باشد که یَهُوَه بر اعتبار تو بیفزاید
«ایخدایم اینرا نیز برای من بیاد آور . . . مرا بنیکوئی بیاد آور.»—نحمیا ۱۳:۲۲، ۳۱.
۱. چه کمک‌هایی در اختیار وقف‌شدگان به خدا قرار دارد که آنها را قادر می‌سازد به نیکویی حساب پس دهند؟
خادمان یَهُوَه برای آنکه به نیکویی حساب پس دهند، از کمک لازم برخوردارند. چرا؟ زیرا به عنوان بخشی از سازمان زمینی خدا با او رابطه‌ای نزدیک دارند. او مقصودهای خود را برای ایشان آشکار ساخته است و به وسیلهٔ روح مقدس خود برای آنان کمک و بینش روحانی فراهم می‌آورد. (مزمور ۵۱:۱۱؛ ۱۱۹:۱۰۵؛ ۱قرنتیان ۲:۱۰-۱۳) با توجه به این شرایط ویژه، یَهُوَه از روی محبت از خادمان زمینی خود می‌خواهد که به او حساب پس بدهند، چه از لحاظ شخصیتی و چه از لحاظ آنچه که با قدرت یَهُوَه و به کمک روح‌القدس او به انجام می‌رسانند.
۲. الف) نحمیا از چه راههایی به نیکویی به خدا حساب پس داد؟ ب) نحمیا با چه تقاضایی کتابی را که در کتاب مقدس به نام اوست به پایان برد؟
۲ یکی از مردانی که به خدا به نیکویی حساب پس داد، نحمیا، ساقی پادشاه پارس اَرتَحشَستا (اردشیر درازدست) بود. (نحمیا ۲:۱) نحمیا والی یهودیان شد و به رغم دشمنی‌ها و خطرات، حصار اورشلیم را بازسازی کرد. او با غیرتی که برای پرستش حقیقی داشت، شریعت خدا را اجرا کرد و به ستم‌دیده‌گان توجه نشان داد. (نحمیا ۵:۱۴-۱۹) نحمیا لاویان را ترغیب کرد تا خود را مرتباً پاکیزه سازند، از دروازه‌ها نگهبانی کنند، و روز سَبت را مقدس بدارند. به همین دلیل چنین دعا کرد: «ایخدایم اینرا نیز برای من بیاد آور و بر حسب کثرت رحمت خود بر من ترحّم فرما.» نحمیا نیز به شایستگی کتاب خود را که به الهام الهی بود با این تقاضا به پایان برد: «ایخدای من مرا بنیکوئی بیاد آور.»—نحمیا ۱۳:۲۲، ۳۱.
۳. الف) شخصی را که کارهای نیکو انجام می‌دهد، چگونه توصیف می‌کنی؟ ب) تعمق بر روش زندگی نحمیا ممکن است چه پرسشهایی را در ذهن ما برانگیزد؟
۳ شخص نیکوکار بافضیلت است و دست به اعمال درستی می‌زند که به نفع دیگران است. نحمیا چنین مردی بود. او از خدا ترسی همراه با احترام داشت و برای پرستش حقیقی غیرتی عظیم. به علاوه، از مزایایی که در خدمت به خدا نصیبش می‌شد سپاسگزار بود و به یَهُوَه به نیکویی حساب پس داد. شاید با تعمق در مورد روش زندگی او این پرسش برایمان مطرح شود که ‹من چگونه به مزایا و مسئولیتهای خدادادم می‌نگرم؟ من چه حسابی به یَهُوَه خدا و عیسی مسیح پس می‌دهم؟›
معرفت با خود مسئولیت به همراه می‌آورد
۴. عیسی چه مأموریتی به پیروان خود داد، و کسانی که «برای حیات جاودانی مقرّر بودند» چه کردند؟
۴ عیسی به پیروانش مأموریت داد: «رفته همهٔ امّتها را شاگرد سازید و ایشانرا . . . تعمید دهید. و ایشانرا تعلیم دهید که همهٔ اموریرا که بشما حکم کرده‌ام حفظ کنند.» (متی ۲۸:۱۹، ۲۰) پس شاگردسازی باید با تعلیم انجام می‌گرفت. بنابراین کسانی که تعلیم یافته و «برای حیات جاودانی مقرّر بودند» مانند عیسی تعمید می‌گرفتند. (اعمال ۱۳:۴۸؛ مرقس ۱:۹-۱۱) تمایل آنها برای به جا آوردن همهٔ چیزهایی که او فرمان داده بود از صمیم قلب بود. آنها با کسب معرفت دقیق کلام خدا و به کار گرفتن آن، به مرحلهٔ وقف می‌رسیدند.—یوحنا ۱۷:۳.
