شاید برادر خود را بازیابی

‏«برو و او را میان خود و او در خلوت الزام کن.‏ هر گاه سخن تو را گوش گرفت،‏ برادر خود را دریافتی.‏»‏‏—‏متی ۱۸:‏۱۵‏.‏

۱،‏ ۲.‏ عیسی در مورد برخورد با اشتباهات چه توصیهٔ عملیی ارائه داده است؟‏

عیسی در حالیکه کمتر از یک سال به پایان خدمت روحانی‌اش باقی مانده بود،‏ هنوز درسهای مهمی باید به شاگردانش می‌آموخت.‏ ما می‌توانیم آنها را در متی باب ۱۸ بخوانیم.‏ یکی از آن درسها در مورد نشان دادن فروتنی همچون کودکان بود.‏ پس از آن،‏ بر این نکته تأکید کرد که باید از لغزش دادن حتی «یکی از کوچکان» (‏انجیل شریف)‏ پرهیز کنیم و افراد ‹کوچکی› را که منحرف شده‌اند بازیابیم تا از میان نروند.‏ سپس عیسی توصیهٔ پرارزش و کارآمدی در مورد برطرف کردن اختلافات بین مسیحیان ارائه داد.‏

^۲ شاید این سخنان او را به خاطر داشته باشی:‏ «اگر برادرت به تو گناه کرده باشد،‏ برو و او را میان خود و او در خلوت الزام کن.‏ هر گاه سخن تو را گوش گرفت،‏ برادر خود را دریافتی؛‏ و اگر نشنود،‏ یک یا دو نفر دیگر با خود بردار تا از زبان دو یا سه شاهد،‏ هر سخنی ثابت شود.‏ و اگر سخن ایشان را ردّ کند،‏ به [جماعت (‏د ج‏)‏] بگو.‏ و اگر [جماعت] را قبول نکند،‏ در نزد تو مثل خارجی یا باجگیر باشد.‏» (‏متی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ چه وقت باید این توصیه را به کار بست و هنگام به کار بستن آن طرز فکر ما باید چگونه باشد؟‏

۳.‏ به طور کلی باید چه طرز برخوردی با خطاهای دیگران داشته باشیم؟‏

^۳ مقالهٔ پیش نشان داد که چون ما همگی ناکامل و خطاکاریم،‏ باید تلاش کنیم دیگران را ببخشیم.‏ بویژه زمانی که از گفته یا کردهٔ یک مسیحی دیگر رنجیده‌ایم.‏ (‏۱پطرس ۴:‏۸‏)‏ در اغلب موارد بهترین راه‌حل گذشتن از خطای طرف مقابل است،‏ یعنی بخشیدن و فراموش کردن آن.‏ با این کار می‌توانیم در برقراری صلح و آرامش در جماعت مسیحی سهم داشته باشیم.‏ (‏مزمور ۱۳۳:‏۱؛‏ امثال ۱۹:‏۱۱‏)‏ با این حال،‏ شاید موقعیتی پیش آید که احساس کنی باید موضوع را با برادر یا خواهری که تو را آزرده است،‏ مطرح کنی.‏ در چنین مواردی،‏ سخنان عیسی که در بالا آمده است می‌تواند راهنمای ما باشد.‏

۴.‏ به طور اصولی،‏ چگونه می‌توان متی ۱۸:‏۱۵ را در مورد خطاهای دیگران به کار گرفت؟‏

