خدا محبت خود را به ما ثابت کرد

‏‹فیض به عدالت سلطنت نماید برای [رسیدن به] حیات جاودانی.‏› —‏ روم ۵:‏۲۱‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

۱،‏ ۲.‏ کدام دو هدیه بیان شده است و کدام یک پرارزش‌تر می‌باشد؟‏

محققی از دانشگاه مِلبورن استرالیا گفت که قوانین امپراتور روم هدیه‌ای گرانبها به تمام بشر بود.‏ با این حال،‏ کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که هدیه‌ای بس والاتر و پرارزش‌تر را خدا به ما داده است.‏ این هدیهٔ الٰهی باعث می‌شود که مورد قبول خدا واقع شویم،‏ در دیدش درستکار محسوب گردیم و امید نجات و زندگی ابدی داشته باشیم.‏

^۲ به عبارتی،‏ خدا از طریق قانونی این هدیه را مهیا دید.‏ پولُس رسول در باب پنجم کتاب رومیان این موضوع را توضیح می‌دهد اما نه به صورت یک روند قانونی پیچیده و خشک.‏ او در واقع با این جملهٔ هیجان‌انگیز سخن خود را آغاز می‌کند:‏ «از راه ایمانْ پارسا [یا درستکار] شمرده شده‌ایم،‏ [و] میان ما و خدا به واسطهٔ خداوندمان عیسی مسیح صلح برقرار شده است.‏» کسانی که این هدیهٔ الٰهی را دریافت می‌کنند بر آن می‌شوند که به خدا محبت نمایند.‏ پولُس که یکی از آن‌ها بود چنین نوشت:‏ «محبت خدا توسط روح‌القدس .‏ .‏ .‏ در دلهای ما ریخته شده است.‏» —‏ روم ۵:‏۱،‏ ۵‏.‏

۳.‏ چه سؤالات منطقی‌ای مطرح می‌شود؟‏

^۳ حال،‏ چرا چنین هدیهٔ مهربانانه‌ای لازم بود؟‏ خدا چگونه توانست آن را از طریقی عادلانه عطا کند؟‏ اشخاص چگونه می‌توانند برای دریافت این هدیه واجد شرایط شوند؟‏ بیایید تا جواب‌های این سؤالات را از کتاب مقدّس بیابیم و ببینیم که چگونه آن جواب‌ها محبت خدا را برجسته می‌سازند.‏

محبت خدا در مقابل گناه

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ یَهُوَه خدا محبت والایش را به چه شکل نمایان ساخت؟‏ ب)‏ آگاهی از چه موضوعی درک رومیان ۵:‏۱۲ را میسر می‌سازد؟‏

^۴ یَهُوَه خدا از روی محبتِ بزرگ خود،‏ یگانه پسرش را برای کمک به انسان‌ها فرستاد.‏ پولُس این موضوع را چنین بیان کرد:‏ «خدا محبت خود را به ما این گونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح در راه ما مرد.‏» (‏روم ۵:‏۸‏)‏ دقت کنید که آیه می‌گوید:‏ «ما هنوز گناهکار بودیم.‏» حال،‏ چگونه همهٔ انسان‌ها گناهکار شدند؟‏

^۵ پولُس این موضوع را توضیح می‌دهد و با این واقعیت آغاز می‌کند:‏ «همان گونه که گناه به واسطهٔ یک انسان وارد جهان شد،‏ و به واسطهٔ گناه،‏ مرگ آمد،‏ و بدین‌سان مرگ دامنگیر همهٔ آدمیان گردید،‏ از آنجا که همه گناه کردند.‏» (‏روم ۵:‏۱۲‏)‏ از آنجایی که خدا شروع زندگی بشر را برایمان نگاشته است قادر به درک این آیه هستیم.‏ یَهُوَه خدا اوّلین انسان‌ها یعنی آدم و حوّا را آفرید.‏ چون آفریدگارمان کامل است،‏ خلقت آدم و حوّا نیز کامل بود.‏ خدا فقط به آن‌ها یک دستور داد و گفت سرپیچی از آن منجر به مرگ می‌شد.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۷‏)‏ با این حال،‏ آن‌ها تصمیم گرفتند فرمان خدا را به ضرر خود زیر پا بگذارند و او را سلطان عالم و قانون‌گذار خود محسوب نکنند.‏ —‏ تث ۳۲:‏۴،‏ ۵‏.‏

