هر که را بر تو می‌گمارند احترام دار

‏«همهٔ مردمان را احترام کنید.‏ برادران را محبّت نمایید.‏ از خدا بترسید.‏ پادشاه را احترام نمایید.‏»—‏۱پِطْرُس ۲:‏۱۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ امروزه،‏ مردم در مورد مسئولان امور چه نظری دارند و چرا؟‏

مادری با اندوه می‌گوید:‏ «مثل اینکه همیشه بچه‌ها حق دارند و دیگر احترامی برای والدین باقی نمانده است.‏» در برخی کشورها روی برچسب بعضی اتومبیلها به این جمله برمی‌خوریم:‏ «زیر بار رؤسا نرو.‏» این دو نمونه بازتابی است از وضعیتی که امروزه در همه جا مشاهده می‌شود.‏ در سراسر دنیا به طور کلی احترام به والدین،‏ معلمان،‏ کارفرمایان،‏ و مقامات دولتی از میان رفته است.‏

^۲ عده‌ای شاید شانه بالا بیندازند و بگویند:‏ ‹کسانی که در مسند کار هستند لایق احترام نیستند.‏› در برخی موارد نمی‌توان منکر این امر شد،‏ زیرا مرتباً اخباری در مورد فساد مقامات دولتی،‏ طمعکاری کارفرمایان،‏ نالایقی معلمان،‏ و خشونت بی‌رویهٔ والدین می‌شنویم.‏ جای خوشحالی است که تعداد مسیحیانی که با چنین دیدی به سرپرستان جماعت می‌نگرند معدود است.‏—‏متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

۳،‏ ۴.‏ چرا مسیحیان باید به افراد دارای اختیار و مسئولیت احترام بگذارند؟‏

^۳ برای ما مسیحیان «لازم است» که مقامات دولتی را محترم بداریم.‏ پولس رسول به مسیحیان تذکر می‌دهد که «هر شخص مطیع قدرتهای برتر بشود،‏ زیرا که قدرتی جز از خدا نیست و آنهایی که هست از جانب خدا مرتّب شده است.‏» (‏ رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۲،‏ ۵؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ پولس در کنار آن دلیلی خوب برای اطاعت از سران خانواده نیز ارائه داده،‏ می‌گوید:‏ «ای زنان،‏ شوهران خود را اطاعت نمایید،‏ چنانکه در خداوند می‌شاید.‏ ای فرزندان،‏ والدین خود را در همه چیز اطاعت کنید زیرا که این پسندیده است در خداوند.‏» (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۸،‏ ۲۰‏)‏ پیران جماعت شایستهٔ احترام هستند زیرا ‹روح‌القدس آنها را سرپرست مقرّر فرمود تا جماعت خدا را شبانی کنند.‏› (‏اعمال ۲۰:‏۲۸‏،‏ د ج‏)‏ احترام ما به افرادِ دارای اختیار و مسئولیت به دلیل احترامی است که برای یَهُوَه قائلیم،‏ و طبعاً احترام به یَهُوَه در زندگی ارجحیت دارد.‏—‏اعمال ۵:‏۲۹‏.‏

^۴ با در نظر داشتن مقام متعال یَهُوَه،‏ به چند نمونه از افرادی که به مقامات بی احترامی کرده،‏ و همینطور کسانی که احترام لازم را به جا آورده‌اند اشاره می‌کنیم.‏

بی‌احترامی به بی‌اعتباری می‌انجامد

۵.‏ میکال چگونه به داود بی‌احترامی کرد و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۵ سرگذشت داود پادشاه نظر یَهُوَه را در مورد کسانی که به فردی دارای مقام خداداد بی‌احترامی می‌کنند،‏ نشان می‌دهد.‏ هنگامی که به امر داود صندوق عهد به اورشلیم آورده شد،‏ همسرش میکال «داود پادشاه را دید که به حضور خداوند جست و خیز و رقص می‌کند،‏ پس او را در دل خود حقیر شمرد.‏» میکال باید داود را نه تنها به عنوان سرور خانواده بلکه در مقام پادشاه کشور به رسمیت می‌شناخت.‏ اما میکال احساسات خویش را با حالتی طعنه‌آمیز بیان کرد و گفت:‏ «پادشاه اسرائیل امروز چقدر خویشتن را عظمت داد که خود را در نظر کنیزانِ بندگان خود برهنه ساخت،‏ به طوری که یکی از سُفَها خود را برهنه می‌کند!‏» در نتیجه میکال هیچگاه دارای فرزند نشد.‏—‏۲سموئیل ۶:‏۱۴-‏۲۳‏.‏

