مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
Christian Congregation of Jehovah’s Witnesses 2022 ©
۲-۸ ژانویه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۲پادشاهان ۲۲-۲۳
«چرا مهم است فروتن باشیم؟»
ب۰۰-E ۱۵/۹ ص ۲۹-۳۰
یوشیا فروتن بود و یَهُوَه او را دوست داشت
کارگران برای بازسازی معبد از صبح زود، سخت کار می‌کردند. مطمئناً یوشیا بابت کار آن‌ها یَهُوَه را شکر و سپاس می‌گفت، چون با این که اجداد یوشیا معبد را به ویرانی کشیده بودند، یَهُوَه به او اجازه داده بود که آن را بازسازی کند! کار بازسازی به‌خوبی پیش می‌رفت که شافان پیش یوشیا آمد. او گفت که حِلقیا، کاهن اعظم «کتاب شریعت» را پیدا کرده است. (۲تواریخ ۳۴:۱۲-۱۸) چه کشف بزرگی! این احتمالاً دست‌نوشتهٔ اصلی شریعت بود.
یوشیا مشتاق بود که شافان کتاب را برایش بخواند، چون آرزویش این بود که به قوانین آن عمل کند. او تحت تأثیر قرار گرفت و متوجه شد که خیلی از قوانین یَهُوَه زیر پا گذاشته شده است. برای همین، لباسش را پاره کرد و به شافان، حِلقیا و دیگران گفت: «بروید و از طرف من و مردم و از طرف همهٔ یهودا، در مورد نوشته‌های این کتاب که پیدا شده است، از یَهُوَه سؤال کنید. یَهُوَه واقعاً از ما خشمگین است، چون پدران ما از کلامی که در این کتاب نوشته شده است، اطاعت نکردند و نوشته‌هایی را که باید به آن‌ها عمل می‌کردند، نادیده گرفتند.»—۲پادشاهان ۲۲:۱۱-۱۳؛ ۲تواریخ ۳۴:۱۹-۲۱.
ب۰۰-E ۱۵/۹ ص ۳۰ ¶۲
یوشیا فروتن بود و یَهُوَه او را دوست داشت
پیام‌رسانان یوشیا، یعنی حِلقیای کاهن، اَخیقام، عَکبور، شافان و عَسایا پیش حُلدهٔ نبیه رفتند. حُلده به آن‌ها گفت: ‹یَهُوَه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: من بر این مکان و ساکنان آن بلا می‌آورم، همان طور که در کتابی که کشف شده، نوشته شده است. اما به پادشاه یهودا می‌گویم: ‹دل تو پذیرا بود و بعد از شنیدن چیزهایی که من بر ضدّ این مکان و ساکنان آن گفتم، خود را در حضور من فروتن کردی. به همین دلیل، تو در آرامش دفن خواهی شد و چشمانت هیچ کدام از بلاهایی را که بر این مکان می‌آورم، نخواهد دید.›—۲پادشاهان ۲۲:۱۴-۲۰؛ ۲تواریخ ۳۴:۲۲-۲۸.
گوهرهای روحانی
ب۰۱-E ۱۵/۴ ص ۲۶ ¶۳-۴
راز موفقیت با وجود تجربیات تلخ کودکی
یوشیا با وجود تجربیات تلخ در دوران کودکی، توانست کارهایی را که از دید یَهُوَه درست است، انجام دهد. او طی دوران حکمرانی خود به موفقیت‌های زیادی رسید. کتاب مقدّس می‌گوید: «هیچ پادشاهی قبل از او نبود که با تمام دل، با تمام جان و با تمام نیروی خود، طبق تمام شریعت موسی به سوی یَهُوَه بازگشته باشد، و بعد از او هم پادشاهی مانند او نبود.»—۲پادشاهان ۲۳:۱۹-۲۵.
سرگذشت یوشیا کسانی را که تجربیات تلخی در دوران بچگی داشته‌اند واقعاً دلگرم می‌کند. ما از سرگذشت او چه درس‌هایی می‌آموزیم؟ چه چیزی به یوشیا کمک کرد تا راه درست را انتخاب کند؟
۹-۱۵ ژانویه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۲پادشاهان ۲۴-۲۵
«فوریت کار موعظه را مد نظر داشته باشید»
روز داوری یَهُوَه نزدیک است!
