PRIMEIRA CARTA ÓS CORINTIOS

1 De parte de Paulo, que foi chamado para ser apóstolo de Cristo Xesús pola vontade de Deus, e de parte do noso irmán Sóstenes, 2 para a congregación de Deus que está en Corinto, para vós, os que fostes escollidos* como seguidores de Cristo Xesús. Fostes chamados para ser santos xunto con tódolos que por todas partes invocan o* nome do noso Señor Xesucristo. El é o seu Señor e tamén o noso:

3 Que teñades bondade inmerecida e paz de parte de Deus, o noso Pai, e do Señor Xesucristo.

4 Sempre lle dou grazas ó meu Deus por vós, debido á bondade inmerecida que vos mostrou como seguidores de Cristo Xesús. 5 Recibistes moitas bendicións porque estades unidos a Cristo, e Deus deuvos plena capacidade para falar e un coñecemento completo. 6 Así que a mensaxe do* Cristo quedou firmemente establecida entre vós, 7 e por iso tedes todo o que necesitades*, mentres esperades con moitas ganas a revelación do noso Señor Xesucristo. 8 El tamén vos fará firmes ata o fin, para que non se vos poida acusar de nada no día do noso Señor Xesucristo. 9 Deus é fiel e chamouvos para que esteades unidos ó* seu Fillo, o noso Señor Xesucristo.

10 Agora, irmáns, suplícovos no nome do noso Señor Xesucristo que esteades todos de acordo no que dicides e que non haxa divisións entre vós, senón que esteades completamente unidos na mesma mente e na mesma forma de pensar. 11 Porque algúns da casa de Cloe fixéronme saber que hai discusións entre vós, meus irmáns. 12 Dígovos isto porque algúns de vós andades dicindo “Eu son de Paulo”, outros “Eu son de Apolos”, outros “Pois eu son de Cefas*” e outros “Pois eu son de Cristo”. 13 Significa isto que o Cristo está dividido? Verdade que non foi a Paulo a quen executaron no madeiro por vós? Ou seica fostes bautizados no nome de Paulo? 14 Doulle grazas a Deus porque eu non vos bauticei a ningún de vós, só a Crispo e a Gaio. 15 Así, ningún de vós pode dicir que fostes bautizados no meu nome. 16 É certo que tamén bauticei os da casa de Estéfanas pero, á parte deles, non recordo que bautizase a ninguén máis. 17 Cristo non me mandou para bautizar, senón para anunciar as boas noticias. E non o fixen con palabras de sabios*, para non facer que o madeiro de tortura* do Cristo se volva inútil.

18 De feito, a mensaxe sobre o madeiro de tortura parécelles absurda ós que van cara á destrución. Pero para nós, os que estamos sendo salvados, esa mensaxe é unha demostración do poder de Deus. 19 Porque está escrito: “Acabarei coa sabedoría dos sabios e rechazarei* a intelixencia dos intelectuais”. 20 Onde están os sabios? Onde están os escribas*? Onde están os expertos en debates deste sistema*? Seica non fixo Deus que a sabedoría deste mundo fose absurda? 21 Porque as persoas deste mundo confían na súa propia sabedoría, e por iso non chegaron a coñecer a Deus. Pero el demostrou a súa sabedoría ó salvar os que cren a mensaxe que outros consideran absurda.

22 Os xudeus piden milagres* e os gregos buscan sabedoría, 23 pero nós predicamos que Cristo foi executado no madeiro. Para os xudeus isto é ofensivo*, e para as nacións é absurdo. 24 Pero para os que son chamados, sexan xudeus ou gregos, Cristo é a demostración do poder e da sabedoría de Deus. 25 Porque unha cousa absurda de Deus é máis sabia que os homes, e unha cousa débil de Deus é máis forte que os homes.

26 Irmáns, fixádevos en vós mesmos, os que fostes chamados. Non hai moitos sabios desde un punto de vista humano* nin moitos poderosos nin tampouco moitos de familias importantes*. 27 Pero Deus escolleu as cousas absurdas do mundo para avergonzar os sabios. Deus escolleu as cousas débiles do mundo para avergonzar as cousas fortes. 28 Deus escolleu as cousas insignificantes do mundo e as cousas desprezadas, as cousas que non valen nada, para anular as cousas que a xente considera importantes. 29 Fixo isto para que ninguén* poida presumir diante de Deus. 30 Grazas a el, vós estades unidos a Cristo Xesús, que chegou a ser para nós sabedoría que vén de Deus, e tamén xustiza, santificación e liberación mediante o rescate, 31 para que pase tal como está escrito: “O que presume, que presuma de Xehová*”.

2 Irmáns, cando fun onda vós para anunciarvos o segredo sagrado de Deus, non usei palabras elevadas nin fixen grandes demostracións de sabedoría. 2 Porque decidín centrarme só en Xesucristo, e nel executado no madeiro. 3 Fun onda vós sentíndome débil* e tremendo co medo. 4 E cando vos falei e vos prediquei a mensaxe, non usei as palabras persuasivas dos sabios. Máis ben, as miñas palabras demostraron o poder do espírito de Deus, 5 para que tivésedes fe no poder de Deus e non na sabedoría dos homes.

6 Agora ben, nós falamos de sabedoría entre os que son maduros en sentido espiritual, pero non da sabedoría deste sistema* nin da sabedoría dos gobernantes deste sistema, que van desaparecer. 7 Falamos da sabedoría de Deus que está escondida nun segredo sagrado, a sabedoría que Deus estableceu para a nosa gloria antes de que este mundo malvado chegase a existir*. 8 Esta é a sabedoría que non chegou a coñecer ningún dos gobernantes deste sistema*, porque se a chegasen a coñecer, non executarían* o noso glorioso Señor. 9 Pero é tal como está escrito: “O ollo non viu, o oído non escoitou e o corazón do home non puido imaxinar as cousas que Deus preparou para os que o aman”. 10 Pero Deus revelounos estas cousas a nós por medio do seu espírito, porque o espírito analiza tódalas cousas, incluso as cousas profundas de Deus.

11 Pode alguén saber o que pensa outra persoa? Está claro que non. Iso é algo que só sabe o corazón* desa persoa. Da mesma forma, ninguén sabe o que pensa Deus se non é por medio do espírito de Deus. 12 Nós non recibimos o espírito do mundo, senón o espírito que vén de Deus, para que poidamos entender as cousas que Deus nos ensinou bondadosamente. 13 Nós tamén falamos destas cousas, pero non usamos palabras que aprendemos por medio da sabedoría humana, senón palabras que aprendemos por medio do espírito. Desta maneira, explicamos temas espirituais con palabras espirituais.

14 Pero o home físico* non acepta as cousas que se revelan por medio do espírito de Deus porque para el son absurdas, nin tampouco pode chegar a entendelas porque hai que analizalas desde un punto de vista espiritual*. 15 Por outro lado, o home espiritual analiza tódalas cousas, pero ningún home é capaz de xulgalo* a el. 16 Porque, “quen chegou a coñecer a mente de Xehová* como para poder ensinarlle?”. Pero nós si que temos a mente de Cristo.

3 Así que, irmáns, non puiden falarvos como a persoas espirituais senón como a persoas carnais, como a nenos pequenos que non entenden moito sobre Cristo. 2 Deivos leite e non alimento sólido, porque aínda non erades suficientemente fortes. De feito, agora tampouco o sodes, 3 porque aínda sodes persoas carnais. Acaso non demostran os celos e as pelexas que hai entre vós que sodes persoas carnais e que vos estades portando coma a xente deste mundo? 4 Porque cando un di “Eu son de Paulo” e outro di “Eu de Apolos”, non vos estades portando coma a xente deste mundo?

