Apocalipse

22 Entón el ensinoume un río de auga de vida, e as súas augas eran cristalinas*. O río saía do trono de Deus e do Cordeiro, 2 e pasaba polo medio da rúa principal da cidade. Nas dúas beiras do río había árbores de vida que producían 12 colleitas e que daban froito cada mes. As follas das árbores servían para curar as nacións.

3 Xa non haberá ningunha maldición, senón que o trono de Deus e do Cordeiro estará na cidade. Os seus escravos daranlle servizo sagrado, 4 verán o seu rostro e levarán o nome del na fronte. 5 Tampouco volverá a haber noite, e non necesitarán a luz de ningunha lámpada nin a luz do sol, porque Xehová* Deus vainos iluminar, e eles reinarán para sempre.

6 O anxo díxome: “Estas palabras son fieis* e verdadeiras. Si, Xehová*, o Deus que inspirou os profetas, enviou o seu anxo para mostrarlles ós seus escravos o que ten que pasar dentro de pouco. 7 Mira! Veño pronto. Felices os que obedecen as palabras da profecía deste rolo”.

8 Eu, Xoán, fun o que escoitou e viu estas cousas. Despois de velas e escoitalas, boteime ó chan diante dos pés do anxo* que mas ensinara para adoralo. 9 Pero el díxome: “Coidado! Non fagas iso! Eu son só un escravo coma ti e coma os teus irmáns, os profetas, e coma os que obedecen as palabras deste rolo. Adora a Deus”.

10 E tamén me dixo: “Non gardes en segredo* as palabras da profecía deste rolo, porque o tempo fixado está cerca. 11 Que o inxusto siga facendo cousas inxustas e que o que fai cousas sucias siga facendo cousas sucias. Pero que o xusto siga na súa xustiza e que o santo siga na súa santidade.

12 ”‘Mira! Veño pronto e voulle pagar a cada un conforme ás súas accións. 13 Eu son o Alfa e o Omega*, o primeiro e o último, o principio e o final. 14 Felices os que lavan as súas túnicas, porque así terán dereito a comer do froito das árbores da vida e poderán entrar na cidade polas súas portas. 15 Fóra están os cans*, os que practican espiritismo*, os que son sexualmente inmorais*, os asasinos, os idólatras e tódolos que aman a mentira e teñen o costume de mentir’.

16 ”‘Eu, Xesús, enviei o meu anxo para darvos testemuño destas cousas para o beneficio das congregacións. Eu son a raíz e a descendencia de David, e a estrela brillante da mañá*’”.

17 O espírito santo e a noiva non deixan de dicir: “Ven!”. Que tódolos que escoiten isto tamén digan: “Ven!”. E que veñan tódolos que teñan sede. Que tódolos que queiran collan gratis da auga da vida.

18 “A tódolos que escoitan as palabras da profecía deste rolo dígolles*: se alguén lles engade algo a estas cousas, Deus engadiralle a el as pragas que están escritas neste rolo, 19 e se alguén quita algo das palabras do rolo desta profecía, Deus quitaralle a el a súa parte das cousas escritas neste rolo, é dicir, non poderá comer do froito das árbores da vida* nin entrar na cidade santa.

20 ”O que dá testemuño destas cousas di: ‘Si, veño pronto’”.

“Amén! Ven, Señor Xesús”.

21 Que a bondade inmerecida do Señor Xesús estea cos santos.