با نزدیک‌تر شدن انتها به یَهُوَه بیشتر توکّل کنید

‏‹بر یَهُوَه تا به ابد توکّل نمایید.‏› —‏ اشع ۲۶:‏۴‏.‏

۱.‏ چه فرقی بین خادمان خدا و مردم دنیا وجود دارد؟‏

ما در دورانی زندگی می‌کنیم که میلیون‌ها نفر به دلیل یأس و سرخوردگی نمی‌دانند به چه کسی یا چه چیزی اعتماد کنند.‏ حقیقتاً چه فرق بزرگی است بین خادمان یَهُوَه و مردم دنیا!‏ خادمان یَهُوَه چون با حکمت خدا هدایت می‌شوند می‌دانند که نباید به دنیا یا «رؤسا» و رهبران آن اعتماد کنند.‏ (‏مز ۱۴۶:‏۳‏)‏ ایشان چون می‌دانند خدا دوستشان دارد و کلامش همیشه تحقق می‌یابد زندگی و آیندهٔ خود را به دست او می‌سپارند.‏ —‏ روم ۳:‏۴؛‏ ۸:‏۳۸،‏ ۳۹‏.‏

۲.‏ یوشَع در مورد یَهُوَه چه گفت؟‏

^۲ یوشَع،‏ جانشین موسی تصدیق کرد که خدا کاملاً قابل‌اعتماد است.‏ او در پایان عمر خود به اسرائیلیان چنین گفت:‏ «به تمامی دل و به تمامی جان خود می‌دانید که یک چیز از تمام چیزهای نیکو که یَهُوَه،‏ خدای شما در بارهٔ شما گفته است به زمین نیفتاده،‏ بلکه همه‌اش واقع شده است،‏ و یک حرف از آن به زمین نیفتاده.‏» —‏ یوش ۲۳:‏۱۴‏.‏

۳.‏ نام خدا چه چیزی را در مورد وی آشکار می‌سازد؟‏

^۳ یَهُوَه نه تنها از روی محبت به خادمانش بلکه به خاطر نامش وعده‌های خود را تحقق می‌دهد.‏ (‏خرو ۳:‏۱۴؛‏ ۱سمو ۱۲:‏۲۲‏)‏ در رابطه با نام الٰهی،‏ در مقدّمهٔ دِ اِمفسایزد بایبِل،‏ به قلم جوزف بِراینت رودرام چنین آمده است:‏ «[این نام] بزرگ‌ترین تضمین است؛‏ تضمینی بر این که خدا قادر است خود را با هر وضعیت،‏ هر دشواری و هر ضرورتی که پیش آید تطبیق دهد .‏ .‏ .‏[این نام] نمایانگر تضمین،‏ .‏ .‏ .‏ وحی الٰهی،‏ یادگاری و عهدوپیمان است.‏ خدا مطابق با مفهوم نامش همواره عمل خواهد نمود؛‏ هرگز از آن شرم نخواهد کرد.‏»‏

۴.‏ الف)‏ اِشَعْیا ۲۶:‏۴ ما را به چه کاری ترغیب می‌کند؟‏ ب)‏ در این مقاله چه موضوعاتی بررسی می‌شود؟‏

^۴ حال،‏ از خود چنین سؤال کنیم:‏ ‹تا چه حد یَهُوَه را می‌شناسم؟‏ آیا شناختم از او تا حدّی است که بتوانم به او کاملاً اعتماد کنم؟‏ آیا اطمینانم به یَهُوَه تا حدّی است که زندگی و آینده‌ام را در دست‌های او قرار دهم؟‏› در اِشَعْیا ۲۶:‏۴ آمده است:‏ ‹بر یَهُوَه تا به ابد توکّل نمایید،‏ چونکه در یاه،‏ یَهُوَه صخرهٔ جاودانی است.‏› با این که خدا امروزه مانند ایّام باستان معجزه نمی‌کند،‏ می‌توان «تا به ابد» به او توکّل کرد چرا که «صخرهٔ جاودانی» است.‏ حال خدا پرستندگان وفادارش را امروزه چگونه حمایت می‌کند؟‏ بگذارید سه طریق آن را بررسی کنیم:‏ هنگام روبرو شدن با وسوسه،‏ هنگام مواجه شدن با بی‌علاقگی یا مخالفت مردم و هنگامی که نگرانی‌ها ما را از پای می‌اندازد.‏ طی بررسی هر یک از آن‌ها بیندیشید که چگونه می‌توانیم اعتماد و توکّل خود را به یَهُوَه بیفزاییم.‏