۵، ۶. از یعقوب ۴:۱۷ باید چه برداشتی داشته باشیم؟ برای کاربرد این آیه مثالی بیاور.
۵ هر چه معرفت ما در مورد کتاب مقدس عمیقتر باشد، پایهٔ ایمان ما محکمتر خواهد بود. در عین حال، مسئولیت ما در قبال خدا بیشتر می‌شود. در یعقوب ۴:۱۷ آمده است: «هر که نیکوئی کردن بداند و بعمل نیاورد او را گناه است.» این گفته به طور حتم نتیجه‌گیریی است از آنچه که یعقوبِ شاگرد درست پیش از آن دربارهٔ فخرفروشی بجای اتکای کامل بر خدا مطرح کرده بود. اگر شخصی آگاه باشد که نمی‌تواند بدون کمک یَهُوَه هیچ کاری را بطور مداوم انجام دهد، ولی مطابق این آگاهی عمل نکند، گناه کرده است. اما سخنان یعقوب می‌تواند بر گناه به سبب غفلت نیز دلالت کند. به عنوان مثال در مثل عیسی در مورد گوسفندان و بزها، دلیل محکومیت بزها انجام کارهای زشت نیست بلکه آن است که به برادران مسیح کمک نکرده‌اند.—متی ۲۵:۴۱-۴۶.
۶ مردی که با شاهدان یَهُوَه کتاب مقدس را مطالعه می‌کرد از لحاظ روحانی پیشرفت چندانی نمی‌کرد و این امر ظاهراً به این دلیل بود که دست از سیگار کشیدن برنمی‌داشت در حالی که می‌دانست نباید سیگار بکشد. یک پیر جماعت از او خواست تا یعقوب ۴:۱۷ را بخواند. این پیر پس از آنکه مفهوم این آیه را توضیح داد، گفت: «با اینکه تعمید نگرفته‌ای، اما به طور کامل مسئولیت تصمیم‌گیری را به عهده داری و برای آن حساب پس می‌دهی.» جای خوشحالی است که این مرد واکنش مثبت نشان داد، دست از سیگار کشیدن برداشت، و کمی بعد شایستگی تعمید، یعنی نشان وقف خود به یَهُوَه خدا را پیدا کرد.
مسئولیت ما در قبال خدمت موعظه
۷. یکی از راههایی که از طریق آن می‌توانیم سپاسگزاری خود را از «معرفت خدا» نشان دهیم، کدام است؟
۷ میل قلبی ما باید جلب رضایت آفریدگارمان باشد. یکی از راههایی که از طریق آن می‌توانیم سپاسگزاری خود را از «معرفت خدا» نشان دهیم آن است که مأموریت شاگردسازی را برای پسر او، عیسی مسیح انجام دهیم. ما از این راه محبت خود را به خدا و همسایه‌مان نیز نشان می‌دهیم. (امثال ۲:۱-۵؛ متی ۲۲:۳۵-۴۰) آری، کسب معرفت خدا ما را در مقابل او مسئول می‌سازد، و همنوعان دیگر خود را باید به چشم شاگردان بالقوه بنگریم.
۸. چرا می‌توانیم بگوییم که پولس برای انجام خدمت موعظه، خود را در مقابل خدا مسئول می‌دانست؟
۸ پولس رسول می‌دانست که پذیرفتن بشارت از صمیم قلب و اطاعت از آن به رهایی می‌انجامد، اما رد کردن آن باعث نابودی است. (۲تسالونیکیان ۱:۶-۸) از این جهت برای انجام خدمت موعظه، خود را در مقابل یَهُوَه مسئول می‌دانست. در واقع، پولس و یارانش به قدری به خدمت موعظه ارج می‌نهادند که با دقت تمام سعی می‌کردند، موضوع طوری جلوه نکند که به نظر آید از راه خدمت موعظه نفع مالی نصیب آنها می‌شود. علاوه بر آن، دل پولس او را واداشت که چنین بگوید: «هر گاه بشارت دهم مرا فخر نیست چونکه مرا ضرورت افتاده است بلکه وای بر من اگر بشارت ندهم.»—۱قرنتیان ۹:۱۱-۱۶.
