نشان دادن محبت و رحمت به خطاکاران

۱.‏ برای بعضی‌ها که مرتکب گناهی جدی می‌شوند چه اتفاقی می‌افتد؟‏

در مقالهٔ قبل دیدیم که چطور پولُس رسول به گناهی جدی در جماعت قُرِنتیان رسیدگی کرد.‏ شخصی که مرتکب آن گناه شده بود توبه نکرده بود و اجازه نداشت جزوی از جماعت بماند.‏ با این حال،‏ همان طور که آیهٔ اصلی این مقاله نشان می‌دهد،‏ خدا می‌تواند شخص را به توبه برانگیزد.‏ (‏روم ۲:‏⁠۴‏)‏ خدا چطور از طریق پیران به گناهکاران کمک می‌کند؟‏

۲-‏۳.‏ اگر متوجه شویم که هم‌ایمانی مرتکب گناهی جدی شده باید چه کار کنیم و چرا؟‏

^۲ پیران جماعت باید از گناهی که شخص مرتکب شده باخبر باشند تا بتوانند به او کمک کنند.‏ پس اگر متوجه شویم که هم‌ایمانی مرتکب گناهی شده است که امکان دارد به خاطر آن اجازه نداشته باشد جزوی از جماعت بماند،‏ باید چه کار کنیم؟‏ ما باید شخص خطاکار را تشویق کنیم تا از پیران کمک بگیرد.‏—‏اشع ۱:‏۱۸؛‏ اعما ۲۰:‏۲۸؛‏ ۱پطر ۵:‏⁠۲‏.‏

^۳ اگر شخص خطاکار از صحبت با پیران امتناع کند چه کار باید کرد؟‏ ما باید خودمان پیش پیران جماعت برویم تا مطمئن شویم که آن شخص کمک لازم را دریافت می‌کند.‏ این کار نشان محبت ما به اوست زیرا نمی‌خواهیم برادر یا خواهرمان را از دست بدهیم.‏ اگر آن شخص به خطایش ادامه دهد،‏ به رابطه‌اش با یَهُوَه آسیب می‌رساند و شاید به شهرت جماعت لطمه وارد شود.‏ بنابراین با شجاعت و از روی محبت به یَهُوَه و آن شخص وارد عمل می‌شویم و پیران را باخبر می‌کنیم.‏ —‏مز ۲۷:‏⁠۱۴‏.‏

پیران چطور به کسانی که مرتکب گناه جدی می‌شوند کمک می‌کنند

۴.‏ هدف پیران از ملاقات با شخصی که مرتکب گناهی جدی شده است،‏ چیست؟‏

^۴ وقتی شخصی در جماعت مرتکب گناهی جدی می‌شود هیئت پیران از میان خود سه پیر را برای تشکیل کمیته انتخاب می‌کند،‏ تا با آن شخص ملاقات کنند.‏a آن مردان باید معقول و متواضع باشند.‏ با این که آن‌ها سعی می‌کنند تا شخص را به توبه برانگیزند،‏ می‌دانند که نمی‌توانند او را مجبور به تغییر کنند.‏ (‏تث ۳۰:‏۱۹‏)‏ آن‌ها در نظر دارند که همهٔ خطاکاران مثل داوود عکس‌العملی مثبت نشان نمی‌دهند.‏ (‏۲سمو ۱۲:‏۱۳‏)‏ بعضی از آن‌ها تصمیم می‌گیرند تا پند یَهُوَه را نادیده بگیرند.‏ (‏پیدا ۴:‏​۶-‏۸‏)‏ با این حال هدف پیران کمک به آن شخص است تا توبه کند.‏ پیران هنگام ملاقات با شخص خطاکار چه اصولی را در نظر می‌گیرند؟‏

۵.‏ پیران جماعت موقع ملاقات با شخص خطاکار،‏ باید چه پندی را در نظر داشته باشند؟‏ (‏۲تیموتائوس ۲:‏​۲۴-‏۲۶‏)‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۵ پیران در نظر دارند که شخص خطاکار هنوز در چشم یَهُوَه باارزش است.‏ (‏لو ۱۵:‏​۴،‏ ۶‏)‏ آن‌ها هنگام ملاقات با او در گفتار و رفتارشان با آن شخص تند و نامهربان نیستند.‏ پیران این ملاقات را فقط فرصتی برای بازجویی و به دست آوردن اطلاعات نمی‌دانند.‏ بلکه خصوصیاتی را که در دوم تیموتائوس ۲:‏​۲۴-‏۲۶ آمده از خود نشان می‌دهند.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ پیران تلاش می‌کنند تا با مهربانی و ملایمت به دل شخص خطاکار راه پیدا کنند.‏

