Laoi na Laoithe

3 Ar mo leaba dom i gcoim oíche

a loirg mé grá m’anma,

a loirg mé agus ní bhfuair.

2 Éireoidh mé, cuardóidh mé,

tríd an mbaile, trí na sráideanna,

lorgfaidh mé grá mo chroí.

—Má loirg, ní bhfuair.

3 Theagmhaigh liom na gardaí

ar a gcuairteanna tríd an mbaile:

“An bhfaca sibh grá mo chroí?”

4 Ní fada a ghabh mé tharstu

gur theagmhaigh grá mo chroí liom.

Rugas greim air nach scaoilfidh mé

go dtabharfaidh mé isteach é

i dteach mo mháthar

i seomra mo bhuime.

5 Agraím oraibh,

a iníona Iarúsailéim,

dar fia agus eilití na má,

ná corraigí, ná músclaígí mo rún,

go dtograí sí féin.

6 Cad é seo aníos ón bhfásach,

mar a bheadh crann deataigh

as miorr agus túis

agus uilechumhracht na siopaí?

7 Sin é coiste Sholaimh,

trí fichid laoch thart air,

ó shárlaochra Iosrael;

8 fear claímh gach laoch díobh

ó thaithí an chogaidh;

a chlaíomh ar a shliasaid

i gcoinne bhaol na hoíche.

9 Do rinne Solamh rí

suí breithimh dó féin

d’adhmad na Liobáine.

10 Cosa airgid faoi,

scáth óir os a chionn,

adhairt chorcra ann,

éabann dá fholach.

11 Tagaigí go bhfeice sibh,

a iníona Iarúsailéim,

Solamh rí gona mhionn rí

a chuir a mháthair air

lá a phósta,

lá áthais a chroí.