شاهدان یَهُوَه با کسانی که قبلاً هم‌ایمانشان بودند، چطور رفتار می‌کنند؟
ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا با همه با محبت، مهربانی و احترام رفتار کنیم. اگر یکی از شاهدان یَهُوَه، در فعالیت‌های مربوط به پرستش، دیگر به طور مرتب شرکت نکند یا حتی کاملاً این فعالیت‌ها را کنار بگذارد، پیشقدم می‌شویم، به او می‌گوییم که دوستش داریم و کمکش می‌کنیم تا دوباره رابطه‌اش را با خدا برقرار کند.—لوقا ۱۵:۴-۷.
بعضی وقت‌ها شخصی به دلیل رفتارش دیگر اجازه ندارد جزو جماعت باشد. (۱قُرِنتیان ۵:۱۳) البته قبل از این که کار به اینجا بکشد، ما سعی می‌کنیم به او کمک کنیم، چون هم‌ایمانانمان را از ته دل دوست داریم. اما حتی اگر شخصی دیگر جزو جماعت نباشد، کتاب مقدّس از ما می‌خواهد که با محبت و احترام با او رفتار کنیم.—مَرقُس ۱۲:۳۱؛ ۱پِطرُس ۲:۱۷.
در چه شرایطی یک شخص اجازه ندارد جزو جماعت باشد
کتاب مقدّس واضح و روشن می‌گوید که اگر یک شخص مرتکب گناه جدی شود و نخواهد رفتارش را تغییر دهد، اجازه ندارد جزو جماعت باشد.a (۱قُرِنتیان ۵:۱۱-۱۳) کتاب مقدّس مشخصاً می‌گوید چه گناهانی تا حدّی جدی هستند که منجر به این تصمیم می‌شوند. مثلاً اعمال نامشروع جنسی، مستی، قتل و خشونت در خانواده.—۱قُرِنتیان ۶:۹، ۱۰؛ غَلاطیان ۵:۱۹-۲۱؛ ۱تیموتائوس ۱:۹، ۱۰.
تصمیم بیرون کردن شخص گناهکار از جماعت فوراً و عجولانه گرفته نمی‌شود. اول، پیران جماعتb سعی می‌کنند به آن شخص کمک کنند که مسیرش را تغییر دهد. (رومیان ۲:۴) آن‌ها تلاش می‌کنند با ملایمت و مهربانی او را متوجه اشتباهش بکنند. (غَلاطیان ۶:۱) به این شکل شاید شخص خطاکار به خودش بیاید و توبه کند. (۲تیموتائوس ۲:۲۴-۲۶) اگر با وجود تلاش‌های مداوم پیران جماعت، آن شخص همچنان معیارهای اخلاقی کتاب مقدّس را زیر پا بگذارد و نخواهد توبه کند، او اجازه ندارد جزو جماعت باشد. در این صورت، در جماعت مسیحی اعلام می‌شود که آن شخص دیگر شاهد یَهُوَه نیست.
پیران جماعت سعی می‌کنند با کسی که اجازه ندارد جزو جماعت باشد با ملایمت و مهربانی رفتار کنند و کمکش کنند که مسیرش را تغییر دهد
وقتی شخص خطاکار دیگر اجازه نداشته باشد جزوی از جماعت بماند، جماعت از تأثیر منفی او حفظ می‌شود و معیارهای اخلاقی خدا رعایت می‌شود. (۱قُرِنتیان ۵:۶؛ ۱۵:۳۳؛ ۱پِطرُس ۱:۱۶) فایدهٔ دیگری که این تصمیم دارد این است که شاید شخص خطاکار را برانگیزد که به راه درست برگردد.—عبرانیان ۱۲:۱۱.
شاهدان یَهُوَه با کسانی که اجازه ندارند جزو جماعت باشند چطور برخورد می‌کنند؟
کتاب مقدّس می‌گوید که با کسی که دیگر جزو جماعت نیست ‹معاشرت نکنید و حتی سر یک سفره ننشینید.› (۱قُرِنتیان ۵:۱۱) پس ما با چنین کسی رفت و آمد نمی‌کنیم. اما نسبت به او بی‌توجه و بی‌اعتنا هم نیستیم. برخوردمان با او محترمانه است. او هنوز می‌تواند در جلساتمان شرکت کند و شرکت‌کنندگانِ دیگر هم اجازه دارند به او خوش‌آمد بگویند. c اگر او مایل است دوباره جزو جماعت بشود می‌تواند از پیران جماعت کمک بگیرد.