5 Ó fin e ó cabo, que é Apolos? Que é Paulo? Somos simples servos* que vos axudamos a facervos crentes. Só fixemos o que o Señor nos encargou. 6 Eu plantei, Apolos regou, pero foi Deus quen fixo que seguise medrando. 7 Así que nin o que planta nin o que rega son importantes, senón Deus, que é quen o fai medrar. 8 O que planta e o que rega teñen o mesmo obxectivo*, pero cada persoa recibirá a súa recompensa de acordo co seu traballo. 9 Porque somos colaboradores de Deus. Vós sodes o campo que Deus está cultivando, o edificio que Deus está construíndo.

10 De acordo coa bondade inmerecida que Deus me mostrou, eu puxen o fundamento como un construtor experto*, pero outro está construíndo enriba. Que cada un estea atento a como constrúe sobre o fundamento. 11 Porque ninguén pode poñer ningún outro fundamento que o que xa está posto, que é Xesucristo. 12 E sobre ese fundamento pódese construír con ouro, prata e pedras preciosas, ou con madeira, herba seca e palla. 13 Ó final verase de que está feita a obra de cada un. Cando veña o tempo* das probas, farase evidente por medio do lume, porque o lume demostrará que clase de obra fixo cada un. 14 Se a obra que alguén construíu enriba do fundamento aguanta, el recibirá unha recompensa. 15 Pero se a obra se queima, terá unha gran perda, e aínda que el mesmo se salve, será coma quen escapa do lume.

16 E logo non sabedes que sodes o templo de Deus e que o espírito de Deus está dentro de vós? 17 Se alguén destrúe o templo de Deus, Deus vaino destruír a el, porque o templo de Deus é santo, e vós sodes ese templo.

18 Que ninguén se engane a si mesmo: se algún de vós pensa que é sabio neste mundo*, que se faga ignorante para que chegue a ser sabio. 19 Porque a sabedoría deste mundo é absurda para Deus, pois está escrito: “El deixa que os sabios caian nas súas propias trampas”. 20 Tamén está escrito: “Xehová* sabe que os razoamentos dos sabios non valen para nada”. 21 Por iso, que ninguén presuma do que poden facer os homes, porque tódalas cousas son vosas: 22 Paulo, Apolos, Cefas*, o mundo, a vida, a morte, as cousas de agora ou as cousas que van vir. Todo é voso. 23 Pero vós sodes de Cristo, e Cristo é de Deus.

4 Todos deberían vernos como axudantes* de Cristo e administradores* dos segredos sagrados de Deus. 2 E o que se espera dos administradores* é que sexan fieis. 3 A min impórtame ben pouco que me xulguedes vós ou un tribunal humano. De feito, nin sequera eu me xulgo a min mesmo. 4 Porque teño a conciencia limpa, pero iso non demostra que eu sexa xusto. Quen me xulga é Xehová*. 5 Así que non xulguedes nada antes do tempo debido, ata que veña o Señor. El encargarase de sacar á luz as cousas secretas da escuridade e revelará as intencións dos corazóns. Entón cada un recibirá de Deus a honra que merece.

6 Irmáns, díxenvos estas cousas sobre min e sobre Apolos para axudarvos a entender este asunto. Mediante o noso exemplo, aprendede esta regra: “Non vaiades máis alá das cousas que están escritas”. Así, non vos encheredes de orgullo, e evitaredes poñervos a favor de un e en contra doutro. 7 Porque, quen fai que ti sexas diferente dos demais? De feito, que tes ti que non recibises? E se o recibiches, por que vas presumindo coma se non o recibises?

8 Xa estades satisfeitos? Xa sodes ricos? Xa empezastes a reinar sen nós? Quen me dera que xa estivésedes reinando, para que nós tamén reinásemos con vós! 9 Porque me parece que Deus permitiu que ós apóstolos nos exhibisen en último lugar, como a homes condenados á morte, pois chegamos a ser un espectáculo* para o mundo, para os anxos e para os homes. 10 A nós vennos como a parvos por seguir a Cristo, pero vós pensades que sodes sabios por seguir a Cristo. Nós parecemos débiles, pero vós parecedes fortes. A vós danvos honra, pero a nós desprézannos. 11 Ata agora seguimos pasando fame e sede, non temos suficiente roupa*, pégannos*, non temos casa 12 e traballamos duro coas nosas propias mans. Cando a xente nos insulta, bendicímolos. Cando nos perseguen, aguantamos con paciencia. 13 Cando nos calumnian, respondemos con amabilidade*. Ata agora, para a xente somos o lixo do mundo, os desperdicios de tódalas cousas.

14 Non vos estou escribindo estas cousas para avergonzarvos, senón para aconsellarvos como a fillos queridos. 15 De feito, aínda que teñades 10.000 mestres* que vos ensinen como seguir a Cristo, en realidade non tedes moitos pais, porque eu cheguei a ser o voso pai mediante Cristo Xesús ó ensinarvos as boas noticias. 16 Polo tanto, suplícovos que sigades o meu exemplo. 17 Por iso vos mando a Timoteo, porque el é o meu fillo querido e é fiel no servizo ó Señor. El vaivos recordar os métodos* que eu uso ó facer o que Cristo Xesús quere, os mesmos métodos que estou ensinando por todas partes en cada congregación.

18 Algúns están cheos de orgullo porque pensan que non irei a visitarvos. 19 Pero se Xehová* quere, irei a visitarvos dentro de pouco. Pero non para saber o que din os que están cheos de orgullo, senón para saber se teñen o poder de Deus ou non. 20 Porque o Reino de Deus non se fai evidente na vida dunha persoa polas súas palabras, senón por ter o poder de Deus. 21 Que preferides? Que vaia onda vós cun pau, ou con amor e cun espírito apracible?

5 De feito, informáronme de que entre vós hai un caso de inmoralidade sexual*, un caso de inmoralidade* tan grave que nin sequera se ve entre os que non son crentes*. Refírome ó caso dun home que vive coa* muller do seu pai. 2 E vós sentídesvos orgullosos? En vez diso, non deberiades lamentarvos para que se saque de entre vós o home que está facendo iso? 3 Aínda que non estou aí en persoa, estou en espírito, e xa xulguei o home que está facendo iso, como se en realidade eu estivese aí con vós. 4 Cando vos reunades no nome do noso Señor Xesús, sabede que eu estou con vós en espírito e que o poder do noso Señor Xesús tamén está con vós. 5 Tedes que entregar ese home a Satanás para eliminar esa influencia do pecado*. Así, o bo espírito* da congregación poderá salvarse no día do Señor.

6 Non está ben que presumades desta situación. Seica non sabedes que un pouco de fermento fai que fermente toda a masa? 7 Quitade o fermento vello para que poidades ser unha masa nova, sen fermentar*. Permanecede así porque Cristo, o noso cordeiro de Pascua, xa foi sacrificado. 8 Así que non celebremos a Pascua co fermento vello nin co fermento da maldade e da perversidade, senón cos pans sen fermento da sinceridade e da verdade.

