دادن پند مفید به دیگران

۱.‏ چه کسانی باید به دیگران پند بدهند؟‏ توضیح دهید.‏

اگر بخواهید کسی را نصیحت کنید یا به او پند بدهید چه احساسی به شما دست می‌دهد؟‏ برای بعضی‌ها اصلاً مشکلی نیست که به دیگران پند بدهند.‏ اما پند دادن برای عده‌ای دیگر چالش بزرگی است و اگر بخواهند به کسی پند دهند معذّب می‌شوند.‏ واضح است که گاهی لازم است به هم‌ایمانانمان پند و اندرز دهیم،‏ چون آن‌ها را دوست داریم.‏ به گفتهٔ عیسی،‏ محبت مشخصهٔ پیروان حقیقی اوست.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ همچنین کلام خدا می‌گوید که «دوستی‌های شیرین» یا صمیمی به خاطر پندهای صادقانه شکل می‌گیرد.‏—‏امث ۲۷:‏⁠۹‏.‏

۲.‏ پیران جماعت باید چه کار کنند و دلیل آن چیست؟‏ (‏کادر «‏پند دادن در جلسهٔ میان‌هفته‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۲ لازم است که پیران جماعت بتوانند به شکلی مؤثر پند دهند.‏ یَهُوَه آن‌ها را از طریق عیسی تعیین کرده تا جماعت را شبانی کنند.‏ (‏۱پطر ۵:‏​۲،‏ ۳‏)‏ یک راه انجام این کار،‏ ارائهٔ پندهایی بر اساس کتاب مقدّس در سخنرانی‌هایشان است.‏ آن‌ها همچنین باید به مبشّران و کسانی که از جماعت دور شده‌اند به طور شخصی پند دهند.‏ پیران جماعت و در واقع همهٔ ما چطور می‌توانیم به دیگران پند دهیم؟‏

۳.‏ الف)‏ چطور می‌توانیم یاد بگیریم به طور مؤثر پند دهیم؟‏ (‏اِشَعْیا ۹:‏۶‏؛‏ کادر «‏در پند دادن از عیسی سرمشق بگیرید‏» ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ در این مقاله چه موضوعاتی بررسی می‌شود؟‏

^۳ ما با بررسی سرگذشت شخصیت‌های کتاب مقدّس،‏ به خصوص سرگذشت عیسی،‏ می‌توانیم یاد بگیریم که چطور به دیگران پند دهیم.‏ یکی از عنوان‌هایی که به عیسی نسبت داده شده «مشاور شگفت‌انگیز» است.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۹:‏۶ خوانده شود.‏)‏ در این مقاله بررسی می‌کنیم که وقتی کسی از ما پند و نصیحت بخواهد،‏ چه کار کنیم و همین طور اگر بخواهیم بدون این که از ما خواسته شود به کسی پند دهیم،‏ باید چه کار کنیم.‏ به علاوه در ادامه می‌بینیم که زمان و روش درست پند دادن چیست.‏

وقتی کسی از ما پند و نصیحت بخواهد

۴-‏۵.‏ وقتی کسی از ما پند و نصیحت می‌خواهد،‏ چه سؤالی باید از خودمان بپرسیم؟‏ مثالی بزنید.‏

^۴ وقتی کسی از ما پند و نصیحت بخواهد،‏ باید چه واکنشی داشته باشیم؟‏ شاید خوشحال شویم و بخواهیم فوراً نظرمان را به او بگوییم.‏ اما اول باید از خودمان بپرسیم،‏ ‹آیا واقعاً مناسب است چنین پند یا نصیحتی را بدهم؟‏› گاهی بهتر است کار را به کاردان سپرد و به آن شخص گفت که بهتر است از کسی دیگر که از صلاحیت یا اطلاعات لازم برخوردار است راهنمایی بخواهد.‏

^۵ برای مثال،‏ فرض کنید که یکی از دوستان صمیمی‌تان به بیماری وخیمی مبتلا شده است.‏ او می‌گوید که در مورد روش‌های درمانی تحقیق کرده،‏ اما نظر شما را هم می‌پرسد.‏ شاید شما نظرهای زیادی داشته باشید،‏ ولی هیچ صلاحیت پزشکی یا آگاهی لازم در آن زمینه را ندارید.‏ چه کار می‌کنید؟‏ آیا بهترین کار این نیست که به دوستتان کمک کنید از کسی که صلاحیت لازم را دارد کمک بگیرد؟‏

۶.‏ چرا اغلب بهتر است قبل از ارائهٔ پند یا نصیحت کمی صبر کنیم؟‏

^۶ حتی اگر فکر می‌کنیم که برای جواب دادن به سؤالی از صلاحیت و اطلاعات لازم برخورداریم،‏ گاهی بهتر است قبل از جواب دادن کمی صبر کنیم.‏ امثال ۱۵:‏۲۸ می‌گوید:‏ «آدم درستکار قبل از جواب دادن خوب فکر می‌کند.‏» اما اگر فکر می‌کنیم جوابش را می‌دانیم چطور؟‏ باز هم بهتر است که برای تحقیق،‏ دعا و تعمّق کمی وقت کنار بگذاریم.‏ به این ترتیب،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که جوابمان با افکار یَهُوَه هماهنگ است.‏ برای مثال،‏ نمونهٔ ناتان نبی را در نظر بگیرید.‏