کسی که اجازه ندارد جزو جماعت باشد، هنوز می‌تواند در جلسه‌هایمان شرکت کند
اگر کسی اجازه ندارد جزو جماعت باشد، اما همسر و فرزندانش شاهد یَهُوَه هستند چطور؟ درست است که او دیگر همراه خانواده‌اش یَهُوَه را نمی‌پرستد، اما نقش او در خانواده تغییر نکرده است. آن‌ها زیر یک سقف زندگی می‌کنند، باید روابط خوبی با هم داشته باشند و به همدیگر محبت و احترام نشان دهند.
کسی که دیگر جزو جماعت نیست می‌تواند از پیران جماعت بخواهد به دیدنش بروند. آن‌ها بر اساس کتاب مقدّس و با محبت به او پند می‌دهند و تشویقش می‌کنند توبه کند و به سمت یَهُوَه برگردد. (زَکَریا ۱:۳) اگر مسیر اشتباهش را تغییر دهد و نشان دهد که از ته دل می‌خواهد هماهنگ با معیارهای اخلاقی کتاب مقدّس زندگی کند، دوباره می‌تواند جزو جماعت باشد. دیگران هم در جماعت ‹از ته دل او را می‌بخشند و به او دلگرمی می‌دهند.› درست مثل مسیحیان قُرِنتُس که وقتی شخصی خطاکار توبه کرد، او را به گرمی پذیرفتند.—۲قُرِنتیان ۲:۶-۸.
نظر کسانی که دوباره به جماعت برگشتند
به گفتهٔ کسانی توجه کنید که برای مدتی اجازه نداشتند جزو جماعت باشند، اما دوباره به سمت یَهُوَه برگشتند.
«بعد از سال‌ها تصمیم گرفتم دوباره به جماعت برگردم. فکر می‌کردم باید تمام کارهایی که در این سال‌ها کردم را برای پیران جماعت تعریف کنم. اما آن‌ها به من گفتند، ‹به گذشته فکر نکن.› وقتی این را شنیدم خیالم راحت شد.»—ماریا، آمریکا.
«جماعت چشم‌انتظار برگشتنم بودند. احساس کردم که برایشان ارزش دارم. با کمک هم‌ایمانانم مطمئن شدم که یَهُوَه من را بخشیده و باید به آینده فکر کنم. پیران جماعت هم کنارم بودند و کمکم کردند دوباره رابطه‌ام را با یَهُوَه قوی کنم. آن‌ها به من دلگرمی دادند و اطمینان دادند که یَهُوَه دوستم دارد.»—مالکُم، سیرالئون.
«یَهُوَه پرستندگانش را آنقدر دوست دارد که نمی‌گذارد آن‌ها از نظر اخلاقی منحرف بشوند. از این موضوع خیلی خوشحالم. شاید بقیه فکر کنند که برخورد جماعت با شخص گناهکار تند و خشک است، اما این برخورد واقعاً لازم است و در واقع از روی محبت است. خیلی قدردانم که پدر آسمانی ما، خدایی بخشنده و مهربان است.»—سَندی، آمریکا.
a ما قبلاً به کسانی که مرتکب گناه جدی می‌شدند و توبه نمی‌کردند، اخراج‌شده می‌گفتیم. اما حالا به آن‌ها می‌گوییم کسانی که اجازه ندارند جزو جماعت باشند.
b پیران جماعت، مردان مسیحی و باتجربه‌ای هستند که با استفاده از آیه‌های کتاب مقدّس به پرستندگان یَهُوَه آموزش می‌دهند، از آن‌ها شبانی می‌کنند و آن‌ها را تشویق می‌کنند. آن‌ها برای این کار پول نمی‌گیرند.—۱پِطرُس ۵:۱-۳.
c در موارد خاص، شخصی که جماعت را ترک کرده، شاید سعی کند جماعت را گمراه کند یا آن‌ها را تشویق به کارهای بد کند. با این که این اتفاق به ندرت می‌افتد، در چنین مواردی ما مطابق با پند کتاب مقدّس به چنین شخصی حتی ‹سلام نمی‌کنیم.›—۲یوحنا ۹-۱۱.