9 Na carta que vos escribín díxenvos que deixásedes de relacionarvos con persoas que son sexualmente inmorais*. 10 Con iso non quixen dicir que vos separásedes completamente da xente deste mundo que é sexualmente inmoral*, dos cobizosos, dos extorsionadores ou dos idólatras. Se fose así, teriades que saír do mundo. 11 Pero agora escríbovos para que deixedes de relacionarvos con calquera ó que se lle chame irmán pero que sexa sexualmente inmoral*, cobizoso*, idólatra, inxuriador*, borracho ou extorsionador*. Nin sequera comades con esa persoa. 12 Por que debería xulgar eu os de fóra? En realidade, vós sodes os que xulgades os de dentro 13 e Deus xulga os de fóra. “Sacade a persoa malvada que está entre vós”.

6 Cando algún de vós ten un problema con outro, como se atreve a ir ós tribunais ante homes inxustos? Por que non vai onda os santos* da congregación? 2 Ou é que non sabedes que os santos van xulgar o mundo? E se vós ides xulgar o mundo, non sodes capaces de xulgar asuntos de pouca importancia? 3 Non sabedes que imos xulgar a anxos? Entón, por que non xulgades os asuntos desta vida? 4 Por iso, se tedes que xulgar asuntos desta vida, por que escolledes como xuíces os que non forman parte da congregación? 5 Dígovos isto para que sintades vergonza. E logo non hai nin un só home sabio entre vós que poida xulgar os problemas que haxa entre os seus irmáns? 6 En vez diso, un irmán leva a outro irmán ó tribunal, ante persoas que non son crentes!

7 En realidade, xa é un fracaso para vós que teñades disputas legais uns contra outros. Seica non é mellor deixar que cometan inxustizas contra vós? Non é mellor que deixedes que vos estafen? 8 Pero en vez diso, vós sodes os que cometedes inxustizas e estafades, e facédesllelo ós vosos irmáns!

9 Ou é que non sabedes que os inxustos non van herdar o Reino de Deus? Non vos enganedes*. Os que son sexualmente inmorais*, os idólatras, os adúlteros, os homes que se someten a actos homosexuais, os homes que practican a homosexualidade*, 10 os ladróns, os cobizosos*, os borrachos, os inxuriadores* e os extorsionadores* non van herdar o Reino de Deus. 11 E iso era o que algúns de vós erades. Pero fostes lavados, fostes santificados, fostes declarados xustos no nome do Señor Xesucristo e co espírito do noso Deus.

12 Todo me está permitido*, pero non todo é beneficioso. Todo me está permitido, pero non deixarei que nada me controle*. 13 A comida é para o estómago e o estómago é para a comida, pero Deus vai acabar cos dous. E o corpo non é para a inmoralidade sexual*, senón para servir o Señor, e o Señor mantén o corpo. 14 Pero Deus resucitou* o Señor e tamén nos resucitará* a nós co seu poder.

15 Non sabedes que os vosos corpos son partes do corpo de Cristo? Entón, debería eu quitarlle as partes do corpo ó Cristo e unilas a unha prostituta? Claro que non! 16 Non sabedes que quen se une a unha prostituta chega a ser un só corpo con ela? Porque Deus di: “Os dous serán unha soa carne*”. 17 Pero quen se une ó Señor chega a ser un só espírito con el*. 18 Fuxide da inmoralidade sexual*! Calquera outro pecado que alguén poida cometer está fóra do seu corpo, pero quen practica a inmoralidade sexual peca contra o seu propio corpo. 19 Non sabedes que o voso corpo é o templo do espírito santo, que está dentro de vós e que Deus vos dá? Ademais, vós non sodes donos de vós mesmos, 20 porque Deus pagou un prezo moi alto por vós*. Polo tanto, usade o voso corpo para darlle gloria a Deus.

7 En resposta ás cousas sobre as que me escribistes, é mellor que o home quede solteiro e non teña relacións sexuais*. 2 Pero como a inmoralidade sexual* é tan común, que cada home teña a súa propia muller e que cada muller teña o seu propio marido. 3 Que o marido satisfaga as necesidades sexuais da súa muller, e que a muller faga o mesmo co seu marido. 4 A muller non ten autoridade sobre o seu propio corpo, senón que a ten o seu marido. Igualmente, o marido non ten autoridade sobre o seu propio corpo, senón que a ten a súa muller. 5 Non vos privedes de ter relacións sexuais un co outro. Pero se o facedes, que sexa porque os dous estades de acordo e durante un tempo determinado, para que poidades dedicar tempo a orar e despois volvades a estar xuntos. Así, Satanás non poderá tentarvos pola vosa falta de autocontrol. 6 Dígovos isto* para que saibades o que está permitido, pero non é un mandato. 7 Aínda así, gustaríame que todos fosen solteiros coma min. Pero cada un recibe de Deus o seu propio don: uns dunha maneira e outros doutra.

8 Ós que non están casados e ás viúvas dígolles que é mellor para eles que se manteñan coma min. 9 Pero se non teñen autocontrol, que casen, porque é mellor casar que estar ardendo de paixón.

10 Ós que están casados mándolles (non eu, senón o Señor) que a muller non se separe do seu home. 11 Pero se ela se separa, que non volva a casar ou que se reconcilie co seu home. E o home non debe deixar a súa muller.

12 Pero ós demais dígolles (eu, non o Señor) que se a muller dun irmán non é crente pero está de acordo en seguir con el, que el non a deixe. 13 E se o home dunha muller non é crente pero está de acordo en seguir con ela, que ela non o deixe. 14 Porque o matrimonio cun marido que non é crente considérase santo grazas á súa muller crente. E o matrimonio cunha muller que non é crente considérase santo grazas ó seu home crente. Se non fose así, os vosos fillos serían impuros, pero agora son santos. 15 Pero se o que non é crente decide marchar*, que marche. Nese caso, o que é crente non está obrigado a vivir con el. Deus estavos dando paz. 16 Porque ti, muller, como sabes que non vas salvar o teu home? E ti, home, como sabes que non vas salvar a túa muller?

17 Aínda así, que cada un siga na situación na que estaba cando Xehová* Deus o chamou. Esta é a orde que dou en tódalas congregacións. 18 Hai algún home que xa estivese circuncidado cando foi chamado? Que non se faga incircunciso. Hai algún home que non estivese circuncidado cando foi chamado? Que non se circuncide. 19 Non importa se alguén está circuncidado ou non. O que importa é obedecer os mandamentos de Deus. 20 Que cada un siga como estaba cando foi chamado. 21 Eras escravo cando fuches chamado? Non te preocupes por iso. Pero se podes conseguir a liberdade, aproveita a oportunidade. 22 Porque calquera que era escravo cando o Señor o chamou, agora é un servo libre* do Señor. Da mesma maneira, calquera que era libre cando o Señor o chamou, agora é escravo de Cristo. 23 Pagouse un prezo por vós*, así que deixade de facervos escravos dos homes. 24 Irmáns, que cada un siga como estaba cando Deus o chamou.

25 No que ten que ver coas persoas que nunca estiveron casadas*, non teño ningún mandato de parte do Señor, pero douvos a miña opinión, a de alguén a quen o Señor lle mostrou misericordia para que sexa fiel. 26 Nestes tempos difíciles, penso que é mellor que o home siga como está. 27 Estás casado? Non intentes quedar libre. Non estás casado? Non busques unha muller coa que casar. 28 Aínda así, se casas con alguén non cometes pecado ningún. E se unha persoa que non está casada* decide casar, non comete pecado ningún. Pero os que o fagan van ter problemas na vida*. Eu estou intentando aforrarvos eses problemas.

