Laoi na Laoithe

2 Lus an chroimchinn beag ar mhá mé,

seileastar bocht i ngleann.

2 Seileastar idir driseacha

mo rúnsa idir mná.

3 Crann úll thar chrainn na coille

mo ghrása thar fir.

Faoina scáth suím, mar ba mhian liom;

milis le mo bhéal a ulla.

4 Thug sé go teach an fhíona mé;

grá a mheirge orm.

5 Neartaigí le cácaí rísín mé;

Cuirigí brí ionam le húlla,

Mar tá galar an ghrá orm.

6 A lámh chlé faoi mo cheann,

a lámh dheas tharm anall.

7 Agraím oraibh,

a mhná Iarúsailéim,

dar fia agus eilití na má,

Ná corraigí, ná músclaígí mo rún

go dtograí sí féin.

8 Éist! mo ghrá!

Chugainn é

thar bharr na gcnoc

ag léim na ngleannta.

9 Cosúil mo ghrá le heilit

nó le fia óg ag léim.

Sin é lasmuigh anois é,

ag féachaint isteach an fhuinneog,

Ag faire agus ag glinniúint.

10 Seo é mo ghrá ag labhairt liom:

Éirigh chugam, a rún;

a ghile, gluais liom.

11 Seo anois tá an geimhreadh thart,

tá an bháisteach glanta feasta,

12 tá an tír seo againne faoi bhláth,

tháinig aimsir scoite na bhfíniúna;

tá an fearán ag durdáil amuigh,

13 figí glasa ar an gcrann,

cumhracht bláth fíniúna ar an ngaoith.

Éirigh chugam, a rún;

a ghile, gluais liom.

14 Mo cholm i scailp na haille,

i bhfolach i bpluaiseanna,

dá bhfeicfinn do ghnúis,

dá gcluinfinn do ghuth!

óir is binn é do ghuth,

is álainn í do ghnúis.

15 Beirigí ar na sionnaigh,

na sionnaigh bheaga dúinn,

do mhill an fíonghort,

ár bhfíonghort faoi bhláth.

16 Liomsa mo ghrá agus leis-sean mise,

i measc na mbláthanna chuir sé a thréad,

17 Go séide lá

go scaipe scáth,

fill . . .

bí cosúil, a ghrá, le heilit,

nó le hoisín na bhfia

ar Chnoc [Tairngire].