از پیامبران سرمشق گیرید—‏هوشَع

۱.‏ ممکن است چه سؤالی را از خود پرسیده باشید؟‏

^۱ ‹در راه یَهُوَه حاضر به چه ازخودگذشتگی‌هایی هستم؟‏› ممکن است شما هنگام تفکّر بر رحمت و احسان بی‌کران خدا،‏ این سؤال را از خود پرسیده باشید.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۲-‏۴؛‏ ۱۱۶:‏۱۲‏)‏ هوشَع با میل و رغبت هر آنچه را که خدا به او فرمان داده بود انجام داد،‏ حتی با این که می‌بایست در این راه ازخودگذشتگی می‌کرد.‏ ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

۲.‏ چگونه می‌توانیم عزم راسخ هوشَع در خدمت به خدا را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۲ در شرایط سخت و نامساعد موعظه کنید:‏ پیام هوشَع در اصل رو به ده سِبط پادشاهی اسرائیل بود؛‏ این گروه از اسرائیلیان از پرستش حقیقی تقریباً روی گردانیده بودند.‏ یَرُبْعام دوم،‏ پادشاه اسرائیل آنچه را که از دیدگاه یَهُوَه بد و ناپسند بود انجام می‌داد و پرستش گوساله را که یَرُبْعام آغاز کرده بود،‏ زنده نگاه داشت.‏ (‏۲پاد ۱۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ پادشاهان بعدی نیز سبب شدند که مردم ده سِبط اسرائیل از لحاظ روحانی ضعیف و ضعیف‌تر شوند.‏ این ماجرا تا سال ۷۴۰ ق.‏م یعنی زمان نابودی‌شان ادامه یافت.‏ اما علی‌رغم این که پرستش کاذب رواج پیدا کرده بود هوشَع حداقل به مدت ۵۹ سال با وفاداری،‏ خدا را به عنوان پیامبر خدمت کرد.‏ آیا ما نیز،‏ حتی علی‌رغم بی‌اعتنایی و مخالفت مردم،‏ سال‌به‌سال با عزم راسخ به خدمت موعظه می‌پردازیم؟‏—‏۲تیمو ۴:‏۲‏.‏

۳.‏ زندگی هوشَع چگونه رحمت و بخشندگی یَهُوَه را به تصوّر کشید؟‏

^۳ بر رحمت و بخشندگی یَهُوَه تمرکز کنید:‏ یَهُوَه به هوشَع فرمان داد که با «زنی زانیه» ازدواج کند.‏ (‏هو ۱:‏۲‏)‏ با این که جُومَر،‏ همسرش از او صاحب پسری شد،‏ ظاهراً بعدها دو فرزند نامشروع دیگر نیز به دنیا آورد.‏ هوشَع همسرش را با میل و رغبت بخشید.‏ این عمل او،‏ رحمت و بخشندگی بی‌کران یَهُوَه نسبت به اسرائیلیان نافرمان را که بعدها توبه کردند به تصویر می‌کشید.‏ (‏هو ۳:‏۱؛‏ روم ۹:‏۲۲-‏۲۶‏)‏ آیا ما نیز با میل و رغبت حاضریم که از خواسته‌های خود صرف‌نظر کنیم و تمام اقشار مردم را از رحمت و بخشندگی یَهُوَه آگاه کنیم؟‏—‏۱قر ۹:‏۱۹-‏۲۳‏.‏

۴.‏ ما می‌توانیم چه ازخودگذشتگی‌هایی در راه یَهُوَه بکنیم؟‏

^۴ برخی از خادمان یَهُوَه از شغلی پردرآمد گذشته‌اند تا زمان بیشتری را در خدمت موعظه بگذرانند.‏ برخی دیگر مجرّد مانده‌اند یا از داشتن فرزند صرف‌نظر کرده‌اند تا بتوانند از نیرو و وقت خود به نفع پادشاهی خدا استفاده کنند.‏ هنگام تعمّق بر سرگذشت زندگی هوشَع،‏ ممکن است پیش خود فکر کنیم:‏ ‹من هرگز نمی‌توانم آن کاری را که هوشَع کرد بکنم.‏› اما همچنان که قدردانی‌مان از لطف و بزرگواری یَهُوَه بیشتر و بیشتر می‌شود و برای تحمّل سختی‌هایی زندگی مسیحی به روح مقدّس او تکیه می‌کنیم،‏ شاید یَهُوَه از ما نیز همچون هوشَع به شکل‌هایی استفاده کند که تصوّری از آن نداشتیم.‏—‏مت ۱۹:‏۲۶؛‏ فیلیپ ۲:‏۱۳‏.‏