CARTA ÓS GÁLATAS

1 De parte de Paulo, un apóstolo que non foi escollido por homes nin por medio de ningún home, senón por medio de Xesucristo e de Deus, o Pai, que o resucitou* de entre os mortos, 2 e de parte de tódolos irmáns que están comigo, para as congregacións de Galacia:

3 Que teñades bondade inmerecida e paz de parte de Deus, o noso Pai, e do Señor Xesucristo. 4 El entregouse polos nosos pecados para rescatarnos deste sistema malvado*, de acordo coa vontade do noso Deus e Pai. 5 Que Deus reciba a gloria para sempre. Amén.

6 Sorpréndeme que vos esteades apartando* tan rápido daquel que vos chamou por medio da bondade inmerecida de Cristo e que esteades seguindo outro tipo de boas noticias. 7 Non é que haxa outras boas noticias, senón que hai algúns que vos están causando problemas e que queren distorsionar as boas noticias acerca do Cristo. 8 Pero se alguén, incluso se fose un de nós ou un anxo do ceo, vos anuncia algunha cousa diferente das boas noticias que nós vos anunciamos, que sexa maldito. 9 Repítovos o que vos dixemos antes: calquera que vos anuncie algunha cousa diferente das boas noticias que aceptastes, que sexa maldito.

10 E logo, estou intentando conseguir a aprobación dos homes ou a de Deus? Estou intentando agradar ós homes? Se seguise querendo agradar ós homes, non sería escravo de Cristo. 11 Irmáns, quero que saibades que as boas noticias que vos anunciei non veñen de humanos, 12 porque non as recibín de ningún home nin mas ensinaron, senón que as recibín por medio dunha revelación de Xesucristo.

13 Claro, vós escoitastes falar do que eu facía cando practicaba o xudaísmo, que perseguía intensamente* a congregación de Deus e que intentaba destruíla. 14 Ademais, estaba progresando no xudaísmo máis que moitos outros da miña nación que eran da mesma idade ca min, porque tiña moita máis devoción polas tradicións dos meus pais. 15 Pero a Deus, que fixo que nacese* e que me chamou por medio da súa bondade inmerecida, pareceulle ben 16 usarme a min para anunciarlles as boas noticias á xente doutras nacións e que así eles puidesen coñecer o seu Fillo. Cando el me escolleu para facer iso, non lle pedín consello a ningunha persoa* inmediatamente. 17 Tampouco subín a Xerusalén a ver os que eran apóstolos antes ca min, senón que fun a Arabia e despois volvín a Damasco.

18 Tres anos despois, subín a Xerusalén para visitar a Cefas* e quedei con el 15 días. 19 Pero non vin a ningún dos outros apóstolos, só a Santiago, o irmán do Señor. 20 Asegúrovos diante de Deus que isto que vos escribo non é mentira.

21 Despois fun ás rexións de Siria e de Cilicia. 22 Pero os seguidores de Cristo das congregacións de Xudea non me coñecían persoalmente. 23 Só escoitaban dicir: “O home que antes nos perseguía e intentaba destruír a nosa fe agora está anunciando as boas noticias”. 24 Así que empezaron a darlle gloria a Deus polo que me pasara a min.

2 Entón, 14 anos máis tarde, subín outra vez a Xerusalén con Bernabé e tamén levei comigo a Tito. 2 Subín porque recibín unha revelación e expliqueilles ós irmáns as boas noticias que estou predicando entre a xente das nacións. Pero fíxeno en privado diante dos homes que eran moi respectados, porque quería asegurarme de que o que fixera e estaba facendo por Deus non fose como correr en balde. 3 Pero nin sequera a Tito, que estaba comigo, o obrigaron a circuncidarse aínda que era grego. 4 A cuestión xurdiu a causa dos falsos irmáns que se introduciron silenciosamente entre nós. Estes homes infiltráronse como espías para danar a liberdade que temos como seguidores de Cristo Xesús e así conseguir escravizarnos por completo. 5 Pero nós nin por un momento* cedemos ou nos sometemos a eles, para que a verdade das boas noticias seguise con vós.