۹. همهٔ مسیحیان چه دِین بزرگی به گردن دارند که باید ادا کنند؟
۹ برای ما خادمان وقف‌شدهٔ یَهُوَه ‹ضروری است که بشارت دهیم.› مأموریت ما موعظهٔ پیام ملکوت است. ما هنگامی که خود را به خدا وقف کردیم، این مسئولیت را پذیرفتیم. (مقایسه شود با لوقا ۹:۲۳، ۲۴.) از آن گذشته، ما باید دِینی را ادا کنیم. پولس گفت: «زیرا که یونانیان و بَرْبِریان و حکما و جهلا را هم مدیونم. پس همچنین بقدر طاقت خود مستعدّم که شما را نیز که در روم هستید بشارت دهم.» (رومیان ۱:۱۴، ۱۵) پولس مدیون مردم بود زیرا می‌دانست که وظیفه‌اش موعظه به آنهاست تا بتوانند بشارت را بشنوند و نجات یابند. (۱تیموتاؤس ۱:۱۲-۱۶؛ ۲:۳، ۴) به این دلیل مأموریت خود را با سعی و کوشش به انجام رساند و دین خود را در قبال همنوعان خود ادا کرد. ما نیز به عنوان افراد مسیحی، چنین دِینی داریم که باید آن را ادا کنیم. موعظهٔ ملکوت یکی از راههای اصلی ابراز محبت به خدا، پسرش و همسایگانمان است.—لوقا ۱۰:۲۵-۲۸.
۱۰. برخی از افراد با انجام چه کاری خدمت موعظهٔ خود را توسعه داده‌اند؟
۱۰ یکی از راههایی که از طریق آن می‌توانیم به نحوی قابل قبول به خدا حساب پس دهیم، استفاده از قابلیتهایمان برای توسعهٔ خدمت موعظه است. به عنوان نمونه: در طی سالهای اخیر موجی از مردم ملیتهای گوناگون به بریتانیا سرازیر شده‌اند. بیش از ۸۰۰ پیشگام (واعظان تمام وقت ملکوت) و صدها نفر از شاهدان دیگر به یادگیری زبانهای گوناگون همت گماشته‌اند، تا بتوانند بشارت را به این افراد برسانند. این امر تأثیر خوبی بر خدمت موعظه گذارده است. یک پیشگام که به تدریس زبان چینی اشتغال دارد، اظهار داشت: «هیچوقت فکر نمی‌کردم که روزی برسد که به شاهدان دیگر زبان خود را یاد بدهم تا به این شکل حقیقت را با دیگران در میان بگذارند. خیلی باعث رضایت است!» آیا تو نیز می‌توانی خدمت موعظهٔ خود را به این شکل توسعه دهی؟
۱۱. چه نتیجه‌ای از شهادت غیررسمی یک مسیحی حاصل شد؟
۱۱ بی‌تردید، هر کدام از ما برای نجات شخصی که در حال غرق شدن است هر چه از دستمان برآید انجام می‌دهیم. خادمان یَهُوَه نیز به همین ترتیب مشتاقند که در هر موقعیتی از قابلیتهای خود برای شهادت دادن استفاده کنند. چندی پیش یک شاهد در اتوبوس در کنار خانمی نشست و با او شروع به صحبت در مورد کتاب مقدس کرد. این خانم که از شنیدن این سخنان به شوق آمده بود پرسشهای زیادی مطرح کرد. هنگامی که موقع آن رسید که شاهد از اتوبوس پیاده شود، آن خانم که هنوز پرسشهای زیادی داشت، به او التماس کرد که در آنجا پیاده نشود و به خانهٔ او بیاید. شاهد پذیرفت. نتیجه چه بود؟ مطالعهٔ کتاب مقدس آغاز شد، و شش ماه بعد، آن خانم مبشر تعمید نیافتهٔ ملکوت شد. چیزی نگذشت که خود او ادارهٔ شش مطالعهٔ کتاب مقدس را به عهده گرفت. این پاداشی است شگفت‌آور از قابلیتهای یک فرد در خدمت ملکوت!