۶.‏ نظر یَهُوَه دربارهٔ طرز رفتار اهانت‌آمیز قُورَح نسبت به فرد منتخب خدا چه بود؟‏

^۶ قُورَح نمونهٔ بارز کسی است که به رهبری تئوکراتیک و برگزیدهٔ خدا بی‌احترامی کرد.‏ او قَهاتی بود،‏ از اینرو افتخار داشت که در خیمهٔ یَهُوَه خدمت کند!‏ با این حال،‏ از موسی و هارُون یعنی رهبرانی که خدا برای اسرائیلیان برگزیده بود،‏ خرده می‌گرفت.‏ قُورَح و سروران دیگر اسرائیل با یکدیگر همدست شدند و با گستاخی خطاب به موسی و هارون گفتند:‏ «تمامی جماعت هر یک از ایشان مقدس‌اند،‏ و خداوند در میان ایشان است.‏ پس چرا خویشتن را بر جماعت خداوند بر می‌افرازید؟‏» نظر یَهُوَه در مورد طرز رفتار قُورَح و هوادارانش چه بود؟‏ در نظر او عمل آنان بی‌احترامی به خودِ یَهُوَه محسوب می‌شد.‏ قُورَح و ۲۵۰ نفر از سروران پس از آنکه با چشم خود مشاهده کردند که زمین دهان باز کرد و اطرافیانشان را بلعید،‏ خود با آتشی که یَهُوَه فرستاد نابود گشتند.‏—‏اعداد ۱۶:‏۱-‏۳،‏ ۲۸-‏۳۵‏.‏

۷.‏ آیا کسانی که ادعا می‌کردند رسول هستند دلیلی برای انتقاد از اختیارات پولس داشتند؟‏

^۷ در جماعت مسیحی قرن اول،‏ عده‌ای وجود داشتند که به سرپرستان تئوکراتیک بی‌توجهی می‌کردند.‏ در جماعت قُرِنْتُس ‹آقایان محترمی بودند که خود را فرستادگان برگزیدهٔ خدا می‌دانستند› و به پولس بی‌احترامی می‌کردند.‏ آنان از شیوهٔ سخنرانی او انتقاد کرده،‏ می‌گفتند:‏ «حضور جسمی او ضعیف و سخنش حقیر» است.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۰:‏۱۰؛‏ ۱۱:‏۵‏،‏ تفسیری )‏ پولس چه سخنران خوبی بود چه نبود،‏ در هر حال به عنوان یک رسول شایستهٔ احترام بود.‏ اما آیا شیوهٔ سخن پولس حقیقتاً حقیرانه بود؟‏ آن دسته از سخنرانیهای عمومی وی که در کتاب مقدس آمده است نشانگر زبردستی او در سخنرانی بود.‏ تا حدی که در نتیجهٔ گفتگوی کوتاهی که با هیرودیس اَغْرِیپاس دوم یعنی کسی که ‹ در همهٔ .‏ .‏ .‏ مسایل یهود عالم بود› داشت،‏ آن پادشاه گفت:‏ «به قلیل ترغیب می‌کنی که من مسیحی بگردم.‏» (‏ اعمال ۱۳:‏۱۵-‏۴۳؛‏ ۱۷:‏۲۲-‏۳۴؛‏ ۲۶:‏۱-‏۲۸‏)‏ با وجود این آن آقایان محترم در قُرِنتُس که خود را رسول خدا می‌دانستند سخنرانی وی را حقیرانه می‌شمردند!‏ یَهُوَه چه نظری در مورد طرز فکر آنان داشت؟‏ عیسی مسیح در پیامی که برای سرپرستان جماعت اَفَسُسْ فرستاد با خشنودی از کسانی یاد کرد که به دنبال ‹آنانی که خود را رسولان می‌خوانند› جلب نشدند.‏—‏مکاشفه ۲:‏۲‏.‏

