کتاب مقدّس در مورد سوزاندن اجساد چه می‌گوید؟
پاسخ کتاب مقدّس
در کتاب مقدّس هیچ دستورالعمل خاصّی در مورد سوزاندن اجساد ذکر نشده است. همچنین این کتاب فرمانی در خصوص دفن کردن یا سوزاندن اجساد نمی‌دهد.
با وجود این، گزارش‌هایی از خاکسپاری خادمان وفادار خدا در کتاب مقدّس ذکر شده است. برای نمونه ابراهیم تلاش بسیاری کرد تا مکانی برای دفن همسرش سارا تدارک ببیند.—پیدایش ۲۳:۲-۲۰؛ ۴۹:۲۹-۳۲.
بنا بر کتاب مقدّس افراد وفادار نیز مرده‌های خود را سوزاندند. به عنوان مثال، جسد شائول، پادشاه اسرائیل و اجساد سه تن از پسرانش که در جنگ کشته شده بودند برای مدتی در میدان جنگ باقی ماند و با آن اجساد به بی‌احترامی رفتار شد. جنگجویان وفادار اسرائیلی با شنیدن این خبر اجساد شائول و سه پسرش را از میدان جنگ بیرون آورده و سوزاندند؛ سپس خاکستر آنان را به خاک سپردند. (۱سموئیل ۳۱:۸-۱۳) کتاب مقدّس نشان می‌دهد که سوزاندن این اجساد از دید خدا اشتباه نبود.—۲سموئیل ۲:۴-۶.
برداشت‌های نادرست در مورد سوزاندن اجساد
برداشت نادرست: سوزاندن جسد بی‌احترامی به جسم انسان است.
واقعیت: به گفتهٔ کتاب مقدّس، انسان هنگام مرگ به خاک برمی‌گردد و این یک روند طبیعی است که در اثر تجزیه و پوسیدگی جسد رخ می‌دهد. (پیدایش ۳:۱۹) سوزاندن جسد موجب سرعت بخشیدن به این روند و تبدیل سریع جسد به خاک و خاکستر می‌شود.
برداشت نادرست: در دوران باستان تنها اشخاصی را که مورد رضایت خدا واقع نشده بودند، می‌سوزاندند.
واقعیت: جسد بعضی اشخاص، مانند عَخان و خانواده‌اش که به یَهُوَه وفادار نبودند، سوزانده شد. (یوشَع ۷:۲۵) در عین حال، سوزاندن آنان استثنا بود و بدین معنی نبود که اجساد گناهکاران همیشه سوزانده شود. (تَثنیه ۲۱:۲۲، ۲۳) همان طور که قبلاً گفته شد، حتی جسد بعضی از وفاداران مانند یوناتان پسر شائولِ پادشاه نیز سوزانده شد.
برداشت نادرست: سوزاندن جسد باعث می‌شود که خدا آن شخص را رستاخیز ندهد.
واقعیت: برای خدا تفاوتی ندارد که در هنگام رستاخیز دادن یک شخص، جسد او دفن، سوزانده، در دریا غرق یا توسط حیوانی خورده شده باشد. (مکاشفه ۲۰:۱۳) خدای قادر مطلق توانایی آن را دارد که برای شخص بدنی جدید بیافریند.