29 Ademais, irmáns, dígovos que queda pouco tempo. A partir de agora, os que teñen muller, que vivan coma se non a tivesen. 30 Os que choran, que vivan coma os que non choran. Os que se alegran, coma os que non se alegran. Os que compran cousas, coma os que non as teñen. 31 E os que usan as cousas que ofrece este mundo, que non o fagan plenamente. Porque a escena deste mundo está cambiando. 32 En realidade, non quero que teñades preocupacións. O home que non está casado preocúpase polas cousas do Señor, por como conseguir a aprobación do Señor. 33 Pero o que está casado preocúpase polas cousas do mundo e por como conseguir a aprobación da súa muller, 34 e está dividido. Ademais, tanto a muller que non está casada como a que nunca o estivo* preocúpanse polas cousas do Señor, para que tanto o seu corpo como a súa mente* poidan ser santos. Pero a muller que está casada preocúpase polas cousas do mundo e por como conseguir a aprobación do seu home. 35 Dígovos isto polo voso ben. Non volo digo para limitarvos, senón para motivarvos a facer o que é correcto e a servir constantemente o Señor sen distraccións.

36 Pero se alguén é maduro física e mentalmente*, e pensa que ó quedar solteiro* non sería capaz de controlar os seus desexos sexuais*, entón que faga o que queira, non peca. Deixade que case. 37 Pero se alguén está decidido de corazón e non ten a necesidade de casar, senón que ten control* sobre os seus propios desexos e tomou a decisión no seu corazón de manterse solteiro*, fará ben. 38 Así que quen casa* fai ben, pero quen non casa fará mellor.

39 A muller debe seguir casada co seu home mentres el estea vivo, pero se o seu home morre*, está libre para casar con quen queira, sempre que el sexa un seguidor do Señor*. 40 Aínda así, eu opino que se queda como está será máis feliz. E estou convencido de que eu tamén teño o espírito de Deus.

8 No que ten que ver coa comida que se ofreceu ós ídolos, sabemos que todos temos coñecemento. O coñecemento enche de orgullo, pero o amor fortalece*. 2 Se alguén pensa que ten coñecemento sobre algo, aínda non sabe tanto do tema como debería. 3 Pero se alguén ama a Deus, Deus coñece a esa persoa.

4 No que ten que ver con comer comida que se ofreceu ós ídolos, sabemos que un ídolo non é nada, e que só hai un Deus. 5 Porque hai moitos ós que se lles chama deuses, tanto no ceo como na terra, e hai moitos ós que a xente considera “deuses” e “señores”. 6 Pero en realidade, para nós só hai un Deus, o Pai. Tódalas cousas veñen del e nós vivimos para el. E para nós só hai un Señor, Xesucristo. Tódalas cousas existen mediante el, e nós existimos mediante el.

7 Pero non todos entenden isto. Como algúns antes adoraban ídolos, cando comen unha comida que se ofreceu a un ídolo vena coma se estivese relacionada con ese ídolo. E a súa conciencia moléstalles* porque é débil. 8 Pero a comida non nos vai acercar máis a Deus. Se non comemos, non imos ser peores, e se comemos, non imos ser mellores. 9 Aínda así, tede coidado para que o voso dereito a escoller non faga tropezar* dalgunha maneira ós que son débiles. 10 Porque se alguén te vise a ti, que sabes que os ídolos non serven para nada, comendo nun templo no que se adoran ídolos, non cres que a conciencia do que é débil podería chegar ó punto de impulsalo a comer alimentos que se ofreceron a ídolos? 11 Aínda que ti sabes que non ten nada de malo comer esa comida, estarías botando a perder a fe do que é débil, un irmán teu polo que morreu Cristo. 12 Cando pecades contra os vosos irmáns desta maneira e lle facedes dano á súa conciencia débil, estades pecando contra Cristo. 13 Por iso, se a comida fai tropezar ó meu irmán, non volverei a comer carne nunca máis, para non facer tropezar ó meu irmán.

9 E logo non son eu libre para facer o que quero? Non son apóstolo? Non vin ó noso Señor Xesús? Non sodes vós o resultado do meu traballo servindo o Señor? 2 Aínda que para outros non sexa un apóstolo, está claro que para vós si que o son! Porque vós sodes a proba* que confirma que eu son apóstolo do Señor.

3 Esta é a miña defensa ante os que me critican. 4 Temos dereito a* comer e a beber, non? 5 Temos dereito a casar e a que nos acompañe a nosa muller crente, igual que o resto dos apóstolos, os irmáns do Señor e Cefas*, non? 6 Ou resulta que Bernabé mais eu somos os únicos que temos que traballar para manternos? 7 Que soldado ten que pagar os seus propios gastos? Quen planta unha viña e non come do seu froito? Ou quen coida un rabaño e non bebe un pouco do leite que dá o rabaño?

8 Non estou dicindo isto desde un punto de vista humano. E logo non di a Lei tamén estas cousas? 9 Porque na Lei de Moisés está escrito: “Non lle impidas comer* ó touro mentres está trillando o gran”. Entón, Deus só se preocupa polos touros? 10 Ou dío por nós? En realidade, escribiuse por nós, porque o home que labra e o home que trilla deberían facelo coa esperanza de recibir unha parte.

11 Se nós sementamos cousas espirituais entre vós, está mal que recollamos de vós axuda material? 12 Se outros homes teñen dereito a esperar isto de vós, non temos nós aínda máis dereito? Aínda así, nós non usamos este dereito*, senón que aguantamos todo tipo de dificultades para non poñer ningún obstáculo no camiño das boas noticias acerca do Cristo. 13 E logo non sabedes que os homes que cumpren cos deberes sagrados no templo comen das cousas que a xente trae ó templo, e que os que serven no altar reciben unha parte do que se ofrece no altar? 14 Da mesma maneira, o Señor mandou que os que predican as boas noticias vivan das boas noticias.

15 Pero eu non utilicei nin sequera unha destas axudas. De feito, non vos escribo todo isto para que me deades nada, porque preferiría morrer antes que... Ninguén me vai quitar o motivo polo que me sinto orgulloso! 16 Se predico as boas noticias, non teño motivos para presumir diso, porque é a miña obrigación. De feito, pobre de min se non predicase as boas noticias! 17 Se o fago de boa gana, teño unha recompensa. Pero incluso se o fago en contra da miña vontade, aínda así, é a responsabilidade* que se me encargou. 18 Entón, cal é a miña recompensa? Predicar as boas noticias de maneira gratuíta, para non abusar da autoridade* que me dá predicar as boas noticias.

19 Porque aínda que son un home libre, fíxenme escravo de todos, para ganar tantas persoas como sexa posible. 20 Cos xudeus cheguei a ser coma un xudeu, para ganar os xudeus. Cos que están baixo lei cheguei a ser coma unha persoa que está baixo lei, para ganar os que están baixo lei, aínda que eu non estou baixo lei. 21 Cos que están sen lei cheguei a ser coma unha persoa que está sen lei, para ganar os que están sen lei, aínda que eu non estou sen lei diante de Deus, senón que estou baixo lei diante de Cristo. 22 Cos débiles cheguei a ser débil, para ganar os débiles. Cheguei a ser de todo con xente de toda clase, para que por tódolos medios posibles poida salvar a algúns. 23 Pero todo o que fago é polas boas noticias, para compartilas con outros.

24 E logo non sabedes que nunha carreira, aínda que tódolos corredores corren, só un leva o premio? Correde de tal maneira que o ganedes! 25 Tódolos que participan nunha competición* demostran autocontrol en tódalas cousas. Claro, eles fano para conseguir unha coroa que se acaba botando a perder, pero nós facémolo para conseguir unha que non se bota a perder. 26 Polo tanto, corro, pero non sen unha meta. Loito, pero non dando golpes ó aire. 27 En vez diso, castigo o* meu corpo e fago que sexa o meu escravo, para que despois de predicarlle a outros eu non deixe de ter a aprobación de Deus*.