۲ نبوت دلیرانهٔ صَفَنْیا بدون شک، غیرت یوشیا، پادشاه جوان را برانگیخت تا پرستش ناپاک را از سرزمین یهودا ریشه‌کن سازد. اما اقدامات یوشیا در جهت تصفیهٔ کشورش از هر گونه پرستش کاذب، نه شرارت را کاملاً ریشه‌کن ساخت و نه گناهان پدربزرگش منسّی پادشاه را که «اورشلیم را از خون بی‌گناهان پر کرده بود» شست. (۲پادشاهان ۲۴:۳، ۴؛ ۲تواریخ ۳۴:۳) از اینرو، فرا رسیدن روز داوری یَهُوَه حتمی بود.
نکاتی از کتاب اِرْمیا
سال ۶۰۷ ق.م. فرا می‌رسد. صِدِقیّا در سال یازدهم سلطنت خویش است. لشکر نَبُوکَدْنَصَّر، پادشاه بابل، شهر اورشلیم را ۱۸ ماه است که به محاصره درآورده است. نَبُوزَرادان، فرماندهٔ لشکر، در روز هفتم از ماه پنجمِ نوزدهمین سال سلطنت نَبُوکَدْنَصَّر، ‹به اورشلیم می‌آید.› (۲پادشاهان ۲۵:۸) احتمالاً بیرون شهر اردو زده، وضعیت را برانداز می‌کند تا بهترین تاکتیک نظامی را اتخاذ کند. سه روز بعد، یعنی روز دهم ماه، نَبُوزَرادان وارد اورشلیم می‌شود و شهر را به آتش می‌کشد.—اِرْمیا ۵۲:۱۲، ۱۳.
گوهرهای روحانی
نکاتی از کتاب دوّم پادشاهان
۲۴:۳، ۴—یَهُوَه به دلیل خون بی‌گناهانی که مَنَسَّی ریخته بود یهودا را عفو نکرد. یَهُوَه برای خون بی‌گناهان ارزش بسیار قائل است. پس می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه انتقام خون بی‌گناهان را از دست قاتلانشان خواهد گرفت.—مزمور ۳۷:۹-۱۱؛ ۱۴۵:۲۰.
۱۶-۲۲ ژانویه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۱-۳
«گزارشات کتاب مقدّس داستان و افسانه نیستند»
ب۰۹-E ۱/۹ ص ۱۴ ¶۱
آیا آدم و حوّا اشخاصی واقعی بودند؟
شجره‌نامه‌هایی را که در اول تواریخ باب‌های ۱ تا ۹ و انجیل لوقا باب ۳ آمده در نظر بگیرید. این شجره‌نامه‌ها جزئیات زیادی دارند و به ۴۸ تا ۷۵ نسل اشاره می‌کنند. مثلاً لوقا به شجره‌نامهٔ عیسی اشاره می‌کند و در کتاب تواریخ شجره‌نامهٔ پادشاهان و کاهنان اسرائیل باستان آمده است. در این شجره‌نامه‌ها، اسم اشخاصی معروف مثل سلیمان، داوود، یعقوب، اسحاق، ابراهیم، نوح و آدم به چشم می‌خورد. معلوم است که این اشخاص، افرادی واقعی بوده‌اند و اسم آدم در شروع این دو شجره‌نامه آمده است.
توفان نوح واقعیتی تاریخی یا ساختهٔ تخیّل
دو شجره‌نامه در کتاب مقدّس واقعی بودن سرگذشت نوح را نشان می‌دهند. (۱تواریخ ۱:۴؛ لوقا ۳:۳۶) عَزْرا و لوقا برای گردآوری این دو شجره‌نامه با دقت کامل در بارهٔ آن جستجو و تحقیق نمودند. لوقا در گزارش خود اصل و نسب عیسی مسیح را تا نوح ثبت نموده است.
