با استقامت بدوید
«بیایید . . . با استقامت در مسابقه‌ای که برای ما مقرر شده است، بدویم.» — عبر ۱۲:۱.
۱، ۲. پولُس چه چیزی را به زندگی مسیحی تشبیه کرد؟
هر ساله در بسیاری از نقاط جهان دوی ماراتون برگزار می‌شود. در این مسابقه، بهترین دوندگان با هدف برنده شدن شرکت می‌کنند. اما اکثر دوندگان قادر به برنده شدن نیستند و هدفشان فقط رسیدن به خط پایان است.
۲ در کتاب مقدّس زندگی مسیحی به مسابقهٔ دو تشبیه شده است. پولُس رسول این موضوع را در نامهٔ اوّلش برای مسیحیان قُرِنتُس مطرح کرد. او نوشت: «آیا نمی‌دانید که در میدان مسابقه، همه می‌دوند، امّا تنها یکی جایزه را می‌برد؟ پس شما چنان بدوید که ببرید.» — ۱قر ۹:۲۴.
۳. منظور پولُس از این که فقط یکی از دوندگان جایزه را دریافت می‌کند چه بود؟
۳ آیا منظور پولُس این بود که فقط یکی از مسیحیان زندگی ابدی را پاداش خواهد گرفت و بقیهٔ مسیحیان بیهوده می‌دوند؟ خیر! منظور پولُس این بود که همهٔ دوندگان تمرین می‌بینند و تمام کوشش خود را برای برنده شدن می‌کنند. در واقع، پولُس می‌خواست که هم‌ایمانانش تمام کوشش خود را برای به دست آوردن زندگی ابدی بکنند. آنان بدین شکل می‌توانستند امید داشته باشند که پاداش حیات را بیابند. بلی، در مسابقهٔ دوی مسیحی همهٔ کسانی که از خط پایان بگذرند، جایزه را دریافت می‌کنند.
۴. در رابطه با دوی مسیحی چه سؤالاتی مطرح است؟
۴ سخن پولُس برای کسانی که در این مسابقه شرکت می‌کنند، هم تشویق‌کننده است هم موضوعی بسیار جدّی. چرا؟ زیرا پاداش ما چه زندگی آسمانی باشد، چه زندگی در زمین بهشت‌شده، با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. البته، مسیر مسابقه طولانی و سخت است؛ در طول راه موانع، حواس‌پرتی‌ها و خطرات بسیاری وجود دارد. (مت ۷:۱۳، ۱۴) متأسفانه، برخی از سرعت خود کاسته‌اند، مأیوس شده‌اند و حتی در راه افتاده‌اند. حال، چه دام‌ها و خطراتی در مسیر دوی زندگی وجود دارد؟ چگونه می‌توان از آنها اجتناب کرد؟ چگونه می‌توان از خط پایان گذشت و جایزه را برد؟
لازمهٔ برنده شدن استقامت است
۵. پولُس در عبرانیان ۱۲:۱ به چه موضوعی اشاره کرد؟
۵ پولُس در نامهٔ خود به مسیحیان عبرانی اورشلیم و یهودیه نیز به مسابقات ورزشی اشاره کرد. (عبرانیان ۱۲:۱ خوانده شود.) او در آن نامه نه تنها دلیل شرکت در این مسابقات را بلکه نحوهٔ برنده شدن را نیز ذکر کرد. در اوّل می‌بینیم که چه چیزی پولُس را برانگیخت این نامه را به عبرانیان بنویسد و همچنین مخاطبانش را به چه کاری ترغیب کرد. سپس بررسی می‌کنیم که از سخنان پولُس چه درسی می‌گیریم.
۶. مسیحیان تحت چه فشاری قرار گرفته بودند؟
۶ مسیحیان قرن اوّل، به ویژه آنانی که در اورشلیم و یهودیه زندگی می‌کردند، با سختی‌ها و زجر و آزارهای بسیاری روبرو بودند. برای مثال، رهبران دینی یهود که نفوذ زیادی بر مردم داشتند، مسیحیان را تحت فشار قرار می‌دادند. مدت‌ها قبل از آن، آن رهبران دینی موفق شده بودند، عیسی مسیح را به آشوب محکوم کنند و بکشند. بعد از آن نیز از مخالفت خود باز نایستادند. در کتاب اعمال می‌خوانیم که رهبران دینی یهود بعد از پِنتیکاست ۳۳ میلادی بلافاصله حمله‌های خود را به مسیحیان یکی پس از دیگری آغاز کردند. این اتفاق به حتم زندگی را برای مسیحیانی که می‌کوشیدند وفادار بمانند، دشوار ساخته بود. — اعما ۴:۱-۳؛ ۵:۱۷، ۱۸؛ ۶:۸-۱۲؛ ۷:۵۹؛ ۸:۱، ۳.