۷.‏ از ناتان نبی چه می‌آموزیم؟‏

^۷ داوود هنگام گفتگو با ناتان نبی،‏ گفت که می‌خواهد برای پرستش یَهُوَه معبدی بسازد.‏ ناتان نبی فوراً به او گفت که دست به کار شود!‏ اما ناتان نبی باید اول با یَهُوَه مشورت می‌کرد.‏ چرا؟‏ چون خواست یَهُوَه این نبود که داوود معبد را بسازد.‏ (‏۱توا ۱۷:‏​۱-‏۴‏)‏ از این ماجرا یاد می‌گیریم که وقتی کسی از ما پند و نصیحت می‌خواهد،‏ باید ‹در گفتن کُند باشیم.‏›—‏یعقو ۱:‏⁠۱۹‏.‏

۸.‏ چرا ما باید جانب احتیاط را بگیریم؟‏

^۸ یک دلیل دیگر هم وجود دارد که چرا باید در ارائهٔ پند و نصیحت جانب احتیاط را بگیریم.‏ اگر کسی به خاطر پند ما تصمیمی بگیرد و برایش گران تمام شود،‏ ما تا حدّی مقصریم.‏ پس واقعاً مهم است که قبل از پند دادن خوب فکر کنیم!‏

وقتی بدون این که از ما خواسته شود،‏ پند می‌دهیم

۹.‏ پیران جماعت قبل از پند دادن،‏ باید از چه چیزی اطمینان حاصل کنند؟‏ (‏غَلاطیان ۶:‏⁠۱‏)‏

^۹ گاهی پیران جماعت باید پیشقدم شوند و به برادر یا خواهری که «در راهی نادرست» قدم برداشته،‏ پند دهند.‏ ‏(‏غَلاطیان ۶:‏۱ خوانده شود.‏)‏ چنین کسی احتمالاً هنوز مرتکب گناهی جدی نشده،‏ ولی خودش را در مسیری نادرست قرار داده است.‏ هدف پیران جماعت این است که به آن شخص کمک کنند تا در راهی که به زندگی ابدی می‌رسد بماند.‏ (‏یعقو ۵:‏​۱۹،‏ ۲۰‏)‏ اما برای این که پندشان تأثیر مثبتی داشته باشد،‏ اول باید مطمئن شوند که کار آن شخص واقعاً نادرست بوده.‏ پیران می‌دانند که وجدان هر شخص فرق می‌کند و یَهُوَه به همهٔ ما اجازه داده بر اساس وجدانمان تصمیم بگیریم.‏ (‏روم ۱۴:‏​۱-‏۴‏)‏ اما اگر پیران جماعت از خطای کسی مطمئن شدند و صلاح دیدند که باید به او پند دهند،‏ چطور باید این کار را انجام دهند؟‏

۱۰-‏۱۲.‏ پیرانی که بدون درخواست به کسی پند می‌دهند،‏ باید چه کار کنند؟‏ مثالی بزنید.‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۰ از چه جهت پند دادن برای پیران،‏ وقتی از آن‌ها درخواست نشده،‏ سخت است؟‏ پولُس رسول گفت که ممکن است کسی ندانسته در راهی نادرست قدم برداشته باشد.‏ بنابراین پیران اول باید آن شخص را برای پذیرفتن پندشان آماده کنند.‏

^۱۱ ارائهٔ پندی که درخواست نشده،‏ گاهی مثل تلاش برای کاشتن بذر در خاک سفت است.‏ یک کشاورز قبل از کاشتن بذرهایش،‏ زمین را شخم می‌زند،‏ چون این کار خاک را نرم و آماده می‌کند.‏ بعد بذرهایش را می‌کارد و مرتب آبیاری می‌کند تا رشد کنند.‏ به همین صورت،‏ اگر یک پیر جماعت بخواهد بدون درخواست به برادری پند دهد،‏ بهتر است به اصطلاح زمین را آماده کند.‏ مثلاً باید در زمانی مناسب با او صحبت کند و به او اطمینان دهد که خوبی‌اش را می‌خواهد.‏ البته اگر دیگران بدانند که پنددهنده آدم مهربان و دلسوزی است،‏ راحت‌تر پندش را می‌پذیرند.‏

^۱۲ آن پیر جماعت در حین گفتگو می‌تواند بگوید که همه اشتباه می‌کنند و گاهی به پند و نصیحت نیاز دارند.‏ (‏روم ۳:‏۲۳‏)‏ او باید با لحنی ملایم و با احترامی عمیق صحبت کند و از روی کتاب مقدّس به آن برادر توضیح بدهد که چرا کارش اشتباه بوده است.‏ وقتی آن برادر قبول کرد که اشتباه کرده،‏ آن پیر جماعت باید به اصطلاح «بذر را بکارد» یعنی به او توضیح بدهد که برای اصلاح خطایش باید چه کار کند.‏ بعد وقت «آبیاری» است،‏ یعنی پیر جماعت برادرش را از صمیم دل به خاطر کارهای خوبش تحسین کند و با او دعا کند.‏—‏یعقو ۵:‏⁠۱۵‏.‏