ب۰۹-E ۱/۹ ص ۱۴-۱۵
آیا آدم و حوّا اشخاصی واقعی بودند؟
بیایید قربانی عیسی را در نظر بگیریم. ما می‌دانیم که عیسی با فدا کردن جانش بهای رهایی انسان‌ها را پرداخت تا بتوانند از قید گناه و مرگ نجات پیدا کنند. (مَتّی ۲۰:۲۸؛ یوحنا ۳:۱۶) در کتاب مقدّس آمده است که عیسی جانش را مثل «بهای رهاییِ هم‌میزان» برای انسان‌ها داد. (۱تیموتائوس ۲:۶) منظور از «هم‌میزان» چیست؟ کتاب مقدّس به این سؤال جواب می‌دهد: «همان طور که به سبب آدم همه می‌میرند، از طریق مسیح نیز همه زنده خواهند شد.» (۱قُرِنتیان ۱۵:۲۲) جان کامل عیسی که برای نجات انسان‌های باایمان فدا کرد، برابر است با جان کامل و بی‌نقص آدم که به دلیل گناهش در باغ عدن از دست داد. (رومیان ۵:۱۲) پس واضح است که اگر آدم شخصی واقعی نبود، قربانی عیسی هم معنی نداشت.
گوهرهای روحانی
it-۱-E ص ۹۱۱ ¶۳-۴
شجره‌نامه‌ها
اسم زنان. گاهی در شجره‌نامه‌ها اسم زنان هم دیده می‌شود، چون دلیل موجهی برای آن وجود دارد. مثلاً در پیدایش ۱۱:۲۹، ۳۰، به سارا اشاره می‌شود، چون قرار بود که مسیح موعود از نسل او بیاید، نه از نسل زنان دیگر ابراهیم. پس چرا در آن گزارش به زن ناحور یعنی مِلکه هم اشاره شده؟ احتمالاً به این دلیل که او مادربزرگ رِبِکا، همسر اسحاق بود. به این شکل، می‌بینیم که رِبِکا با ابراهیم نسبت خانوادگی داشت و از اقوام بت‌پرست نبود. (پی ۲۲:۲۰-۲۳؛ ۲۴:۲-۴) در پیدایش ۲۵:۱، به زن دیگر ابراهیم به نام قِطوره اشاره شده است. این موضوع نشان می‌دهد که ۴۰ سال بعد از مرگ سارا، ابراهیم هنوز می‌توانست صاحب فرزند شود. (رو ۴:۱۹؛ پی ۲۴:۶۷؛ ۲۵:۲۰) همین طور، با بررسی این گزارش متوجه می‌شویم که مِدیان و بقیهٔ طایفه‌های عرب چه نسبتی با اسرائیل داشتند.
در کتاب مقدّس، اسم زنان یعقوب از جمله لیه و راحیل، و همین طور اسم پسرانشان دیده می‌شود. (پی ۳۵:۲۱-۲۶) این موضوع به ما کمک می‌کند که روابط خانوادگی آن‌ها را بهتر درک کنیم. به دلایلی مشابه، اسم زنانی دیگر هم در برخی از شجره‌نامه‌ها آمده است. مثلاً اگر ملکی از طریق زنی به میراث برده می‌شد، به اسم او اشاره می‌شد. (اعد ۲۶:۳۳) واضح است که روت، تامار و راحاب از چهره‌های مهم کتاب مقدّس هستند، چون مسیح موعود از نسل آن‌ها آمد. (پی ۳۸؛ روت ۱:۳-۵؛ ۴:۱۳-۱۵؛ مت ۱:۱-۵) به علاوه، در ۱تواریخ ۲:۳۵، ۴۸، ۴۹؛ ۳:۱-۳، ۵ به اسم زنان دیگری هم اشاره شده است.
۲۳-۲۹ ژانویه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۴-۶
«دعاهای من نشانگر چیست؟»
ب۱۰-E ۱/۱۰ ص ۲۳ ¶۳-۷
یَهُوَه ‹شنوندهٔ دعاست›
یَعبیص مرتباً به یَهُوَه دعا می‌کرد. در این گزارش او دعایش را با درخواست برکت از خدا شروع کرد. بعد، سه درخواست دیگر کرد که نشانگر ایمان قوی‌اش بود.
در ابتدا، یَعبیص با التماس از خدا خواست که قلمروش را وسیع کند. (آیهٔ ۱۰) یَعبیص شخصی محترم بود و دنبال این نبود که زمین همنوعش را مصادره کند. احتمالاً دلیل درخواست او این بود که می‌خواست قلمرویی داشته باشد که گنجایش تعداد بیشتری از پرستندگان یَهُوَه را داشته باشد.