۷. چه ایّام سختی در انتظار مسیحیانی بود که پولُس به آنان نامه نوشت؟
۷ این مسیحیان همچنین در دورانی زندگی می‌کردند که پایان نظام دینی و سیاسی یهودی بسیار نزدیک بود. عیسی نابودی اورشلیم عهدشکن را به آنان خبر داده بود. او همچنین وقایعی را به پیروانش گفته بود که قبل از نابودی رخ خواهد داد و دستورالعمل‌های لازم را برای نجات داده بود. (لوقا ۲۱:۲۰-۲۲ خوانده شود.) عیسی به آنان هشدار داد: «بهوش باشید، مبادا عیش و نوش و مستی و نگرانیهای زندگی دلتان را سنگین سازد و آن روز چون دامی به ناگاه غافلگیرتان کند.» — لو ۲۱:۳۴.
۸. چه چیزی باعث شده بود که برخی از مسیحیان از سرعت خود در خدمت به خدا بکاهند یا حتی باز ایستند؟
۸ در زمانی که پولُس نامهٔ خود را به مسیحیان عبرانی نوشت، تقریباً ۳۰ سال از هشدار عیسی می‌گذشت. این مدت زمان چه تأثیری در آن مسیحیان گذاشته بود؟ برخی از آنان تسلیم فشار اطراف و زندگی روزمره‌شان شده بودند و خود را از لحاظ روحانی تقویت نکرده بودند. (عبر ۵:۱۱-۱۴) برخی نیز از قرار معلوم احساس می‌کردند که اگر همرنگ یهودیان اطرافشان شوند، زندگی برایشان راحت می‌شود. آنان به احتمال زیاد با خود فکر می‌کردند که یهودیان خدا را کاملاً ترک نکرده‌اند، چون به شریعت موسوی هنوز پای‌بند می‌باشند. برخی از اعضای جماعت نیز اصرار داشتند که به شریعت و رسوم موسوی پای‌بند بمانند. این اشخاص دیگران را متقاعد ساخته یا تحت فشار قرار داده بودند تا مطابق خواست ایشان عمل کنند. پولُس برای کمک به برادران مسیحی‌اش چه گفت تا آنان را به هوشیاری روحانی و استقامت در دوی مسیحی ترغیب کند؟
۹، ۱۰. الف) پولُس مسیحیان عبرانی را در انتهای باب ۱۰ عبرانیان به چه کاری ترغیب کرد؟ ب) چرا پولُس به مسیحیان عبرانی در مورد اعمال «شاهدان» باایمان نوشت؟
۹ پولُس تحت الهام خدا به نحوی زیبا مسیحیان عبرانی را تقویت و ترغیب کرد. او در باب ۱۰ اشاره کرد که «شریعت فقط سایهٔ چیزهای نیکوی آینده» بود و به روشنی ارزش قربانی فدیهٔ مسیح را نمایان ساخت. پولُس در پایان همین باب به مخاطبانش چنین تذکر داد: «لازم است پایداری کنید تا آنگاه که ارادهٔ خدا را به انجام رساندید، وعده را بیابید. زیرا پس از اندک زمانی ‹او که باید بیاید، خواهد آمد و تأخیر نخواهد کرد.›» — عبر ۱۰:۱، ۳۶، ۳۷.
۱۰ در عبرانیان باب ۱۱، پولُس با مهارت توضیح می‌دهد که ایمان به خدا به چه مفهوم است. او این موضوع را با ارائهٔ نمونهٔ مردان و زنان باایمان نمایان ساخت. آیا پولُس از موضوع خود منحرف شده بود؟ به هیچ وجه. پولُس می‌خواست آن مسیحیان تشخیص دهند که ایمان باعث شجاعت و استقامت می‌شود. از این رو، نمونهٔ این خادمان وفادار را آورد تا به مسیحیان عبرانی کمک کند، در برابر زجر و آزار و سختی‌ها پایدار بمانند. پولُس پس از بیان اعمال این اشخاص باایمان، چنین گفت: «چون چنین ابری عظیم از شاهدان را گرداگرد خود داریم، بیایید هر بارِ اضافی و هر گناه را که آسان به دست و پای ما می‌پیچد، از خود دور کنیم و با استقامت در مسابقه‌ای که برای ما مقرر شده است، بدویم.» — عبر ۱۲:۱.