۶.‏ الف)‏ چرا نسل آدم می‌میرند؟‏ ب)‏ چه موضوعی را می‌توان با بیماری هموفیلی توضیح داد؟‏

^۶ متأسفانه،‏ آدم بعد از گناه صاحب فرزند گشت،‏ در نتیجه گناه،‏ ناکاملی و عواقب آن را به نسل خود انتقال داد.‏ نسل آدم آن قانون الٰهی را زیر پا نگذاشته بودند،‏ از این رو،‏ با همان گناه محکوم نشدند؛‏ همچنین در آن زمان شریعتی به انسان داده نشده بود.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۷‏)‏ با این حال،‏ نسل آدم گناه را به ارث بردند.‏ در نتیجه،‏ گناه و مرگ بر آن‌ها تسلّط یافت و زمانی که خدا اصول شریعت را به اسرائیلیان داد گناهکار بودن ایشان معلوم گشت.‏ ‏(‏رومیان ۵:‏۱۳،‏ ۱۴ خوانده شود.‏‏)‏ تأثیر گناه موروثی را می‌توان به بیماری ارثی‌ای مانند هموفیلی تشبیه کرد.‏ شاید خوانده باشید که آلکسی پسر نیکولاس دوم و آلکساندرا،‏ تزار و ملکهٔ روسیه،‏ به بیماری ارثی هموفیلی یعنی لخته‌نشدن خون مبتلا بود.‏ البته در چنین خانواده‌ای همه به این بیماری مبتلا نمی‌شوند ولی می‌توانند ناقل آن باشند.‏ در مورد گناه آدم چنین نیست.‏ به هیچ وجه نمی‌توان از آن گریخت.‏ تأثیر گناه گریبانگیر همهٔ انسان‌هاست،‏ در اثر گناه همه می‌میرند و گناه به نسل بعد انتقال داده می‌شود.‏ آیا می‌توان جلوی این مهلکه را گرفت؟‏

آنچه خدا از طریق عیسی مسیحی مهیا دید

۷،‏ ۸.‏ طریقی که دو انسان کامل برگزیدند چه نتاج متفاوتی داشت؟‏

^۷ یَهُوَه از روی محبت تدارکی برای رهایی انسان‌ها از گناه موروثی دید.‏ پولُس توضیح داد که این امر از طریق مرد کاملی دیگر یعنی آدم دوّم امکان‌پذیر شد.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۴۵‏)‏ طریقی که هر یک از این دو مردِ کامل برگزیدند به نتایجی کاملاً متفاوت منتهی شد.‏ چگونه؟‏ —‏ رومیان ۵:‏۱۵،‏ ۱۶ خوانده شود.‏

^۸ پولُس نوشت:‏ «عطا همانند نافرمانی نیست.‏» آدم به دلیل نافرمانی مجرم شناخته و عادلانه به مرگ محکوم شد.‏ ولی او تنها کسی نبود که مرد.‏ در کتاب مقدّس نیز آمده است:‏ «به واسطهٔ نافرمانی یک انسان بسیاری مردند.‏» محکومیت عادلانهٔ آدم نصیب همهٔ فرزندان او منجمله ما شده است چرا که ناکاملی را به ارث برده‌ایم.‏ ولی جای خوشحالی است که طریق آدم دوّم یعنی عیسی نتیجه‌ای خلاف آن واقعه را موجب می‌شود.‏ نتیجهٔ آن چیست؟‏ پولُس اشاره کرد که درستکار شمرده شدن می‌تواند به ‏«حیاتِ»‏ همهٔ انسان‌ها بینجامد.‏ —‏ روم ۵:‏۱۸‏.‏

۹.‏ مطابق با رومیان ۵:‏۱۶،‏ ۱۸‏،‏ خدا برای درستکار شمردن انسان‌ها چه می‌کند؟‏

^۹ مفهوم نهفتهٔ عبارات یونانی ‹درستکارشمردگی› و ‹درستکار شمرده شدن› چیست؟‏ یکی از مترجمان کتاب مقدّس نوشت:‏ «این عبارات تشبیهی از یک موضوع قانونی است.‏ این عبارات تغییر وضعیت شخص را در دید خدا نمایان می‌سازد نه آن که تغییری در شخص ایجاد کند .‏ .‏ .‏ در این تشبیه خدا داور است و در دادگاه الٰهی متهمی به دلیل عملی نادرست حضور دارد و خدا رأی خود را به متهم ابلاغ و او را تبرئه می‌کند.‏»‏