اعتماد به یَهُوَه هنگام رویارویی با وسوسه

۵.‏ اعتماد ما به یَهُوَه در چه اموری محک زده می‌شود؟‏

^۵ شاید اعتماد به وعده‌های یَهُوَه در مورد بهشت و رستاخیز که قلباً چشم‌انتظار آن هستیم آسان باشد.‏ اما اعتماد به معیارهای اخلاقی یَهُوَه یعنی اطمینان کامل که راه‌ها و معیارهای او درست است و به سعادت می‌انجامد چندان آسان نباشد.‏ سلیمان پادشاه چنین پند داد:‏ ‹به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکّل نما و بر عقل خود تکیه مکن.‏ در همهٔ راه‌های خود او را بشناس،‏ و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.‏› (‏امث ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ در اینجا به واژه‌های «راه‌ها» و «طریق‌ها» توجه کنید.‏ بلی نه تنها در مورد بهشت بلکه در تمام طرق زندگی‌مان باید به یَهُوَه اعتماد کنیم.‏ حال،‏ هنگام روبرو شدن با وسوسه‌ها چگونه می‌توانیم به معیارهای یَهُوَه اعتماد کنیم؟‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم با عزمی راسخ افکار بد را از خود دور سازیم؟‏

^۶ اجتناب از بدی از فکر شروع می‌شود.‏ ‏(‏رومیان ۸:‏۵؛‏ اِفِسُسیان ۲:‏۳ خوانده شود.‏‏)‏ پس چگونه می‌توانیم با عزمی راسخ افکار بد را از خود دور سازیم؟‏ بیایید پنج طریق را بررسی کنیم:‏ ۱.‏ در دعا از خدا طلب کمک کنید.‏ (‏مت ۶:‏۹،‏ ۱۳‏)‏ ۲.‏ در راه‌ها و عاقبت اشخاص مطیع و نامطیع کتاب مقدّس تعمّق کنید.‏a ‏(‏۱قر ۱۰:‏۸-‏۱۱‏)‏ ۳.‏ به صدمات روحی و عاطفی‌ای فکر کنید که در اثر گناه به خود و عزیزانتان وارد می‌آید.‏ ۴.‏ به رنجشی بیندیشید که بر خدا در اثر گناه یکی از خادمانش وارد می‌آید.‏ ‏(‏مزمور ۷۸:‏۴۰،‏ ۴۱ خوانده شود.‏‏)‏ ۵.‏ شادی یَهُوَه را تصوّر کنید وقتی می‌بیند خادم وفادارش در عموم و در خلوت از بدی دوری می‌کند و درستکار است.‏ (‏مز ۱۵:‏۱،‏ ۲؛‏ امث ۲۷:‏۱۱‏)‏ بلی شما نیز می‌توانید به یَهُوَه اعتماد کنید.‏