۱۲. چگونه می‌توانیم از قابلیتهای خود به عنوان خادم در خدمت موعظه بخوبی استفاده کنیم؟
۱۲ ما خادمان می‌توانیم با استفاده از نشریاتی همچون کتاب ۱۹۲ صفحه‌ای معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند، قابلیتهای خود را به طور مؤثری در خدمت موعظه به کار گیریم. تا آوریل سال ۱۹۹۶، کمیتهٔ نگارش هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه، انتشار کتاب معرفت را به بیش از ۱۴۰ زبان مختلف به تصویب رسانده است، و تا آن زمان ۰۰۰,۵۰۰,۳۰ جلد از این کتاب به ۱۱۱ زبان مختلف به چاپ رسید. منظور از نگارش این کتاب آن است که شاگردان کتاب مقدس در مورد کلام و مقصودهای خدا تا آن حد معلومات کسب کنند که خود را به یَهُوَه وقف کنند و تعمید یابند. از آنجایی که مبشران ملکوت سالهای متوالی با یک نفر مطالعهٔ خانگی کتاب مقدس را ادامه نمی‌دهند، آنها می‌توانند با افراد بیشتری کتاب مقدس را مطالعه کنند و یا بیشتر به کار موعظهٔ خانه به خانه و یا اشکال دیگر خدمت موعظه بپردازند. (اعمال ۵:۴۲؛ ۲۰:۲۰، ۲۱) آنان با آگاهی از مسئولیتی که در مقابل خدا به عهده دارند، توجه مردم را به هشدارهای الهی جلب می‌کنند. (حزقیال ۳۳:۷-۹) اما در این مدت کوتاهی که به پایان این سیستم شریرانه باقی است مقصود اصلی ایشان گرامی داشتن یَهُوَه و تا حد امکان کمک در آموزش بشارت به همه می‌باشد.
خانواده‌ها به نیکویی حساب پس می‌دهند
۱۳. چرا خانواده‌های خدایی باید به طور مرتب و خانوادگی کتاب مقدس را مطالعه کنند؟
۱۳ هر فرد یا خانواده‌ای که به مسیحیت حقیقی ایمان می‌آورد در مقابل خدا مسئول است و باید ‹به سوی بلوغ پیش برود› و «به ایمان استوار» شود. (عبرانیان ۶:۱-۳، انجیل شریف؛ ۱پطرس ۵:۸، ۹) به عنوان مثال برای کسانی که کتاب معرفت را مطالعه کرده و تعمید یافته‌اند لازم است که برای بالا بردن معرفت و آگاهی‌شان در مورد کتاب مقدس، مرتباً در جلسات شرکت کنند و در کنار آن کتاب مقدس و دیگر نشریات مسیحی را مطالعه کنند. خانواده‌های خدایی نیز باید به طور مرتب مطالعهٔ خانوادگی داشته باشند، چون این یکی از راههای اصلی ‹بیدار ماندن، در ایمان استوار بودن و مردان بودن و زورآور شدن› است. (۱قرنتیان ۱۶:۱۳) بویژه اگر سرپرستی خانواده را به عهده داری، در مقابل خدا مسئول هستی که غذای روحانی خانوادهٔ خود را بخوبی تأمین کنی. همانطور که خوراک مغذی جسمانی به سلامتی شخص کمک می‌کند، اگر تو و خانواده‌ات نیز بخواهید «در ایمان صحیح» بمانید، به غذای فراوان و مرتب روحانی نیاز دارید.—تیطس ۱:۱۳.
۱۴. چه نتیجه‌ای از شهادت یک دخترک اسرائیلی که بخوبی تعلیم یافته بود، حاصل شد؟
۱۴ اگر به فرزندانت تعلیم صحیح روحانی بدهی، خدا به اعتبار تو خواهد افزود. چنین آموزشهایی برای آنها مفید است، همانطور که برای دخترکی اسرائیلی که در روزگار اَلِیشَع نبی خدا، بدست اَرامیان اسیر شده بود، مفید بود. او کنیز همسر مردی بَرَصی (جذامی) به نام نُعمان شد که سردار لشکر اَرام بود. دخترک با وجود آنکه کودکی بیش نبود، به بانوی خود گفت: «کاشکه آقایم در حضور نبئ که در سامره است میبود که او را از برصش شفا میداد.» نُعمان تحت تأثیر شهادت دخترک به اسرائیل رفت، بالاخره به راهنمایی الیشع تن داد و هفت بار در رود اردن شست و شو کرد و از برص (جذام) پاک شد. علاوه بر آن نُعمان پرستشگر یَهُوَه شد. دخترک باید چقدر از این بابت خوشحال شده باشد!—۲پادشاهان ۵:۱-۳، ۱۳-۱۹.