۶.‏ پیران چطور قبل از ملاقات با شخص خطاکار باید دل خود را آماده کنند؟‏ (‏رومیان ۲:‏⁠۴‏)‏

^۶ پیران باید دل خود را آماده کنند.‏ آن‌ها سعی می‌کنند تا در رفتارشان با شخص خطاکار،‏ یَهُوَه را الگو قرار دهند و پند پولُس را دنبال کنند که گفت:‏ ‹یَهُوَه با مهربانی سعی می‌کند تو را به توبه برانگیزد.‏›‏ (‏رومیان ۲:‏۴ خوانده شود.‏)‏ پیران جماعت شبانانی هستند که راهنمایی مسیح را دنبال می‌کنند.‏ (‏اشع ۱۱:‏​۳،‏ ۴؛‏ مت ۱۸:‏​۱۸-‏۲۰‏)‏ پیران قبل از ملاقات با شخص خطاکار،‏ در دعا از یَهُوَه می‌خواهند تا بتوانند او را به توبه برانگیزند.‏ آن‌ها در کتاب مقدّس و نشریات جستجو می‌کنند و برای داشتن قدرت تشخیص،‏ دعا می‌کنند.‏ آن‌ها همچنین گذشتهٔ شخص را که ممکن است روی طرز فکر و رفتار او تأثیر گذاشته باشد،‏ در نظر می‌گیرند.‏—‏امث ۲۰:‏⁠۵‏.‏

۷-‏۸.‏ چطور پیران موقع ملاقات با شخص خطاکار،‏ صبر یَهُوَه را الگو قرار می‌دهند؟‏

^۷ پیران،‏ صبر یَهُوَه را الگو قرار می‌دهند.‏ آن‌ها در نظر می‌گیرند که یَهُوَه چطور در گذشته با خطاکاران رفتار کرده است.‏ برای مثال یَهُوَه صبورانه با قائن استدلال کرد،‏ در مورد عواقب گناهش به او هشدار داد و به او امید داد که می‌تواند دوباره رضایتش را به دست بیاورد.‏ (‏پیدا ۴:‏​۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه از طریق ناتان نبی به داوود پند داد.‏ آن نبی با کمک مَثَلی به دل او راه یافت.‏ (‏۲سمو ۱۲:‏​۱-‏۷‏)‏ همچنین یَهُوَه پیامبران خود را «یکی بعد از دیگری» برای هدایت قوم سرکش اسرائیل ‹فرستاد.‏› (‏ار ۷:‏​۲۴،‏ ۲۵‏)‏ او بجای این که منتظر توبه کردن قومش بماند،‏ پیشقدم می‌شد و آن‌ها را به توبه برمی‌انگیخت.‏

^۸ پیران برای کمک به کسانی که مرتکب گناهی جدی شده‌اند از یَهُوَه الگو می‌گیرند.‏ آن‌ها همچنین بر اساس دوم تیموتائوس ۴:‏۲ «با صبر زیاد» با شخص خطاکار استدلال می‌کنند.‏ پیران باید خویشتنداری نشان دهند و صبورانه شخص خطاکار را به توبه برانگیزند.‏ اگر پیران با عصبانیت و دلخوری برخورد کنند،‏ ممکن است مانع رسیدن پند به دل شخص خطاکار شوند.‏

۹-‏۱۰.‏ چطور پیران می‌توانند به شخص خطاکار کمک کنند تا به دلیل خطایش پی ببرد؟‏

^۹ پیران تلاش می‌کنند تا تشخیص دهند که کدام تصمیمات و اعمال شخص،‏ او را به گناه کشانده است.‏ برای مثال آیا شخص خطاکار به دلیل سهل‌انگاری در مطالعهٔ شخصی و شرکت در موعظه،‏ کم‌کم ضعیف شده است؟‏ آیا دعاهای او کمتر و سطحی شده است؟‏ آیا او با تمایلات نادرست خود جنگیده است؟‏ آیا او در مورد معاشرت و تفریحات،‏ تصمیماتی نادرست گرفته است؟‏ چنین تصمیماتی چطور روی طرز فکر و تمایلاتش تأثیر گذاشته است؟‏ آیا او می‌داند که تصمیمات و اعمالش چه تأثیری بر یَهُوَه داشته است؟‏

^۱۰ پیران با پرسیدن سؤالات هدفمند،‏ بدون دخالت غیرضروری در امور شخصی،‏ به خطاکار کمک می‌کنند تا خودش در مورد دلیل خطایش فکر کند.‏ (‏امث ۲۰:‏⁠۵‏)‏ آن‌ها می‌توانند مانند ناتان نبی با استفاده از مَثَل به او کمک کنند تا نادرست بودن اعمالش را تشخیص دهد.‏ به این شکل شاید در اولین ملاقات،‏ شخص از خطایش ابراز پشیمانی کرده و توبه کند.‏

