چرا لازم است مسئولان و سرپرستان خود را به رسمیت بشناسیم؟‏

آیا از اینکه پلیس اختیار دستگیری مجرمان و حفظ جان و مال خانوداهٔ ما را دارد سپاسگزار نیستیم؟‏ آیا سپاسگزار نیستیم که دادگاههای قضایی اختیار دارند خطاکاران و جانیان را تنبیه نمایند و جامعه را از گزند ایشان محفوظ نگه دارند؟‏

خدمات اجتماعی دیگری نیز از قبیل ایجاد راهها،‏ بهداشت،‏ و آموزش و پرورش وجود دارند که هزینهٔ آنها از طریق مالیاتها و عوارضی که دولت مقرر کرده است تأمین می‌گردد.‏ مسیحیان حقیقی کاملاً بر ضرورت احترام به مسئولان و سرپرستان واقفند.‏ حال این احترام باید تا چه اندازه باشد؟‏ و در چه محدوده‌هایی از زندگی اجتماعی‌مان ضرورت پیدا می‌کند؟‏

قدرت و اختیار در جامعه

کتاب مقدس خطاب به همهٔ انسانها،‏ اعم از مسیحی و غیرمسیحی بر ضرورت به رسمیت شناختن اختیارات اولیای امور تأکید می‌کند،‏ چرا که وظیفهٔ محوله بدیشان در جهت خیر و صلاح جامعه است.‏ پولس،‏ رسول مسیحی،‏ برای دیگر مسیحیان در این خصوص در رومیان ۱۳:‏۱-‏۷ مطالبی نوشت که بررسی آنها سودمند است.‏

در آن دوران روم قدرتی جهانی و پولس تبعهٔ آن دولت بود.‏ پولس در سال ۵۶ د.‏م.‏ در رسالهٔ خود از مسیحیان خواست که شهروندان نمونه باشند،‏ و نوشت:‏ «هر شخص مطیع قدرتهای برتر [اولیای امور] بشود،‏ زیرا که قدرتی جز از خدا نیست و آنهایی که هست از جانب خدا مرتّب شده است.‏»‏

پولس در اینجا شرح می‌دهد که خدا به اولیای امور اجازهٔ موجودیت داده است.‏ بدین ترتیب در چارچوبِ مقصود خدا این مقامات از موقعیت و مقامی نسبی برخوردارند.‏ از این رو،‏ آیهٔ فوق چنین ادامه پیدا می‌کند:‏ «هر که با قدرت مقاومت نماید،‏ مقاومت با ترتیب خدا نموده باشد.‏»‏

زمامداران و اولیای امور،‏ شهروندانی را که کارهای خیر انجام می‌دهند تحسین می‌کنند،‏ و البته این حق و اختیار را نیز دارند که مجرمان و خطاکاران را تنبیه کنند چرا که ایشان «خدام خدا» بوده،‏ اختیار «انتقام» گرفتن دارند.‏ بنابراین بجاست که مجرمان و خطاکاران از دولت و مقامات مسئول حساب ببرند.‏

پولس در خاتمهٔ سخنان خود گفت:‏ «لهذا لازم است که مطیع او شوی نه به سبب غضب فقط بلکه به سبب ضمیر خود نیز.‏ زیرا که به این سبب باج نیز می‌دهید،‏ چونکه خدّام خدا و مواظب در همین امر هستند.‏»‏

عموماً شهروندان اختیاری بر چگونگی استفاده از مالیاتها ندارند،‏ و این جزو اختیارات مسئولان امر است.‏ مسیحیان حقیقی شهروندانی صادق و باوجدانند.‏ ایشان بخوبی می‌دانند که چنانچه مطیع اولیای امور بوده،‏ مالیات و عوارضی را که ایشان مقرر می‌نمایند بپردازند،‏ نه تنها به معیارهای جامعهٔ خویش احترام گذاشته‌اند،‏ بلکه مطابق خواست و ارادهٔ خدا عمل نموده‌اند.‏

اختیار و مسئولیت در خانواده

اختیار در خانواده بر چه روالی باید باشد؟‏ کودک خردسال عموماً برای جلب نظر دیگران به گریه و حتی جیغ و فریاد متوسل می‌شود.‏ حال این وظیفهٔ والدین باتدبیر است که تشخیص دهند آیا فرزندشان نیاز خاصی دارد و یا فقط می‌خواهد با اوقات‌تلخی و جیغ و فریاد طریق خود را پیش ببرد.‏ برخی از والدین عنان اختیار را به دست فرزند خود می‌سپارند،‏ و بدین صورت فرزند است که معیار تعیین می‌کند.‏ بسیاری از این فرزندان کم‌تجربه بعدها به کارهای خطا و خلاف قانون روی آورده،‏ مخل خانواده و کلاً جامعه شده‌اند—‏پدیدهٔ نامطلوبی که از چشم مسئولان امر دور نمانده است.‏