10 Irmáns, quero que saibades que os nosos antepasados estiveron todos baixo a nube, todos cruzaron polo medio do mar, 2 todos foron bautizados en Moisés cando estaban baixo a nube e no mar, 3 todos comeron o mesmo alimento espiritual 4 e todos beberon a mesma bebida espiritual. Porque bebían da roca espiritual que ía con eles, e aquela roca representaba* o Cristo. 5 Pero Deus non estaba contento coa maioría deles, e proba diso foi que morreron no deserto.

6 Todo isto válenos de exemplo a nós, para que non desexemos cousas que nos fan dano, igual que fixeron eles. 7 Non adoremos ídolos, como fixeron algúns deles, tal como está escrito: “O pobo sentouse a comer e a beber, e despois levantouse para divertirse”. 8 Non practiquemos a inmoralidade sexual*, como algúns deles que tiveron relacións sexuais inmorais* e, como resultado, morreron 23.000 deles nun só día. 9 Non poñamos a proba a Xehová*, como algúns deles que o puxeron a proba e despois morreron debido ás serpes. 10 Non sexamos murmuradores, como algúns deles que se queixaron e despois morreron a mans do anxo da destrución*. 11 Todo isto pasoulles para que servise de exemplo, e escribiuse como advertencia para nós, os que vivimos ó final destes sistemas*.

12 Polo tanto, quen pensa que está de pé, que teña coidado de non caer. 13 Vós non tivestes ningunha tentación que non tivesen outras persoas. Pero Deus é fiel e non deixará que sexades tentados máis alá do que poidades soportar. Cando sexades tentados, Deus daravos a saída para que poidades aguantar.

14 Por iso, meus queridiños, fuxide da idolatría. 15 Fálovos como a persoas sensatas. Xulgade vós mesmos o que digo. 16 Cando bebemos a copa da bendición pola que damos grazas, non participamos do sangue do Cristo? E cando comemos o pan que partimos, non participamos do corpo do Cristo? 17 Como hai un só pan, aínda que somos moitos, somos un só corpo, porque todos participamos dese único pan.

18 Fixádevos no que fai o pobo de Israel*. Cando comen dos sacrificios, non participan do que se ofreceu no altar? 19 Entón, que quero dicir? Que o que se sacrifica a un ídolo é algo? Ou que un ídolo é algo? 20 Non. O que quero dicir é que a xente das nacións failles sacrificios ós demos, e non a Deus. E non quero que teñades nada que ver* cos demos. 21 Non podedes estar bebendo da copa de Xehová* e da copa dos demos. Tampouco podedes estar comendo da “mesa de Xehová*” e da mesa dos demos. 22 Ou “estamos intentando poñer celoso a Xehová*”? Nós non somos máis fortes ca el, non?

23 Todo está permitido*, pero non todo é beneficioso. Todo está permitido, pero non todo fortalece*. 24 Que ninguén busque o seu propio beneficio, senón o dos demais.

25 Comede calquera carne que se venda na carnicería sen facer preguntas por motivos de conciencia, 26 porque “a terra e todo o que hai nela é de Xehová*”. 27 Se alguén que non é crente vos invita a comer e queredes ir, comede calquera cousa que vos poña sen facer preguntas por motivos de conciencia. 28 Pero se alguén vos di “Isto ofreceuse como sacrificio a un ídolo”, non o comades, por consideración á persoa que volo dixo e para que ninguén teña unha mala conciencia. 29 Non me refiro á túa conciencia, senón á da outra persoa. Porque non quero usar a miña liberdade e que despois me xulgue a conciencia doutra persoa. 30 Se dou grazas polo que como, por que me terían que criticar por algo polo que dou grazas?

31 Por iso, tanto se comedes como se bebedes ou facedes calquera outra cousa, facédeo todo para a gloria de Deus. 32 Non fagades tropezar nin ós xudeus, nin ós gregos, nin ós que forman parte da congregación de Deus. 33 Iso é o que intento facer eu. Intento agradar a todos en tódalas cousas e non busco o meu propio beneficio, senón o de moitos, para que se poidan salvar.

11 Imitádeme a min, tal como eu imito a Cristo.

2 Felicítovos porque vos acordades de min en tódalas cousas e seguides con coidado as instrucións* que vos dei. 3 Pero quero que saibades que a cabeza de todo home é o Cristo, a cabeza da muller é o home e a cabeza do Cristo é Deus. 4 Cando un home ora ou profetiza coa cabeza cuberta, avergonza a súa cabeza. 5 Pero cando unha muller ora ou profetiza coa cabeza descuberta, avergonza a súa cabeza, porque é coma se levase a cabeza afeitada*. 6 Porque se a muller non leva a cabeza cuberta, debería cortar o pelo moi corto. Pero se é vergonzoso que unha muller corte o pelo moi corto ou que se afeite a cabeza, entón debería cubrirse.

7 O home non debería cubrir a cabeza, porque é a imaxe e a gloria de Deus, pero a muller é a gloria do home. 8 Porque o home non vén da muller, senón que a muller vén do home. 9 Ademais, o home non foi creado debido á muller, senón a muller debido ó home. 10 Por esta razón e polos anxos, a muller ten que levar sobre a súa cabeza un sinal que demostre que está baixo autoridade*.

11 Por outro lado, entre os que son seguidores do Señor, as mulleres non son independentes dos homes e os homes non son independentes das mulleres*. 12 Porque, igual que a muller vén do home, o home tamén nace da muller. Pero tódalas cousas veñen de Deus. 13 Xulgade por vós mesmos: é correcto que unha muller lle ore a Deus coa cabeza descuberta? 14 Cando pensades no que é natural para vós, non vos ensina iso que o pelo longo é unha deshonra para o home, 15 pero o pelo longo é algo que lle dá gloria á muller? Porque a ela déuselle o pelo para cubrirse. 16 E se alguén quere defender un costume diferente, tedes que dicirlle que nin nós nin as congregacións de Deus temos outro costume.

17 Con estas instrucións que vos dou non vos estou felicitando, porque as vosas reunións estanvos facendo máis mal que ben. 18 Para empezar, escoitei que hai divisións entre vós cando vos reunides como congregación, e ata certo punto creo que é certo. 19 Porque seguro que haberá seitas* entre vós, e así verase claramente quen ten a aprobación de Deus.

20 Cando vos reunides para comer a Cea do Señor*, non o facedes da maneira correcta. 21 Porque cando chega o momento de comela, algúns levan a súa propia cea e cómena antes de tempo, e por iso un ten fame e o outro está borracho. 22 E logo non tedes casas onde comer e beber? Ou é que desprezades a congregación de Deus e facedes que os pobres sintan vergonza? Que podo dicirvos? Debería felicitarvos? Non podo felicitarvos por isto.

23 Porque eu ensineivos o que aprendín do Señor. A noite na que ía ser traizoado, o Señor Xesús colleu un pan, 24 deulle grazas a Deus, partiuno e dixo: “Isto representa o meu corpo, que se dá para o voso beneficio. Seguide facendo isto en memoria de min”. 25 Despois de cear, tamén fixo o mesmo coa copa e dixo: “Esta copa representa o novo pacto, que chegará a ser válido grazas ó meu sangue. Seguide facendo isto en memoria de min cada vez que bebades dela”. 26 Porque cada vez que comades deste pan e bebades desta copa, estaredes anunciando a morte do Señor ata que el veña.