حفظ احترام با وجود ناکاملی

۸.‏ چگونه داود نشان داد که به اختیاراتی که یَهُوَه به شاؤل سپرده است احترام می‌گذارد؟‏

^۸ در کتاب مقدس اشخاص نمونه بسیاری وجود دارند که به افراد دارای اختیار احترام می‌گذاردند،‏ حتی وقتی که آنها از اختیارات خود سوءاستفاده می‌کردند.‏ در این مورد داود نمونهٔ بسیار خوبی است.‏ او در خدمت شاؤل پادشاه بود،‏ اما پادشاه که به موفقیتهای او رشک می‌برد،‏ تصمیم گرفت او را هلاک سازد.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۸:‏۸-‏۱۲؛‏ ۱۹:‏۹-‏۱۱؛‏ ۲۳:‏۲۶‏)‏ با وجود این،‏ داود حتی هنگامی که فرصت داشت شاؤل را به قتل رساند گفت:‏ «حاشا بر من از جانب خداوند که این امر را به آقای خود مسیح خداوند بکنم،‏ و دست خود را بر او دراز نمایم چونکه او مسیح خداوند است!‏» (‏ ۱سموئیل ۲۴:‏۳-‏۶؛‏ ۲۶:‏۷-‏۱۳‏)‏ داود می‌دانست که شاؤل اشتباه می‌کند،‏ با وجود این داوری در مورد او را به یَهُوَه سپرد.‏ (‏ ۱سموئیل ۲۴:‏۱۲،‏ ۱۵؛‏ ۲۶:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ او،‏ چه در حضور شاؤل و چه در غیاب وی از به زبان آوردن سخنان درشت در مورد او خودداری می‌کرد.‏

۹.‏ الف)‏ داود از ستمی که شاؤل به او می‌کرد چه احساسی داشت؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که احترامی که داود برای شاؤل قائل بود احترامی حقیقی بود؟‏

^۹ آیا داود از ستمی که به او می‌شد احساس درماندگی می‌کرد؟‏ او به یَهُوَه روی آورده،‏ فریاد برآورد:‏ «ظالمان قصد جان من دارند.‏» (‏ مزمور ۵۴:‏۳‏)‏ او آنچه در دل داشت برای یَهُوَه بازگو کرد:‏ «ای خدایم مرا از دشمنانم برهان!‏ .‏ .‏ .‏ زورآوران به ضد من جمع شده‌اند،‏ بدون تقصیر من ای خداوند و بدون گناه من.‏ بی‌قصورِ من می‌شتابند و خود را آماده می‌کنند.‏ پس برای ملاقات من بیدار شو و ببین.‏» (‏ مزمور ۵۹:‏۱-‏۴‏)‏ آیا تا به حال چنین احساسی داشته‌ای که شخصی بانفوذ بدون آنکه خطایی نسبت به او مرتکب شده باشی،‏ تو را آزار دهد؟‏ داود همیشه احترام شاؤل را حفظ می‌کرد.‏ هنگام مرگ شاؤل،‏ به جای آنکه شادی کند مرثیه‌ای از این قرار برای او سرایید:‏ «شاؤل و یوناتان در حیات خویش محبوب نازنین بودند.‏ .‏ .‏ .‏ از عقابها تیزپرتر و از شیران تواناتر بودند.‏ ای دختران اسرائیل برای شاؤل گریه کنید.‏» (‏ ۲سموئیل ۱:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ به راستی که داود نمونهٔ خوبی است از احترام حقیقی برای مسح‌شدگان یَهُوَه،‏ در حالی که شاؤل به او ستم کرده بود!‏