۱۱.‏ عیسی چطور با خطاکاران رفتار می‌کرد؟‏

^۱۱ پیران سعی می‌کنند از عیسی سرمشق بگیرند.‏ عیسای رستاخیزیافته از سولُس تارسوسی پرسید:‏ «سولُس!‏ سولُس!‏ چرا اینقدر به من آزار می‌رسانی؟‏» عیسی با این سؤال به او کمک کرد تا خطایش را تشخیص دهد.‏ (‏اعما ۹:‏​۳-‏۶‏)‏ عیسی همچنین در رابطه با ‹زنی ایزابل نام› گفت:‏ «من به او فرصت دادم که توبه کند.‏»—‏مکا ۲:‏​۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱۲-‏۱۳.‏ پیران چطور به شخص خطاکار فرصت توبه می‌دهند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ پیران با سرمشق گرفتن از نمونهٔ عیسی،‏ عجولانه نتیجه‌گیری نمی‌کنند که شخص خطاکار توبه نمی‌کند.‏ ممکن است بعضی‌ها در اولین دیدار با کمیتهٔ پیران توبه کنند،‏ در حالی که شاید برخی دیگر به زمان بیشتری نیاز داشته باشند.‏ پس بهتر است که پیران بیشتر از یک بار با شخص خطاکار ملاقات کنند.‏ شاید او بعد از اولین دیدار به طور جدی در مورد پندی که گرفته،‏ فکر کند و با فروتنی از یَهُوَه بخواهد تا او را ببخشد.‏ (‏مز ۳۲:‏۵؛‏ ۳۸:‏۱۸‏)‏ به این شکل،‏ ممکن است شخص در دیدار بعدی از خود طرز فکر متفاوتی نشان دهد.‏

^۱۳ پیران برای این که شخص خطاکار را به توبه برانگیزند،‏ باید از خود دلسوزی و مهربانی نشان دهند.‏ آن‌ها دعا می‌کنند که یَهُوَه به تلاش‌هایشان برکت دهد و شخص خطاکار به خود بیاید و توبه کند.‏—‏۲تیمو ۲:‏​۲۵،‏ ۲۶‏.‏

۱۴.‏ در واقع چه کسی شخص را به توبه برمی‌انگیزد و چرا چنین می‌گوییم؟‏

^۱۴ همهٔ ما از توبهٔ شخص خطاکار خیلی شاد می‌شویم!‏ (‏لو ۱۵:‏​۷،‏ ۱۰‏)‏ پیران تمام تلاش خود را برای کمک به او می‌کنند،‏ اما چه کسی واقعاً شخص را به توبه برمی‌انگیزد؟‏ پولُس رسول در این مورد نوشت:‏ ‹شاید خدا بگذارد که او توبه کند.‏› (‏۲تیمو ۲:‏۲۵‏)‏ چنین تغییری در طرز فکر و رفتار به خاطر تلاش‌های انسانی نیست،‏ بلکه یَهُوَه است که به شخص کمک می‌کند تا در خود تغییراتی اساسی ایجاد کند.‏ پولُس رسول همچنین به ثمرات توبهٔ شخص اشاره کرد.‏ شخص توبه‌کار به شناخت دقیق‌تری از حقیقت دست پیدا می‌کند،‏ سلامت روحانی‌اش را دوباره به دست می‌آورد و می‌تواند از دام‌های شیطان فرار کند.‏

۱۵.‏ پیران چطور می‌توانند همواره بعد از توبهٔ شخص خطاکار به او کمک کنند؟‏

^۱۵ وقتی خطاکار توبه می‌کند،‏ کمیتهٔ پیران باید دیدارهای شبانی با آن شخص ترتیب بدهد تا او بتواند کمک لازم را دریافت کند،‏ با دام‌های شیطان بجنگد و ‹راه برای پاهایش هموار شود.‏› (‏عبر ۱۲:‏​۱۲،‏ ۱۳‏)‏ البته پیران در مورد جزئیات خطای شخص با دیگران صحبت نمی‌کنند.‏ اما آن‌ها باید جماعت را از چه چیزی آگاه کنند؟‏