6 Agora ben, os irmáns que son moi respectados e considerados importantes (non me importa o que fosen, porque Deus non se deixa levar polas aparencias) non me dixeron nada novo. 7 Ó contrario, viron que se me encargara anunciarlles as boas noticias ós incircuncisos, igual que a Pedro se lle encargara anunciárllelas ós circuncisos. 8 Porque quen lle deu poder a Pedro para ser apóstolo entre os circuncisos tamén me deu poder a min para ser apóstolo entre a xente das nacións. 9 E eles recoñeceron a bondade inmerecida que eu recibira. Entón Santiago, Cefas* e Xoán, os que eran considerados columnas da congregación, déronnos a man dereita a Bernabé e a min como mostra de que eramos compañeiros, para que nós fósemos ás nacións e eles ós circuncisos. 10 Só nos pediron que nos acordásemos dos pobres, cousa que tamén me esforcei por facer con moito interese.

11 Pero cando Cefas veu a Antioquía, enfronteime a el cara a cara, porque era evidente que estaba equivocado*. 12 Porque antes de que chegasen algúns homes que viñan de parte de Santiago, Cefas tiña o costume de comer con xente das nacións. Pero cando eles chegaron, deixou de facelo e apartouse deles por medo ós do grupo dos circuncisos. 13 Os outros xudeus comportáronse de forma hipócrita igual ca el, e ata Bernabé se deixou arrastrar por esa hipocrisía. 14 Así que cando vin que non actuaban* de acordo coa verdade das boas noticias, díxenlle a Cefas diante de todos: “Se ti, aínda que es xudeu, vives coma a xente das nacións e non coma os xudeus, por que obrigas á xente das nacións a vivir de acordo cos costumes xudeus?”.

15 Nós, que somos xudeus de nacemento e non pecadores das nacións, 16 sabemos que non se declara xusta a unha persoa por facer o que manda a Lei, senón só por ter fe en Xesucristo. Por iso temos fe en Cristo Xesús, para ser declarados xustos por ter fe en Cristo e non por facer o que manda a Lei. Porque ninguén vai ser declarado xusto* por facer o que manda a Lei. 17 Agora ben, se nós nos estamos esforzando por ser declarados xustos mediante Cristo e aínda así se nos considera pecadores, significa iso que Cristo está ó servizo* do pecado? Claro que non! 18 Se agora reconstrúo as cousas que antes destruín, demostro ser un transgresor da lei. 19 Porque mediante a lei morrín para a lei*, para así poder vivir para Deus. 20 Estou cravado ó madeiro con Cristo. Xa non son eu o que vive, senón que é Cristo o que vive unido a min. De feito, a vida que vivo agora neste corpo* vívoa pola fe no Fillo de Deus, quen me amou e se entregou por min. 21 Eu non rechazo* a bondade inmerecida de Deus, porque se a xustiza se consegue facendo o que manda a Lei, entón non serviu de nada que Cristo morrese.

3 Gálatas insensatos! Quen vos enganou a vós, que recibistes unha descrición tan clara da morte de Xesucristo no madeiro? 2 Só quero preguntarvos* isto: recibistes o espírito por facer o que manda a Lei ou por ter fe no que escoitastes? 3 Tan insensatos sodes? Despois de empezar un camiño espiritual*, acabades indo por un camiño carnal*? 4 Pasastes por tantos sufrimentos para nada? Estou seguro de que non foi para nada. 5 E logo o que vos dá o espírito e realiza milagres entre vós, faino porque facedes o que manda a Lei ou porque tedes fe no que escoitastes? 6 É tal como lle pasou a Abrahán: “tivo fe en Xehová* e foi considerado xusto*”.

7 Seguro que sabedes que os que se aferran á fe son fillos de Abrahán. 8 Pois, prevendo que Deus declararía xusta a xente das nacións por ter fe, unha parte das Escrituras anuncioulle con antelación as boas noticias a Abrahán ó dicir: “Por medio de ti, tódalas nacións serán bendicidas”. 9 Así que os que se aferran á fe son bendicidos xunto con Abrahán, que tivo fe.