^۴ عیسی توصیه می‌کند که «برو و او را میان خود و او در خلوت الزام کن.‏» این کار عاقلانه‌ای است.‏ اگر مشکلی را با مهربانی در خلوت مطرح کنی،‏ معمولاً آسانتر حل می‌شود.‏ برادری که عملی توهین‌آمیز انجام داده یا گفته‌ای از روی بی‌مهری بیان داشته است،‏ در حضور تو بتنهایی،‏ راحت‌تر به اشتباه خود اعتراف می‌کند.‏ اگر دیگران حضور داشته باشند،‏ شاید طبع ناکامل بشری او باعث شود که یا منکر اشتباهش شود یا سعی کند عملش را توجیه کند.‏ اما وقتی موضوع را به طور خصوصی مطرح کنی،‏ شاید ببینی که گناه یا خطای عمدی در کار نبوده است بلکه یک سوءتفاهم سرچشمهٔ مشکل شماست.‏ اگر هر دو نفر شما تشخیص دادید که مسئله فقط بر سر یک سوءتفاهم ساده بوده است،‏ می‌توانید موضوع را فیصله دهید،‏ و نگذارید یک امر پیش پا افتاده بزرگ شود و روابط شما را تیره و تار سازد.‏ بدین ترتیب اصلی را که در متی ۱۸:‏۱۵ آمده است،‏ می‌توان حتی در مورد اختلافات کوچک در زندگی روزمره به کار گرفت.‏

منظور او چه بود؟‏

۵،‏ ۶.‏ مضمون متی ۱۸:‏۱۵ نشانگر چه نوع گناهانی است،‏ و چه نشانه‌ای بر این امر وجود دارد؟‏

^۵ توصیهٔ عیسی،‏ به بیان دقیق‌تر،‏ در واقع مربوط به موارد جدی‌تر است.‏ عیسی گفت:‏ «اگر برادرت به تو گناه کرده باشد.‏» «گناه» به معنی اعم،‏ هر نوع اشتباه یا کوتاهی را در بر می‌گیرد.‏ (‏ایوب ۲:‏۱۰؛‏ امثال ۲۱:‏۴؛‏ یعقوب ۴:‏۱۷‏)‏ ولی مضمون متن نشان می‌دهد که منظور عیسی در اینجا گناه بزرگ است.‏ جدیت آن به حدی است که ممکن است سبب شود با خطاکار «مثل خارجی یا باجگیر» رفتار شود.‏ منظور از این عبارت چیست؟‏

^۶ شاگردان عیسی که این سخنان را شنیدند می‌دانستند که هموطنانشان با غیریهودیان معاشرتی ندارند.‏ (‏یوحنا ۴:‏۹؛‏ ۱۸:‏۲۸؛‏ اعمال ۱۰:‏۲۸‏)‏ و با باجگیران یعنی مأموران مالیات که یهودی‌زاده بودند ولی به مردم خود پشت کرده از آنها سوءاستفاده می‌کردند نیز به هیچ وجه رفت و آمدی نمی‌کردند.‏ از اینرو به بیان دقیقتر متی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷ به گناهان بزرگ مربوط می‌شود،‏ نه به رنجشها یا آزردگیهای شخصی که می‌توان بخشید و فراموش کرد.‏—‏متی ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏a

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چه نوع گناهانی باید توسط پیران رسیدگی می‌شد؟‏ ب)‏ چه دسته از گناهان را دو نفر مسیحی می‌توانند مطابق متی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷‏،‏ بین خود حل و فصل کنند؟‏