«ابری عظیم از شاهدان»
۱۱. تعمّق در ایمان شاهدانی که «ابری عظیم» را تشکیل می‌دهند چه تأثیری در ما می‌گذارد؟
۱۱ شاهدانی که «ابری عظیم» را تشکیل می‌دهند دوندگانی بودند که مسابقهٔ خود را قبل از روزگار مسیحیان با موفقیت به پایان رسانده بودند. آنان در واقع مانند دوندگان ماهری هستند که دوندگان جدید را در مسابقه تشویق می‌کنند. تصوّر کنید که اگر دوندهٔ جدید بداند دوندگان باتجربه او را تماشا و تشویق می‌کنند چه احساسی به او دست می‌دهد! آیا برانگیخته نمی‌شود که تمام سعی و کوشش خود را در مسابقه بکند؟ این «شاهدان» باایمان اثباتی هستند بر این که هر چقدر هم مسابقه سخت باشد، شخص می‌تواند برنده شود. پس مسیحیان قرن اوّل با مد نظر داشتن ابر شاهدان برانگیخته می‌شدند که شجاع باشند و با استقامت در مسابقهٔ دوی مسیحی بدوند. این موضوع در مورد ما نیز صدق می‌کند.
۱۲. اشخاصی که پولُس به آنان اشاره کرد چه وضعیتی داشتند؟
۱۲ بسیاری از اشخاص وفاداری که پولُس نام برد وضعیتی مانند ما داشتند. برای مثال، نوح در دورانی زندگی می‌کرد که نابودی آن بسیار نزدیک بود. ما نیز در زمانی زندگی می‌کنیم که دنیای شیطان به زودی نابود می‌شود. از ابراهیم و سارا خواسته شد که سرزمین خود را در راه پرستش حقیقی رها سازند و منتظر وعدهٔ یَهُوَه بمانند. ما نیز ترغیب شده‌ایم که خود را برای مقبول شدن نزد یَهُوَه و دریافت برکات، انکار کنیم. موسی از میان بیابانی هراس‌انگیز به سوی سرزمین موعود عبور کرد. ما نیز از میان این دنیای شریر به سوی دنیای جدید عبور می‌کنیم. پس ضروری است آنچه بر این اشخاص گذشت بررسی کنیم، منجمله موفقیت‌ها و ناکامی‌ها، توانایی‌ها و ضعف‌های آنان را. — روم ۱۵:۴؛ ۱قر ۱۰:۱۱.
ایشان چگونه موفق شدند؟
۱۳. نوح چه کارهای دشواری انجام داد و چگونه موفق شد؟
۱۳ چه چیزی این خادمان یَهُوَه را قادر ساخت تا در مسابقهٔ دوی خود استقامت کنند و موفق شوند؟ دقت کنید که پولُس چه موضوعی را در مورد نوح نوشت. (عبرانیان ۱۱:۷ خوانده شود.) نوح تا به حال توفانی ندیده بود که باعث نابودی موجودات زنده و مردم شود. (پیدا ۶:۱۷) بلی، واقعه‌ای بی‌سابقه که تا قبل از آن هرگز رخ نداده بود. با این حال، نوح آن را بعید و غیرممکن ندانست. چرا؟ چون به آنچه یَهُوَه گفته بود، ایمان داشت. نوح احساس نکرد که تقاضای خدا از او امری دشوار است، بلکه مطابق با فرمان خدا «عمل نمود.» (پیدا ۶:۲۲) تجسّم کنید که نوح چه کارهایی باید انجام می‌داد؛ ساختن کشتی، جمع‌آوری حیوانات، تهیه کردن غذا برای خانواده و حیوانات، هشدار دادن به مردم و تقویت خانواده‌اش از لحاظ روحانی. حقیقتاً که کار کوچکی نبود! با این حال، مطابق فرمان یَهُوَه «عمل نمود.» بلی، ایمان و استقامت نوح باعث نجات و برکات برای خود و خانواده‌اش شد.
۱۴. ابراهیم و سارا چه سختی‌هایی را تحمّل کردند و ما چه درسی از آنان می‌گیریم؟
۱۴ پولُس در میان «ابری عظیم از شاهدان» بعد از نوح به ابراهیم و سارا اشاره کرد. آنان زندگی راحت خود را در شهر اور رها و آینده‌ای به نظر نامشخص را دنبال کردند. ایشان حتی در سختی‌ها ایمانی قوی داشتند و مطیع ماندند. از آنجایی که ابراهیم در راه پرستش حقیقی ازخودگذشتگی‌هایی بزرگ کرد، «پدر همهٔ کسانی . . . [خوانده شد] که . . . ایمان می‌آورند.» (روم ۴:۱۱) مخاطبان پولُس از زندگی ابراهیم و خانواده‌اش اطلاع داشتند. از این رو، پولُس برایشان فقط برخی از اعمالی را بیان کرد که ابراهیم از روی ایمان انجام داده بود. پولُس با سخن خود درسی مهم به مسیحیان داد و گفت: «اینان [منجمله ابراهیم و خانواده‌اش] همه در ایمان درگذشتند، در حالی که وعده‌ها را هنوز نیافته بودند، بلکه فقط آنها را از دور دیده و خوشامد گفته بودند. ایشان تصدیق کردند که بر زمین، بیگانه و غریبند.» (عبر ۱۱:۱۳) به روشنی می‌توان دید که ایمان به خدا و رابطه‌ای صمیمی با او، به آنان کمک کرد تا با استقامت در مسابقه بدوند.