بعد از آن، یَعبیص در دعا گفت: «خدایا دست تو به همراه من باشد.» دست خدا مظهر قدرت اوست که برای کمک به پرستندگانش از آن بهره می‌گیرد. (۱تواریخ ۲۹:۱۲) یَعبیص ایمان قوی‌ای داشت و می‌دانست که دست یَهُوَه کوتاه نیست و می‌تواند آرزویش را برآورده کند.—اِشَعْیا ۵۹:۱.
در آخر، یَعبیص در دعا گفت: ‹مرا از بلا دور نگه دار تا صدمه‌ای به من نرسد!› این درخواست احتمالاً نشان می‌دهد که یَعبیص دعا نکرد که یَهُوَه جلوی همهٔ سختی‌ها را بگیرد، بلکه به او کمک کند تا با سختی‌ها کنار بیاید.
دعای یَعبیص نشانگر این است که به پرستش یَهُوَه اهمیت زیادی می‌داد و کاملاً به او توکّل داشت. به همین دلیل، یَهُوَه «دعای او را مستجاب کرد.»
گوهرهای روحانی
نکاتی از کتاب اوّل تواریخ
۵:۱۰، ۱۸-۲۲. در زمان پادشاهی شاؤل قوای اَسباط ساکن شرق رود اردن با حاجریان که نیروهایشان بیش از دو برابر آن‌ها بود جنگیدند و بر آن‌ها پیروز شدند. دلیل این پیروزی نیز آن بود که به یَهُوَه توکّل و از او طلب کمک کردند. ما نیز در جنگ روحانی با دشمنانی بس قوی‌تر از خود مقابله می‌کنیم ولی باید به قوّت نجات یَهُوَه اطمینان کامل داشته باشیم.—اِفِسُسیان ۶:۱۰-۱۷.
۳۰ ژانویه–۵ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۷-۹
«با کمک یَهُوَه، از عهدهٔ وظایف سنگین هم برمی‌آیید»
نکاتی از کتاب اوّل تواریخ
۹:۲۶، ۲۷. لاویانِ دربان منصب پراهمیتی داشتند. مسئولیت نگهبانی و باز کردن درهای اماکن مقدّس در معبد بر عهدهٔ آن‌ها گذاشته شده بود. آن‌ها با وفاداری تمام هر روز صبح بنا بر وظیفهٔ خود درها و دروازه‌ها را به روی مردم باز می‌کردند. ما نیز مانند آن لاویان دربان مسئولیت خطیری بر عهده داریم. از ما نیز خواسته شده است تا راه پرستش یَهُوَه را به مردم نشان دهیم. از این رو می‌کوشیم به همهٔ مردم محدوده‌مان دسترسی پیدا کنیم. پس آیا ما هم نباید مثل آن لاویان در انجام وظیفه‌مان افرادی معتمد و قابل‌اطمینان باشیم؟
همچون فینَحاس با مشکلات مقابله کنید
فینَحاس در اسرائیل باستان مسئولیت‌های سنگین به عهده داشت. با این حال، با شهامت، بصیرت، اعتماد و توکّل به خدا توانست مسئولیت‌هایش را با موفقیت انجام دهد. به علاوه، کوشش‌های فینَحاس در راه قوم اسرائیل، مورد قبول خدا واقع شد. تقریباً هزار سال بعد، به عَزْرا الهام شد که چنین بنویسد: «فینَحاس بن اِلعازار، رئیس ایشان بود. و خداوند با وی می‌بود.» (۱توا ۹:۲۰) امیدواریم یَهُوَه نه فقط با آنانی که هدایت قوم خدا را به عهده دارند، بلکه با همهٔ آنانی که او را وفادارانه خدمت می‌کنند نیز باشد.
گوهرهای روحانی
برای یَهُوَه بسراییم!
۶ بلی یَهُوَه از طریق انبیا فرمان داده بود که قومش در پرستش سرود بخوانند. کاهنان آوازخوان سِبط لاوی حتی از مسئولیت‌هایی که به عهدهٔ لاویان بود معاف بودند تا وقت کافی برای آهنگسازی و به احتمال زیاد تمرین آن داشته باشند.—۱توا ۹:۳۳.