^۷ بر طبق شریعت،‏ بعضی گناهان را فقط خود شخص مظلوم نمی‌توانست ببخشد،‏ و از آن بگذرد.‏ کفرگویی،‏ ارتداد،‏ بت‌پرستی،‏ و گناهان جنسی همچون فسق،‏ زنا و همجنس‌بازی باید به پیران (‏یا کاهنان)‏ گزارش می‌شدند تا آنها به موضوع رسیدگی کنند.‏ در جماعت مسیحی نیز وضع به همین منوال است.‏ (‏لاویان ۵:‏۱؛‏ ۲۰:‏۱۰-‏۱۳؛‏ اعداد ۵:‏۳۰؛‏ ۳۵:‏۱۲؛‏ تثنیه ۱۷:‏۹؛‏ ۱۹:‏۱۶-‏۱۹؛‏ امثال ۲۹:‏۲۴‏)‏ اما توجه داشته باش که گناهی را که عیسی در اینجا از آن سخن می‌گوید دو نفر می‌توانند بین خود حل و فصل کنند.‏ به چند نمونه از رفتار برخی از مسیحیان توجه کن:‏ کسی به دلیل خشم یا حسادت به دیگری تهمت و افترا می‌زند.‏ یک فرد دیگر قراردادی می‌بندد تا کاری را با مصالح ویژه‌ای و در زمان معینی به پایان برساند.‏ کسی موافقت می‌کند که پولی را به طور قسطی یا در وقت معین پرداخت کند.‏ شخصی قول می‌دهد که پس از تعلیم گرفتن از کارفرمایش،‏ با او به رقابت برنخیزد (‏حتی اگر شغل دیگری اختیار کند،‏)‏ در طی مدتی معین یا در منطقهٔ بخصوصی سعی نکند مشتریهای کارفرمایش را از چنگش بیرون آورد.‏b اگر برادری به قول خود وفا نکرده و از چنین خطایی توبه نکند،‏ خطای او جدی تلقی خواهد شد.‏ (‏مکاشفه ۲۱:‏۸‏)‏ اما دو طرف درگیر می‌توانند چنین خطاهایی را در بین خود حل و فصل کنند.‏

^۸ اگر چنین موردی برای تو پیش آمد چطور باید به موضوع رسیدگی کنی؟‏ سخنان عیسی غالباً به سه مرحله یا قدم تقسیم می‌شوند.‏ بیا آنها را یک به یک بررسی کنیم.‏ سعی کن مفهوم این مراحل را درک کنی نه اینکه آنها را به چشم تشریفات قانونی بنگری،‏ و در ضمن هیچگاه هدف مهرآمیز خود را از نظر دور ندار.‏

تلاش کن تا برادرت را دریابی

۹.‏ هنگام به کار بستن متی ۱۸:‏۱۵ باید چه نکاتی را در نظر داشته باشیم؟‏

^۹ عیسی سخنان خود را با این کلمات آغاز می‌کند:‏ «اگر برادرت به تو گناه کرده باشد،‏ برو و او را میان خود و او در خلوت الزام کن.‏ هر گاه سخن تو را گوش گرفت،‏ برادر خود را دریافتی.‏» لازم به تذکر است که نباید فقط از روی بدگمانی به چنین کاری مبادرت کرد.‏ برای آنکه بتوانی برادرت را یاری کنی تا به اشتباه خود پی ببرد و لزوم تصحیح آن را حس کند،‏ باید مدرک یا اطلاعات مشخصی در دست داشته باشی.‏ بهتر است بلافاصله عمل کنی و نگذاری موضوع جدیتر شود یا طرزرفتار برادرت در او ریشه بگیرد.‏ و در ضمن فراموش نکن که خودخوری در مورد موضوع به خودت نیز لطمه خواهد زد.‏ از آنجایی که گفتگو باید بین تو و او بتنهایی صورت گیرد،‏ پیش از آن از صحبت کردن با دیگران برای جلب همدردی آنان یا کسب محبوبیت،‏ خودداری کن.‏ (‏امثال ۱۲:‏۲۵؛‏ ۱۷:‏۹‏)‏ به چه دلیل؟‏ به دلیل هدفی که در نظر داری.‏

