مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۴-۱۰ دسامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | صَفَنیا ۱–حَجَّی ۲
«پیش از فرارسیدن روز خشم یَهُوَه، او را بجویید»
(صَفَنیا ۲:۲، ۳) پیش از آنکه حکم اجرا شود و آن روز چون کاه درگذرد؛ پیش از آنکه آتش خشم خداوند بر شما فرود آید، پیش از آنکه روز خشم خداوند بر شما نازل شود. ای همهٔ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید، ۳ ای که قوانین او را به جا می‌آورید؛ پارسایی را بجویید، و هم فروتنی را، شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(صَفَنیا ۱:۸) در روز قربانی خداوند، «من صاحبمنصبان و شاهزادگان را مجازات خواهم کرد و همهٔ کسانی را که جامهٔ بیگانه بر تن می‌کنند.
(حَجَّی ۲:۹) خداوند لشکرها می‌گوید: جلال این خانه از جلال خانهٔ پیشین عظیمتر خواهد بود، و من در این مکان، سلامتی ارزانی خواهم داشت؛ این است فرمودهٔ خداوند لشکرها.
قرائت کتاب مقدّس
(حَجَّی ۲:۱-۱۴) در روز بیست و یکم از ماه هفتم، کلام خداوند به واسطهٔ حَجَّی نبی نازل شده، گفت: ۲ «اکنون با زَروبابِل فرزند شِئَلتیئیل، فرماندار یهودا، یِهوشَع فرزند یِهوصاداق، کاهن اعظم، و نیز با تمامی باقیماندگان قوم سخن بگو و از ایشان بپرس: ۳ «کیست از میان شما باقیماندگان که این خانه را در جلال نخستینش دیده باشد؟ اکنون آن را چگونه می‌بینید؟ آیا در نظرتان چون هیچ نمی‌نماید؟ ۴ ««اما اکنون خداوند می‌فرماید: ای زَروبابِل، قوی باش! ای یِهوشَع فرزند یِهوصاداق، کاهن اعظم، قوی باش! و ای همهٔ قومِ این سرزمین، قوی باشید؛ این است فرمودهٔ خداوند. خداوند لشکرها می‌گوید: به کار مشغول شوید، زیرا من با شما هستم، ۵ بر حسب عهدی که به هنگام خروجتان از مصر با شما بستم. روح من در میان شما باقی است، پس هراسان مباشید. ۶ زیرا خداوند لشکرها چنین می‌گوید: یک بار دیگر، پس از اندک زمانی، آسمانها و زمین و دریا و خشکی را به لرزه در خواهم آورد. ۷ و نیز همهٔ قومها را خواهم لرزانید، و گنجینه‌های تمامی قومها بدین‌جا در خواهد آمد. و خداوند لشکرها می‌گوید: من این خانه را از جلال پر خواهم ساخت. ۸ «خداوند لشکرها می‌فرماید: طلا و نقره از آن من است. ۹ خداوند لشکرها می‌گوید: جلال این خانه از جلال خانهٔ پیشین عظیمتر خواهد بود، و من در این مکان، سلامتی ارزانی خواهم داشت؛ این است فرمودهٔ خداوند لشکرها.» ۱۰ در دوّمین سال داریوش، در روز بیست و چهارم از ماه نهم، کلام خداوند به واسطهٔ حَجَّی نبی نازل شده، گفت: ۱۱ «خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: از کاهنان دربارهٔ شریعت پرسیده، بگویید: ۱۲ «اگر کسی گوشت مقدس را در دامن جامهٔ خود حمل کند، و آنگاه دامن جامه‌اش به نان، آش، شراب، روغن، یا هر خوراک دیگری برخورَد، آیا آن خوراک مقدس می‌شود؟» کاهنان پاسخ دادند: «خیر.» ۱۳ آنگاه حَجَّی گفت: «اگر کسی که به سبب تماس با جنازه‌ای نجس شده است یکی از آن خوراکها را لمس کند، آیا آن خوراک نجس می‌شود؟» کاهنان در پاسخ گفتند: «آری، نجس می‌شود.» ۱۴ آنگاه حَجَّی در جواب گفت: «خداوند می‌فرماید، این قوم نیز چنین‌اند و این ملت نیز در نظر من بدین‌گونه‌اند، و عمل دستهایشان جملگی چنین است. هر هدیه‌ای که بدان‌جا می‌آورند، نجس است.»