اعتماد به یَهُوَه در مواجهه با بی‌علاقگی و مخالفت

۷.‏ اِرْمیا با چه آزمایش‌هایی روبرو شد و گاهی چه احساسی داشت؟‏

^۷ بسیاری از برادران و خواهران در محدوده‌هایی موعظه می‌کنند که خدمت در آن بسیار دشوار است.‏ محدودهٔ خدمت اِرْمیا نبی نیز چنین بود.‏ در آن دوران،‏ پادشاهی یهودا روزهای پرآشوب و آخر خود را می‌گذراند.‏ اِرْمیا چون پیام داوری خدا را مطیعانه اعلام می‌کرد،‏ هر روز با آزمایش ایمان روبرو می‌شد.‏ یک بار حتی باروک،‏ منشی وفادارش در اثر افسردگی و خستگی شکایت و ناله سر داد.‏ (‏ار ۴۵:‏۲،‏ ۳‏)‏ آیا اِرْمیا دلسرد و مأیوس شد و از خدمتش دست کشید؟‏ البته او گاهی اوقات افسرده می‌شد،‏ به همین دلیل با ناله گفت:‏ «ملعون باد روزی که در آن مولود شدم .‏ .‏ .‏ چرا از رحم بیرون آمدم تا مشقّت و غم را مشاهده نمایم و روزهایم در خجالت تلف شود؟‏» —‏ ار ۲۰:‏۱۴،‏ ۱۵،‏ ۱۸‏.‏

۸،‏ ۹.‏ برای آن که مطابق با اِرْمیا ۱۷:‏۷،‏ ۸ و مزمور ۱:‏۱-‏۳ همواره میوهٔ نیکو بار آوریم چه باید کنیم؟‏

^۸ با این حال،‏ اِرْمیا دست از خدمتش نکشید.‏ او همواره به یَهُوَه اعتماد و توکّل کرد.‏ در نتیجه،‏ این نبی وفادار تحقق سخنان یَهُوَه را دید که در اِرْمیا ۱۷:‏۷،‏ ۸ آمده است:‏ ‹مبارک باد کسی که بر یَهُوَه توکّل دارد و یَهُوَه اعتماد او باشد.‏ او مثل درخت نشانده بر کنار آب خواهد بود که ریشه‌های خویش را به سوی نهر پهن می‌کند و چون گرما بیاید نخواهد ترسید و برگش شاداب خواهد ماند و در خشکسالی اندیشه نخواهد داشت و از آوردن میوه باز نخواهد ماند.‏›‏

^۹ اِرْمیا همچون درختی پربار و شاداب «نشانده بر کنار آب» یا کنار نهر و جویبار بود که «از آوردن میوه باز» نایستاد.‏ اِرْمیا اجازه نداد تمسخر شریران او را دلسرد سازد.‏ در عوض،‏ به یَهُوَه،‏ سرچشمهٔ «آبِ» حیات‌بخش چسبید و از دل و جان ارادهٔ وی را انجام داد.‏ ‏(‏مزمور ۱:‏۱-‏۳‏،‏ خوانده شود؛‏ ار ۲۰:‏۹‏)‏ حقیقتاً که اِرْمیا نمونهٔ عالی‌ای از خود برایمان به جا گذاشت به خصوص برای کسانی که در محدوده‌های دشوار به خدمت موعظه می‌پردازند!‏ در صورتی که وضعیت شما مانند اِرْمیا باشد همواره به یَهُوَه تکیه کنید.‏ او به شما صبر و استقامت می‌دهد تا نامش را اعلام کنید.‏ —‏ عبر ۱۳:‏۱۵‏.‏

۱۰.‏ چه برکاتی داریم و باید از خود چه سؤالی کنیم؟‏

^۱۰ برای آن که بتوانیم در روزهای آخر این دنیا از پس مشکلات زندگی برآییم یَهُوَه به وفور نیاز روحانی‌مان را تهیه دیده است.‏ در میان آنچه یَهُوَه برایمان فراهم دیده است کل کتاب مقدّس می‌باشد که روزبه‌روز به زبان‌های بیشتری ترجمه می‌شود.‏ او از طریق غلام امین و دانا غذای روحانی فراوانی را به موقع در دسترسمان قرار می‌دهد.‏ همچنین از حمایت جماعت عظیم برادران و خواهران در جلسات و مجمع‌ها برخورداریم.‏ آیا از تمام این تدارکات به خوبی استفاده می‌کنیم؟‏ کسانی که چنین می‌کنند «از خوشی دل،‏ ترنّم خواهند نمود.‏» ولی کسانی که مطیع خدا نباشند ‹از کدورت دل،‏ فریاد خواهند نمود و از شکستگی روح،‏ ولوله خواهند کرد.‏› —‏ اشع ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