۱۰.‏ چه عاملی می‌تواند به ما کمک کند تا برادرمان را بازیابیم؟‏

^۱۰ مقصود تو باید بازیافتن برادرت باشد،‏ نه ادب کردن یا تحقیر و یا خرد کردن او.‏ اگر واقعاً مرتکب خطا شده باشد،‏ رابطه‌اش با یَهُوَه در خطر است.‏ تردیدی نیست که می‌خواهی او را به صورت برادر مسیحی‌ات حفظ کنی.‏ اگر گفتگوی خصوصی شما در فضایی آرام و دور از سخنان تند یا لحن سرزنش‌آمیز صورت گیرد،‏ احتمال موفقیت بیشتر خواهد بود.‏ به خاطر داشته باش که در این برخوردِ محبت‌آمیز،‏ هر دو نفر شما انسانهایی ناکامل و گناهکار هستید.‏ (‏رومیان ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ وقتی برادرت ببیند که در مورد او غیبت نکرده‌ای و صادقانه می‌خواهی یاری‌اش کنی،‏ سریعتر به راه‌حل مسئله خواهید رسید.‏ این برخورد مهرآمیز و صریح،‏ منعکس‌کنندهٔ حکمت است،‏ بخصوص اگر مشخص شود که هر دو نفر شما تا حدی مقصر بوده‌اید و یا اینکه معلوم شود ریشهٔ اختلافاتتان در واقع یک سوءتفاهم ساده بوده است.‏—‏امثال ۲۵:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۲۶:‏۲۰؛‏ یعقوب ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

۱۱.‏ حتی اگر شخصی که ما را آزار داده حاضر نشد سخنانمان را بشنود،‏ چه می‌توانیم بکنیم؟‏

^۱۱ اگر کاری کنی که ببیند خطایی صورت گرفته است و به جدیت آن پی ببرد،‏ شاید توبه کند.‏ البته،‏ واقعیت آن است که غرور ممکن است سد راه شود.‏ (‏امثال ۱۶:‏۱۸؛‏ ۱۷:‏۱۹‏)‏ از اینرو،‏ حتی اگر در وهلهٔ اول به خطایش اعتراف نکرد و توبه ننمود،‏ بهتر است پیش از پی‌گیری موضوع کمی صبر کنی.‏ عیسی نگفت که ‹‏فقط یکبار برو و خطایش را پیش رویش بگذار.‏› از آنجایی که گناه او از نوعی است که تو می‌توانی حل و فصل کنی،‏ در نظر داشته باش که هنگام گفتگوی مجدد،‏ با روحیه‌ای که در غلاطیان ۶:‏۱ آمده است جلو بروی و «در خلوت» موضوع را مطرح کنی.‏ شاید موفق شوی.‏ (‏با یهودا ۲۲،‏ ۲۳ مقایسه شود.‏)‏ حال اگر اطمینان داشته باشی که گناهی صورت گرفته اما او حاضر به پذیرش آن نیست،‏ چه باید بکنی؟‏

از افراد بالغ کمک بخواه

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ هنگام برخورد با خطا،‏ قدم دومی که عیسی توصیه می‌کند چیست؟‏ ب)‏ هنگام برداشتن قدم دوم چه نکاتی را باید رعایت کرد؟‏

^۱۲ اگر خودت مرتکب گناه بزرگی شده باشی آیا می‌خواهی که دیگران بسرعت از تو ناامید شوند؟‏ به هیچ وجه.‏ به همین ترتیب،‏ عیسی نشان داد که تو نیز نباید پس از برداشتن قدم اول برای بازیابی برادرت ناامید شوی و از تلاش برای حفظ او در کنار خود و دیگران،‏ به منظور پرستش خدا به نحوی مطلوب دست برداری.‏ عیسی قدم دومی را مطرح می‌کند:‏ «اگر نشنود،‏ یک یا دو نفر دیگر با خود بردار تا از زبان دو یا سه شاهد،‏ هر سخنی ثابت شود.‏»‏