۱۱-۱۷ دسامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | زَکَریا ۱-۸
«دست به دامن یک یهودی شوید»
(زَکَریا ۸:۲۰-۲۲) خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: بار دیگر قومها و ساکنان شهرهای بسیار خواهند آمد ۲۱ و ساکنان یک شهر به شهر دیگر رفته، خواهند گفت: «بیایید برویم تا از خداوند مسئلت نماییم و خداوند لشکرها را بجوییم، و من نیز خود خواهم آمد.» ۲۲ آری، قومهای بسیار و ملتهای نیرومند خواهند آمد تا خداوند لشکرها را در اورشلیم بجویند و از خداوند مسئلت کنند.
(زَکَریا ۸:۲۳) خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: در آن روزها، ده تن از همهٔ زبانها و قومها دست به دامن یک یهودی شده، خواهند گفت: «بگذارید همراه شما بیاییم، زیرا شنیده‌ایم که خدا با شماست.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(زَکَریا ۵:۶-۱۱) پرسیدم: «این چیست؟» پاسخ داد: «این سبدِ ایفَه است که بیرون می‌رود.» و افزود، «این تقصیر ایشان است در تمامی زمین.» ۷ و اینک درپوش سربی برداشته شد، و درون سبد زنی نشسته بود! ۸ فرشته گفت: «این ’شرارت‘ است، «و آن زن را به درون سبد رانده، درپوش سربی را بر دهانهٔ آن قرار داد. ۹ آنگاه سر برافراشته، نگریستم و هان در برابرم دو زن پیش می‌آمدند! بالهایی داشتند همچون بال لک لک و باد در بالهایشان بود. آنها سبد را برگرفته، میان زمین و آسمان بلند کردند. ۱۰ آنگاه از فرشته‌ای که با من سخن می‌گفت، پرسیدم: «اینها سبد را کجا می‌برند؟» ۱۱ پاسخ داد: «به سرزمین شِنعار تا برای آن خانه‌ای بسازند و آنگاه که خانه آماده شد، سبد را آنجا بر پایه‌اش قرار خواهند داد.
(زَکَریا ۶:۱) و بار دیگر سر برافراشته، نگریستم و هان در برابرم چهار ارابه بود که از میان دو کوه بیرون می‌آمدند، و کوهها از برنج بودند.
قرائت کتاب مقدّس
(زَکَریا ۸:۱۴-۲۳) زیرا خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: «آنگاه که پدران شما خشم مرا برانگیختند، قصد کردم بر شما بلا نازل کنم؛ و خداوند لشکرها می‌گوید که از این کار چشم نپوشیدم. ۱۵ به همین‌گونه در این ایام بار دیگر قصد کرده‌ام تا به اورشلیم و خاندان یهودا احسان کنم؛ پس ترسان مباشید! ۱۶ این است آنچه باید انجام دهید: هر یک با همسایهٔ خود سخن به راستی گویید؛ در محکمه‌های خویش به حق و در جهت برقراری صلح و صفا داوری کنید؛ ۱۷ هیچ‌یک در دل خویش در حق دیگری بد میندیشید، و قسم دروغ را دوست مدارید. زیرا خداوند می‌فرماید: از همهٔ اینها متنفرم.» ۱۸ و کلام خداوند لشکرها بر من نازل شده، گفت: ۱۹ «خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: روزهٔ ماه چهارم و روزهٔ ماه پنجم و روزهٔ ماه هفتم و روزهٔ ماه دهم برای خاندان یهودا به شادمانی و سرور و اعیاد خوش بدل خواهد شد. پس راستی و صلح را دوست بدارید. ۲۰ «خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: بار دیگر قومها و ساکنان شهرهای بسیار خواهند آمد ۲۱ و ساکنان یک شهر به شهر دیگر رفته، خواهند گفت: «بیایید برویم تا از خداوند مسئلت نماییم و خداوند لشکرها را بجوییم، و من نیز خود خواهم آمد.» ۲۲ آری، قومهای بسیار و ملتهای نیرومند خواهند آمد تا خداوند لشکرها را در اورشلیم بجویند و از خداوند مسئلت کنند. ۲۳ خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: در آن روزها، ده تن از همهٔ زبانها و قومها دست به دامن یک یهودی شده، خواهند گفت: «بگذارید همراه شما بیاییم، زیرا شنیده‌ایم که خدا با شماست.»
