چرا به پند و نصیحت نیاز داریم؟‏

۱.‏ چطور می‌توانیم تصمیمات عاقلانه‌ای بگیریم و در کارهایمان موفق شویم؟‏ (‏امثال ۱۳:‏۱۰؛‏ ۱۵:‏⁠۲۲‏)‏

مسلّماً همهٔ ما می‌خواهیم تصمیمات عاقلانه‌ای بگیریم و در کارهایمان موفق شویم.‏ راز رسیدن به این دو هدف در کلام خداست.‏—‏امثال ۱۳:‏۱۰؛‏ ۱۵:‏۲۲ خوانده شود.‏

۲.‏ یَهُوَه چه قولی به ما داده است؟‏

^۲ بدون شک،‏ پدر آسمانی ما یَهُوَه بهترین کسی است که می‌تواند به ما پند و اندرز دهد.‏ او قول داده که به ما کمک می‌کند و می‌گوید:‏ «در حالی که چشمم به توست،‏ به تو پند و اندرز می‌دهم.‏» (‏مز ۳۲:‏⁠۸‏)‏ این گفتهٔ یَهُوَه نشان می‌دهد که او نه فقط می‌خواهد به ما پند و اندرز دهد،‏ بلکه می‌خواهد کمکمان کند تا از پندهایش فایده ببریم.‏a

۳.‏ در این مقاله به بررسی چه موضوعاتی می‌پردازیم؟‏

^۳ در این مقاله،‏ با استفاده از کلام خدا به چهار سؤال جواب می‌دهیم:‏ ۱)‏ اگر بخواهیم از پند و نصیحت فایده ببریم،‏ به چه خصوصیتی نیاز داریم؟‏ ۲)‏ چه کسی می‌تواند به ما پندهای مفیدی بدهد؟‏ ۳)‏ چرا داشتن دلی پذیرا و ذهنی باز مهم است؟‏ ۴)‏ چرا نباید از دیگران بخواهیم که برایمان تصمیم بگیرند؟‏

به چه خصوصیتی نیاز داریم؟‏

۴.‏ برای فایده بردن از پند و نصیحت،‏ چه خصوصیتی لازم است؟‏

^۴ برای این که بتوانیم از پند و نصیحت فایده ببریم باید فروتن باشیم.‏ اول باید قبول کنیم که شاید به دلیل کم‌تجربگی یا عدم شناخت کافی نمی‌توانیم به تنهایی تصمیم خوبی بگیریم.‏ اگر فروتن نباشیم،‏ یَهُوَه به کمکمان نمی‌آید و حتی اگر کلامش را بخوانیم،‏ پندهای او را نادیده می‌گیریم.‏ (‏میکا ۶:‏۸؛‏ ۱پطر ۵:‏⁠۵‏)‏ اما اگر فروتن باشیم،‏ مشتاقانه پندهای کتاب مقدّس را می‌پذیریم و به آن عمل می‌کنیم؛‏ کاری که به خیر و صلاح خودمان است.‏

۵.‏ چه دستاوردهایی می‌توانست باعث شود که در دل داوود بذر غرور کاشته شود؟‏

^۵ از نمونهٔ داوود پادشاه چه یاد می‌گیریم؟‏ این احتمال وجود داشت که او به خاطر دستاوردهای زیادش مغرور شود.‏ داوود قبل از این که به پادشاهی برسد،‏ در زمینهٔ موسیقی استعداد زیادی داشت و حتی از او خواسته شد که برای پادشاه ساز بزند.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏​۱۸،‏ ۱۹‏)‏ یَهُوَه داوود را به عنوان پادشاه بعدی انتخاب کرد و با روح‌القدس خود به او قدرت داد.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏​۱۱-‏۱۳‏)‏ به علاوه،‏ داوود به دلیل پیروزی‌هایش معروف شد؛‏ مثلاً او توانست یک مرد غول‌پیکر به اسم جُلیات را از پا درآورد.‏ (‏۱سمو ۱۷:‏​۳۷،‏ ۵۰؛‏ ۱۸:‏⁠۷‏)‏ اگر یک شخص مغرور به چنین دستاوردهایی برسد،‏ احتمالاً فکر می‌کند که به پند و نصیحت نیاز ندارد،‏ ولی داوود این طور نبود.‏