^۱۳ عیسی می‌گوید «یک یا دو نفر» دیگر را با خود ببر.‏ مقصود او آن نیست که پس از برداشتن قدم اول،‏ می‌توانی مشکل را با بسیاری افراد دیگر یا سرپرست سیار در میان بگذاری یا در مورد آن با برادران دیگر مکاتبه کنی.‏ هر چقدر هم در مورد خطای برادرت اطمینان داشته باشی،‏ هنوز خطای او به طور کامل ثابت نشده است.‏ پخش کردن اطلاعات منفی در مورد او ممکن است حالت تهمت و افترا پیدا کند.‏ (‏امثال ۱۶:‏۲۸؛‏ ۱۸:‏۸‏)‏ ولی عیسی گفت که یک یا دو نفر را با خود ببر.‏ چرا؟‏ و چه کسانی را می‌توانی با خود ببری؟‏

۱۴.‏ چه کسانی را می‌توانیم هنگام برداشتن قدم دوم با خود ببریم؟‏

^۱۴ قصد تو آن است که برادرت را بازیابی،‏ بدین معنا که متقاعدش کنی که گناهی صورت گرفته است و او را به توبه واداری،‏ تا هم با تو و هم با خدا صلح کند.‏ بدین منظور،‏ بهترین حالت آن است که این «یک یا دو نفر،‏» شاهدان خطا باشند.‏ شاید هنگام وقوع خطا حضور داشته‌اند،‏ یا اطلاعات موثقی در مورد آنچه در یک موضوع شغلی انجام شده (‏یا انجام نشده)‏ است در اختیار دارند.‏ اگر چنین شاهدانی در دسترس نباشند،‏ می‌توانی کسانی را با خود ببری که دربارهٔ موضوع مورد بحث تجربه دارند،‏ تا بتوانند مشخص کنند که آیا حقیقتاً خطایی صورت گرفته است یا نه.‏ علاوه بر این،‏ در صورت لزوم آنها بعداً می‌توانند در مورد گفته‌های دو طرف شهادت دهند و نکات ارائه شده و تلاشی را که برای برقراری صلح و آشتی صورت گرفته تأیید کنند.‏ (‏اعداد ۳۵:‏۳۰؛‏ تثنیه ۱۷:‏۶‏)‏ از اینرو آنها فقط اشخاص بیطرف یا داور نخواهند بود؛‏ دلیل حضورشان بازیافتن کسی است که هم برادر توست و هم برادر آنها.‏

۱۵.‏ هنگام برداشتن قدم دوم پیران مسیحی چگونه می‌توانند همیاری و کمک کنند؟‏

^۱۵ لزومی ندارد کسانی که با خود می‌بری از پیران جماعت باشند.‏ ولی در عین حال پیران باتجربه نیز با صلاحیتهای روحانی خود می‌توانند در حل مشکل مؤثرتر باشند.‏ چنین پیرانی ‹مثل پناه‌گاهی از باد و پوششی از طوفان هستند.‏ و مانند جویهای آب در جای خشک و سایهٔ صخرهٔ عظیم در زمین تعب‌آورنده.‏› (‏اشعیا ۳۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ آنها در خصوص استدلال با برادران و خواهران و اصلاح آنها تجربه دارند.‏ شخص خطاکار بهتر است به چنین «عطایای انسانی» اطمینان کند.‏c (‏افسسیان ۴:‏۸،‏ ۱۱،‏ ۱۲‏،‏ د ج‏)‏ شاید مطرح کردن موضوع در حضور چنین مردان مجرب و دعا در کنار آنان فضایی تازه پدید آورد و مشکلی که به نظر لاینحل می‌آمد حل شود.‏—‏با یعقوب ۵:‏۱۴،‏ ۱۵ مقایسه شود.‏

تلاش نهایی برای بازیابی او

۱۶.‏ قدم سومی که عیسی توصیه کرده است چیست؟‏

^۱۶ اگر قدم دوم نیز برای حل و فصل موضوع کاری نبود،‏ باید قدم سوم را به اجرا گذاشت و از سرپرستان جماعت کمک گرفت.‏ ‹اگر سخن [دو یا سه نفر] را ردّ کند،‏ به جماعت بگو.‏ و اگر جماعت را قبول نکند،‏ در نزد تو مثل خارجی یا باجگیر باشد.‏› این مرحله مستلزم چیست؟‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چه نمونه‌ای در دست داریم که می‌تواند به ما در درک مفهوم ‹صحبت با جماعت› کمک کند؟‏ ب)‏ امروزه چگونه می‌توانیم این قدم را برداریم؟‏