اعتماد به یَهُوَه هنگام مواجهه با نگرانی‌ها

۱۱،‏ ۱۲.‏ با توجه به مشکلات دنیا طریق عاقلانهٔ زندگی چیست؟‏

^۱۱ انسان‌ها مطابق پیشگویی کتاب مقدّس درگیر سیلی از مشکلات روزافزونند.‏ (‏مت ۲۴:‏۶-‏۸؛‏ مکا ۱۲:‏۱۲‏)‏ وقتی سیل می‌آید مردم برای نجات جانشان به ارتفاعات بلند مانند پشت‌بام پناه می‌برند.‏ با افزایش مشکلات دنیا میلیون‌ها نفر نیز به سازمان‌های مالی،‏ سیاسی،‏ مذهبی و همچنین به دانشمندان و تکنولوژی پناه می‌برند که ظاهراً مرتفع می‌نمایند.‏ اما هیچ یک از آن‌ها نمی‌تواند امنیت واقعی را برای پناهجویان و متوکّلانشان فراهم سازند.‏ (‏ار ۱۷:‏۵،‏ ۶‏)‏ برعکس،‏ خادمین یَهُوَه به بالای پناهگاهی مطمئن یعنی «صخرهٔ جاودانی» پناه می‌برند.‏ (‏اشع ۲۶:‏۴‏)‏ مزمورنویس چنین سرود:‏ «[یَهُوَه] صخره و نجات من است و قلعهٔ بلند من.‏» ‏(‏مزمور ۶۲:‏۶-‏۹ خوانده شود.‏‏)‏ حال چگونه می‌توانیم به بالای این صخره پناه ببریم؟‏

^۱۲ وقتی مطابق کلام یَهُوَه عمل می‌کنیم که اغلب خلاف حکمت بشر است در واقع به او پناه می‌بریم.‏ (‏مز ۷۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ برای مثال،‏ کسی که تحت تأثیر حکمت دنیا قرار گرفته است شاید بگوید:‏ ‹فقط یک بار به دنیا می‌آیی پس از زندگی‌ات به خوبی استفاده کن.‏› ‹دنبال شغلی باش که آینده‌ات تأمین بشود.‏› ‹به دنبال ثروت باش.‏› ‹ماشین بخر،‏ خانه بخر.‏› ‹برو دنیا را بگرد و لذّت ببر.‏› اما حکمت خدایی چنین ترغیب می‌کند:‏ «آنانی که از این دنیا بهره برمی‌گیرند،‏ از آن کاملاً استفاده نکنند؛‏ زیرا که صحنهٔ این دنیا در حال تحوّل است.‏» (‏۱قر ۷:‏۳۱‏،‏ دجb‏)‏ عیسی نیز ما را ترغیب می‌کند که همیشه به حکومت خدا اولویت دهیم و بدین گونه ‹گنج خود را در آسمان بیندوزیم› جایی که مطلقاً امن است.‏ —‏ مت ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۱۳.‏ با توجه به ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷ باید از خود چه سؤالاتی کنیم؟‏