۱۵. چرا اهمیت دارد که والدین به فرزندانشان تعلیم روحانی شایسته بدهند؟ مثالی بیاور.
۱۵ پرورش فرزندان خداترس در این دنیا که دچار فقر اخلاقی است و در زیر سلطهٔ شیطان قرار دارد، کار آسانی نیست. (۱یوحنا ۵:۱۹) با این حال، تیموتاؤس از همان اوان طفولیت بخوبی از لوئیس مادربزرگ خود و اُفنیکی مادر خود در مورد کتاب مقدس آموزش گرفت. (۲تیموتاؤس ۱:۵؛ ۳:۱۴، ۱۵) مطالعهٔ کتاب مقدس با فرزندانت، بردن آنها به جلسات مسیحی بطور مرتب، و بالاخره همراه بردن آنها در خدمت موعظه، همه بخشی از الگوی تعلیماتیی است که باید برای انجام آنها به خدا حساب پس بدهی. خانمی مسیحی در ویلز، که حالا حدود ۸۵ سال دارد به یاد می‌آورد که در اوایل دههٔ ۱۹۲۰، پدرش برای توزیع رساله‌های کتاب مقدس در بین روستائیان ساکن درهٔ کناری او را با خود می‌برد، برای رسیدن به آنجا باید از کوهی می‌گذشتند و مسافتی حدود ۱۰ کیلومتر را (رفت و برگشت حدود ۲۰ کیلومتر) پیاده طی می‌کردند. او با قدرشناسی می‌گوید: «در طی این راهپیمایی‌ها بود که پدرم حقیقت را در دل من نشاند.»
پیران جماعت نیز حساب پس می‌دهند — چگونه؟
۱۶، ۱۷. الف) مردان پیر اسرائیل که از لحاظ روحانی بالغ بودند از چه مزایایی برخوردار بودند؟ ب) چرا در مقایسه با وضعیت اسرائیل باستان، امروزه از پیران مسیحی انتظارات بیشتری می‌رود؟
۱۶ مرد حکیم، سلیمان اظهار کرد: «سفیدموئی تاج جمال است، هنگامیکه در راه عدالت یافت شود.» (امثال ۱۶:۳۱) ولی تنها سن یک مرد نیست که او را برای قبول مسئولیت در جماعت قوم خدا آماده می‌کند. در روزگار اسرائیل باستان، مردان پیری که از لحاظ روحانی بالغ بودند به عنوان داور و مجری عدالت و حافظ صلح، انضباط، و سلامت روحانی خدمت می‌کردند. (تثنیه ۱۶:۱۸-۲۰) با اینکه از جماعت مسیحی نیز همین انتظارات می‌رود، اما با توجه به اینکه پایان این سیستم نزدیک است از پیران جماعت بیش از اینها انتظار می‌رود. به چه دلیل؟
۱۷ اسرائیلیان ‹قومی برگزیده› بودند که خدا آنها را از مصر باستان رهایی داده بود. از آنجایی که آنان شریعت را به وسیلهٔ موسی که واسطهٔ آنان بود دریافت کرده بودند، فرزندانشان در میان ملتی وقف شده تولد می‌یافتند و با احکام یَهُوَه آشنایی داشتند. (تثنیه ۷:۶، ۱۱) اما امروزه دیگر کسی در میان چنین قوم وقف شده‌ای تولد نمی‌یابد، و تعداد نسبتاً کمی از افراد در خانواده‌های خداترسی پرورش می‌یابند که با حقیقت کتاب مقدس بخوبی آشنایی دارند. بویژه ممکن است برای کسانی که اخیراً ‹در راستی سلوک کرده‌اند› ضروری باشد که چگونگی زندگی بر طبق اصول کتاب مقدس را فرا گیرند. (۳یوحنا ۴) به همین دلیل پیران وفادار که ‹از سخنان صحیح نمونه می‌گیرند› و قوم یَهُوَه را یاری می‌کنند، مسئولیتی سنگین بر دوش دارند!—۲تیموتاؤس ۱:۱۳، ۱۴.