^۱۷ منظور از این سخنان آن نیست که گناه یا خطا باید در یک جلسهٔ عادی یا ویژه با حضور همهٔ افراد جماعت مطرح شود.‏ با کمک کلام خدا می‌توان شیوهٔ عمل مناسب را دریافت.‏ ببینیم در اسرائیل باستان هنگامی که کسی به سرکشی،‏ شکم‌پرستی،‏ یا میگساری متهم می‌شد،‏ روال کار چگونه بود:‏ «اگر کسی را پسری سرکش و فتنه‌انگیز باشد،‏ که سخن پدر و سخن مادر خود را گوش ندهد،‏ و هر چند او را تأدیب نمایند ایشان را نشنود،‏ پدر و مادرش او را گرفته،‏ نزد مشایخ شهرش به دروازهٔ محله‌اش بیاورند.‏ و به مشایخ شهرش گویند:‏ ‹این پسر ما سرکش و فتنه‌انگیز است،‏ سخن ما را نمی‌شنود و مسرف و میگسار است.‏› پس جمیع اهل شهرش او را به سنگ سنگسار کنند.‏»—‏تثنیه ۲۱:‏۱۸-‏۲۱‏.‏

^۱۸ گناهان شخص در مقابل همهٔ افراد قوم و یا همهٔ افراد سبط او مطرح و داوری نمی‌شد.‏ بلکه «مشایخ» یعنی مردان پیر به رسمیت شناخته شده‌ای،‏ در مقام نمایندگان جماعت به بررسی موضوع می‌پرداختند.‏ (‏با تثنیه ۱۹:‏۱۶،‏ ۱۷ مقایسه شود که در مورد موضوعی است که ‹کاهنان و داوران آن زمان› بدان رسیدگی کردند.‏)‏ امروز نیز اگر لازم شود که قدم سوم برداشته شود،‏ پیران جماعت که نمایندهٔ جماعت هستند موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهند.‏ هدف آنان نیز آن است که در صورت امکان برادر مسیحی‌شان را بازیابند.‏ بازتاب این امر را می‌توان در انصاف،‏ عدم‌تعصب و بی‌طرفی آنان در هنگام رسیدگی به موضوع مشاهده کرد.‏

۱۹.‏ پیرانی که برای رسیدگی به موضوع تعیین شده‌اند باید در چه راهی تلاش کنند؟‏

^۱۹ آنان تلاش می‌کنند تا حقایق را بسنجند و به سخنان شاهدان گوش دهند و بدین ترتیب مشخص کنند که آیا حقیقتاً گناهی صورت گرفته است (‏یا همچنان صورت می‌گیرد)‏ یا نه.‏ خواست آنان محافظت کردن از جماعت در مقابل فساد و دور نگاه داشتن آن از روح دنیاست.‏ (‏۱قرنتیان ۲:‏۱۲؛‏ ۵:‏۷‏)‏ آنان همانطور که صلاحیتهای روحانی‌شان ایجاب می‌کند،‏ تلاش می‌کنند تا ‹به تعلیم صحیح نصیحت کنند و مخالفان را توبیخ نمایند.‏› (‏تیطس ۱:‏۹‏)‏ امیدواریم که خطاکار مانند اسرائیلیانی نباشد که نبی یَهُوَه دربارهٔ آنان نوشت:‏ «چون خواندم جواب ندادید و چون سخن گفتم نشنیدید و آنچه را که در نظر من ناپسند بود بعمل آوردید و آنچه را که نخواستم برگزیدید.‏»—‏اشعیا ۶۵:‏۱۲‏.‏