۶.‏ از کجا می‌دانیم که داوود فروتن بود؟‏ (‏تصویر روی ملاحظه شود.‏)‏

^۶ وقتی داوود پادشاه شد،‏ با مشاورانش معاشرت نزدیکی داشت.‏ (‏۱توا ۲۷:‏​۳۲-‏۳۴‏)‏ ما از این موضوع تعجب نمی‌کنیم،‏ چون داوود در طول زندگی‌اش به پند و نصیحت‌های دیگران،‏ چه مرد چه زن گوش می‌داد.‏ یک بار زنی به نام اَبیجایِل داوود را نصیحت کرد.‏ اَبیجایِل همسر مردی خودپسند و قدرنشناس به نام نابال بود.‏ داوود با فروتنی به گفتهٔ اَبیجایِل عمل کرد و در نتیجه مرتکب یک اشتباه بزرگ نشد.‏—‏۱سمو ۲۵:‏​۲،‏ ۳،‏ ۲۱-‏۲۵،‏ ۳۲-‏۳۴‏.‏

۷.‏ از داوود چه می‌آموزیم؟‏ (‏جامعه ۴:‏۱۳‏)‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۷ از سرگذشت داوود نکات زیادی یاد می‌گیریم.‏ مثلاً ممکن است استعدادهایی داشته باشیم یا مسئولیت سرپرستی و نظارت را به عهده داشته باشیم.‏ با این حال،‏ هرگز نباید فکر کنیم که همه چیز را می‌دانیم،‏ بلکه باید با میل و رغبت به پند و نصیحت دیگران گوش دهیم.‏ ‏(‏جامعه ۴:‏۱۳ خوانده شود.‏)‏ به این شکل،‏ احتمالاً از ما خطاهای بزرگ سر نمی‌زند؛‏ خطاهایی که می‌تواند هم برای خودمان هم برای دیگران مشکلات ایجاد کند.‏

چه کسی می‌تواند به ما پندهای مفیدی بدهد؟‏

۸.‏ چرا یوناتان می‌توانست داوود را نصیحت کند؟‏

^۸ از سرگذشت داوود می‌توانیم درس دیگری بگیریم.‏ او پند و نصیحت کسانی را قبول کرد که هم با یَهُوَه رابطهٔ صمیمی داشتند و هم شرایط داوود را به خوبی درک می‌کردند.‏ برای مثال،‏ وقتی داوود می‌خواست بداند که آیا شائول مایل است با او آشتی کند،‏ به نصیحت یوناتان،‏ پسر شائول گوش کرد.‏ یوناتان توانست داوود را به درستی نصیحت کند،‏ چون نه فقط با یَهُوَه رابطهٔ خوبی داشت،‏ بلکه همین طور می‌دانست که با شائول چطور باید برخورد کرد.‏ (‏۱سمو ۲۰:‏​۹-‏۱۳‏)‏ ما چه می‌آموزیم؟‏

۹.‏ برای گرفتن پند و نصیحت بهتر است پیش چه کسی برویم؟‏ مثالی بیاورید.‏ (‏امثال ۱۳:‏⁠۲۰‏)‏

^۹ وقتی به پند و نصیحت نیاز داریم،‏ بهتر است سراغ کسی برویم که از رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه برخوردار است و در رابطه با مشکلی که داریم تجربه دارد.‏b ‏(‏امثال ۱۳:‏۲۰ خوانده شود.‏)‏ مثلاً فرض کنید برادری جوان مایل است همسری پیدا کند.‏ چه کسی می‌تواند نصیحتش کند؟‏ شاید یکی از دوستان مجردش بتواند بر اساس اصول کتاب مقدّس توصیه‌های مفیدی به او بدهد.‏ اما اگر آن برادر با یک زوج مسیحی بالغ که او را خوب می‌شناسند و از ازدواج موفقی برخوردارند مشورت کند،‏ احتمالاً پند بهتری می‌گیرد.‏

۱۰.‏ در ادامه به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۱۰ در این مقاله به اهمیت فروتنی و گرفتن پند و نصیحت مفید اشاره کردیم.‏ در ادامه می‌بینیم که چرا داشتن دلی پذیرا و ذهنی باز بسیار مهم است و آیا درست است که از دیگران بخواهیم برایمان تصمیم بگیرند.‏

چرا داشتن دلی پذیرا و ذهنی باز مهم است؟‏

۱۱-‏۱۲.‏ الف)‏ گاهی هنگام تصمیم‌گیری ممکن است چه کار کنیم؟‏ ب)‏ وقتی رِحُبعامِ با تصمیمی مهم روبرو بود چه کار کرد؟‏

^۱۱ گاهی ممکن است به نظر برسد که کسی دنبال پند و نصیحت است،‏ ولی در واقع فقط دنبال این است که دیگران تصمیمش را تأیید کنند.‏ چنین شخصی با دلی پذیرا و ذهنی باز به دنبال پند و نصیحت نیست و می‌تواند از رِحُبعامِ پادشاه درس عبرت بگیرد.‏