۶-۱۲ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۱۰-۱۲
«از ته دل خواست خدا را انجام دهید»
«مرا تعلیم ده تا ارادهٔ تو را به جا آورم»
۱۲ درس دیگری که از داود می‌گیریم این است که می‌کوشید تا عمق قوانین خدا را درک و بر اساس آن زندگی کند. در نظر بگیرید که وقتی داود هوس «آب چاهی [را کرد] که نزد دروازهٔ بیت‌لَحَم» بود چه اتفاقی افتاد. سه نفر از سردارانش به زور از میان لشکر فلسطینیان گذشتند و از آن چاه با خود آب آوردند. ولی «داود نخواست که آن را بنوشد و آن را به جهت خداوند بریخت.» چرا؟ داود توضیح داد: «ای خدای من حاشا از من که این کار را بکنم! آیا خون این مردان را بنوشم که جان خود را به خطر انداختند زیرا به خطر جان خود آن را آوردند؟»—۱توا ۱۱:۱۵-۱۹.
۱۳ داود می‌دانست که بر طبق شریعت خون را نباید خورد بلکه باید برای یَهُوَه به زمین ریخت. او همچنین به دلیل آن پی برده بود چرا که می‌دانست «جان جسد در خون است.» اما آنچه داود بر زمین ریخت آب بود نه خون! پس چرا داود آن را نخورد؟ داود به عمق این قانون پی برده بود. در دید داود آن آب مانند خون آن سه مرد پرارزش بود. از این رو، داود نمی‌توانست آن آب را بنوشد. پس به جای نوشیدن، آن را بر زمین ریخت.—لاو ۱۷:۱۱؛ تث ۱۲:۲۳، ۲۴.
وجدان خود را با اصول و قوانین یَهُوَه تربیت کنید
۵ برای فایده بردن از قوانین خدا، تنها خواندن و آشنایی با آن‌ها کافی نیست. بلکه باید آن قوانین را دوست بداریم و به آن‌ها احترام بگذاریم. کلام خدا می‌گوید: «از بدی نفرت کنید و نیکویی را دوست بدارید.» (عا ۵:۱۵) برای عمل کردن به این فرمان کتاب مقدّس باید بیاموزیم که همچون یَهُوَه خدا به مسائل بنگریم. این مثال را در نظر بگیرید: تصوّر کنید که نمی‌توانید شب‌ها خوابی عمیق و راحت داشته باشید. دکتر به شما پیشنهاد می‌دهد که رژیم غذایی و برنامهٔ ورزش و زندگی‌تان را تغییر دهید. بعد از مدتی درمی‌یابید که این برنامهٔ جدید تأثیر مثبتی داشته و می‌توانید بهتر بخوابید. مسلّماً از دکترتان قدردان خواهید بود که کمکتان کرده است زندگی بهتری داشته باشید.
۶ به طور مشابه، خالق ما قوانینی به ما داده است که ما را از تأثیرات بد گناه محفوظ نگه می‌دارد و زندگی‌مان را بهبود می‌بخشد. برای مثال در نظر بگیرید که عمل کردن به قوانین کتاب مقدّس دربارهٔ دروغ، حقه‌بازی، روابط نامشروع جنسی، ارتباط با ارواح، خشونت و دزدی چه فوایدی برای ما دارد. (امثال ۶:۱۶-۱۹ خوانده شود؛ مکا ۲۱:۸) وقتی مطابق با خواست یَهُوَه عمل می‌کنیم و برکات حاصل از آن را تجربه می‌کنیم، محبت و قدردانی‌مان نسبت به یَهُوَه و قوانینش افزایش می‌یابد.
گوهرهای روحانی
it-۱-E ص ۱۰۵۸ ¶۵-۶
دل
خدمت به یَهُوَه ‹با تمام دل.› ممکن است دل مجازی ما به اصطلاح به چند قسمت تقسیم شود، یعنی به چند چیز مختلف دل ببندیم. برای همین، داوود در دعا گفت: «به من دلی کامل بده.» (مز ۸۶:۱۱) اشخاصی که «دودل» هستند، با تمام دل یَهُوَه را نمی‌پرستند. (مز ۱۱۹:۱۱۳؛ مک ۳:۱۶) عیسی هشدار داد که دورو نباشیم.—مت ۱۵:۷، ۸.