رازلیند مایلز مؤلف کتابی با عنوان «فرزندان درخور والدین» می‌گوید:‏ «والدین خیلی دیر به فکر تربیت فرزند خود می‌افتند.‏ زمان آغاز تربیت فرزند هنگام تولد اوست.‏» چنانچه فرزند شما از همان آغاز،‏ اقتدار و احترام را در سخنانتان بشنود،‏ و ببیند که اعمالتان همواره مطابق با سخنانتان است،‏ خیلی زود یاد می‌گیرد که به اختیارات و تأدیبهای ملاطفت‌آمیز شما گردن نهد.‏

کتاب مقدس در خصوص اختیار و مسئولیت در خانواده مطالب گفتنی بسیار دارد.‏ در کتاب امثال،‏ سلیمان حکیم ما را از اهمیت وجود وحدت و اتفاق‌نظر میان والدین خداترس آگاه ساخته،‏ می‌گوید:‏ «ای پسر من تأدیب پدر خود را بشنو،‏ و تعلیم مادر خویش را ترک منما.‏» (‏ امثال ۱:‏۸‏)‏ چنانچه والدین در افکار و نظرات خود اتحادی معقول ایجاد کنند،‏ تکلیف و حدود فرزندشان در کانون خانواده مشخصتر خواهد بود.‏ فرزند برای آنکه طریق خود را پیش ببرد ممکن است سعی کند یکی از والدین را در مقابل دیگری قرار دهد.‏ اما در خانواده‌ای که والدین در اِعمال اختیارات خود اتحاد را حفظ می‌نمایند فرزندان نیز احساس امنیت و آرامش‌خاطر بیشتری می‌کنند.‏

کتاب مقدس توضیح می‌دهد که مرد خانه مسئول سلامت روحانی فرزندان و همچنین همسر خویش است.‏ این اصل،‏ اصل سروری نام دارد‏.‏ اما چگونگی اِعمال سروری نیز اهمیت بسیار دارد.‏ پولس در این خصوص گفت که سروری مرد نسبت به همسرش می‌باید همچون سروری مسیح نسبت به جماعت باشد.‏ سپس اضافه کرد:‏ «ای شوهران زنان خود را محبّت نمایید،‏ چنانکه مسیح هم کلیسا را محبّت نمود و خویشتن را برای آن داد.‏» (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۵‏)‏ چنین سروریِ محبت‌آمیزی باعث می‌شود زن نیز به شوهر خود «احترام» بگذارد.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۳۳‏)‏ فرزندان نیز در کانون گرم چنین خانواده‌ای به ارزش اختیارات خداداد والدین پی برده،‏ راحت‌تر آن را می‌پذیرند.‏—‏اَفَسُسیان ۶:‏۱-‏۳‏.‏

حال،‏ اصل سروری در خانواده‌های تک‌ولی،‏ منجمله خانواده‌هایی که یکی از والدین فوت کرده است،‏ چگونه باید اعمال شود؟‏ در چنین خانواده‌هایی،‏ چه پدر و چه مادر می‌تواند مستقیماً به اختیارات یَهُوَه خدا و عیسی مسیح استناد کند.‏ عیسی همواره با اقتدار صحبت می‌کرد،‏ چرا که به اختیارات پدر خود و آیات الهی استناد می‌کرد.‏—‏متّیٰ ۴:‏۱-‏۱۰؛‏ ۷:‏۲۹؛‏ یوحنّا ۵:‏۱۸،‏ ۲۹؛‏ ۸:‏۲۸‏.‏

کتاب مقدس برای حل مشکلات جوانان حاوی بسیاری اصول باارزش است.‏ با یافتن آیه‌های مربوطه و به کار گرفتن آنها پدر یا مادر می‌تواند به فرزندان خود نصایح محبت‌آمیز و مفیدی بدهد.‏ (‏ پیدایش ۶:‏۲۲؛‏ امثال ۱۳:‏۲۰؛‏ متّیٰ ۶:‏۳۳؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳؛‏ فیلپّیان ۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ آنان همچنین می‌توانند به نشریاتی رجوع کنند که مبتنی بر کتاب مقدس و به منظور تعلیم و تربیت فرزندان تألیف و تنظیم شده‌اند،‏ و با این کار فواید احترام به مرجعیت کلام خدا را به فرزندان خود بیاموزند.‏a

اختیار و مسئولیت در جماعت مسیحی

‏«این است پسر حبیب من که از وی خوشنودم.‏ او را بشنوید.‏» (‏ متّیٰ ۱۷:‏۵‏)‏ این کلام یَهُوَه خدا نشان می‌دهد که هرآنچه عیسی به زبان آورده با اختیارات خداداد خود بوده است.‏ ما به آسانی می‌توانیم به چهار انجیل رجوع کنیم و این سخنان را بخوانیم.‏