‏«در حضور همه توبیخ کنید»‏

۱۶.‏ بر اساس اول تیموتائوس ۵:‏۲۰ منظور از «همه» چه کسانی هستند؟‏

^۱۶ ۱تیموتائوس ۵:‏۲۰ خوانده شود.‏ پولُس رسول به تیموتائوس که پیر جماعت بود،‏ نوشت که چطور خطاکاران را ‹در حضور همه توبیخ کند.‏› آیا آن شخص باید در حضور کل جماعت توبیخ می‌شد؟‏ نه لزوماً.‏ در حقیقت منظور پولُس از «همه،‏» همهٔ کسانی بودند که از آن گناه باخبر بودند.‏ این افراد شاهدان عینی بودند یا کسانی که شخص خطاکار،‏ خطایش را با آن‌ها در میان گذاشته بود.‏ پیران باید با سنجیدگی این عده را از رسیدگی به موضوع و اصلاح شخص خطاکار باخبر می‌ساختند.‏

۱۷.‏ اگر عدهٔ زیادی در جماعت از خطای شخص اطلاع دارند یا احتمالاً از آن باخبر می‌شوند،‏ چه چیزی باید به جماعت اعلام شود و چرا؟‏

^۱۷ در بعضی موارد،‏ عدهٔ زیادی در جماعت از خطای شخص اطلاع دارند و احتمالاً بقیه هم از آن باخبر می‌شوند.‏ در چنین مواقعی،‏ «همه» به کل جماعت اشاره دارد.‏ پس یک پیر به جماعت اعلام می‌کند که آن برادر یا خواهر توبیخ شده است.‏ چرا؟‏ پولُس جواب می‌دهد:‏ «تا هشداری برای دیگران باشد» و آن‌ها در گناه جدی نیفتند.‏

۱۸.‏ پیران جماعت چطور با خطاکاران کمتر از ۱۸ سال برخورد می‌کنند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۸ اگر شخص تعمیدیافته کمتر از ۱۸ سال سن داشته باشد و مرتکب گناهی جدی شود،‏ چطور به آن رسیدگی می‌شود؟‏ هیئت پیران دو پیر جماعت را تعیین می‌کند تا با آن شخص و والدین مسیحی اوb ملاقات کنند.‏ پیران از والدین می‌پرسند که آن‌ها برای کمک کردن به فرزندشان چه قدم‌هایی را برداشته‌اند.‏ اگر پیران متوجه شوند که آن شخص به پند والدینش گوش می‌دهد و تغییراتی در خود ایجاد می‌کند،‏ ممکن است نیازی به تشکیل کمیته نباشد و مسئولیت کمک را به والدین بسپارند.‏ در اصل خدا مسئولیت اصلاح فرزندان را به والدین داده است.‏ (‏تث ۶:‏​۶،‏ ۷؛‏ امث ۶:‏۲۰؛‏ ۲۲:‏۶؛‏ افس ۶:‏​۲-‏۴‏)‏ با این وجود،‏ پیران هر از چند گاهی از والدین می‌پرسند که آیا فرزندشان کمک لازم را دریافت می‌کند.‏ اما اگر آن فرزند توبه نکند و روی خطایش پافشاری کند،‏ کمیته‌ای از پیران با او و والدین مسیحی‌اش ملاقات می‌کنند.‏

یَهُوَه بسیار ‹مهربان و رحیم› است

۱۹.‏ چطور پیران جماعت در برخورد با خطاکاران از یَهُوَه سرمشق می‌گیرند؟‏

^۱۹ پیرانی که در کمیته خدمت می‌کنند،‏ در برابر یَهُوَه مسئولند تا جماعت را پاک نگه دارند.‏ (‏۱قر ۵:‏⁠۷‏)‏ آن‌ها همین طور تلاش می‌کنند تا خطاکار را به توبه برانگیزند.‏ به این منظور پیران باید دیدگاه مثبت و امیدشان را حفظ کنند.‏ چون آن‌ها می‌خواهند از یَهُوَه که ‹مهربان و رحیم› است سرمشق بگیرند.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۱‏)‏ توجه کنید که یوحنا،‏ رسول سالمند چطور چنین روحیه‌ای نشان داد.‏ او نوشت:‏ «فرزندان عزیزم،‏ این‌ها را برای شما می‌نویسم تا گناه نکنید.‏ اما اگر کسی گناهی بکند،‏ یاری‌دهنده‌ای پیش پدر داریم،‏ یعنی عیسی مسیح که درستکار است.‏»—‏۱یو ۲:‏⁠۱‏.‏

۲۰.‏ در مقالهٔ آخر به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۲۰ متأسفانه گاهی شخص خطاکار توبه نمی‌کند.‏ در این صورت او اجازه ندارد جزوی از جماعت بماند.‏ پیران جماعت چطور با این موارد جدی برخورد می‌کنند؟‏ در مقالهٔ آخر این سری مقالات به بررسی این سؤال می‌پردازیم.‏