10 Tódolos que confían en facer o que manda a Lei están baixo unha maldición, porque está escrito: “Maldito quen non segue facendo tódalas cousas que están escritas no rolo da Lei”. 11 Ademais, é evidente que ninguén é declarado xusto diante de Deus por obedecer a lei, porque está escrito que “o xusto vivirá pola súa fe”. 12 Pero a Lei non se basea na fe. En vez diso, di que “o que fai estas cousas vivirá grazas a elas”. 13 Cristo comprounos e liberounos da maldición da Lei cando chegou a ser unha maldición no noso lugar, porque está escrito: “Maldito todo o que sexa colgado nun madeiro”. 14 Isto pasou para que a bendición que se lle prometera a Abrahán chegase ás nacións por medio de Cristo Xesús, para que por ter fe recibísemos o espírito santo prometido.

15 Irmáns, póñovos un exemplo da vida diaria: cando se fai que un pacto chegue a ser válido, aínda que o faga un simple humano, ninguén pode anulalo nin engadirlle nada. 16 Agora ben, as promesas fixéronllelas a Abrahán e á súa descendencia. Non di “e ós teus descendentes”, coma se estivese referíndose a moitos, senón que di “e á túa descendencia”, referíndose a un só: Cristo. 17 Ademais, dígovos isto: a Lei, que se deu 430 anos despois, non invalida o pacto que Deus xa fixera, así que non anula a promesa. 18 Porque se a herdanza se basease en obedecer a lei, xa non se basearía nunha promesa. Pero Deus deulle bondadosamente a herdanza a Abrahán mediante unha promesa.

19 Entón, por que se deu a Lei? Engadiuse para facer evidentes as transgresións ata que chegase a descendencia a quen se lle fixera a promesa. E a Lei foi transmitida mediante anxos a través dun mediador. 20 Pero cando só hai unha persoa implicada non hai mediador, e Deus é un só. 21 Quere dicir isto que a Lei vai en contra das promesas de Deus? Claro que non! Porque, se se dese unha lei que puidese dar vida, a xustiza conseguiríase por medio da lei. 22 Pero as Escrituras* puxeron a tódalas persoas baixo o control do pecado, para que a promesa que se consegue por ter fe en Xesucristo se lles dese ós que demostran fe.

23 Agora ben, antes de que chegase a fe* estabamos baixo a vixilancia da lei, baixo o seu control, esperando a fe que estaba a punto de ser revelada. 24 Así que a Lei chegou a ser o titor* que nos guiou ata Cristo, para que se nos puidese declarar xustos por ter fe. 25 Pero agora que chegou a fe, xa non estamos baixo un titor.

26 De feito, todos vós sodes fillos de Deus porque tedes fe en Cristo Xesús. 27 Porque todos vós, que fostes bautizados e agora estades unidos a Cristo, imitastes a Cristo*. 28 Non hai nin xudeu nin grego, nin escravo nin home libre, nin home nin muller, porque estades todos unidos como discípulos de Cristo Xesús. 29 Ademais, se sodes discípulos de Cristo, entón sodes descendencia de Abrahán e podedes conseguir a herdanza que se lle prometeu.

4 Agora ben, dígovos que mentres o herdeiro é un neno pequeno non é diferente a un escravo, aínda que sexa dono de tódalas cousas, 2 porque está baixo supervisores e administradores ata o día que seu pai fixou con antelación. 3 Da mesma maneira nós, cando eramos coma nenos, tamén eramos escravos da forma de pensar* deste mundo. 4 Pero cando se cumpriu o tempo fixado, Deus mandou o seu Fillo, que naceu dunha muller e que estaba baixo a lei, 5 para que comprase e liberase os que estaban baixo a lei, e que así nós puidésemos ser adoptados como fillos.

6 Como sodes fillos, Deus enviou ós nosos corazóns o espírito santo que se lle deu ó seu Fillo. E este espírito fai que berremos: “Abba*, Pai!”. 7 Así que xa non es un escravo, senón un fillo. E se es un fillo, Deus tamén te fixo herdeiro.

8 Agora ben, cando non coñeciades a Deus, erades escravos dos que en realidade non son deuses. 9 Pero agora que coñecedes a Deus, ou mellor dito, agora que Deus vos coñece a vós, como é que volvedes ás formas de pensar* inútiles deste mundo que non valen para nada e queredes volver a ser os seus escravos? 10 Pensades que hai días, meses, épocas e anos que son especiais, e celebrádelos con moito coidado. 11 Estou preocupado por vós, porque pode ser que os esforzos que fixen para axudarvos non valesen para nada.

