نشان دادن چه خصوصیاتی می‌توانیم ثابت کنیم که خادم خدا هستیم؟‏ ب)‏ ‹اسلحه‌های عدالت› کدامند؟‏

^۱۷ ما نیز همانند پولس و یارانش می‌توانیم ثابت کنیم که خادم خدا هستیم.‏ چگونه؟‏ با «طهارت» یا به عبارت دیگر پرهیزکاری،‏ و با رفتاری مطابق معرفت دقیق کتاب مقدس.‏ همچنین می‌توانیم،‏ در ضمن رساندن کمک مفید به دیگران،‏ خادم بودن خود را با «حلم»،‏ که به معنای تحمل و بردباری در مقابل اشتباهات و اعمال تحریک‌آمیز است،‏ و با «محبّت» ثابت کنیم.‏ علاوه بر آن،‏ با پذیرش راهنمایی‌های روح خدا،‏ نشان دادن «محبّت بی‌ریا»،‏ راستگویی،‏ و تکیه بر نیروی او برای ادامهٔ خدمت روحانی‌مان،‏ می‌توانیم ثابت کنیم که خادم خدا هستیم.‏ جالب است که پولس منزلت خود را در خدمت روحانی «با اسلحهٔ عدالت بر طرف راست و چپ» نیز ثابت نمود.‏ در جنگهای دوران باستان،‏ معمولاً دست راست شمشیر می‌کشید و دست چپ سپر را نگاه می‌داشت.‏ در جنگ روحانی بر ضد معلمان دروغین،‏ پولس از اسلحه‌های جسمانی گناه‌آلود همچون،‏ خلافکاری و تقلب و حیله‌گری استفاده نمی‌کرد.‏ (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۶،‏ ۷؛‏ ۱۱:‏۱۲-‏۱۴؛‏ امثال ۳:‏۳۲‏)‏ بلکه ‹اسلحه‌ها› یا به عبارت دیگر وسایل عادلانه‌ای را برای پیشبرد پرستش حقیقی بکار می‌گرفت.‏ ما نیز باید به همین شکل عمل کنیم.‏

۱۸.‏ به عنوان خادمان خدا رفتارمان باید چگونه باشد؟‏

^۱۸ اگر خادم خداییم،‏ ما نیز همچون پولس و همکارانش رفتار خواهیم کرد.‏ چه احترام ببینیم چه بی‌احترامی،‏ در هر حال مثل یک مسیحی عمل خواهیم کرد.‏ گزارشهای نامطلوبی که در مورد ما منتشر می‌شوند ما را از کار موعظه دلسرد نخواهند کرد و از سوی دیگر از انتشار گزارشات مطلوب نیز مغرور نخواهیم شد.‏ حقیقت را خواهیم گفت و شاید کارهای خداپسندانه‌مان به رسمیت شناخته شوند.‏ هنگامی که زیر حملات مهلک دشمن قرار می‌گیریم،‏ به یَهُوَه توکل خواهیم کرد.‏ و تأدیب را با سپاسگزاری خواهیم پذیرفت.‏—‏۲قرنتیان ۶:‏۸،‏ ۹‏.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توان ‹بسیاری را› از لحاظ روحانی ‹دولتمند ساخت›؟‏

^۱۹ پولس در پایان بحث خود دربارهٔ خدمت مصالحه،‏ اظهار داشت که خود و یارانش ‹غمگین،‏ ولی پیوسته شادمان بودند،‏ چون گدا،‏ فقیر بودند،‏ ولی در عین حال بسیاری را دولتمند می‌ساختند،‏ بی‌چیز بودند اما دارای همه چیز بودند.‏› (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۱۰‏،‏ ا ش )‏ این خادمان بدلیل سختی‌ها غمگین،‏ اما از شادمانی درونی برخوردار بودند.‏ از لحاظ مادی فقیر بودند،‏ اما ‹بسیاری را› از نظر روحانی ‹دولتمند می‌ساختند.‏› در واقع،‏ آنها ‹دارای همه چیز› بودند زیرا ایمانشان برایشان ثروت روحانی به همراه می‌آورد،‏ حتی امید آنکه پسران آسمانی خدا شوند.‏ و به عنوان خادمان مسیحی از زندگی غنی و سعادتمندی برخوردار بودند.‏ (‏ اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ ما نیز همین حالا،‏ یعنی در طی روز نجات،‏ می‌توانیم همانند آنها با شرکت در خدمت مصالحه ‹بسیاری را دولتمند سازیم!‏›‏