۱۸-۲۴ دسامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | زَکَریا ۹-۱۴
«در ‹درّهٔ کوهها› بمانید»
(زَکَریا ۱۴:۳، ۴) آنگاه خداوند بیرون آمده، بر ضد آن قومها خواهد جنگید، آن‌گونه که در روز نبرد می‌جنگد. ۴ در آن روز، پاهای او بر کوه زیتون که مقابل اورشلیم به جانب شرق است خواهد ایستاد، و کوه زیتون از شرق تا غرب به دو نیم شده، درّهٔ عظیمی پدید خواهد آورد؛ نیمی از کوه به جانب شمال و نیمی دیگر به جانب جنوب حرکت خواهد کرد.
(زَکَریا ۱۴:۵) و شما به درّهٔ کوههای من خواهید گریخت، زیرا درّهٔ کوهها تا به آصَل خواهد رسید. آری، شما خواهید گریخت همان‌گونه که در زمان عُزّیا پادشاه یهودا از زلزله گریختید. آنگاه یهوه خدای من خواهد آمد، و همهٔ قُدسیان با وی.
(زَکَریا ۱۴:۶، ۷) در آن روز نه آفتاب خواهد بود، نه سرما و نه ژاله. ۷ تنها یک روز پیوسته خواهد بود که خداوند از آن آگاه است، بدون روز و بدون شب، و هنگام شب روشنایی خواهد بود.
(زَکَریا ۱۴:۱۲) این است بلایی که خداوند بر تمامی ملتهایی که با اورشلیم بجنگند، نازل خواهد کرد: گوشت تن آنها در حالی که هنوز بر پاهای خود ایستاده‌اند خواهد پوسید، چشمانشان در حدقه فاسد خواهد شد، و زبان در دهانشان تباه خواهد گشت.
(زَکَریا ۱۴:۱۵) همین بلا بر اسبان و قاطران و شتران و الاغان و بر همهٔ بهایمی که در اردوگاه‌ها باشند، نازل خواهد شد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(زَکَریا ۱۲:۳) در آن روز اورشلیم را برای همهٔ ملتها سنگی بس وزین خواهم ساخت. هر که آن را بلند کند، سخت مجروح خواهد شد. همهٔ قومهای جهان بر ضد آن گرد خواهند آمد.
(زَکَریا ۱۲:۷) خداوند نخست خیمه‌های یهودا را نجات خواهد بخشید تا جلال خاندان داوود و جلال ساکنان اورشلیم بر جلال خاندان یهودا برتری نیابد.
قرائت کتاب مقدّس
(زَکَریا ۱۲:۱-۱۴) وحی کلام خداوند دربارهٔ اسرائیل: خداوند که آسمانها را گسترانید و زمین را پی افکند و روح انسان را در اندرون او سرشت، چنین می‌فرماید: ۲ «اینک من اورشلیم را برای همهٔ اقوام پیرامونش جام سرگیجی‌آور خواهم ساخت، و محاصرهٔ اورشلیم تمام یهودا را نیز در بر خواهد گرفت. ۳ در آن روز اورشلیم را برای همهٔ ملتها سنگی بس وزین خواهم ساخت. هر که آن را بلند کند، سخت مجروح خواهد شد. همهٔ قومهای جهان بر ضد آن گرد خواهند آمد. ۴ خداوند می‌فرماید: در آن روز من همهٔ اسبان را به گیجی و همهٔ سوارانشان را به جنون دچار خواهم ساخت. من با چشمان باز مراقب خاندان یهودا خواهم بود، اما همهٔ اسبان قومها را به کوری مبتلا خواهم کرد. ۵ آنگاه طوایف یهودا در دل خود خواهند گفت: «نیروی ساکنان اورشلیم در خدای ایشان، خداوند لشکرهاست.» ۶ «در آن روز، طوایف یهودا را همچون آتشدانی در میان هیزم و چونان مشعلی مشتعل در میان بافه‌ها خواهم ساخت. آنان تمامی ملتهای مجاورشان را از راست و چپ خواهند سوزانید، اما اورشلیم همچنان در مکان خود یعنی در اورشلیم، برقرار خواهد ماند. ۷ «خداوند نخست خیمه‌های یهودا را نجات خواهد بخشید تا جلال خاندان داوود و جلال ساکنان اورشلیم بر جلال خاندان یهودا برتری نیابد. ۸ در آن روز، خداوند ساکنان