^۱۲ رِحُبعامِ بعد از سلیمان،‏ پادشاه اسرائیل شد.‏ وقتی رِحُبعامِ بر تخت پادشاهی نشست،‏ تابعانش زندگی مرفهی داشتند،‏ ولی احساس می‌کردند که سلیمان به‌سختی از آن‌ها کار می‌کشید.‏ عده‌ای از آن‌ها پیش رِحُبعامِ آمدند و به او التماس کردند که بارشان را کمی سبک‌تر کند.‏ رِحُبعامِ از آن‌ها سه روز وقت خواست تا بتواند تصمیم بگیرد.‏ اول به‌درستی عمل کرد و با ریش‌سفیدانی مشورت کرد که به سلیمان خدمت کرده بودند.‏ (‏۱پاد ۱۲:‏​۲-‏۷‏)‏ اما پند و نصیحت آن‌ها را رد کرد.‏ چرا؟‏ آیا ممکن است که رِحُبعامِ تصمیمش را گرفته بود و فقط دنبال کسانی می‌گشت که آن را تأیید کنند؟‏ جالب است که وقتی با دوستان جوان‌ترش مشورت کرد،‏ آن‌ها گفتهٔ او را پسندیدند و با آن موافقت کردند.‏ (‏۱پاد ۱۲:‏​۸-‏۱۴‏)‏ بنابراین رِحُبعامِ طبق توصیه‌های دوستان جوان‌ترش عمل کرد و در نتیجه عدهٔ زیادی از تابعانش سرکشی کردند و پادشاه دیگری برای خودشان انتخاب کردند.‏ از آن موقع به بعد،‏ رِحُبعامِ درگیر مشکلات زیادی شد.‏—‏۱پاد ۱۲:‏​۱۶-‏۱۹‏.‏

۱۳.‏ چگونه می‌توانیم مطمئن شویم که دلی پذیرا و ذهنی باز داریم؟‏

^۱۳ ما از سرگذشت رِحُبعامِ یاد می‌گیریم که وقتی دنبال پند و نصیحت هستیم باید دلی پذیرا و ذهنی باز داشته باشیم.‏ بنابراین،‏ می‌توانیم از خودمان بپرسیم،‏ ‹آیا وقتی پند و نصیحتی که می‌گیرم باب میلم نیست،‏ آن را فوراً رد می‌کنم؟‏› در این زمینه به مثالی توجه کنید.‏

۱۴.‏ وقتی دنبال پند و نصیحت هستیم،‏ چه چیزی را نباید فراموش کنیم؟‏ به نمونه‌ای اشاره کنید.‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۴ فرض کنید به برادری پیشنهاد کاری پردرآمد داده شده است.‏ اما او قبل از پذیرش آن با یکی از پیران جماعت مشورت می‌کند.‏ برادرمان به او می‌گوید که شاید مجبور شود بعضی وقت‌ها برای چند هفته به جایی دور سفر کند و از خانواده‌اش دور شود.‏ آن پیر جماعت به برادرمان می‌گوید که طبق کتاب مقدّس مسئولیت اصلی او برآورده کردن نیازهای روحانی خانواده‌اش است.‏ (‏افس ۶:‏۴؛‏ ۱تیمو ۵:‏⁠۸‏)‏ حالا فرض کنید آن برادر فوراً از گفتهٔ او ایراد بگیرد و با برادران دیگر مشورت کند و بالاخره چیزی را که باب میلش است بشنود.‏ آیا می‌توان گفت که آن برادر واقعاً دنبال پند و نصیحت بوده است؟‏ یا آیا تصمیمش را از قبل گرفته بوده و فقط دنبال کسی می‌گشته است که آن را تأیید کند؟‏ هیچ وقت نباید فراموش کنیم که دل ما فریبنده است.‏ (‏ار ۱۷:‏⁠۹‏)‏ گاهی اوقات نصیحتی که بیش از همه به آن نیاز داریم،‏ همان چیزی است که کمترین علاقه‌ای به شنیدنش داریم.‏

آیا درست است از دیگران بخواهیم برایمان تصمیم بگیرند؟‏

۱۵.‏ چرا باید موقع تصمیم‌گیری مواظب باشیم؟‏

^۱۵ هر کدام از ما این مسئولیت را دارد که برای خودش تصمیم‌گیری کند.‏ (‏غلا ۶:‏​۴،‏ ۵‏)‏ در این مقاله دیدیم که شخص عاقل قبل از تصمیم‌گیری به دنبال پندهای کلام خدا می‌گردد و با هم‌ایمانان باتجربه‌اش مشورت می‌کند.‏ با این حال،‏ باید مواظب باشیم که تصمیم‌گیری‌هایمان را به دیگران واگذار نکنیم.‏ بعضی‌ها شاید مستقیماً این کار را بکنند و از کسی بپرسند،‏ ‹اگر تو جای من بودی،‏ چه کار می‌کردی؟‏› اما بعضی‌ها شاید به طور غیرمستقیم این کار را بکنند و بدون این که خودشان به مسئله خوب فکر کنند،‏ همان تصمیمی را بگیرند که یکی دیگر گرفته است.‏