۱۰.‏ پولس چه نمونهٔ خوبی از احترام به اختیاراتِ خداداد هیئت اداره‌کننده به جای گذارد،‏ و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۱۰ در تاریخ مسیحیت نیز می‌توان نمونه‌های عالی دیگری از کسانی که به مقامات خداداد احترام می‌گذاردند یافت.‏ در این باره پولس را می‌توان نمونه آورد.‏ او تصمیمات هیئت اداره‌کنندهٔ جماعت مسیحی در قرن اول را محترم می‌شمارد.‏ در طی آخرین سفر پولس به اورشلیم،‏ هیئت اداره‌کننده به او توصیه کرد که خود را به طور رسمی طاهر سازد تا به دیگران نشان دهد که هیچ خصومتی با شریعت موسی ندارد.‏ پولس ممکن بود با خود چنین استدلال کند:‏ ‹همین برادران پیش از این به من دستور داده بودند اورشلیم را ترک کنم،‏ چون جانم در خطر بود.‏ حالا از من می‌خواهند که در ملاءعام نشان دهم که به شریعت موسی احترام می‌گذارم.‏ در حالیکه در نامه‌ای که به غَلاطیان فرستادم به آنها سفارش کردم که شریعت را دیگر به جا نیاورند.‏ حالا اگر به معبد بروم ممکن است باعث سوءتفاهم شود و مردم گمان کنند که می‌خواهم با اهل ختنه سازش کنم.‏› اما ظاهراً پولس چنین استدلالی نکرد.‏ او توصیهٔ هیئت اداره‌کنندهٔ قرن اول را پذیرفت و به آن گردن نهاد،‏ زیرا می‌دید که با این کار هیچیک از اصول مسیحی را زیر پا نمی‌نهد.‏ نتیجهٔ کوتاه‌مدت این کار آن بود که پولس به چنگ اوباشان یهودی افتاد و با کمک دیگران از آن مهلکه گریخت،‏ و در پی آن به دو سال زندان محکوم شد.‏ اما در درازمدت،‏ ارادهٔ خدا انجام گرفت.‏ چون پولس به مقامات عالی‌مقام در قیصریه و پس از آنکه به خرج دولت به روم برده شد به قیصر شهادت داد.‏—‏اعمال ۹:‏۲۶-‏۳۰؛‏ ۲۱:‏۲۰-‏۲۶؛‏ ۲۳:‏۱۱؛‏ ۲۴:‏۲۷؛‏ غَلاطیان ۲:‏۱۲؛‏ ۴:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

آیا به مقامات دولتی احترام می‌گذاری؟‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم احترام خود را نسبت به مقامات دولتی نشان دهیم؟‏

^۱۱ آیا برای مقامات دولتی احترام لازم را قائل هستی؟‏ مسیحیان فرمان دارند تا ‹حقّ هر کس را به او ادا کنند .‏ .‏ .‏ عزّت را به مستحقّ عزّت.‏› در واقع،‏ اطاعت ما از «قدرتهای برتر» تنها شامل پرداخت مالیات نمی‌شود بلکه در رفتار و گفتارمان نیز باید احترام خود را به مقامات دولتی نشان دهیم.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏۱-‏۷‏)‏ حال اگر مقامات دولتی رفتاری خشونت‌بار داشته باشند چه باید بکنیم؟‏ در منطقه‌ای واقع در ایالت چیاپاس کشور مکزیک،‏ مقامات دولتی زمینهای زراعی متعلق به ۵۷ خانوادهٔ شاهد یَهُوَه را ضبط کردند،‏ زیرا این مسیحیان از شرکت در جشنهای مذهبی خودداری کرده بودند.‏ در طی جلساتی که برای رفع این مشکل تشکیل شد،‏ شاهدان با ظاهری آراسته و تمیز،‏ همیشه با وقار و احترام سخن گفتند.‏ بیش از یک سال بعد،‏ تصمیمی که اتخاذ شد به نفع آنان بود.‏ رفتار آنان،‏ نظر مساعد برخی از ناظران را تا آن حد به خود جلب کرد که آنان نیز می‌خواستند به شاهدان یَهُوَه بپیوندند!‏