۱۰.‏ عیسی چه کاری انجام داد تا انسان‌ها درستکار شمرده شوند؟‏

^۱۰ «داور تمام جهان» بر چه اساسی می‌تواند گناهکار را تبرئه کند؟‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۵‏)‏ اوّلین قدمی که خدا انجام داد این بود که پسر یگانهٔ خود را به زمین فرستاد.‏ عیسی تحت آزمایش،‏ ناسزاگویی و آزارها کاملاً ارادهٔ پدرش را انجام داد.‏ او حتی بر تیر چوبی تا پای مرگ به خدا پابند ماند.‏ (‏عبر ۲:‏۱۰‏)‏ عیسی با قربانی کردن زندگی کامل انسانی خود فدیه‌ای را مهیا دید تا فرزندان آدم را از گناه و مرگ رهایی بخشد.‏ —‏ مت ۲۰:‏۲۸؛‏ روم ۵:‏۶-‏۸‏.‏

۱۱.‏ فدیه با چه چیزی برابر است؟‏

^۱۱ پولُس در جایی دیگر از عبارتی استفاده می‌کند که «بهای رهایی» ترجمه شده است و در زبان اصلی مفهوم «فدیه یا بهایی برابر» می‌دهد.‏ (‏۱تیمو ۲:‏۶‏)‏ این بها با چه چیزی برابر بود؟‏ آدم ناکاملی و مرگ را به نسل خود که میلیاردها نفر می‌باشند ارث داد.‏ درست است که عیسی چون مردی کامل بود می‌توانست میلیاردها انسان کامل از خود به وجود آورد.‏a از این رو،‏ برداشت شده بود که زندگی عیسی و نسل کاملی که می‌توانست از او به وجود آید قربانی‌ای فراهم کردند که برابر با زندگی آدم و نسل او بود.‏ ولی کتاب مقدّس نمی‌گوید نسلی که از عیسی می‌توانست به وجود آید بخشی از این فدیه بود.‏ رومیان ۵:‏۱۵-‏۱۹ نشان می‌دهد که مرگ «یک انسان» رهایی را مهیا ساخت.‏ بلی،‏ زندگی کامل عیسی با زندگی آدم برابر بود.‏ پس فقط باید بر قربانی عیسی تأکید شود.‏ در واقع،‏ با ‹یک عمل پارسایانهٔ› عیسی یعنی زندگی مطیعانه و پای‌بندی به خدا،‏ همهٔ انسان‌ها این امکان را یافته‌اند که عطای حیات را رایگان دریافت کنند.‏ (‏۲قر ۵:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۱پطر ۳:‏۱۸‏)‏ چگونه؟‏

تبرئه بر اساس فدیه

۱۲،‏ ۱۳.‏ آنانی که درستکار محسوب می‌شوند چرا به رحمت و محبت خدا نیاز دارند؟‏

^۱۲ یَهُوَه خدا فدیهٔ قربانی پسرش را پذیرفت.‏ (‏عبر ۹:‏۲۴؛‏ ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۲‏)‏ با این حال،‏ شاگردان عیسی در زمین منجمله رسولان وفادارش هنوز ناکامل بودند.‏ آن‌ها با این که می‌کوشیدند از خطا اجتناب کنند،‏ همیشه موفق نمی‌شدند.‏ چرا؟‏ چون گناه را به ارث برده بودند.‏ (‏روم ۷:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ اما خدا می‌توانست این مشکل را برطرف کند و این کار را نیز کرد.‏ او «فدیه یا بهای برابر» را پذیرفت و حاضر بود در مورد خادمان انسانی‌اش به کار گیرد.‏

^۱۳ البته نه به این مفهوم که خدا به دلیل اعمال نیک رسولان و دیگران مدیون آن‌ها بود و در عوض می‌بایست فدیه را در موردشان به کار گیرد.‏ خیر،‏ خدا از روی رحمت و محبت عظیمش فدیه را در مورد آن‌ها به کار گرفت.‏ از این رو،‏ حکم تبرئه برای رسولان و دیگران صادر کرد و آن‌ها را از گناه ارثی عفو نمود.‏ پولُس این موضوع را چنین توضیح داد:‏ «به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید -‏ و این از خودتان نیست،‏ بلکه عطای خداست.‏» —‏ افس ۲:‏۸‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چه پاداشی در انتظار کسانی است که در دید خدا درستکار محسوب می‌شوند،‏ اما چه کاری همواره می‌باید انجام دهند؟‏

