افتخار خدمت به خدا را ارج نهیم

۱.‏ بسیاری در این دنیا نسبت به خدمت موعظه‌مان چه دیدی دارند؟‏

^۱ بسیاری در دنیای شیطان فعالیت موعظه‌مان را «جهالت» می‌دانند.‏ (‏۱قر ۱:‏۱۸-‏۲۱‏)‏ اگر مراقب نباشیم این طرز فکر نادرست می‌تواند سبب شود که ناامید شویم و شور و شوقمان را از دست دهیم.‏ (‏امث ۲۴:‏۱۰؛‏ اشع ۵:‏۲۰‏)‏ به چه دلایلی باید به شاهد یَهُوَه بودنمان افتخار کنیم؟‏ —‏ اشع ۴۳:‏۱۰‏.‏

۲.‏ چرا خدمت موعظه را می‌توان «فعالیتی مقدّس» خواند؟‏

^۲ ‏«فعالیتی مقدّس»:‏ پولُس رسول خدمت موعظه را «فعالیتی مقدّس» خواند.‏ (‏روم ۱۵:‏۱۵،‏ ۱۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ حال،‏ این خدمت از چه لحاظ «فعالیتی مقدّس» است؟‏ با شرکت در خدمت موعظه،‏ ما ‹همکار› یَهُوَه خدا می‌شویم؛‏ خدایی که «قدّوس» است.‏ (‏۱قر ۳:‏۹؛‏ ۱پطر ۱:‏۱۵‏)‏ یَهُوَه خدمت موعظهٔ ما را به عنوان «قربانی سپاس» می‌بیند که جنبه‌ای حیاتی از پرستش ماست.‏ —‏ عبر ۱۳:‏۱۵‏.‏

۳.‏ چرا اعلام خبر خوش را می‌توان افتخاری عظیم خواند؟‏

^۳ اعلام خبر خوش،‏ افتخاری بس والاست که تنها گروهی معدود از آن برخوردارند.‏ فرشتگان می‌توانستند با شادی این وظیفه را انجام دهند و ثمرات بسیاری به بار آورند.‏ (‏۱پطر ۱:‏۱۲‏)‏ اما یَهُوَه خدا،‏ ما را که انسان‌های ناکامل و ‹ظروف خاکی‌ای› بیش نیستیم،‏ برای انجام دادن این افتخار عظیم انتخاب کرده است.‏ —‏ ۲قر ۴:‏۷‏.‏

۴.‏ چگونه می‌توانیم نشان دهیم که برای خدمت موعظه ارزش بسیار قائلیم؟‏

^۴ مهم‌ترین جنبهٔ زندگی:‏ از آنجا که برای خدمت به خدا ارزش بسیار قائلیم،‏ خدمت موعظه را یکی از مهم‌ترین جنبه‌های زندگی‌مان می‌دانیم.‏ (‏فیلیپ ۱:‏۱۰‏)‏ از این رو،‏ هر هفته برنامهٔ خود را چنان تنظیم می‌کنیم تا بتوانیم در این فعالیت سهمی داشته باشیم.‏ موسیقی‌دانی که ارزش افتخار نواختن در ارکستری معروف را می‌داند،‏ خود را از پیش برای هر قطعهٔ موسیقی‌ای آماده می‌کند و برای پیشرفت در مهارت‌هایش سعی فراوان می‌کند.‏ مشابهاً ما نیز می‌خواهیم پیش از شرکت در فعالیت موعظه خود را آن طور آماده کنیم که بتوانیم ‹کلام حقیقت را به درستی به کار گیریم› و در هنر «تعلیم» پیشرفت کنیم.‏ —‏ ۲تیمو ۲:‏۱۵؛‏ ۴:‏۲‏.‏

۵.‏ چه کسانی قدر زحمات ما را می‌دانند؟‏

^۵ نباید اجازه دهیم که طرز فکر منفی اکثر مردم،‏ سبب ناامیدی‌مان شود.‏ باید به خاطر داشته باشیم که هنوز هم بسیاری برای فعالیت ما ارزش قائلند.‏ در هر حال،‏ هدفمان این نیست که مورد پسند مردم قرار بگیریم،‏ بلکه مهم این است که یَهُوَه چه دیدی نسبت به ما دارد.‏ می‌دانیم که او برای پشتکار و زحماتمان ارزش بسیار قائل است.‏ —‏ اشع ۵۲:‏۷‏.‏