۱۵. چه چیزی موسی را برانگیخت تا راه خدا را دنبال کند؟
۱۵ موسی نیز الگویی دیگر در میان «ابری عظیم از شاهدان» است. او «آزار دیدن با قوم خدا را» به زندگی‌ای مرفه «ترجیح داد.» چه چیزی او را به این کار برانگیخت؟ در جواب این سؤال پولُس گفت: «زیرا از پیش به پاداش چشم دوخته بود. . . . [و] آن نادیدنی را همواره در برابر چشمان خود داشت.» (عبرانیان ۱۱:۲۴-۲۷ خوانده شود.) بلی، موسی اجازه نداد که «لذتِ زودگذرِ گناه» حواسش را پرت سازد. در دید موسی، خدا و وعده‌هایش حقیقی بود. از این رو، شجاعت و استقامتی فوق‌العاده از خود بروز داد و توانست قوم خدا را از مصر به سرزمین موعود هدایت کند.
۱۶. از کجا می‌دانیم هنگام داخل شدن قوم به سرزمین موعود موسی افسرده نشد؟
۱۶ موسی نیز همانند ابراهیم تحقق وعدهٔ خدا را در دوران زندگی‌اش به چشم ندید. هنگامی که اسرائیلیان آمادهٔ داخل شدن به سرزمین موعود بودند، یَهُوَه به موسی گفت: «زمین را پیش روی خود خواهی دید، لیکن به آنجا به زمینی که به بنی‌اسرائیل می‌دهم، داخل نخواهی شد.» علّت آن این بود که او و هارون «در میان بنی‌اسرائیل نزد آب مریبا» به خدا خطا کردند. (تث ۳۲:۵۱، ۵۲) آیا موسی از این موضوع افسرده و رنجیده شد؟ خیر. او حتی برای قوم اسرائیل بسیار خوشحال بود و همهٔ قبایل اسرائیل را مبارک خواند. همچنین در پایان سخنش به اسرائیلیان گفت: «خوشا به حال تو ای اسرائیل! کیست مانند تو، ای قومی که از خداوند نجات یافته‌اید! که او سپر نصرت تو و شمشیر جاه توست.» — تث ۳۳:۲۹.
درس‌هایی برای ما
۱۷، ۱۸. الف) از شیوهٔ زندگی اشخاصی که پولُس ذکر کرد چه درس‌هایی می‌گیریم؟ ب) در مقالهٔ بعد چه موضوعی بررسی خواهد شد؟
۱۷ با بررسی زندگی برخی از اشخاصِ باایمان متوجه شدیم که برای به پایان رساندن خط مسابقه لازم است، ایمانی قوی به خدا و وعده‌هایش داشته باشیم. (عبر ۱۱:۶) چنین ایمانی باید در شیوهٔ زندگی‌مان تأثیر بگذارد. خادمان یَهُوَه برخلاف انسان‌های بی‌ایمان چشم به آینده دوخته‌اند. ما قادریم «آن نادیدنی را» ببینیم و با استقامت به مسابقهٔ دو ادامه دهیم. — ۲قر ۵:۷.
۱۸ مسابقهٔ دوی مسیحی آسان نیست چرا که زندگی کردن به ایمان دشوار است. با این حال، می‌توانیم مسابقه را با موفقیت به پایان برسانیم. در مقالهٔ بعد خواهیم دید که برای ادامهٔ مسابقه چه توصیه‌هایی به ما شده است.
توضیح دهید؟
• چرا پولُس در مورد «شاهدان» وفادار باستان به طور مفصل نوشت؟
• تجسّم ابر «عظیم از شاهدان» چگونه ما را برمی‌انگیزد که با صبر و استقامت بدویم؟
• با بررسی شیوهٔ زندگی «شاهدان» وفاداری مانند نوح، ابراهیم، سارا و موسی چه آموختیم؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۹]
ابراهیم و سارا با میل و رغبت شهر مرفه اور را ترک کردند