27 Así que calquera que coma do pan ou beba da copa do Señor sen merecelo, será culpable de non respectar o corpo e o sangue do Señor. 28 Primeiro, que cada un se analice e se aprobe a si mesmo, e só entón poderá comer do pan e beber da copa. 29 Porque quen come e bebe sen comprender o que representa o corpo, condénase a si mesmo cando come e bebe. 30 Por iso moitos estades débiles e enfermos, e entre vós hai bastantes que están durmindo na morte*. 31 Pero se nos analizásemos a nós mesmos, non se nos xulgaría. 32 Agora ben, cando se nos xulga, Xehová* disciplínanos para que non sexamos condenados co mundo. 33 Así que, meus irmáns, cando vos reunades para comer esa comida, esperade uns polos outros. 34 Se alguén ten fame, que coma na súa casa, para que non sexades condenados cando vos reunades. E os outros asuntos xa os resolverei cando chegue aí.

12 Irmáns, quero que esteades ben informados sobre os dons que se reciben mediante o espírito santo. 2 Sabedes que antes de ser crentes* estabades influenciados e enganados por ídolos que nin sequera podían falar, e iades detrás deles a onde eles querían. 3 Pero quero que saibades que ninguén que está guiado polo espírito de Deus di “Xesús é maldito!”, e que ninguén pode dicir “Xesús é Señor!” a non ser que estea guiado polo espírito santo.

4 Hai diferentes dons, pero veñen do mesmo espírito. 5 Hai diferentes maneiras de servir, pero servimos o mesmo Señor. 6 Hai diferentes maneiras nas que actúa o espírito, pero é o mesmo Deus o que nos dá a todos o poder para facer esas cousas. 7 Agora ben, a axuda do espírito santo dáselle a cada persoa para o beneficio de todos. 8 Porque a un dáselle o don de falar con sabedoría por medio do espírito; a outro, o de falar con coñecemento grazas a ese mesmo espírito; 9 a outro, o da fe por medio do mesmo espírito; a outro, o de curar por medio dese único espírito; 10 a outro, o de facer milagres; a outro, o de profetizar; a outro, o de recoñecer as mensaxes inspiradas; a outro, o de falar en diferentes idiomas; e a outro, o de interpretar* o que se di noutros idiomas. 11 Pero todas estas cousas fainas o mesmo espírito, que lle dá a cada persoa o don que el quere.

12 Porque o corpo, aínda que é un só, ten moitas partes, e aínda que son moitas, todas forman un só corpo. Pasa o mesmo co corpo de Cristo. 13 Porque a todos nós (xudeus ou gregos, escravos ou libres) bautizóusenos por medio dun só espírito para formar un só corpo, e a todos se nos deu* un só espírito.

14 De feito, o corpo non está formado por unha soa parte, senón por moitas. 15 Se o pé dixese “Como non son unha man, non son parte do corpo”, iso non faría que deixase de ser parte do corpo. 16 E se a orella dixese “Como non son un ollo, non son parte do corpo”, iso non faría que deixase de ser parte do corpo. 17 Se todo o corpo fose un ollo, onde estaría o sentido do oído? Se todo o corpo fose unha orella, onde estaría o sentido do olfacto? 18 Pero Deus puxo cada parte do corpo como el quixo.

19 Se tódalas partes fosen a mesma, onde estaría o corpo? 20 En realidade, hai moitas partes pero un só corpo. 21 O ollo non lle pode dicir á man “Non me fas falta”, e a cabeza tampouco lles pode dicir ós pés “Non me facedes falta”. 22 Todo o contrario, as partes do corpo que parecen máis débiles son necesarias, 23 e tratamos con máis honra as partes do corpo que pensamos que son menos honorables. Desta maneira, as partes do noso corpo menos dignas reciben máis dignidade, 24 mentres que as partes do noso corpo máis atraentes non necesitan nada. Pero Deus fixo o corpo dándolle máis honra á parte que máis a necesitaba, 25 para que non houbese divisións no corpo e que tódalas partes se preocupasen unhas polas outras. 26 Se unha parte do corpo sofre, tódalas demais sofren con ela. Se unha parte recibe honra, tódalas demais alégranse con ela.

27 Pois vós sodes o corpo de Cristo, e cada un de vós é unha parte dese corpo. 28 E Deus deulle un sitio a cada un na congregación: primeiro, puxo os apóstolos; segundo, os profetas; terceiro, os mestres; despois, os que fan milagres; despois, os que teñen o don de curar a outros; os que axudan a outros; os que teñen a capacidade para dirixir e os que falan diferentes idiomas. 29 Non todos son apóstolos nin todos son profetas nin todos son mestres, verdade? Nin todos fan milagres, a que non? 30 Non todos teñen o don de curar a outros, verdade? Nin todos falan outros idiomas nin todos son intérpretes*, a que non? 31 Seguídevos esforzando por recibir os dons máis importantes. Pero agora vouvos ensinar o mellor camiño de todos*.

13 Se falo os idiomas dos homes e dos anxos pero non teño amor, son coma un gong que retumba ou coma un címbalo que fai moito ruído*. 2 Se teño o don de profetizar e entendo tódolos segredos sagrados e sei todo o que hai que saber, e se teño tanta fe que podo mover montañas pero non teño amor, non son nada*. 3 E se dou todo o que teño para darlles de comer a outros ou se entrego a miña vida para poder presumir pero non teño amor, non me serve de nada.

4 O amor é paciente e bondadoso. O amor non é celoso, non presume, non é arrogante, 5 non se porta de maneira indecente*, non busca os seus propios intereses, non se irrita con facilidade, non leva a conta das ofensas*. 6 Non se alegra pola inxustiza, senón que se alegra coa verdade. 7 Todo o soporta, todo o cre, todo o espera, todo o aguanta.

8 O amor nunca falla*. Pero os dons de profetizar e de falar noutros idiomas* acabaranse, e os de recibir coñecemento de maneira milagrosa serán eliminados. 9 Porque o coñecemento que temos está incompleto e profetizamos de maneira incompleta, 10 pero cando chegue o que está completo, o que está incompleto será eliminado. 11 Cando era neno falaba coma un neno, pensaba coma un neno e razoaba coma un neno, pero agora que son un home deixei atrás as cousas propias dun neno. 12 Agora vemos imaxes borrosas coma se as vísemos nun espello de metal, pero despois veremos con claridade*. Agora teño un coñecemento incompleto, pero despois terei un coñecemento completo*, igual que o coñecemento que Deus ten sobre min. 13 Agora ben, quedarán estas tres cousas: a fe, a esperanza e o amor. Pero a máis importante de todas é o amor.

14 Seguide mostrando amor, pero tamén seguídevos esforzando por recibir dons espirituais, sobre todo o de profetizar. 2 Porque quen ten o don de falar noutro idioma non lles fala ós homes, senón a Deus. E ninguén entende o que di porque fala segredos sagrados polo poder do espírito. 3 Pero quen profetiza fortalece, anima e consola a outros coas súas palabras. 4 A persoa que fala noutro idioma fortalécese a si mesma, pero a que profetiza fortalece a congregación. 5 Gustaríame que todos tivésedes o don de falar noutros idiomas, pero prefiro que profeticedes. De feito, o que profetiza é máis necesario que o que fala noutros idiomas, a non ser que interprete* o que di para fortalecer a congregación. 6 Pero, irmáns, se agora eu chegase falando noutros idiomas e non vos transmitise unha revelación de Deus ou coñecemento ou unha profecía ou unha ensinanza, de que vos serviría?

