Laoi na Laoithe

7 [7:2] Nach breá iad do chosa i mbróig,

a iníon rí;

lorgaí mar chlocha muince

dea-dhéanta ó láimh an tsaoir!

2 [7:3] D’imleacán mar chuach fíona,

ní folamh é choíche.

Brú mar charn cruithneachta,

fál bláthanna air.

3 [7:4] Do dhá chích mar dhá oisín,

cúpla aon eilite.

4 [7:5] Do mhuineál mar thúr eabhair,

do shúile mar locháin Heisbeon

faoi gheata Bhat Rabaím.

Do shrón mar thúr sa Liobáin

ag faire i dtreo na Damaisce.

5 [7:6] Do cheann mar Chnoc Chairmeil,

folt ar dhath an chorcra;

cheangail tú rí lena thriopaill.

6 [7:7] Is álainn tú, is aoibhinn,

a shearc, a mhilse.

7 [7:8] Ard maorga mar chrann pailme tú,

do chíocha mar chrobhaing.

8 [7:9] “Suas an phailm liom,” arsa mise;

“béarfaidh mé greim ar a géaga.”

Go raibh do chíocha mar chrobhaing fíniúna,

boladh úll ar d’anáil.

9 [7:10] Togha fíona do phóga

ag dul go blasta síos an scornach

trí bheola agus fiacla.

10 [7:11] Le mo ghrá-sa mise,

agus mise a mhiansan.

11 [7:12] Tar liom, a ghrá,

amach ar na bánta.

Codlóimid i measc bláthanna coifir.

12 [7:13] Moch maidine don fhíonghort,

d’fhios ar eascair an fhíniúin,

ar oscail a bláthanna,

ar bhorr an gránúll.

Is ann a thabharfad grá duit.

13 [7:14] Geanúll ag tabhairt a bholadh,

togha agus rogha chun ár láimhe.

Sean agus nua

a thaisc mé duitse, a ghrá.