12 Irmáns, suplícovos que sexades coma min, porque eu tamén fun coma vós. Vós non me tratastes mal. 13 Xa sabedes que a primeira vez que puiden predicarvos as boas noticias foi debido a unha enfermidade. 14 E aínda que o meu estado físico foi unha proba para vós, non me tratastes con desprezo nin coma se sentísedes noxo*. Todo o contrario, recibístesme como a un anxo de Deus, como a Cristo Xesús. 15 Onde quedou aquela felicidade que sentiades? Porque estou seguro* de que houbo un tempo no que, se fose posible, sacariádesvos os ollos para darmos a min. 16 Entón, convertinme agora no voso inimigo por dicirvos a verdade? 17 Algúns fan o que sexa para atraervos, pero non teñen boas intencións. Queren separarvos de min para que os sigades a eles. 18 En realidade é bo que sempre haxa alguén que, con boas intencións, faga o que sexa para atraervos, e non só cando eu estou con vós, 19 meus filliños. Por vós, volvo a sufrir dores de parto que seguirei tendo ata que imitedes a personalidade do Cristo. 20 Encantaríame estar con vós agora mesmo e falarvos doutra maneira, porque me tedes desconcertado.

21 Vós, que queredes estar baixo a lei, dicídeme: non escoitades o que di a Lei? 22 Por exemplo, está escrito que Abrahán tivo dous fillos: un da serva e outro da muller libre. 23 O da serva naceu coma calquera outro ser humano*. En cambio, o da muller libre naceu por unha promesa. 24 Estas cousas poden ter un significado simbólico porque estas mulleres representan dous pactos. Un deles fíxose no monte Sinaí e é coma Agar. Tódolos que están baixo este pacto son escravos. 25 Agar representa o Sinaí, unha montaña de Arabia, e correspóndese coa Xerusalén de hoxe en día, porque Xerusalén e os seus fillos son escravos. 26 Pero a Xerusalén de arriba é libre, e ela é a nosa nai.

27 Porque está escrito: “Alégrate, muller estéril que non tes fillos. Berra de alegría, ti que non tes dores de parto. Porque a muller abandonada ten moitos máis fillos que a muller que ten marido”. 28 Pois vós, irmáns, sodes fillos da promesa, como foi Isaac. 29 Pero, igual que naquel tempo o fillo que naceu coma calquera outro ser humano* perseguiu o que naceu por espírito, agora pasa o mesmo. 30 Aínda así, que din as Escrituras? “Bota de aquí a serva e o seu fillo. Porque o fillo da muller libre de ningunha maneira compartirá a súa herdanza co fillo da serva”. 31 Polo tanto, irmáns, non somos fillos dunha serva, senón da muller libre.

5 Cristo liberounos para que tivésemos esa liberdade. Así que, mantédevos firmes e non deixedes que se vos volva a someter a un xugo de escravitude.

2 Escoitade isto! Eu, Paulo, dígovos que se vos circuncidades, o que fixo Cristo non vos valerá de nada. 3 Vólvolles a dicir a tódolos que se circunciden que están obrigados a obedecer toda a Lei. 4 Vós, os que intentades ser declarados xustos por medio da lei, estades separados de Cristo. Apartástesvos da súa bondade inmerecida. 5 Pero nós, por medio do espírito santo, esperamos con moitas ganas a desexada xustiza que se consegue tendo fe. 6 Porque para un discípulo de Cristo Xesús nin a circuncisión nin a incircuncisión valen de nada. O que si que vale é a fe que actúa por medio do amor.

7 Vós estabades correndo ben*. Quen vos puxo obstáculos para que non seguísedes obedecendo a verdade? 8 Este tipo de razoamentos non veñen daquel que vos está chamando. 9 Un pouco de fermento fai que fermente toda a masa. 10 Confío en que vós, que sodes discípulos do Señor, non pensaredes doutra maneira. Pero o que vos está causando problemas, sexa quen sexa, recibirá a sentenza que merece. 11 Irmáns, no que ten que ver comigo, se aínda estou predicando a circuncisión, por que se me segue perseguindo? Se estivese facendo iso, o madeiro de tortura* deixaría de ser un obstáculo*. 12 Oxalá os homes que intentan confundirvos se castrasen* a si mesmos.