اطمینان به نجات توسط یَهُوَه

۲۰.‏ الف)‏ میل قلبی پولس چه بود،‏ و چرا باید وقت را غنیمت می‌شمرد؟‏ ب)‏ چه چیزی مشخص‌کنندهٔ روز نجاتی است که ما در آن بسر می‌بریم؟‏

^۲۰ هنگامی که پولس دومین نامهٔ خود را در حدود سال ۵۵ د.‏م.‏ به قرنتیان نوشت،‏ فقط حدود ۱۵ سال به پایان سیستم یهودی باقی بود.‏ این رسول قلباً می‌خواست که یهودیان و غیریهودیان از طریق مسیح با خدا مصالحه کنند.‏ آن روز،‏ روز نجات بود و نباید وقت را تلف می‌کرد.‏ ما نیز از سال ۱۹۱۴ همچون آن زمان در دوران انقضای یک سیستم بسر می‌بریم.‏ کار موعظهٔ جهانی ملکوت که حالا در حال انجام است،‏ مشخص می‌کند که امروز،‏ روز نجات است.‏

۲۱.‏ الف)‏ برای سال ۱۹۹۹ چه آیه‌ای انتخاب شده است؟‏ ب)‏ در این روز نجات،‏ ما چه باید بکنیم؟‏

^۲۱ مردم همهٔ ملتها باید از ترتیباتی که خدا از طریق عیسی مسیح برای نجات فراهم آورده است باخبر شوند.‏ وقت را باید غنیمت شمرد.‏ پولس نوشت:‏ «الآن روز نجات است.‏» این گفته که در ۲قرنتیان ۶:‏۲ آمده است،‏ آیهٔ سال ۱۹۹۹ شاهدان یَهُوَه را تشکیل خواهد داد.‏ این آیه بسیار مناسب است،‏ زیرا که ما با رویدادی بسیار وخیم‌تر از نابودی اورشلیم و معبدش روبرو هستیم!‏ پایان کل این سیستم،‏ که تک تک ساکنان جهان در آن درگیر هستند،‏ درست پیش روی ماست.‏ همین حالا وقت عمل است،‏ نه فردا.‏ اگر باور داریم که نجات به یَهُوَه بستگی دارد،‏ اگر او را دوست می‌داریم،‏ و اگر برای زندگی جاودانی ارزش قائل هستیم،‏ پس باید فیض خدا را بپذیریم ولی از درک مقصود آن قصور نکنیم.‏ ما در حالی که قلباً به یَهُوَه حرمت می‌گذاریم،‏ اعلام می‌کنیم که «الآن روز نجات است»،‏ و با سخنان و اعمالمان ثابت می‌کنیم که حقیقتاً به این گفته معتقدیم.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ چرا مصالحه با خدا اهمیت حیاتی دارد؟‏

◻ سفرا و فرستادگانی که به کار خدمت مصالحه اشتغال دارند،‏ چه کسانی هستند؟‏

◻ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که خادمان خدا هستیم؟‏

◻ آیهٔ سال شاهدان یَهُوَه برای سال ۱۹۹۹ چه معنایی برای تو دارد؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۳]‏

آیا تو نیز مانند پولس،‏ غیورانه به موعظه و کمک به دیگران برای مصالحه با خدا مشغولی؟‏

ایالات متحده

فرانسه

ساحل عاج

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

در این روز نجات،‏ آیا تو نیز در میان تودهٔ انبوهی هستی که با یَهُوَه خدا مصالحه می‌کنند؟‏