۱۲.‏ چرا «احترام» به شوهر بی‌ایمان اهمیت دارد؟‏

^۱۲ چگونه می‌توانی در خانواده به کسی که خدا او را مسئول قرار داده است احترام بگذاری؟‏ پِطْرُس رسول پس از بحث در مورد سرمشقی که عیسی در تحمل رنج و محنت به جای گذارد،‏ خاطرنشان ساخت:‏ «همچنین ای زنان،‏ شوهران خود را اطاعت نمایید تا اگر بعضی نیز مطیع کلام نشوند،‏ سیرتِ زنان،‏ ایشان را بدون کلام دریابد،‏ چونکه سیرتِ طاهر و خداترس شما را بینند.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱،‏ ۲؛‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ پِطْرُس در اینجا بر اهمیت اطاعت زن از شوهرش «توأم با احترام» (‏ ترجمهٔ تفسیری )‏ اشاره می‌کند‏،‏ با اینکه برخی شوهران شاید چندان لایق چنین احترامی نباشند.‏ زن با احترامی که به شوهر بی‌ایمان خود می‌گذارد شاید بتواند دل او را به راه آورد.‏

۱۳.‏ چگونه زنان می‌توانند به شوهران خود احترام بگذارند؟‏

^۱۳ پِطْرُس در رابطه با این آیات سارَه را نمونه می‌آورد.‏ شوهر سارِه،‏ ابراهیم،‏ ایمانی تزلزل ناپذیر داشت.‏ (‏ رومیان ۴:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ غَلاطیان ۳:‏۶-‏۹؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۶‏)‏ آیا زنانی که شوهران باایمان دارند باید به شوهرانشان احترام کمتری بگذارند تا زنانی که شوهران بی‌ایمان دارند؟‏ اگر در بعضی موارد با شوهرت توافق‌نظر نداشته باشی چه باید بکنی؟‏ یکی از پندهای عیسی در اینجا به صورت کلی مصداق پیدا می‌کند:‏ «هر گاه کسی تو را برای یک میل مجبور سازد،‏ دو میل همراه او برو.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۴۱‏)‏ آیا خواسته‌های شوهرت را به جا می‌آوری و بدین شکل احترام خود را به او نشان می‌دهی؟‏ اگر برایت مشکل است،‏ درد دلت را با او در میان بگذار.‏ گمان نکن که او خودش باید احساسات تو را بداند.‏ ولی در نظر داشته باش که هنگام سخن گفتن در مورد خواسته‌هایت احترام او را نگاه داری.‏ کتاب مقدس به ما چنین گوشزد می‌کند:‏ «گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح‌شده به نمک،‏ تا بدانید هرکس را چگونه جواب باید داد.‏»—‏کُولُسیان ۴:‏۶‏.‏

۱۴.‏ احترام به پدر و مادر مستلزم چیست؟‏

^۱۴ ای فرزند خانواده،‏ تو چه باید بکنی؟‏ کلام خدا فرمان می‌دهد:‏ «ای فرزندان،‏ والدین خود را در خداوند اطاعت نمایید،‏ زیرا که این انصاف است.‏ ‹پدر و مادر خود را احترام نما› که این حکم اوّل با وعده است.‏» (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱-‏۳‏)‏ توجه داشته باش که کتاب مقدس اطاعت از پدر و مادر را با «احترام» گذاشتن به آنها یکی دانسته است.‏ کلمهٔ یونانی که به صورت «احترام» ترجمه شده است به معنای «بها دادن» یا «ارزشگذاری» است.‏ از اینرو،‏ اطاعت کردن به معنای آن نیست که با اکراه از مقرراتی که پدر و مادرت وضع کرده‌اند و در نظرت غیرمنصفانه می‌آید،‏ پیروی کنی.‏ خدا از تو می‌خواهد که برای پدر و مادرت و راهنماییهایشان ارزش فراوان قائل باشی.‏—‏امثال ۱۵:‏۵‏.‏

۱۵.‏ چگونه فرزندان می‌توانند پدر و مادر خود را محترم بدارند حتی اگر در نظر آنها والدینشان اشتباه کنند؟‏