عیسی اندکی پیش از عروج خود به شاگردانش گفت:‏ «تمامی قدرت در آسمان و بر زمین به من داده شده است.‏» (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۸‏)‏ عیسی در مقام سرپرستی جماعت هم به چگونگی سلوک نمودن پیروان مسح‌شده‌اش توجه دارد،‏ و هم متعاقب پَنطیکاست ۳۳ د.‏م.‏ با ریختن روح‌القدس بر پیروان خود،‏ حقایق را از طریق این طبقهٔ «غلام امین و دانا» آشکار می‌سازد.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷؛‏ اعمال ۲:‏۱-‏۳۶‏)‏ او برای تقویت جماعت مسیحی چه کرده است؟‏ «چون او به اعلیٰ‌علیّیّن صعود نمود .‏ .‏ .‏ بخششها [«عطایای انسانی،‏» د ج ] به مردم داد.‏» (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۸‏)‏ این «عطایای انسانی» پیران مسیحی هستند،‏ که از طریق روح‌القدس منصوب شده‌اند و بدیشان اختیار داده شده است که نگهدار روحانیت برادران و خواهران مسیحی خود باشند.‏—‏اعمال ۲۰:‏۲۸‏.‏

بدین منظور پولس توصیه کرد:‏ «مرشدان خود را که کلام خدا را به شما بیان کردند بخاطر دارید و انجام سیرت ایشان را ملاحظه کرده،‏ به ایمان ایشان اقتدا نمایید.‏» از آنجایی که این مردان وفادار پیروان واقعی عیسی هستند،‏ قاعدتاً سرمشق قرار دادن ایمان آنان معقول به نظر می‌رسد.‏ پولس همچنین اضافه کرد:‏ «مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمایید [«بی‌وقفه و به طور مستمر به اختیارات آنان احترام بگذارید،‏» آمپلیفاید بایبل،‏ انگل‍.‏] زیرا که ایشان پاسبانی جانهای شما را می‌کنند،‏ چونکه حساب خواهند داد تا آن را به خوشی نه به ناله بجا آورند،‏ زیرا که این شما را مفید نیست.‏»—‏عبرانیان ۱۳:‏۷،‏ ۱۷‏.‏

بی‌اعتنایی به رهنمودهای پیران جماعت چه عواقبی دارد؟‏ در جماعت مسیحیان اولیه عده‌ای با این کار به ارتداد کشیده شدند.‏ هیمیناؤس و فِلیطُس از جمله کسانی بودند که بعضی را از ایمان منحرف ساختند و بر ضد امور مقدس یاوه‌گویی کردند.‏ یکی از عقاید ایشان این بود که رستاخیز—‏به مفهوم روحانی و یا سمبولیک—‏انجام شده است،‏ و نیازی نیست که تحت ملکوت خدا در آینده رستاخیز صورت گیرد.‏—‏۲تیموتاؤس :‏۱۶-‏۱۸.‏

مسئولان و سرپرستان منصوب جماعات به کمک آمدند.‏ پیران مسیحی اختیار داشتند که چنین گفته‌ها و عقایدی را باطل سازند،‏ چرا که از طرف عیسی مسیحی نماینده بودند و می‌توانستند به مرجعیت کلام خدا استناد کنند.‏ ‏(‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ امروزه نیز در جماعت مسیحی که «ستون و بنیاد راستی» توصیف شده است،‏ همین رویه دنبال می‌شود.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱۵‏)‏ در جماعات کنونی پیران مسیحی اجازه نمی‌دهند «سخنان صحیح» که همچون امانتی نیکو برایمان در کتاب مقدس ثبت شده است تحریف گردد.‏—‏۲تیموتاؤس ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

در زمانه‌ای که بی‌احترامی به قدرت و اختیار مسئولان اینچنین فراگیر شده است،‏ مسیحیان حقیقی کاملاً درک می‌کنند که انتصاب مسئولانی برای جامعه،‏ خانواده،‏ و جماعت مسیحی بسیار سودمند می‌باشد.‏ در واقع احترام به اختیارات ایشان برای سلامت جسمی،‏ عاطفی،‏ و روحانی ما ضروری است.‏ چنانچه اکنون قدرت و اختیار مسئولان را که به اجازهٔ خدا برقرار شده‌اند بپذیریم و به رسمیت بشناسیم،‏ یَهُوَه و عیسی مسیح که دارای والاترین اختیارات در عالم هستند تا ابد ما را در آغوش پر مهر خود محفوظ نگاه خواهند داشت.‏—‏مزمور ۱۱۹:‏۱۶۵؛‏ عبرانیان ۱۲:‏۹‏.‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۵]‏

کتاب مقدس در خصوص اختیار و مسئولیت در خانواده مطالب گفتنی بسیار دارد

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

در خانواده‌های تک‌ولی چه پدر و چه مادر می‌تواند مستقیماً به اختیارات یَهُوَه خدا و عیسی مسیح استناد کند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۷]‏

مسیحیان حقیقی معتقدند که انتصاب مسئولانی برای جامعه،‏ خانواده،‏ و جماعت مسیحی بسیار سودمند می‌باشد

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۴]‏

Photo by Josh Mathes, Collection of the Supreme Court of the United States