۱۶.‏ چه موضوعی در جماعت قُرِنتُس مطرح شد و چه کسی باید در رابطه با این موضوع تصمیم می‌گرفت؟‏ (‏۱قُرِنتیان ۸:‏۷؛‏ ۱۰:‏​۲۵،‏ ۲۶‏)‏

^۱۶ در قرن اول میلادی جماعت قُرِنتُس با تصمیمی در رابطه با گوشت قربانی‌شده برای بت‌ها روبرو شد.‏ پولُس برای اعضای آن جماعت نوشت:‏ «ما می‌دانیم که بت‌ها هیچ هستند و فقط یک خدای حقیقی وجود دارد.‏» (‏۱قر ۸:‏⁠۴‏)‏ با توجه به این موضوع بعضی‌ها در جماعت تصمیم گرفتند که می‌توانند هر گوشتی را که به بت‌ها تقدیم شده بود و بعدها در بازار فروخته می‌شد بخرند و بخورند.‏ اما عده‌ای دیگر تصمیم گرفتند که نمی‌توانند بدون این که وجدانشان ناراحت شود،‏ از چنین گوشتی بخورند.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۸:‏۷؛‏ ۱۰:‏​۲۵،‏ ۲۶ خوانده شود.‏)‏ این تصمیم،‏ شخصی بود.‏ پولُس هرگز به قُرِنتیان نگفت که باید برای دیگران تصمیم بگیرند یا از دیگران تقلید کنند.‏ او گفت:‏ «هر کدام از ما حساب خودش را به خدا پس خواهد داد.‏»—‏روم ۱۴:‏​۱۰-‏۱۲‏.‏

۱۷.‏ چرا نباید از دیگران تقلید کنیم؟‏ توضیح دهید.‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۷ آیا ممکن است موقعیتی مشابه در جماعت‌های امروز دیده شود؟‏ اجزای کوچک خون را در نظر بگیرید.‏ هر کس باید خودش تصمیم بگیرد که آیا طبق وجدانش می‌تواند این اجزای کوچک را بپذیرد یا نه.‏c درک این موضوع شاید برایمان چندان آسان نباشد،‏ ولی این تصمیم‌گیری،‏ به عهدهٔ هر کدام از خود ماست.‏ (‏روم ۱۴:‏⁠۴‏)‏ اگر فقط از کسی دیگر تقلید کنیم،‏ ممکن است وجدان ما ضعیف شود.‏ اما اگر تصمیماتمان بر اساس کتاب مقدّس باشد،‏ عاقلانه رفتار کرده‌ایم.‏ (‏عبر ۵:‏۱۴‏)‏ پس چه وقت باید از هم‌ایمانی باتجربه پند و نصیحت بخواهیم؟‏ اول خودمان باید در رابطه با موضوع مورد نظر تحقیق کنیم و بعد اگر هنوز به کمک نیاز داریم،‏ می‌توانیم سراغ کسی برویم که کمکمان کند درک کنیم کدام اصول کتاب مقدّس به مشکل ما مربوط می‌شود.‏

همیشه دنبال پند و نصیحت باشید

۱۸.‏ یَهُوَه چه کارهایی برای ما انجام داده؟‏

^۱۸ یَهُوَه به ما این توانایی را داده که برای خودمان تصمیم‌گیری کنیم و این نشانهٔ اطمینان زیاد او به ماست.‏ او کلامش را در اختیار ما گذاشته است.‏ دوستان عاقلی هم هستند که می‌توانند به ما کمک کنند طبق اصول کلامش تصمیم‌گیری کنیم.‏ به این ترتیب،‏ یَهُوَه نشان داده که پدر مهربان ماست.‏ (‏امث ۳:‏​۲۱-‏۲۳‏)‏ ما چطور می‌توانیم از او تشکر کنیم؟‏

۱۹.‏ انجام چه کارهایی باعث خوشحالی یَهُوَه می‌شود؟‏

^۱۹ بدون شک یک پدر و مادر بهترین آرزوها را برای فرزندشان دارند و می‌خواهند که او شخصی بالغ و عاقل شود،‏ طوری که بتواند با شادی و محبت به یَهُوَه خدمت کند.‏ به همین صورت،‏ یَهُوَه که پدر آسمانی ماست،‏ از دیدن رشد روحانی،‏ نصیحت‌پذیری و تصمیم‌گیری‌های عاقلانهٔ ما خیلی خوشحال می‌شود.‏