۲۰.‏ اگر گناهکار نپذیرفت و توبه نکرد به گفتهٔ عیسی باید چه عملی صورت گیرد؟‏

^۲۰ با این حال،‏ موارد نسبتاً کمی پیش می‌آید که گناهکاری چنین رفتاری از خود نشان می‌دهد.‏ در این صورت،‏ دستورالعمل عیسی بسیار صریح و روشن است:‏ «[بگذار] در نزد تو مثل خارجی یا باجگیر باشد.‏» عیسی رفتار غیرانسانی یا بدخواهانه را توصیه نمی‌کند.‏ ولی در عین حال،‏ هیچ ابهامی نیز در مورد دستور پولس رسول مبنی بر اخراج گناهکارانی که توبه نمی‌کنند از جماعت وجود ندارد.‏ (‏۱قرنتیان ۵:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ این کار در نهایت ممکن است سبب شود که گناهکار را بازیابیم و بدین وسیله به هدفمان نایل شویم.‏

۲۱.‏ برای کسی که از جماعت اخراج شده است همیشه چه امکانی وجود دارد؟‏

^۲۱ چنین امکانی را می‌توان در مثل عیسی دربارهٔ پسر گمشده مشاهده کرد.‏ همانطور که در این مثل آمده،‏ آن گناهکار پس از آنکه مدتی را خارج از کانون گرم خانهٔ پدری سپری کرد،‏ ‹به خود آمد.‏› (‏لوقا ۱۵:‏۱۱-‏۱۸‏)‏ پولس به تیموتاؤس گفت که برخی از خطاکاران پس از مدتی توبه کرده و «به خود خواهند آمد و از دام ابلیس .‏ .‏ .‏ خواهند گریخت.‏» (‏۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴-‏۲۶‏،‏ ا ش‏)‏ ما قلباً امیدواریم هر کسی که مرتکب گناه شده و توبه ننموده است و باید از جماعت اخراج شود،‏ متوجه دو مزیتی که از دست می‌دهد،‏ یعنی از دست دادن رضایت خدا و معاشرت گرم و صمیمانه با مسیحیان وفادار،‏ بشود و به خود آید.‏

۲۲.‏ چگونه می‌توانیم برادرمان را بازیابیم؟‏

^۲۲ در نظر عیسی غیریهودیان و مأموران مالیات هم می‌توانستند نجات یابند.‏ متای لاوی،‏ یک مأمور مالیات بود که توبه کرد و صادقانه ‹پیرو عیسی› گشت و حتی عنوان رسول را دریافت کرد.‏ (‏مرقس ۲:‏۱۵؛‏ لوقا ۱۵:‏۱‏)‏ به همین ترتیب،‏ اگر گناهکاری امروز «جماعت را قبول نکند» و از آن اخراج شود،‏ می‌توان انتظار داشت که پس از مدتی توبه کند و در راه راست گام بردارد.‏ اگر چنین کند و دوباره عضو جماعت شود،‏ مایهٔ خوشحالی ما خواهد بود چرا که برادرمان را در میان گروه پرستندگان حقیقی بازیافته‌ایم.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر داری؟‏

◻ متی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷ در درجهٔ اول در مورد چه گناهانی به کار می‌آید؟‏

◻ هنگام برداشتن قدم اول باید چه نکاتی را در نظر داشته باشیم؟‏

◻ هنگام برداشتن قدم دوم چه کسانی می‌توانند ما را یاری کنند؟‏

◻ چه کسانی در قدم سوم دخالت دارند،‏ و چگونه می‌توانیم حتی در این مرحله برادرمان را بازیابیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

یهودیان از مأموران مالیات دوری می‌کردند.‏ متی از کارهای گذشته‌اش دست برداشت و پیرو عیسی شد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

در اغلب موارد می‌توانیم موضوع را «در خلوت» حل و فصل کنیم