اورشلیم را محافظت خواهد کرد تا ضعیفترین آنان در آن روز همچون داوود باشد، و خاندان داوود همچون خدا، همچون فرشتهٔ خداوند پیش روی ایشان. ۹ و در آن روز در پیِ هلاک کردن همهٔ قومهایی خواهم بود که بر ضد اورشلیم می‌آیند. ۱۰ «و بر خاندان داوود و بر ساکنان اورشلیم روح فیض و دعاهای ملتمسانه را خواهم ریخت، و بر من که نیزه‌ام زدند خواهند نگریست، و برای من مانند کسی که به جهت تنها فرزندش به سوگ نشیند، سوگواری خواهند کرد و همچون کسی که به جهت نخست‌زاده‌اش بگرید، به تلخی خواهند گریست. ۱۱ در آن روز، سوگواری اورشلیم همچون سوگواری برای هَدَدرِمّون در دشت مِجِدّون، عظیم خواهد بود. ۱۲ تمامی این سرزمین سوگواری خواهد کرد، هر طایفه‌ای جداگانه: طایفهٔ خاندان داوود جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ طایفهٔ خاندان ناتان جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ ۱۳ طایفهٔ خاندان لاوی جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ طایفهٔ شِمعی جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ ۱۴ و همهٔ طایفه‌های باقیمانده، هر یک جداگانه، و زنانشان جداگانه.
۲۵-۳۱ دسامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | مَلاکی ۱-۴
«آیا زندگی مشترکتان مایهٔ خشنودی خداست؟»
(مَلاکی ۲:۱۳، ۱۴) و این عمل دیگر را نیز انجام می‌دهید: مذبح خداوند را به اشکها و گریه و ناله می‌پوشانید زیرا دیگر هدایای شما را منظور نمی‌دارد و آنها را با خشنودی از دستانتان نمی‌پذیرد. ۱۴ اما شما می‌گویید: «چرا نمی‌پذیرد؟» از آن سبب که خداوند در میان تو و همسر ایام جوانی‌ات شاهد بوده است، همسری که تو به وی خیانت ورزیده‌ای، با آنکه او همدم تو و همسرِ هم‌پیمان توست.
jd-E ص ۱۲۵-۱۲۶ ¶۴-۵
زندگی مشترکی که مایهٔ خشنودی خداست
۴ طلاق در روزگار مَلاکی، یعنی قرن پنجم قبل از میلاد، بین یهودیان رواج یافته بود. مَلاکی به آنان گفت: «خداوند در میان تو و همسر ایّام جوانی‌ات شاهد بوده است، همسری که تو به وی خیانت ورزیده‌ای.» به دلیل خیانت آن شوهران، مذبح یَهُوَه با «گریه و نالهٔ» زنانی پوشیده شده بود که به آنان خیانت شده بود و کاهنان فاسد آن زمان، چنین عملی را نادیده می‌گرفتند!—مَلاکی ۲:۱۳، ۱۴.
۵ در روزگار مَلاکی دیدگاه یَهُوَه نسبت به طرز فکر نادرست مردم نسبت به پیوند ازدواج چه بود؟ مَلاکی از زبان یَهُوَه چنین نوشت: «من از طلاق نفرت دارم.» او نیز تصدیق کرد که یَهُوَه ‹تغییر نکرده است.› (مَلاکی ۲:۱۶؛ ۳:۶) آیا به این نکته توجه کردید؟ یَهُوَه از همان آغاز نشان داده بود که با طلاق مخالف است. (پیدایش ۲:۱۸، ۲۴) او در روزگار مَلاکی نیز همان دیدگاه را داشت. دیدگاه خدا در روزگار ما نیز تغییر نکرده است. برخی از مردم فقط به این دلیل که از همسر خود راضی نیستند، تصمیم می‌گیرند از همسرشان جدا شوند. (اِرْمیا ۱۷:۹، ۱۰) یَهُوَه از هر گونه نقشه و حقه‌ای که پشت طلاق باشد آگاه است، حتی اگر شخص دلیل و توجیه بیاورد. بله، «هیچ چیز در تمام آفرینش از نظر خدا پنهان نیست، بلکه همه چیز در برابر چشمان او که حساب ما با اوست، عریان و آشکار است.»—عبرانیان ۴:۱۳.