ما در پرستش خدا نباید دودل یا دورو باشیم. (۱تو ۲۸:۹) با توجه به این که دل ما «فریبنده» است باید سخت تلاش کنیم تا خدا را با تمام دل بپرستیم. (ار ۱۷:۹، ۱۰؛ پی ۸:۲۱) چه چیزهایی می‌تواند به ما کمک کند؟ ۱) دعا، (مز ۱۱۹:۱۴۵؛ مرا ۳:۴۱) ۲) مطالعهٔ مرتب کلام خدا، (عز ۷:۱۰؛ ام ۱۵:۲۸) ۳) شرکت در خدمت موعظه (با ار ۲۰:۹ مقایسه شود) و ۴) معاشرت با کسانی که با دلی کامل یَهُوَه را خدمت می‌کنند.—با ۲پا ۱۰:۱۵، ۱۶ مقایسه شود.
۱۳-۱۹ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۱۳-۱۶
«اطاعت از راهنمایی‌های یَهُوَه باعث موفقیت می‌شود»
آیا می‌پرسی «یَهُوَه کجا است؟»
۱۲ پس از آنکه صندوق عهد به اسرائیل بازگردانده و سال‌ها در قریهٔ یَعاریم نگاهداری شد، داود پادشاه تصمیم گرفت آن را به اورشلیم انتقال دهد. او برای مشورت نزد سرداران قوم رفت و بدیشان گفت که «اگر شما مصلحت می‌دانید و اگر این از جانب یَهُوَه خدای ما باشد» صندوق عهد را حرکت دهیم. اما برای دانستن نظر کامل یَهُوَه تحقیق کافی نکرد. چرا که اگر چنین کرده بود متوجه می‌شد که نباید صندوق عهد را بر ارابه سوار کند، بلکه همان طور که یَهُوَه به روشنی امر فرموده بود، می‌بایست لاویانِ خاندان قَهات آن را بر دوش خود حمل می‌کردند. داود کسی بود که مرتباً نظر یَهُوَه را جویا می‌شد، اما این بار درست عمل نکرد و این کوتاهی‌اش فاجعه به بار آورد. او بعدها این موضوع را اقرار کرد و گفت: «یَهُوَه خدای ما بر ما رخنه کرد، چونکه او را به حسب قانون نطلبیدیم.»—۱تواریخ ۱۳:۱-۳؛ ۱۵:۱۱-۱۳؛ اعداد ۴:۴-۶، ۱۵؛ ۷:۱-۹.
آیا می‌پرسی «یَهُوَه کجا است؟»
۱۳ هنگامی که بالأخره لاویان صندوق عهد را از خانهٔ عُوبِید اَدوم به اورشلیم آوردند، یکی از سرودهای داود را خواندند که به نحوی دلنشین در آن یادآوری می‌شود: «خداوند و قوّت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید. کارهای عجیب را که او کرده است، به یاد آورید، آیات او و داوری‌های دهان وی را.»—۱تواریخ ۱۶:۱۱، ۱۲.
گوهرهای روحانی
یَهُوَه، پادشاه ابدی را پرستش کنید
۱۴ داود تابوت عهد را به اورشلیم آورد. لاویان به مناسبت آن واقعهٔ مسرّت‌بخش سرود حمد خواندند که در آن سرود این عبارت چشمگیر آمده است: «در میان امّت‌ها بگویند که یَهُوَه سلطنت می‌کند.» (۱توا ۱۶:۳۱) از آنجایی که داود پادشاه اسرائیل شده بود مفهوم یَهُوَه سلطنت می‌کند چیست؟ مفهوم یَهُوَه سلطنت می‌کند این است که اقتدار خود را به کار می‌گیرد یا کسی را نمایندهٔ خود می‌سازد. درک این موضوع بسیار اهمیت دارد. قبل از آن که داود بمیرد، یَهُوَه به او وعده داد که پادشاهی او تا ابد ادامه خواهد داشت: «ذریّت تو را که از صُلب تو بیرون آید، بعد از تو استوار خواهم ساخت، و سلطنت او را پایدار خواهم نمود.» (۲سمو ۷:۱۲، ۱۳) این وعده زمانی تحقق یافت که «ذریّت» یا پسری از داود بیش از ۱۰۰۰ سال بعد ظاهر شد. او که بود و چه وقت پادشاه شد؟
۲۰-۲۶ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۱۷-۱۹
«حفظ شادی با وجود یأس و ناامیدی»
افکار خود را بر نیکویی‌های سازمان یَهُوَه متمرکز کنید
داود یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسرائیل باستان بود که در نوشته‌های مقدّس عبری از او نام برده شده است. آن مرد شبان که سرایندهٔ سرود، نبی و پادشاه بود اعتماد و توکّلی تزلزل‌ناپذیر به خدایش یَهُوَه داشت. دلبستگی عمیق داود به یَهُوَه او را بر آن داشت تا در صدد ساختن خانه‌ای برای خدای خود برآید. چنین خانه یا معبدی مرکز پرستش حقیقی در اسرائیل می‌شد. داود می‌دانست که اگر چنین معبدی ساخته شود آیین و مراسم آن باعث شادی و برکت قوم خدا می‌شود. این تفکّرات بود که داود را برانگیخت خطاب به یَهُوَه چنین بسراید: «خوشا به حال کسی که او را برگزیده، و مقرّب [اجازهٔ نزدیک شدن به] خود ساخته‌ای تا به درگاه‌های تو ساکن شود. از نیکویی خانهٔ تو سیر خواهیم شد و از قدّوسیت هیکل تو.»—مزمور ۶۵:۴.