^۱۴ حقیقتاً بخشش گناه موروثی و خطایای شخص هدیهٔ بزرگی از سوی قادر متعال است!‏ نمی‌توان گناهانی که شخص قبل از مسیحی شدن مرتکب شده است شمرد.‏ با این حال،‏ خدا بر اساس فدیه می‌تواند همهٔ آن گناهان را ببخشد.‏ پولُس نوشت:‏ «عطا از پی نافرمانیهای بسیار آمد و پارساشمردگی را به ارمغان آورد.‏» (‏روم ۵:‏۱۶‏)‏ برای آن که رسولان و دیگران این هدیه را دریافت کنند (‏یعنی درستکار محسوب شوند)‏ باید خدا را در ایمان پرستش و خدمت نمایند.‏ حال این اشخاص در انتظار چه پاداشی می‌توانند باشند؟‏ «آنان که فیض بیکران خدا و عطای پارسایی [یا درستکاری] را دریافت کرده‌اند،‏ توسط آن انسان دیگر،‏ یعنی عیسی مسیح،‏ در حیاتْ حکم خواهند راند.‏» بلی،‏ عطای درستکاری برخلاف آن چیزی است که آدم به بشر داد.‏ این هدیه به زندگی ابدی می‌انجامد.‏ —‏ روم ۵:‏۱۷؛‏ لوقا ۲۲:‏۲۸-‏۳۰ خوانده شود.‏

^۱۵ کسانی که با دریافت این عطا درستکار محسوب شوند پسران خدا خوانده می‌شوند.‏ ایشان چون هم‌ارث با مسیح هستند امید دارند که در آسمان رستاخیز یافته،‏ پسر خدا گشته،‏ با عیسی مسیح حکمرانی کنند.‏ —‏ رومیان ۸:‏۱۵-‏۱۷،‏ ۲۳ خوانده شود.‏

محبت خدا نسبت به دیگران

۱۶.‏ کسی که امید زمینی دارد چه عطای الٰهی را می‌تواند دریافت کند؟‏

^۱۶ همهٔ کسانی که ایمان می‌ورزند و وفادارانه خدا را خدمت می‌کنند با مسیح در آسمان حکمرانی نخواهند کرد.‏ امید بسیاری مشابه امید خادمانی است که قبل از مسیحیان می‌زیستند.‏ ایشان بر اساس کتاب مقدّس امید دارند تا در فردوس روی زمین زندگی ابدی داشته باشند.‏ آیا ایشان می‌توانند هم‌اکنون عطای درستکار محسوب‌شدن را دریافت کنند که به زندگی ابدی منتهی می‌شود؟‏ بر اساس آنچه پولُس برای رومیان نوشت،‏ بلی!‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ ایمان ابراهیم چه نگرشی را در خدا به وجود آورد؟‏ ب)‏ یَهُوَه بر چه اساسی ابراهیم را درستکار محسوب کرد؟‏

^۱۷ پولُس با اشاره به نمونهٔ بارز ابراهیم که مردی با ایمان بود این موضوع را باز کرد.‏ ابراهیم زمانی می‌زیست که یَهُوَه هنوز شریعت را به اسرائیلیان نداده بود و مسیح نیز زندگی آسمانی را امکان‌پذیر نساخته بود.‏ (‏عبر ۱۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «از راه شریعت نبود که به ابراهیم و نسل او وعده داده شد که وارث جهان خواهند شد،‏ بلکه از راه آن پارسایی که بر پایهٔ ایمان است.‏» (‏روم ۴:‏۱۳؛‏ یعقو ۲:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ از این رو،‏ خدا ابراهیم وفادار را درستکار شمرد.‏ —‏ رومیان ۴:‏۲۰-‏۲۲ خوانده شود.‏

^۱۸ البته منظور این نیست که ابراهیم در طی ده‌ها سال خدمتش به یَهُوَه بی‌گناه بود.‏ خیر،‏ درستکار محسوب شدن وی مفهوم دیگری دارد.‏ (‏روم ۳:‏۱۰،‏ ۲۳‏)‏ یَهُوَه از روی حکمت بی‌همتای خود ابراهیم را به دلیل ایمان بی‌نظیرش و اعمالی که مطابق با آن بود درستکار محسوب کرد.‏ به ویژه،‏ ابراهیم به «ذریّت» موعودی که از نسل او می‌آمد ایمان ورزید.‏ بعدها مشخص شد که این ذریّت مسیح است.‏ (‏پیدا ۱۵:‏۶؛‏ ۲۲:‏۱۵-‏۱۸‏)‏ مطابق با «بهای رهایی که در مسیحْ عیسی» پرداخت شد،‏ داور تمام جهان می‌توانست گناهان گذشته را ببخشد.‏ از این رو،‏ ابراهیم و دیگرْ انسان‌های باایمانِ قبل روزگارِ مسیحیان در زمره اشخاصی هستند که رستاخیز می‌یابند.‏ —‏ رومیان ۳:‏۲۴،‏ ۲۵ خوانده شود؛‏ مز ۳۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