(مَلاکی ۲:۱۵، ۱۶) آیا او آنها را یک نساخت؟ آنها در تن و روح از آن وی هستند. و چرا یک؟ زیرا در پی نسلی از جانب خدا بود.پس مراقب روحهای خود باشید، مبادا کسی به زن ایامِ جوانی خود خیانت ورزد. ۱۶ یهوه خدای اسرائیل می‌فرماید: «من از طلاق نفرت دارم، و از آن که جامه‌اش را به خشونت می‌پوشاند.پس مراقب روحهای خود باشید و خیانت مورزید؛ «این است فرمودهٔ خداوند لشکرها.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(مَلاکی ۱:۱۰) خداوند لشکرها می‌گوید: کاش در میان شما کسی بود که درها را می‌بست تا بیهوده بر مذبح من آتش نیفروزید! من از شما هیچ خشنود نیستم و از دستانتان هیچ هدیه‌ای نخواهم پذیرفت.
(مَلاکی ۳:۱) خداوند لشکرها می‌فرماید: «هان من پیام‌آور خود را می‌فرستم، و او راه را پیش روی من آماده خواهد کرد. و خداوندگاری که طالب اویید به ناگاه به معبد خویش در خواهد آمد؛ و آن پیام‌آورِ عهد که در او وجد می‌کنید، هان او می‌آید!
قرائت کتاب مقدّس
(مَلاکی ۱:۱-۱۰) وحی: کلام خداوند خطاب به اسرائیل، به واسطهٔ مَلاکی. ۲ خداوند می‌گوید: «من شما را دوست داشته‌ام.» اما شما می‌پرسید: «چگونه ما را دوست داشته‌ای؟» خداوند می‌گوید: «آیا عیسو برادر یعقوب نبود؟ ولی من یعقوب را دوست داشتم، ۳ اما از عیسو نفرت کردم و سرزمینِ کوهستانی او را متروک ساختم، و میراثش را به شغالان صحرا وانهادم.» ۴ اگر اَدوم می‌گوید: «ویران شده‌ایم، اما ویرانه‌ها را باز بنا خواهیم کرد، «خداوند لشکرها می‌گوید: «آنها بنا خواهند کرد، اما من منهدم خواهم ساخت؛ و ایشان ’سرحد شرارت‘ نام خواهند گرفت، و ’قومی که خداوند تا ابد بر ایشان خشمناک است‘.» ۵ تو به چشم خود این را خواهی دید و خواهی گفت: «خداوند حتی در آن سوی مرزهای اسرائیل عظیم است!» ۶ «پسرْ پدر خویش را حرمت می‌گذارد و غلامْ آقای خویش را. پس اگر من پدر هستم، حرمتم کجاست؟ و اگر آقا هستم، هیبتم کجا؟ خداوند لشکرها این را به شما کاهنان می‌گوید، به شما که نام مرا حقیر می‌شمارید. می‌پرسید: «چگونه نام تو را حقیر شمرده‌ایم؟» ۷ با تقدیم خوراک ناپاک بر مذبح من. می‌گویید: «چگونه تو را به ناپاکی آلوده‌ایم؟» با این تصور که سفرهٔ خداوند را می‌توان حقیر شمرد. ۸ وقتی حیوانات کور برای قربانی تقدیم می‌کنید، آیا این قبیح نیست؟ و چون حیوانات لنگ یا بیمار قربانی می‌کنید، آیا قبیح نیست؟ اگر آنها را به حاکم خود تقدیم کنی، آیا از تو خشنود خواهد شد و بر تو نظر لطف خواهد افکند؟ خداوند لشکرها این را می‌گوید. ۹ «حال نظر لطف خدا را بطلبید تا ما را فیض عطا فرماید! آیا با چنین هدایایی از دستانتان، بر شما نظر لطف خواهد افکند؟ این است فرمودهٔ خداوند لشکرها. ۱۰ خداوند لشکرها می‌گوید: کاش در میان شما کسی بود که درها را می‌بست تا بیهوده بر مذبح من آتش نیفروزید! من از شما هیچ خشنود نیستم و از دستانتان هیچ هدیه‌ای نخواهم پذیرفت.