موسی مردی باایمان
ایمان چیست؟
«ایمان» در کتاب مقدّس اعتقادی راسخ بر پایهٔ دلایلی محکم تعریف شده است. شخصی که به خدا ایمان می‌ورزد، اطمینان دارد که او تمام وعده‌های خود را به تحقق می‌رساند.
موسی چگونه ایمانی داشت؟
موسی در تمام جوانب زندگی‌اش نشان داد که به وعده‌های خدا ایمان دارد. (پیدایش ۲۲:۱۵-۱۸) او می‌توانست در رفاه و آسایش به سر برد و از زندگی‌ای تجمّلی و پرزرق و برق در مصر لذّت برد، اما موسی داشتن چنین زندگی‌ای را رد کرد و «آزار دیدن با قوم خدا را بر لذتِ زودگذرِ گناه ترجیح داد.» (عبرانیان ۱۱:۲۵) آیا او تصمیمی آنی و نسنجیده گرفت؛ تصمیمی که بعدها از آن پشیمان شود؟ خیر، زیرا کتاب مقدّس در مورد موسی می‌گوید: «آن نادیدنی را همواره در برابر چشمان خود داشت.» (عبرانیان ۱۱:۲۷) موسی هیچ گاه از تصمیمش که بر اساس ایمان به وعده‌های خدا بود، پشیمان نگشت.
موسی همچنین به دیگران یاری می‌رساند که ایمانی قوی داشته باشند. به این نمونه توجه کنید. هنگامی که سپاهیان مصر، اسرائیلیان را تعقیب می‌کردند و آنان در میان ارتش مصر و دریای سرخ قرار گرفته بودند، به نظر می‌رسید که به دام افتاده‌اند و نابودی‌شان نزدیک است. اسرائیلیان از ترس و وحشت فریاد برآوردند و به یَهُوَه و موسی متوسل شدند. اما موسی چه می‌توانست بکند؟
موسی شاید از این که خدا می‌خواست دریای سرخ را از هم بشکافد و راهی را برای نجات اسرائیلیان فراهم کند، اطلاع چندانی نداشت. اما او اطمینان داشت که خدا یقیناً به شکلی قومش را رهایی خواهد داد. موسی می‌خواست که اسرائیلیان نیز چنین ایمانی به یَهُوَه داشته باشند. از این رو به آنان گفت: ‹نترسید! بایستید و ببینید چگونه یَهُوَه امروز شما را نجات می‌دهد.› (خروج ۱۴:۱۳، ترجمهٔ تفسیری) آیا موسی توانست ایمان آنان را تقویت کند؟ مسلّماً، زیرا کتاب مقدّس نه تنها در مورد موسی بلکه در مورد تمام اسرائیلیان می‌گوید: «با ایمان بود که قوم از میان دریای سرخ همچون زمینی خشک گذشتند.» (عبرانیان ۱۱:۲۹) ایمان موسی نه تنها برای خود او مفید بود، بلکه برای همهٔ کسانی که به اهمیت این امر پی بردند، نیز مفید بود.
از ایمان موسی چه می‌آموزیم؟
ما می‌توانیم در زندگی‌مان با تمرکز کردن بر وعده‌های خدا، موسی را سرمشق قرار دهیم. برای نمونه، خدا به ما وعده داده است که اگر در زندگی‌مان پرستش او را در درجهٔ اول اهمیت قرار دهیم، به نیازهای مادی ما رسیدگی می‌کند. (مَتّی ۶:۳۳) داشتن چنین دیدی در زندگی چندان آسان نیست، زیرا بسیاری در پی مال و منال این دنیا هستند. اما می‌توانیم مطمئن باشیم که چنانچه بکوشیم که زندگی ساده‌ای داشته باشیم و بر پرستش خدا تمرکز کنیم، او نیازهای اصلی ما را فراهم خواهد کرد. یَهُوَه خدا به ما چنین وعده‌ای داده است: «تو را هرگز وا نخواهم گذاشت، و هرگز ترک نخواهم کرد.»—عبرانیان ۱۳:۵.
ما همچنین می‌توانیم با جدّیت به دیگران یاری رسانیم تا آنان نیز ایمانشان را قوی‌تر سازند. برای مثال، پدران و مادران خردمند و باتدبیر تشخیص می‌دهند که از فرصتی بی‌نظیر برخوردارند تا به فرزندانشان کمک کنند که به خدا ایمان ورزند. والدین باید از همان اوان کودکی به فرزندانشان بیاموزند که خدایی وجود دارد. او به آنان می‌آموزد که معیارهای بد را از خوب تشخیص دهند. به علاوه آنان باید واقعاً اطمینان داشته باشند که پیروی از این معیارها بهترین راه زندگی است. (اِشَعْیا ۴۸:۱۷، ۱۸) پدران و مادران چه هدیهٔ پرارزشی می‌توانند به فرزندانشان دهند؟ آنان می‌توانند به فرزندانشان در راه داشتن ایمان به خدای یکتا یاری رسانند؛ خدایی که «هست و جویندگان خود را پاداش می‌دهد.»—عبرانیان ۱۱:۶.