^۱۵ ولی اگر طرز عمل پدر و مادرت موجب شود که احترامشان در نظرت پایین بیاید چه باید بکنی؟‏ تلاش کن که به مسائل از دریچهٔ چشم آنها نگاه کنی.‏ آیا آنها «تو را به وجود» نیاورده و زندگی‌ات را تأمین نکرده‌اند؟‏ (‏ امثال ۲۳:‏۲۲‏،‏ ترجمهٔ تفسیری )‏ آیا آنها نیتی غیر از نشان دادن محبت به تو دارند؟‏ (‏ عبرانیان ۱۲:‏۷-‏۱۱‏)‏ با پدر و مادرت با احترام صحبت کن،‏ و سعی کن احساساتت را با ملایمت برایشان بازگو کنی.‏ حتی اگر آن طوری که انتظار داری پاسخ ندهند باز هم با بی‌احترامی با آنها سخن نگو.‏ (‏ امثال ۲۴:‏۲۹‏)‏ به خاطر داشته باش که داود چطور احترام شاؤل را نگاه داشت،‏ با وجود آنکه شاؤل دیگر به توصیه‌های یَهُوَه عمل نمی‌کرد.‏ از یَهُوَه بخواه که به تو کمک کند تا با احساساتت کنار بیایی.‏ داود گفت:‏ «دلهای خود را به حضور او بریزید،‏ زیرا خدا پناهگاه ماست.‏»—‏مزمور ۶۲:‏۸‏،‏ تفسیری‏؛‏ مراثی ۳:‏۲۵-‏۲۷‏.‏

به مسئولان احترام بگذار

۱۶.‏ از نمونهٔ معلمان کاذب و فرشتگان چه می‌آموزیم؟‏

^۱۶ پیران جماعت مسیحی را روح‌القدس منصوب کرده است،‏ با وجود این باید توجه داشت که آنها ناکاملند و از اشتباه بری نیستند.‏ (‏ مزمور ۱۳۰:‏۳؛‏ جامعه ۷:‏۲۰؛‏ اعمال ۲۰:‏۲۸؛‏ یعقوب ۳:‏۲‏)‏ به همین دلیل شاید در جماعت کسانی باشند که از پیران ناراضی‌اند.‏ حال اگر در جماعت مسئله‌ای پیش آمده باشد که شاید منصفانه نبوده یا در نظر ما چنین آمده است،‏ چطور واکنش نشان می‌دهیم؟‏ به تفاوتی که بین معلمان کاذب قرن اول و فرشتگان وجود داشت توجه کن:‏ «اینها [یعنی معلمان کاذب] جسور و متکبّرند و از تهمت زدن بر بزرگان نمی‌لرزند و حال آنکه فرشتگانی که در قدرت و قوّت افضل هستند،‏ پیش خداوند بر ایشان حکم افترا نمی‌زنند.‏ چنین نمی‌کنند زیرا برای یَهُوَه احترام قائلند.‏» (‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۱۰،‏ ۱۱ د ج‏،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏)‏ در حالیکه معلمان کاذب در مورد «بزرگان»—‏یعنی پیرانی که سرپرستی جماعت مسیحی قرن اول،‏ بر عهده‌شان گذارده شده بود—‏با بی‌احترامی سخن می‌گفتند فرشتگان در مورد این معلمان کاذب که در میان برادران نفاق می‌انداختند با بی‌احترامی سخن نمی‌گفتند.‏ فرشتگان که از مقامی والاتر و حس عدالت‌طلبی قویتری در مقایسه با انسانها برخوردار بودند،‏ از آنچه در جماعت رخ می‌داد آگاهی داشتند.‏ با این حال ‹به دلیل احترامی که برای یَهُوَه قائل بودند،‏› قضاوت را به خدا سپردند.‏—‏عبرانیان ۲:‏۶،‏ ۷؛‏ یهودا ۹‏.‏

۱۷.‏ هنگامی که احساس می‌کنی پیران جماعت مرتکب اشتباه شده‌اند،‏ ایمانت چگونه می‌تواند به تو کمک کند تا با این موقعیت روبرو شوی؟‏