۱۸. پیران مسیحی باید آمادهٔ ارائهٔ چه نوع کمکی باشند، و چرا؟
۱۸ طفل هنگامی که راه رفتن می‌آموزد ممکن است بلغزد و بیفتد. او احساس اطمینان و امنیت نمی‌کند و احتیاج به همیاری و دلگرمی والدینش دارد. فردی که خود را به یَهُوَه وقف کرده است نیز ممکن است از لحاظ روحانی بلغزد یا بیفتد. حتی پولس رسول نیز دریافته بود که باید تقلا کند تا کاری را که در نظر خدا درست یا نیکوست انجام دهد. (رومیان ۷:۲۱-۲۵) امر ضروری آن است که شبانان گلهٔ خدا به مسیحیانی که خطا کرده اما حقیقتاً توبه کرده‌اند، با مهربانی یاری برسانند. وقتی که پیران جماعت به دیدار زن وقف شده‌ای که مرتکب اشتباهی بزرگ شده بود، رفتند، زن در حضور شوهر وقف شدهٔ خود گفت: «می‌دانم که مرا اخراج می‌کنید!» اما وقتی شنید که پیران جماعت فقط می‌خواستند بدانند که چه کمکی از دست آنان برمی‌آید تا وضعیت روحانی آن خانواده به حال اول بازگردد، شروع به گریه کرد. پیران که می‌دانستند باید حساب پس دهند، خوشحال بودند که می‌توانند به هم‌ایمان توبه‌کاری یاری برسانند.—عبرانیان ۱۳:۱۷.
همواره به نیکویی حساب پس دهیم
۱۹. چگونه می‌توانیم همواره به نیکویی حساب پس دهیم؟
۱۹ پیران جماعت و دیگر خادمان یَهُوَه باید همواره به یَهُوَه به نیکویی حساب پس دهند. این کار در صورتی امکان‌پذیر است که به کلام خدا پای‌بند باشیم و ارادهٔ خدا را بجا آوریم. (امثال ۳:۵، ۶؛ رومیان ۱۲:۱، ۲، ۹) ما بخصوص می‌خواهیم به هم‌ایمانان خود احسان کنیم. (غلاطیان ۶:۱۰) اما کار درو هنوز عظیم است و کارگر کم. (متی ۹:۳۷) پس بیا به نحوی خستگی‌ناپذیر پیام ملکوت را اعلام کنیم و با این کار به دیگران احسان کنیم. اگر به وقف خود عمل کنیم، ارادهٔ یَهُوَه را بجا آوریم، و با وفاداری بشارت را اعلام کنیم، یَهُوَه اینها را به حساب کارهای خوب ما خواهد گذاشت.
۲۰. از بررسی روش زندگی نحمیا چه درسی می‌گیریم؟
۲۰ بنابراین بیا پیوسته به انجام کار سرور مشغول باشیم. (۱قرنتیان ۱۵:۵۸) و خوب است که نحمیا را در نظر بگیریم که حصار اورشلیم را بنا کرد، شریعت خدا را به اجرا گذاشت، و با غیرت پرستش حقیقی را ترویج داد. او دعا کرد که یَهُوَه خدا کارهای نیکوی او را به یاد آورد. باشد که تو نیز همانقدر به یَهُوَه دلبستگی داشته باشی و او نیز به اعتبار تو بیفزاید.
پاسخ تو چیست؟
◻ نحمیا چه سرمشقی بجا گذاشت؟
◻ چرا معرفت، ما را در مقابل خدا مسئول می‌سازد؟
◻ چگونه می‌توانیم برای انجام خدمت موعظهٔ خود به یَهُوَه به نحوی قابل قبول حساب پس دهیم؟
◻ خانواده‌ها برای آنکه به خدا به نیکویی حساب پس دهند، چه می‌توانند بکنند؟
◻ پیران مسیحی چگونه می‌توانند حساب پس دهند؟
[تصاویر در صفحهٔ ۱۶]
ما اعلام‌کنندگان ملکوت نیز مانند پولس می‌توانیم به نیکویی به خدا حساب پس دهیم
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
آیا فرزندان تو نیز از ایمان استوار دخترک اسرائیلی که در خانهٔ نُعمان بود برخوردارند؟