7 Pasa o mesmo coas cousas inanimadas que producen sons, coma a frauta ou a arpa. A non ser que se distingan claramente as notas, como vai recoñecer alguén o que se está tocando coa frauta ou coa arpa? 8 E se o toque da trompeta non é claro, quen se vai preparar para a batalla? 9 Da mesma maneira, se cando falades coa boca non usades palabras que se entendan facilmente, como saberá alguén o que estades dicindo? Será coma se lle estivésedes falando ó aire. 10 No mundo fálanse moitos idiomas, e todos teñen sentido. 11 Pero se eu non entendo o significado do que se di, serei coma un estranxeiro para o que está falando, e o que está falando será coma un estranxeiro para min. 12 O mesmo pasa con vós. Como tedes tantas ganas de recibir os dons mediante o espírito santo, esforzádevos por ter moitos dons que fortalezan a congregación.

13 Por iso, quen fala noutro idioma, que faga unha oración para poder interpretar* o que está dicindo. 14 Porque se fago unha oración noutro idioma, o que está orando é o don que se me dá por medio do espírito santo, pero a miña mente non está facendo nada. 15 Entón, que debería facer? Farei oracións co don que se me dá por medio do espírito, pero tamén farei oracións entendendo o que estou dicindo*. Cantarei louvanzas a Deus co don que se me dá por medio do espírito, pero tamén cantarei louvanzas a Deus usando palabras que entenda*. 16 Pero se louvas a Deus por medio dun don do espírito santo, como poderá a persoa que está con vós dicir “Amén” á oración que fas para dar grazas se non sabe o que estás dicindo? 17 É certo que a túa maneira de dar grazas é moi boa, pero a outra persoa non se está beneficiando*. 18 Doulle grazas a Deus porque falo en máis idiomas ca todos vós. 19 Pero na congregación prefiro dicir cinco palabras que se poidan entender*, para poder ensinar* a outros, que dicir dez mil palabras nun idioma descoñecido.

20 Irmáns, non sexades coma nenos na vosa maneira de pensar*. En vez diso, sede coma nenos no que ten que ver coa maldade e sede adultos na vosa maneira de pensar. 21 Na Lei está escrito: “‘Falareille a este pobo nos idiomas dos estranxeiros e cos labios dos estraños, e aínda así non me farán caso’, di Xehová*”. 22 Así que o don de falar outros idiomas non é un sinal para os crentes, senón para os que non son crentes. En cambio, as profecías non son para os que non son crentes, senón para os crentes. 23 Por iso, se toda a congregación está reunida e están todos falando en diferentes idiomas, e entón entran persoas comúns ou que non son crentes, non van dicir que toleastes? 24 Pero se todos estades profetizando e entra unha persoa común ou que non é crente, o que oe serviralle para corrixirse e analizarase a si mesmo con coidado. 25 Como os segredos do seu corazón sairán á luz, el botarase ó chan, baixará a cabeza e adorará a Deus, dicindo: “Deus de verdade está entre vós”.

26 Entón, irmáns, que hai que facer? Cando vos reunides, un canta un salmo, outro ensina, outro ten unha revelación, outro fala nun idioma diferente e outro interpreta* o que se di. Facédeo todo para fortalecervos uns ós outros. 27 E se algúns falan outro idioma, que o fagan dúas ou tres persoas como moito e un despois do outro, e que alguén interprete* o que din. 28 Pero, se non hai ningún intérprete*, que queden calados na reunión* e que falen consigo mesmos e con Deus. 29 Que falen dous ou tres profetas e que os demais analicen o significado do que din. 30 Pero se algún outro recibe unha revelación de Deus mentres está alí sentado na reunión, que o que estaba falando cale. 31 Porque todos podedes profetizar de un en un, para que todos aprendan e se animen. 32 Os profetas deben controlar como usan os seus dons do espírito. 33 Porque Deus non é un Deus de desorde, senón de paz.

Igual que en tódalas congregacións dos santos*, 34 que as mulleres queden caladas nas reunións*, porque non se lles permite falar. En vez diso, deben ser obedientes*, tal como di a Lei. 35 Se queren saber algunha cousa, que lla pregunten na casa ó seu home, porque é vergonzoso que unha muller fale na reunión*.

36 Seica saíu de vós a palabra de Deus? Sodes os únicos ós que vos chegou?

37 Se alguén pensa que é profeta ou que recibiu un don do espírito santo, ten que recoñecer que o que vos escribo son mandamentos do Señor. 38 Pero se alguén rechaza isto, el tamén vai ser rechazado*. 39 Así que, meus irmáns, seguídevos esforzando por profetizar e non prohibades falar en diferentes idiomas. 40 Pero facédeo todo de maneira apropiada e ordenada.

15 Irmáns, agora quero recordarvos as boas noticias que vos anunciei. Vós aceptástelas e mantivéstesvos firmes grazas a elas. 2 Se vos aferrades ás boas noticias que vos anunciei, tamén sodes salvados. Pero se non, fixéstesvos crentes para nada.

3 Porque entre as primeiras cousas que vos ensinei estaba o que eu tamén aprendín: que Cristo morreu polos nosos pecados, tal como din as Escrituras; 4 que foi enterrado e que foi resucitado* ó terceiro día, tal como din as Escrituras; 5 e que se lle apareceu a Cefas* e despois ós Doce. 6 Despois aparecéuselles a máis de 500 irmáns á vez. A maioría deles aínda están con nós, pero algúns xa morreron*. 7 Máis tarde, aparecéuselle a Santiago, e despois a tódolos apóstolos. 8 Por último, tamén se me apareceu a min, como a alguén que naceu de maneira prematura.

9 De feito, eu son o menos importante dos apóstolos e non merezo ser chamado apóstolo, porque perseguín a congregación de Deus. 10 Pero grazas á bondade inmerecida de Deus son o que son. E a bondade inmerecida que me mostrou non foi en balde, porque traballei máis que tódolos demais apóstolos. Pero non foi grazas ás miñas propias forzas, senón grazas á bondade inmerecida de Deus. 11 Así é como predicamos, tanto eu coma os demais, e así é como chegastes a crer.

12 Entón, se se está predicando que Cristo resucitou de entre os mortos, como é que algúns de vós dicides que non hai resurrección dos mortos? 13 De feito, se non hai resurrección dos mortos, tampouco Cristo foi resucitado. 14 Pero se Cristo non foi resucitado, a nosa predicación non vale para nada e a vosa fe tampouco. 15 E ademais somos testemuñas falsas de Deus, porque testificamos contra Deus ó dicir que el resucitou ó Cristo. Pero iso non pode ser certo se os mortos non van ser resucitados. 16 Porque se os mortos non van ser resucitados, entón Cristo tampouco resucitou. 17 Ademais, se Cristo non foi resucitado, a vosa fe non vale para nada e aínda sodes culpables dos vosos pecados. 18 E se fose así, tamén os que morreron* sendo seguidores de Cristo morreron para sempre. 19 Se puxemos a nosa esperanza en Cristo só para esta vida, merecemos que sintan máis pena por nós que por calquera outra persoa.