13 Irmáns, vós fostes chamados para ser libres. Pero non vexades esa liberdade como unha oportunidade para satisfacer os desexos da carne. En vez diso, sede escravos uns dos outros por amor. 14 Porque toda a Lei cúmprese cun* só mandamento: “Ama os demais* como te amas a ti mesmo”. 15 Pero tede coidado porque, se vos seguides mordendo e devorando uns ós outros, corredes o perigo de destruírvos uns ós outros.

16 Así que, dígovos isto: seguide andando de acordo co espírito santo e non levaredes a cabo ningún desexo da carne. 17 Porque a carne, polos seus desexos, está en contra do espírito e o espírito está en contra da carne. Como un está en contra do outro, vós non facedes as cousas que queredes facer. 18 Ademais, se vos guía o espírito, non estades baixo a lei.

19 Agora ben, as obras propias da carne vense claramente e son: a inmoralidade sexual*, a impureza*, a conduta descarada*, 20 a idolatría, o espiritismo*, as inimizades*, as pelexas, os celos, os arrebatos de ira, as discusións, as divisións, as seitas*, 21 a envexa, as borracheiras, as festas descontroladas* e outras cousas parecidas. Advírtovos, como xa vos advertín antes, que os que practican estas cousas non herdarán o Reino de Deus.

22 Por outro lado, o froito do espírito santo é: o amor, a felicidade, a paz, a paciencia, a amabilidade, a bondade, a fe, 23 a apracibilidade, o autocontrol. Non hai ningunha lei en contra destas cousas. 24 Ademais, os que son discípulos de Cristo Xesús cravaron ó madeiro a carne coas súas paixóns e desexos.

25 Se vivimos de acordo co espírito, sigamos tamén andando correctamente de acordo co espírito. 26 Non nos volvamos egocéntricos, promovendo que compitamos uns cos outros e téndonos envexa uns ós outros.

6 Irmáns, incluso se un home dá un paso en falso sen darse conta, vós, os que tedes as cualidades espirituais necesarias, intentade corrixilo* demostrando un espírito apracible. Pero que cada un estea pendente de si mesmo, para que non sexa tentado tamén. 2 Seguide levándovos as cargas uns ós outros e así cumpriredes a lei do Cristo. 3 Porque se alguén pensa que é algo cando en realidade non é nada, estase enganando a si mesmo. 4 Que cada un analice as súas propias accións e así terá motivos para alegrarse polo que el mesmo fai, sen compararse con outros. 5 Porque cada un levará a súa propia carga de responsabilidade.

6 Ademais, que a persoa á que se lle estea ensinando* a palabra comparta todo tipo de cousas boas con quen lle ensina*.

7 Non vos enganedes: ninguén pode burlarse de Deus. Porque o que a persoa semente é o que recollerá. 8 O que sementa pensando na súa carne recollerá da súa carne a destrución*, pero o que sementa pensando no espírito recollerá do espírito a vida eterna. 9 Así que non deixemos de facer o que está ben porque, se non nos cansamos*, recolleremos cando chegue o momento apropiado. 10 Por iso, mentres teñamos a oportunidade*, fagamos o ben a todos, pero sobre todo ós nosos irmáns na fe.

11 Fixádevos con que letras tan grandes vos escribo coa miña propia man.

12 Os que intentan obrigarvos a que vos circuncidedes fano porque queren causar unha boa impresión a outros*, só para non ser perseguidos debido ó madeiro de tortura* do Cristo. 13 Porque nin sequera os que se circuncidan cumpren a Lei, pero queren que vós vos circuncidedes para presumir do que se lle fixo ó voso corpo. 14 Pero eu espero non presumir nunca de nada, só do madeiro de tortura do noso Señor Xesucristo. Por medio da súa morte, o mundo morreu* para min e eu morrín para o mundo. 15 Porque o importante non é estar circuncidado ou non, senón ser unha nova creación. 16 Que a paz e a misericordia estean sobre tódolos que viven* de acordo con esta norma de conduta, si, sobre o Israel de Deus.

17 De agora en diante, que ninguén me cause problemas, porque levo no meu corpo as marcas que me identifican como un escravo de Xesús.

18 Irmáns, que a bondade inmerecida do noso Señor Xesucristo estea co bo espírito* que demostrades. Amén.