^۱۷ حتی اگر به موضوع آنطور که باید رسیدگی نشود،‏ آیا نباید به عیسی مسیح به عنوان سر جماعت مسیحی ایمان داشته باشیم؟‏ آیا او از آنچه در جماعت جهانی‌اش روی می‌دهد آگاه نیست؟‏ آیا ما نباید شیوهٔ رسیدگی او به موضوعات را محترم بداریم و به توانایی وی در کنترل امور اعتقاد داشته باشیم؟‏ اصلاً ‹ما کیستیم که بر همسایهٔ خود داوری کنیم؟‏› (‏ یعقوب ۴:‏۱۲؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۱:‏۳؛‏ کُولُسیان ۱:‏۱۸‏)‏ آیا بهتر نیست که نگرانیهای خود را در دعا با یَهُوَه در میان بگذاریم؟‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ در صورتی که احساس کنیم پیری در جماعت مرتکب اشتباه شده است چه می‌توان کرد؟‏

^۱۸ در برخی موارد ناکاملی انسانها سبب می‌شود که دشواریها و مشکلاتی به وجود آید.‏ گاهی امکان دارد پیری در جماعت مرتکب اشتباه شود و باعث ناراحتی تعدادی از اعضای جماعت گردد.‏ اگر ما تحت چنین شرایطی شتابزده عمل کنیم نه تنها کمکی به بهبود اوضاع نکرده‌ایم،‏ بلکه ممکن است به وخامت آن بیفزاییم.‏ کسانی که بصیرت روحانی دارند منتظر می‌مانند تا یَهُوَه به اوضاع رسیدگی کند و در زمانی که خود مناسب می‌داند تأدیب لازم را بدرستی اِعمال نماید.‏—‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶؛‏ عبرانیان ۱۲:‏۷-‏۱۱‏.‏

^۱۹ اما اگر مشکلی واقعاً موجب ناراحتی تو شده باشد چه باید بکنی؟‏ به جای آنکه با دیگران در جماعت صحبت کنی،‏ موضوع را با احترام با پیران جماعت در میان بگذار و از آنها کمک بخواه.‏ بدون آنکه عیب‌جویی کنی،‏ توضیح بده که این مشکل چه تأثیری بر تو داشته است.‏ نسبت به پیران ‹همدردی› نشان بده و هنگام صحبت با آنها جانب احترام را نگاه دار.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۸‏)‏ از طعنه و زخم‌زبان زدن خودداری کن،‏ و به بلوغ مسیحی آنان اعتماد کن.‏ اگر با استفاده از کتاب مقدس سعی کنند تو را با مهربانی تشویق کنند،‏ از تلاششان قدردانی کن.‏ در صورتی که به نظر آید هنوز اقدامات اصلاحی دیگری لازم است،‏ اطمینان داشته باش که آنها با راهنمایی یَهُوَه آنچه درست و صحیح است به انجام خواهند رساند.‏—‏غَلاطیان ۶:‏۱۰؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۱۳‏.‏

۲۰.‏ در مقالهٔ بعدی چه موضوعی را مورد بحث قرار خواهیم داد؟‏

^۲۰ هنوز جنبهٔ دیگری از احترام به مسئولان باقی است که باید مورد بحث قرار گیرد.‏ آیا کسانی که به آنها مسئولیتی واگذار می‌شود نباید به افراد تحت مراقبت خود احترام بگذارند؟‏ این موضوع بحث مقالهٔ بعدی ما خواهد بود.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏•‏ برای احترام به کسانی که دارای اختیار و مسئولیت هستند چه دلیل خوبی در دست داریم؟‏

‏•‏ یَهُوَه و عیسی چه نظری در مورد کسانی دارند که به مقامات خداداد احترام نمی‌گذارند؟‏

‏•‏ چه نمونه‌های خوبی از افرادی در دست داریم که به مسئولان احترام می‌گذاشتند؟‏

‏•‏ اگر کسانی که بر ما گمارده شده‌اند مرتکب اشتباه شوند چه می‌توان کرد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۸]‏

سارَه ابراهیم را صاحب‌اختیار می‌دانست و به همین دلیل سعادتمند بود

‏[تصویر در صفحهٔ ۹]‏

میکال به مقام داود به عنوان سرپرست خانواده و پادشاه احترام نگذاشت

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

‏«حاشا بر من .‏ .‏ .‏ که دست خود را بر مسیح خداوند دراز نمایم!‏»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

آیا بهتر نیست که به یَهُوَه دعا کنیم و نگرانیهای خود را با او در میان بگذاریم؟‏