Carta ós Romanos
10 Irmáns, o que en realidade desexo de todo corazón e lle suplico a Deus é que eles* se salven. 2 Porque dou fe* de que serven a Deus con entusiasmo*, pero non o fan con coñecemento exacto. 3 Porque como non coñecen a xustiza de Deus e intentan establecer a súa propia xustiza, non se someteron á xustiza de Deus. 4 De feito, Cristo é o fin da Lei, para que tódolos que demostren fe sexan considerados xustos.
5 Falando da xustiza que se consegue por medio da Lei, Moisés escribe: “O home que fai estas cousas vivirá grazas a elas”. 6 Pero a xustiza que se consegue demostrando fe di “Non digas no teu corazón ‘Quen subirá ó ceo?’, é dicir, quen subirá para facer que baixe Cristo? 7 Tampouco digas ‘Quen baixará ó abismo*?’, é dicir, quen baixará para facer subir a Cristo de entre os mortos?”. 8 Pero, que din as Escrituras? “A palabra está cerca de ti, na túa propia boca e no teu propio corazón”, é dicir, “a palabra” da fe que nós predicamos. 9 Porque se coa boca declaras publicamente que Xesús é o Señor, e co corazón demostras fe en que Deus o resucitou* de entre os mortos, vaste salvar. 10 Porque co corazón demóstrase a fe que leva á xustiza, pero coa boca faise declaración pública que leva á salvación.
11 Unha parte das Escrituras di sobre Xesús: “Ninguén que teña fe nel quedará decepcionado”. 12 Porque non hai diferenza entre xudeu e grego. Todos teñen o mesmo Señor, que é xeneroso con tódolos que o invocan*. 13 Porque “a tódolos que invoquen* o nome de Xehová*, el vainos salvar”. 14 Pero como o invocarán* se non teñen fe nel? E como van ter fe nel se non oíron falar del? E como van oír se ninguén predica? 15 E como van predicar se non foron enviados? Tal como está escrito: “Que bonitos son os pés dos que anuncian boas noticias de cousas boas!”.
16 Pero non todos lles fixeron caso ás boas noticias. De feito, Isaías di: “Xehová*, quen tivo fe na nosa mensaxe?”. 17 Polo tanto, a fe vén despois de oír a mensaxe, e a mensaxe que se oe vén por medio da palabra acerca de Cristo. 18 Pero eu pregunto: e logo non oíron? Claro que si! Porque “o seu son escoitouse por toda a terra e a súa mensaxe chegou ata o último recuncho da terra*”. 19 E tamén pregunto: será que Israel non o entendeu? Primeiro, Moisés di: “Farei que vos poñades celosos usando os que non son unha nación. Farei que vos poñades furiosos usando unha nación insensata”. 20 E Isaías énchese de valor e di: “Os que non me buscaban, encontráronme. Os que non preguntaban por min chegaron a coñecerme”. 21 Pero sobre Israel di: “Abrinlle os meus brazos durante todo o día a un pobo desobediente e cabezón”.