از آنچه می‌توانید برای یَهُوَه انجام دهید شاد باشید
۱۱ به طور مشابه، اگر شما هم با سعی و تلاش، بر مسئولیتی که دارید تمرکز کنید، شادی‌تان بیشتر می‌شود. خود را «تماماً وقف» موعظه کنید و در جماعت فعال باشید. (اعما ۱۸:۵؛ عبر ۱۰:۲۴، ۲۵) خود را به‌خوبی برای جلسات آماده کنید تا بتوانید جواب‌هایی تشویق‌کننده بدهید. تکالیفی را که در جلسات میان‌هفته دریافت می‌کنید جدّی بگیرید. اگر کسی برای انجام کاری از شما کمک می‌خواهد، وقت‌شناس باشید و اعتماد او را جلب کنید. تکالیفتان را بی‌اهمیت ندانید و به اندازهٔ کافی برای آن‌ها وقت بگذارید. تلاش کنید که مهارت‌هایتان را بالا ببرید. (امث ۲۲:۲۹) هر چه بیشتر برای انجام مسئولیت‌هایتان تلاش کنید، سریع‌تر پیشرفت می‌کنید و شادی‌تان بیشتر می‌شود. (غلا ۶:۴) همچنین اگر دیگران مسئولیتی را دریافت کنند که شما آرزوی آن را داشتید، خوشحال می‌شوید.—روم ۱۲:۱۵؛ غلا ۵:۲۶.
گوهرهای روحانی
ب۲۰/۲ ص ۱۲، کادر
ما پدرمان یَهُوَه را عمیقاً دوست داریم
آیا یَهُوَه به من توجه می‌کند؟
شاید این سؤال از ذهن شما هم گذشته باشد که ‹از میان میلیاردها انسان بر روی زمین چرا یَهُوَه به من توجه داشته باشد؟› شما تنها نیستید، داوود پادشاه هم به این فکر می‌کرد و چنین نوشت: «خداوندا، انسان چیست که او را در نظر آوری، و پسر انسان که به او بیندیشی؟» (مز ۱۴۴:۳) داوود اطمینان داشت که یَهُوَه او را خوب می‌شناسد. (۱توا ۱۷:۱۶-۱۸) یَهُوَه از طریق کلام و سازمانش به شما اطمینان می‌دهد که محبتی را که به او نشان می‌دهید می‌بیند. به چند گفتهٔ یَهُوَه خدا توجه کنید که اطمینان شما را به این موضوع بیشتر می‌کند:
• حتی پیش از این که شما به دنیا بیایید یَهُوَه به شما توجه داشته است.—مز ۱۳۹:۱۶.
• یَهُوَه از آنچه در دل و فکر شما می‌گذرد، آگاه است.—۱توا ۲۸:۹.
• یَهُوَه خدا خود شخصاً به تک‌تک دعاهای شما گوش می‌دهد.—مز ۶۵:۲.
• اعمال شما برای یَهُوَه مهم است و بر احساسات او تأثیر می‌گذارد.—امث ۲۷:۱۱.
• یَهُوَه شخصاً شما را به سوی خود کشیده است.—یوحنا ۶:۴۴.
• یَهُوَه خدا شما را چنان خوب می‌شناسد که حتی اگر در خواب مرگ فرو روید، رستاخیزتان می‌دهد. او بدن، ذهن، خاطرات و خصوصیات شخصی‌تان را به شما باز می‌گرداند.—یوحنا ۱۱:۲۱-۲۶، ۳۹-۴۴؛ اعمال ۲۴:۱۵.
