Ba é Iósaef an dara mac ab óige a bhí ag Iacób. Thug an chuid ba shine dá chuid deartháireacha faoi deara gur ar Iósaef ba mhó a bhí cion ag Iacób. Cén chaoi ar mhothaigh siad faoi sin, meas tú? Bhí siad in éad le hIósaef agus bhí an ghráin acu air. Bhí cúpla brionglóid aisteach ag Iósaef agus d’inis sé dá chuid deartháireacha fúthu. Shíl siadsan gur chiallaigh na brionglóidí go gcaithfidís umhlú síos dó lá éigin. Anois, bhí an dearg-ghráin acu air.

Lá amháin, bhí deartháireacha Iósaef ag tabhairt aire do na caoirigh in aice le cathair Sheicim. Chuir Iacób Iósaef chucu go bhfeicfeadh sé cén chaoi a raibh siad ag déanamh. Nuair a chonaic a dheartháireacha Iósaef i bhfad uathu dúirt siad: ‘Tá fear na mbrionglóidí ag teacht. Maróidh muid é!’ Rug siad air agus chaith siad isteach i bpoll domhain é. Ach dúirt Iúdá: ‘Ná maraígí é! Díolfaidh muid mar sclábhaí é.’ Mar sin, dhíol siad Iósaef ar 20 píosa airgid le fir as Midián a bhí ar a mbealach go dtí an Éigipt.

Ansin thum siad cóta Iósaef i bhfuil gabhair, agus chuir siad chuig a n-athair é, agus dúirt: ‘Nach é seo cóta do mhic?’ Cheap Iacób go raibh Iósaef maraithe ag ainmhí fiáin. Bhí sé croíbhriste. Ní raibh aon duine in ann sólás a thabhairt dó.

Díoladh Iósaef mar sclábhaí san Éigipt, le fear tábhachtach darbh ainm Póitífear. Ach bhí Iehova le hIósaef i gcónaí. Chonaic Póitífear gur oibrí maith a bhí in Iósaef agus go bhféadfaí brath air. Is gearr go raibh Iósaef i gceannas ar gach a raibh ag Póitífear.

Thug bean Phóitífear Iósaef faoi deara, mar b’fhear óg dathúil láidir a bhí ann. Lá i ndiaidh lae bhí sí ag iarraidh ar Iósaef luí léi. Céard a dhéanfadh Iósaef? Dhiúltaigh sé di agus dúirt sé: ‘Ní luífidh! Níl sé seo ceart. Tá muinín ag mo mháistir asam agus is tusa a bhean. Má luím leatsa beidh mé ag déanamh peaca in aghaidh Dé!’

Lá amháin thriail bean Phóitífear iallach a chur ar Iósaef luí síos léi. Rug sí ar chóta air, ach rith seisean uaithi. Nuair a tháinig Póitífear abhaile, dúirt sí leis gur ionsaigh Iósaef í. Ní raibh sí ag insint na fírinne. Bhí fearg mhór ar Phóitífear agus chaith sé Iósaef isteach sa bpríosún. Ach ní dhearna Iehova dearmad ar Iósaef.

Le linn d’Iósaef a bheith sa bpríosún bhí brionglóidí ag Faró, Rí na hÉigipte. Ní raibh aon duine in ann a chuid brionglóidí a mhíniú. Dúirt duine dá chuid searbhóntaí le Faró go raibh Iósaef in ann brionglóidí a mhíniú. Chuir Faró fios ar Iósaef láithreach.

D’fhiafraigh Faró d’Iósaef: ‘An féidir leat mo chuid brionglóidí a mhíniú dom?’ Mhínigh Iósaef: ‘Beidh neart bia san Éigipt ar feadh seacht mbliana, agus ina dhiaidh sin, beidh gorta ann ar feadh seacht mbliana eile. Mar sin, roghnaigh duine ciallmhar chun bia a chur i dtaisce, ionas nach bhfaighidh do dhaoine bás leis an ocras.’ D’fhreagair Faró: ‘Roghnaím tusa! Beidh tú ar an dara duine is cumhachtaí san Éigipt!’ Cén chaoi a raibh a fhios ag Iósaef céard a chiallaigh na brionglóidí a bhí ag Faró? Fuair sé cabhair ó Iehova.

Chaith Iósaef seacht mbliana ag cur bia i dtaisce. Ansin bhí gorta ar fud an domhain, díreach mar a dúirt Iósaef. Tháinig daoine as gach áit chun bia a cheannach uaidh. Chuala a athair, Iacób, go raibh bia san Éigipt agus chuir sé deichniúr dá chlann mhac chun na hÉigipte chun bia a cheannach.

Chuaigh clann mhac Iacób go dtí Iósaef. D’aithin sé ar an bpointe iad, ach níor aithin siadsan é. D’umhlaigh siad síos dó, díreach mar a tharla ina bhrionglóid nuair a bhí sé ina fhear óg. Theastaigh uaidh Iósaef a fháil amach an raibh a chuid deartháireacha chomh cruálach céanna i gcónaí. ‘Is spiairí sibh,’ a dúirt sé. ‘Tá sibh ag iarraidh a fháil amach cé na laigí atá ag ár dtír.’ ‘Níl!’ a dúirt siad. ‘Is 12 deartháir as Canán muid. Tá duine dár ndeartháireacha básaithe agus tá an duine is óige lenár n-athair.’ Ansin dúirt Iósaef: ‘Tugaigí bhur ndeartháir is óige chugam agus creidfidh mé ansin sibh.’ Ansin chuaigh siad abhaile go dtí a n-athair.

Nuair nach raibh aon bhia fágtha ag clann Iacób, chuir sé a chlann mhac ar ais go dtí an Éigipt. An uair seo thug siad Biniáimin, an mac ab óige, leo. Chun teist a chur ar a chuid deartháireacha, chuir Iósaef cupán airgid i bhfolach i mála Bhiniáimin agus ansin chuir sé i leith a chuid deartháireacha gur ghoid siad é. Baineadh geit as na deartháireacha nuair a fuair searbhóntaí Iósaef an cupán i mála Bhiniáimin. D’impigh siad ar Iósaef an pionós a chur orthu féin in ionad Bhiniáimin.

Anois, ba léir d’Iósaef go raibh athrú mór tagtha ar a chuid deartháireacha. Ní raibh Iósaef in ann smacht a choinneáil ar a chuid mothúchán níos faide. Phléasc sé amach ag caoineadh agus dúirt sé leo: ‘Is mise bhur ndeartháir Iósaef. An bhfuil m’athair fós beo?’ Bhí an-iontas ar a chuid deartháireacha. Dúirt sé leo: ‘Ná bígí buartha faoin méid a rinne sibh orm. Is é Dia a sheol anseo mé chun sibh a choinneáil beo. Anois déanaigí deifir, faighigí m’athair agus tugaigí anseo é.’

Chuaigh siad abhaile chun an dea-scéal a insint dá n-athair agus chun é a thabhairt go dtí an Éigipt. Tar éis blianta fada bhí Iósaef agus a athair le chéile arís.