در دید خدا می‌توانید درستکار محسوب شوید

۱۹.‏ دیدگاه خدا نسبت به ابراهیم چرا برای مسیحیان حقیقی دلگرم‌کننده است؟‏

^۱۹ درستکار محسوب شدن ابراهیم برای مسیحیان حقیقی بسیار دلگرم‌کننده است.‏ یَهُوَه ابراهیم را به این مفهوم که به روح مسح شود و «هم‌ارث با مسیح» گردد درستکار محسوب نکرد.‏ فقط تعداد معدودی با عیسی وارث خواهند بود که «مقدّسان» خوانده شده‌اند و پذیرفته شده‌اند که ‹پسران خدا› باشند.‏ (‏روم ۱:‏۷؛‏ ۸:‏۱۴،‏ ۱۷،‏ ۳۳‏)‏ در حالی که ابراهیم ‹دوست یَهُوَه› خوانده شد و این زمانی بود که هنوز فدیه پرداخت نشده بود.‏ (‏یعقو ۲:‏۲۳؛‏ اشع ۴۱:‏۸‏)‏ حال در مورد مسیحیانی که امید زندگی ابدی در بهشت را دارند چه می‌توان گفت؟‏

۲۰.‏ خدا چه انتظاری از کسانی دارد که همانند ابراهیم درستکار به شمار می‌آورد؟‏

^۲۰ این مسیحیان عطای زندگی آسمانی را که ‹به واسطهٔ بهای رهایی در مسیحْ عیسی› مهیا شده است دریافت نکرده‌اند.‏ (‏روم ۳:‏۲۴؛‏ ۵:‏۱۵،‏ ۱۷‏)‏ با این همه،‏ ایشان ایمان استواری به خدا و ترتیبات وی دارند و ایمان خود را با اعمال نیکو نمایان می‌سازند.‏ یکی از این اعمال نیکو ‹اعلام پادشاهی خدا و تعلیم در بارهٔ عیسی مسیح سَرور است.‏› (‏اعما ۲۸:‏۳۱‏)‏ از این رو،‏ یَهُوَه ایشان را همانند ابراهیم درستکار به شمار می‌آورد.‏ هدیه‌ای که این اشخاص دریافت می‌کنند دوستی با خداست که با عطای رایگان مسح‌شدگان بسیار متفاوت است.‏ با این حال،‏ ایشان برای این هدیه ارزش فراوانی قائل هستند.‏

۲۱.‏ یَهُوَه به خاطر محبت و عدالتش چه چیزی را فراهم دیده است؟‏

^۲۱ اگر شما نیز به زندگی ابدی در زمین بهشت‌شده امید بسته‌اید باید بدانید که این وعده با وعده‌های توخالی حاکمان بشری بسیار فرق دارد.‏ این وعده،‏ مقصود حکیمانهٔ سلطان عالم را نمایان می‌سازد.‏ یَهُوَه برای به اجرا رساندن مقصودش به تدریج گام برداشته است.‏ این گام‌ها هماهنگ با عدالت حقیقی بوده است.‏ فراتر از آن،‏ محبت عظیم خدا را آشکار ساخته است.‏ از این رو،‏ پولُس گفت:‏ «خدا محبت خود را به ما این گونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح در راه ما مرد.‏» —‏ روم ۵:‏۸‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به یاد می‌آورید؟‏

‏• فرزندان آدم چه چیزی را به ارث بردند و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

‏• چگونه بهای برابر پرداخت شد و از چه نظر آن بها برابر بود؟‏

‏• از طریق هدیهٔ درستکار شمرده شدن چه امیدی فراهم شده است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

آدم انسانی کامل گناه کرد.‏ عیسی انسانی کامل ‹بهای برابر› را تقدیم کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

حقیقتاً درستکار شمرده شدن از طریق عیسی خبر خوشی است!‏