موضوع اصلی این شماره | دروغهایی که مردم را از خدا دور میکند
دروغی که خدا را وجودی غیرقابل درک کرده است
بسیاری بر این باورند:
«خدا تثلیث است. او خدای واحدی است که خود را در سه شخصیت الٰهی متجلی ساخته است: پدر، پسر و روحالقدس. هر شخصیت او کاملاً الٰهی است و با دو شخصیت دیگر برابر است. آنان سه خدا نیستند بلکه یک و واحد میباشند.»—دایرةالمعارف کتاب مقدّس.
واقعیتی را که میتوان در کتاب مقدّس یافت:
عیسی، پیامبر خدا هرگز ادعا نکرد که برابر با خداست یا با او هم ذات است، بلکه چنین گفت: «نزد پدر میروم، زیرا پدر از من بزرگتر است.» (یوحنا ۱۴:۲۸) او همچنین به یکی از پیروانش چنین گفت: «نزد پدر خود و پدر شما و خدای خود و خدای شما صعود میکنم.»—یوحنا ۲۰:۱۷.
روحالقدس، یک شخص نیست. مسیحیان در قرن اول «از روحالقدس پُر گشتند» و یَهُوَه در این مورد گفت: «از روح خود بر تمامی بشر فروخواهم ریخت.» (اعمال ۲:۱-۴، ۱۷) روحالقدس بخشی از تثلیث نیست. روح مقدّس خدا نیروی است که او برای به انجام رساندن مقصودش از آن استفاده میکند.
چرا این امر پراهمیت است؟
کارل رَهنر و هربرت فورگریملر، محققان کاتولیک در مورد تثلیث میگویند که «درک آن بدون رازگشایی الٰهی ممکن نیست و حتی پس از رازگشایی الٰهی نیز کاملاً قابل فهم و درک نیست.» آیا شما میتوانید کسی را که ممکن نیست او را بشناسید یا شخصیت و خصوصیاتش را درک کنید، دوست داشته باشید؟ پس، عقیدهٔ تثلیث مانعی بزرگ برای شناخت خدا و نزدیک شدن به اوست.
مارکو که در مقالهٔ اول به او اشاره شد، تثلیث را مانعی در راه شناخت خدا میدید. او میگوید: «فکر میکردم که خدا هویتش را از من مخفی میکند و درست به همین علّت تصوّر میکردم که خدا از ما خیلی دور است و مردم نمیتوانند به او نزدیک شوند و او وجودی غیرقابل درک است.» اما در کتاب مقدّس آمده است که خدا «از هیچ یک از ما دور نیست.» (اعمال ۱۷:۲۷) او هویت خود را از هیچ یک از ما مخفی نداشته است. او میخواهد که او را بشناسیم. عیسی در این مورد گفت: «ما آنچه را میشناسیم میپرستیم.»—یوحنا ۴:۲۲.
مارکو میگوید: «وقتی که پی بردم که خدا بخشی از تثلیث نیست، سرانجام توانستم به او نزدیک شوم.» اگر ما یَهُوَه خدا را به عنوان شخص بپذیریم نه به عنوان وجودی غیرقابل درک و بیگانه، بسیار آسانتر خواهد بود که به او عشق و محبت ورزیم. کتاب مقدّس میگوید: «آن که محبت نمیکند، خدا را نشناخته است، زیرا خدا محبت است.»—۱یوحنا ۴:۸.