20 Pero sabemos que Cristo foi resucitado de entre os mortos. El foi o primeiro que resucitou* dos que morreron*. 21 Porque igual que a morte veu por medio dun home, a resurrección dos mortos tamén vén por medio dun home. 22 Igual que todos morren por culpa de Adán, todos recibirán vida por medio do Cristo. 23 Pero cada un vaina recibir na orde que lle corresponde: Cristo foi o primeiro*, e despois, durante a presenza* de Cristo, os que son del. 24 Entón, chegará o fin*, cando el lle entregue o Reino ó seu Deus e Pai, despois de destruír tódolos gobernos, autoridades e poderes. 25 Porque el ten que reinar ata que Deus poña a tódolos inimigos debaixo dos seus pés*. 26 Entón, o último inimigo, a morte, será destruído. 27 Porque as Escrituras din que Deus “puxo tódalas cousas debaixo dos seus pés”. Pero cando Deus di que “puxo tódalas cousas debaixo dos seus pés”, está claro que iso non inclúe a Deus, que foi quen puxo todo baixo o control de Cristo. 28 E cando tódalas cousas estean postas baixo o seu control, entón o Fillo tamén se poñerá el mesmo baixo a autoridade de Deus, que foi quen puxo tódalas cousas baixo o control do Fillo. Así Deus será tódalas cousas para* todos.

29 Se non fose así, que pasa cos que se bautizan co propósito de morrer*? Se os mortos non van ser resucitados, por que se bautizan con ese propósito? 30 E por que estamos en perigo todo o tempo*? 31 Enfróntome á morte cada día. Irmáns, isto é tan certo coma o orgullo* que sinto por vós pola relación que tedes con Cristo Xesús, o noso Señor. 32 Se loitei con animais salvaxes en Éfeso, igual que fixeron outros homes*, de que me vale? Se os mortos non van ser resucitados, “comamos e bebamos porque mañá imos morrer”. 33 Non vos deixedes enganar. As malas compañías botan a perder os bos costumes*. 34 Entrade en razón facendo o que é xusto e non practiquedes o pecado, porque algúns non coñecen realmente a Deus. Dígovos isto para que vos avergoncedes.

35 Pero algún dirá: “Como resucitarán os mortos? Que tipo de corpo terán?”. 36 Insensato! O que sementas non pode ter vida a non ser que primeiro morra. 37 E o que sementas non é o corpo que vai medrar, senón un simple gran, de trigo ou dalgunha outra semente. 38 Pero Deus dálle o corpo que quere, e dálle a cada semente o corpo que lle corresponde. 39 Non tódolos corpos* son iguais: algúns son humanos, outros de gando, outros de aves e outros de peixes. 40 Hai corpos celestiais e corpos terreais, pero a gloria dos corpos celestiais é dunha clase e a dos terreais é doutra. 41 A gloria do sol é dunha clase, a da lúa é doutra e a das estrelas é doutra. De feito, a gloria de cada estrela é diferente.

42 O mesmo pasa coa resurrección dos mortos. Seméntase en corrupción e resucítase en incorrupción*. 43 Seméntase en deshonra e resucítase en gloria. Seméntase en debilidade e resucítase en poder. 44 Seméntase un corpo físico e resucítase un corpo espiritual. Se hai un corpo físico, tamén hai un corpo espiritual. 45 Isto é o que está escrito: “O primeiro home, Adán, chegou a ser un ser vivo*”. O último Adán* chegou a ser un espírito que dá vida. 46 Pero o corpo espiritual non vén primeiro. Primeiro vén o corpo físico e despois o espiritual. 47 O primeiro home veu da terra, foi feito do po. O segundo home veu do ceo. 48 Os que son feitos do po son coma o primeiro home, que foi feito do po, e os que son celestiais son coma o que veu do ceo. 49 E igual que somos coma o que foi feito do po, tamén seremos coma o que veu do ceo.

50 Pero, irmáns, dígovos que carne e óso* non poden herdar o Reino de Deus nin a corrupción pode herdar a incorrupción*. 51 Mirade! Vouvos contar un segredo sagrado: non todos imos morrer, pero todos imos ser transformados. 52 Isto vai suceder nun momento, nun abrir e pechar de ollos, durante o toque da última trompeta. Porque a trompeta soará e os mortos serán resucitados incorruptibles, e nós seremos transformados. 53 Porque este corpo corruptible vaise transformar nun incorruptible, e este corpo mortal vaise transformar nun inmortal*. 54 Pero cando o que é corruptible se volva incorruptible, e o que é mortal se volva inmortal, entón cumprirase o que está escrito: “A morte é eliminada* para sempre”. 55 “Morte, onde está a túa vitoria? Morte, onde está o teu aguillón?” 56 O pecado é o aguillón que causa a morte, e a Lei dálle poder ó pecado*. 57 Pero dámoslle grazas a Deus porque el dános a vitoria por medio do noso Señor Xesucristo!

58 Polo tanto, meus queridos irmáns, mantédevos firmes, inamovibles, e estade sempre moi ocupados na obra do Señor, convencidos de que o voso traballo relacionado co Señor non é en balde.

16 En canto á colecta para os santos*, seguide as instrucións que lles dei ás congregacións de Galacia. 2 O primeiro día de cada semana, que cada un de vós aparte algo de acordo coas súas posibilidades, para que non se fagan colectas cando eu chegue. 3 E cando chegue, mandarei a Xerusalén os homes que aprobedes nas vosas cartas para que leven o xeneroso regalo que fixestes. 4 Pero se é mellor que eu tamén vaia, iremos xuntos.

5 Irei a visitarvos despois de pasar por Macedonia, porque vou pasar por Macedonia. 6 E igual quedo un tempo con vós, ou incluso paso o inverno aí, para que me poidades acompañar parte do camiño a onde vaia. 7 Non quero vervos agora só de pasada, porque espero estar un tempo con vós, se Xehová* o permite. 8 De todas formas, quedarei en Éfeso ata a Festa de Pentecostés, 9 porque se me abriu unha porta* grande para traballar máis, pero hai moitos inimigos.

10 Se chega Timoteo, asegurádevos de que non sinta ningún temor mentres estea con vós, porque está facendo a obra de Xehová*, igual ca min. 11 Por iso, que ninguén o menosprece. Axudádelle a seguir o seu camiño en paz, para que poida reunirse comigo, porque estou esperando por el cos irmáns.

12 En canto ó noso irmán Apolos, insistinlle moito para que fose a visitarvos cos irmáns. El non tiña pensado ir agora, pero irá cando teña a oportunidade.

13 Mantédevos despertos, estade firmes na fe, sede valentes* e sede fortes. 14 Facédeo todo con amor.

15 Irmáns, agora teño que suplicarvos unha cousa. Sabedes que os da casa de Estéfanas foron os primeiros crentes* de Acaia e que se dedicaron a servir os santos. 16 Pídovos que sigades colaborando con persoas coma esas, e con tódolos que traballan duro e serven con elas. 17 Alégrome de que Estéfanas, Fortunato e Acaico estean aquí comigo, porque eles compensaron a vosa ausencia. 18 Eles animáronme moito, e tamén a vós. Así que demostrade que valorades a esta clase de homes.

19 As congregacións de Asia mándanvos saúdos. Áquila e Prisca e a congregación que se reúne na súa casa mándanvos saúdos cariñosos como seguidores do Señor. 20 Mándanvos saúdos tódolos irmáns. Saudádevos uns ós outros con cariño*.

21 Eu, Paulo, escríbovos este saúdo coa miña propia man.

22 Se alguén non lle ten cariño ó Señor, que sexa maldito. Ven, noso Señor! 23 Que a bondade inmerecida do Señor Xesús estea con vós. 24 Que o meu amor estea con tódolos que estades unidos a Cristo Xesús.