^۱۳ آیا طرز فکر ما نسبت به «دنیا» و ‹آنچه در آن است› نشانگر اعتماد کامل به خداست؟‏ (‏۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ آیا گنج روحانی و فعالیت در خدمت به خدا برایمان مهم‌تر است از آنچه دنیا عرضه می‌کند؟‏ (‏فیلیپ ۳:‏۸‏)‏ آیا همواره سعی می‌کنیم ‹چشم بسیط› یا ساده داشته باشیم؟‏ (‏مت ۶:‏۲۲‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ البته،‏ خدا نمی‌خواهد که بی‌فکر و بی‌مسئولیت باشیم،‏ به ویژه اگر سرپرست خانواده باشیم.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۸‏)‏ یَهُوَه از خادمینش انتظار دارد به او اعتماد کنند نه به دنیای فانی شیطان.‏ —‏ عبر ۱۳:‏۵‏.‏

۱۴-‏۱۶.‏ چه فوایدی نصیب کسانی شده است که همواره ‹چشمی بسیط› دارند و به حکومت خدا اولویت می‌دهند؟‏

^۱۴ برای مثال به نمونهٔ ریچارد و روت که سه فرزند دارند توجه کنید.‏ ریچارد می‌گوید:‏ «احساس می‌کردم به اندازهٔ کافی به یَهُوَه خدمت نمی‌کنم.‏ زندگی راحتی داشتم و احساس می‌کردم فقط از مازاد خود به یَهُوَه می‌دهم.‏ با این که وضعیت اقتصادی کشور بحرانی بود،‏ من و همسرم پس از دعا و بررسی همهٔ جوانب تصمیم گرفتیم از صاحبکارم تقاضا کنم ساعات کاری‌ام را به چهار روز در هفته تقلیل دهد.‏ تقاضایم پذیرفته و پس از یک ماه ساعات کاری جدیدم آغاز شد.‏» اکنون ریچارد در مورد تصمیمش چه نظری دارد؟‏

^۱۵ ریچارد می‌گوید:‏ «مزد من بیست درصد کمتر از قبل است اما اکنون پنجاه روز بیشتر از گذشته در سال با خانواده‌ام هستم و بهتر می‌توانم فرزندانم را تربیت کنم.‏ توانسته‌ام ساعات خدمتم را دو برابر سازم،‏ سه برابر گذشته شاگرد کتاب مقدّس بپذیرم و وظایف بیشتری را در جماعت به عهده بگیرم.‏ از آنجایی که وقت بیشتری برای فرزندانم دارم،‏ روت می‌تواند گهگاهی به پیشگام کمکی بپردازد.‏ مصمم هستم تا جایی که امکان دارد برنامه زندگی‌ام را به همین نحو پیش ببرم.‏»‏

^۱۶ رُی و پِتینا که یکی از فرزندانشان با آن‌ها زندگی می‌کند،‏ توانستند ساعات کاری خود را کم کنند تا به خدمت پیشگامی بپردازند.‏ رُی می‌گوید:‏ «قبل از به دنیا آمدن دختر و پسرمان پیشگام بودیم و پس از آن همواره در ذهن داشتیم که دوباره به خدمت پیشگامی بپردازیم.‏ به همین دلیل وقتی فرزندانمان بزرگ شدند من و همسرم دوباره خدمت تمام‌وقت را شروع کردیم.‏ اکنون من سه روز در هفته کار می‌کنم و پِتینا دو روز در هفته.‏ به علاوه،‏ از خانه‌ای حیاطدار به آپارتمان نقل مکان کردیم چرا که رسیدگی به آن آسان‌تر است.‏ حقیقتاً برکات حاصل از پیشگامی را نمی‌توان با هیچ ثروتی مقایسه کرد.‏»‏