۲۷ فوریه–۵ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱تواریخ ۲۰-۲۲
«به جوانان کمک کنید تا در خدمتشان موفق شوند»
‹آنچه را از من شنیده‌ای به اشخاص وفادار بسپار›
۸ ۱تواریخ ۲۲:۵ خوانده شود. داوود می‌توانست چنین استدلال کند که سلیمان کفایت سرپرستی چنین پروژهٔ مهمی را ندارد. هر چه باشد معبد خدا «باید به غایت شکوهمند باشد» و سلیمان در آن زمان «جوان و بی‌تجربه» بود. اما داوود می‌دانست که یَهُوَه خدا به سلیمان در مسئولیتی که به او واگذار شده بود، یاری خواهد رساند. پس بر این امر تمرکز کرد که چگونه به سلیمان برای فراهم ساختن مصالح لازم و فراوانی که نیاز بود، کمک کند.
‹آنچه را از من شنیده‌ای به اشخاص وفادار بسپار›
۷ داوود از این که آن معبد به او نسبت داده نمی‌شد ناراحت نشد و از پشتیبانی و حمایت خود برای ساخت آن دریغ نکرد. آن عمارت نیز به معبد سلیمان معروف شد، نه معبد داوود. ممکن است داوود از این که نتوانسته است به آرزوی قلبی‌اش برسد ناراحت شده باشد، با این همه از آن فعالیت کاملاً پشتیبانی کرد. او با اشتیاق گروه‌هایی از کارگران دسته‌بندی کرد و آهن، مس، نقره و طلا و چوب گردآورد. همچنین با این سخنان سلیمان را تشویق نمود: «حال ای پسرم، خداوند با تو باد تا کامیاب شوی، و خانه یهوه خدای خود را بنا کنی، چنانکه درباره‌ات گفته است.»—۱توا ۲۲:۱۱، ۱۴-۱۶.
والدین، آیا فرزندتان را برای تعمید آماده می‌کنید؟
۱۴ پیران جماعت می‌توانند دربارهٔ اهداف روحانی با جوانان صحبت کنند و آنان را تشویق نمایند. خواهری به یاد می‌آورد که وقتی ۶ ساله بود، برادر چارلز تِیز راسل با او گفتگویی داشت. او می‌گوید: «برادر راسل ۱۵ دقیقه دربارهٔ اهداف روحانی‌ام با من صحبت کرد.» سخنان تشویق‌کنندهٔ برادر راسل در آن زمان طوری بر آن خواهر تأثیر گذاشت که او بعدها پیشگامی را شروع کرد و بیش از ۷۰ سال به آن خدمت پرداخت. (امث ۲۵:۱۱) راه دیگری که پیران جماعت می‌توانند جوانان و والدینشان را تشویق کنند، این است که در فعالیت‌های سالن جماعت از آنان کمک بگیرند و به فرزندان مسئولیت‌هایی متناسب با سن و توانایی‌شان بدهند.
۱۵ همهٔ اعضای جماعت می‌توانند به جوانان توجه و علاقه نشان دهند. آنان برای این کار باید رشد روحانی جوانان را در نظر بگیرند. برای مثال، می‌توانند دربارهٔ اعضای جوان جماعت از خود بپرسند، ‹آیا پاسخ یا تکلیف او در جلسه نشان می‌دهد که بر روی آن موضوع تعمّق کرده است؟ آیا هنگام روبرویی با وسوسه از خود مقاومت نشان داده است؟ آیا به همکلاسی‌هایش موعظه کرده است؟› اعضای جماعت باید همواره آماده باشند تا جوانان را تشویق کنند. آنان بدین منظور می‌توانند قبل یا بعد از جلسه وقتی را برای صحبت با جوانان اختصاص دهند. به این شکل، جوانان حس می‌کنند که عضوی از «جماعت بزرگ» یَهُوَه هستند.—مز ۳۵:۱۸.
گوهرهای روحانی
نکاتی از کتاب اوّل تواریخ
۲۱:۱۳-۱۵. یَهُوَه به فرشتهٔ خود فرمان داد وبای مهلک را متوقف کند چون که او از درد و رنج مردمش متأثر می‌شود. واقعاً که «رحمت‌های او بسیار عظیم است.»