۱۳.‏ پیران جماعت چطور می‌توانند مطمئن شوند که پندشان قابل درک است؟‏

^۱۳ بعضی وقت‌ها،‏ چیزی که پنددهنده می‌گوید با چیزی که شخص می‌شنود فرق می‌کند.‏ پیران جماعت چطور می‌توانند جلوی چنین سوءتفاهم‌هایی را بگیرند؟‏ آن‌ها می‌توانند با احترام از شخص سؤالات سنجیده بپرسند تا مطمئن شوند پندشان برای او روشن و قابل فهم بوده است.‏—‏جا ۱۲:‏⁠۱۱‏.‏

پند دادن در زمان مناسب و به روش درست

۱۴.‏ چرا نباید با عصبانیت به کسی پند داد؟‏

^۱۴ همهٔ ما ناکاملیم،‏ پس معلوم است که دیر یا زود چیزی می‌گوییم که دیگران را ناراحت می‌کند.‏ (‏کول ۳:‏۱۳‏)‏ کلام خدا هم می‌گوید که گاهی ممکن است با حرف‌هایمان همدیگر را عصبانی کنیم.‏ (‏افس ۴:‏۲۶‏)‏ ولی اگر عصبانی باشیم،‏ نباید به کسی پند دهیم،‏ چون «خشم انسان نمی‌گذارد او کارهایی را که از دید خدا درست است انجام دهد.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۰‏)‏ اگر با عصبانیت پند دهیم،‏ احتمالاً نتیجهٔ خوبی نمی‌دهد.‏ البته این به این معنی نیست که اگر کسی ما را عصبانی کند،‏ نمی‌توانیم افکار و احساساتمان را با او در میان بگذاریم.‏ اما بهتر است صبر کنیم تا آرام شویم و بعد با او صحبت کنیم.‏ بیایید به نمونهٔ اِلیهو که به ایّوب پندهای مفیدی داد توجه کنیم.‏

۱۵.‏ از نمونهٔ اِلیهو چه می‌آموزیم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۵ اِلیهو چند روز به حرف‌های ایّوب در مقابل اتهاماتی که آشنایانش به او می‌زدند گوش داد.‏ دل اِلیهو برای ایّوب سوخت،‏ ولی از دستش خیلی عصبانی هم شد،‏ چون به نظرش ایّوب حرف‌های نادرستی دربارهٔ یَهُوَه زده بود و بیش از حد روی مشکلات خودش تمرکز کرده بود.‏ با این حال،‏ اِلیهو صبر کرد و بعد با لحنی ملایم و احترامی عمیق به ایّوب پند داد.‏ (‏ایو ۳۲:‏۲؛‏ ۳۳:‏​۱-‏۷‏)‏ از نمونهٔ اِلیهو این حقیقت مهم را یاد می‌گیریم:‏ پند مؤثر در زمان مناسب و به روش درست ارائه می‌شود.‏—‏جا ۳:‏​۱،‏ ۷‏.‏

پیوسته پند بدهید و پندپذیر باشید

۱۶.‏ از مزمور ۳۲:‏۸ چه می‌آموزیم؟‏

^۱۶ آیهٔ اصلی این مقاله می‌گوید که ‹یَهُوَه در حالی که چشمش به ماست،‏ به ما پند و اندرز می‌دهد.‏› ‏(‏مزمور ۳۲:‏۸ خوانده شود.‏)‏ بله،‏ یَهُوَه همیشه پشتیبان و حامی ماست و نه فقط به ما پند می‌دهد،‏ بلکه کمکمان می‌کند که به پندش عمل کنیم.‏ ما هم می‌توانیم از یَهُوَه سرمشق بگیریم.‏ پس وقتی این افتخار را داریم تا به کسی پند دهیم،‏ همیشه باید او را تشویق کنیم و هر کاری که از دستمان برمی‌آید برای موفقیتش انجام دهیم.‏

۱۷.‏ چرا می‌توان گفت که وقتی پیران از روی کتاب مقدّس پند می‌دهند،‏ دوستان واقعی هستند؟‏ (‏اِشَعْیا ۳۲:‏​۱،‏ ۲‏)‏

^۱۷ در این دوران،‏ بیشتر از همیشه،‏ باید پند بدهیم و پندپذیر باشیم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏⁠۱‏)‏ وقتی پیران جماعت از روی کلام خدا به دیگران پند می‌دهند،‏ «مثل نهرهای آب در سرزمینی خشک» هستند.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۳۲:‏​۱،‏ ۲ خوانده شود.‏)‏ واقعاً از وجود دوستانی که به‌موقع به ما پند می‌دهند قدردانیم!‏ گفته‌هایشان «مثل سیب‌های طلا در ظرف نقره زیباست.‏» (‏امث ۲۵:‏۱۱‏)‏ شایسته است که همواره حکمت لازم را به دست بیاوریم تا بتوانیم به طور مؤثر پند بدهیم و همین طور پندپذیر باشیم.‏