بگذارید آرامش خدا دل و ذهن‌تان را محفوظ نگاه دارد

۱۷.‏ با توجه به وضعیت بی‌ثبات زندگی،‏ کتاب مقدّس چه تسلّی‌ای می‌دهد؟‏

^۱۷ هیچ کس از فردای خود با خبر نیست چرا که برای همهٔ ما «وقتی و اتفاقی» غیرمنتظره پیش می‌آید.‏ (‏جا ۹:‏۱۱‏)‏ این واقعیت نباید ما را مانند انسان‌هایی که با یَهُوَه رابطهٔ صمیمی ندارند مضطرب سازد و آرامش را از دل و ذهنمان برباید.‏ (‏مت ۶:‏۳۴‏)‏ پولُس رسول نوشت:‏ «برای هیچ چیز نگران نباشید،‏ بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه،‏ همراه با شکرگزاری،‏ درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید.‏ بدین گونه،‏ آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است،‏ دلها و ذهنهایتان را .‏ .‏ .‏ محفوظ نگاه خواهد داشت.‏» —‏ فیلیپ ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ خدا از چه راه‌هایی به ما تسلّی می‌دهد؟‏ توضیح دهید.‏

^۱۸ یَهُوَه به بسیاری از برادران و خواهران در وضعیت‌های بحرانی آرامش درونی داده است.‏ خواهری می‌گوید:‏ «جرّاحم بارها مرا تحت فشار قرار داد تا خون بگیرم.‏ هر بار که مرا می‌دید به من می‌گفت:‏ ‹یعنی چی خون نمی‌گیرم!‏› در آن موقع و موقعیت‌های دیگر در دلم به یَهُوَه دعا می‌کردم و او به من آرامش می‌داد.‏ بلافاصله احساس می‌کردم مثل صخره قوی شدم.‏ با آن که به دلیل کمبود خون ضعیف بودم توانستم از کتاب مقدّس دلایل واضح و روشنی در رابطه با تصمیمم بدهم.‏»‏

^۱۹ خدا گاهی از طریق هم‌ایمانان یا از طریق خوراک روحانی از ما حمایت می‌کند.‏ احتمالاً شنیده‌اید که برادر و یا خواهری بگوید:‏ «انگار این مقاله برای من نوشته شده بود.‏ این چیزی بود که به آن احتیاج داشتم!‏» بلی،‏ وضعیت و نیاز ما هر چه که باشد اگر به یَهُوَه اعتماد و توکّل کنیم،‏ محبتش را هرگز از ما دریغ نخواهد کرد چرا که ما «گوسفندان» او هستیم و او نامش را بر ما گذاشته است.‏ —‏ مز ۱۰۰:‏۳؛‏ یو ۱۰:‏۱۶؛‏ اعما ۱۵:‏۱۴،‏ ۱۷‏.‏

۲۰.‏ با فرارسیدن انتهای دنیای شیطان چرا خادمین یَهُوَه در امنیت ساکن خواهند شد؟‏

^۲۰ طی ‹روز غضبِ یَهُوَه› که به زودی می‌آید پناهگاه به ظاهر امن دنیای شیطان از بین خواهد رفت.‏ طلا،‏ نقره و دیگر چیزهای قیمتی هیچ گونه امنیتی را فراهم نخواهد کرد.‏ (‏صف ۱:‏۱۸؛‏ امث ۱۱:‏۴‏)‏ تنها پناهگاه «صخرهٔ جاودانی» ما یَهُوَه خدا خواهد بود.‏ (‏اشع ۲۶:‏۴‏)‏ پس بیایید به سه طریق به یَهُوَه اعتماد و توکّل کنیم:‏ با قدم برداشتن در راه‌های درست او،‏ اعلام پیام حکومتش و سپردن نگرانی‌هایمان در دعا به او.‏ بدین گونه ‹در امنیت ساکن خواهیم بود،‏ و از بیم بلا آسوده خواهیم ماند.‏› —‏ امث ۱:‏۳۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر دارید؟‏

چگونه می‌توانیم به خدا اعتماد و توکّل کنیم؟‏

‏• هنگام رویارویی با وسوسه.‏

‏• هنگام رویارویی با بی‌علاقگی و مخالفت مردم.‏

‏• هنگام رویارویی با نگرانی‌ها.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

چسبیدن به معیارهای خدا به سعادت می‌انجامد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

‏«یَهُوَه صخرهٔ جاودانی است»‏