PRIMEIRA CARTA ÓS TESALONICENSES

1 De parte de Paulo, Silvano* e Timoteo para a congregación dos tesalonicenses que está unida a Deus, o Pai, e ó Señor Xesucristo:

Que teñades bondade inmerecida e paz.

2 Sempre lle damos grazas a Deus cando vos mencionamos a todos nas nosas oracións. 3 Porque recordamos constantemente diante do noso Deus e Pai o voso labor fiel, os vosos esforzos motivados polo amor, e o aguante que demostrades pola esperanza que tedes no noso Señor Xesucristo. 4 Irmáns, Deus quérevos moito, e nós sabemos que Deus escolleuvos a vós 5 porque vos predicamos as boas noticias non só con palabras, senón tamén con poder, con espírito santo e con moita convicción. E xa sabedes que clase de persoas chegamos a ser entre vós polo voso ben. 6 Ademais, imitástesnos a nós e ó Señor porque, aínda que pasastes por moitas dificultades, aceptastes a mensaxe coa felicidade que dá o espírito santo. 7 Así, chegastes a ser un exemplo para tódolos crentes de Macedonia e de Acaia.

8 O certo é que grazas a vós, non só se escoitou a palabra de Xehová* en Macedonia e Acaia, senón que a vosa fe en Deus estendeuse por todas partes. Así que non fai falta que digamos nada máis. 9 Porque a xente deses lugares segue falando da primeira vez que nos vimos e de que deixastes os vosos ídolos e vos volvestes a Deus. Volvéstesvos a Deus para ser escravos dun Deus vivo e verdadeiro 10 e para esperar o seu Fillo, é dicir, a Xesús, que vai vir dos ceos. El resucitou* de entre os mortos e líbranos da ira de Deus que vai vir.

2 Irmáns, sabedes moi ben que a visita que vos fixemos non foi en balde. 2 Como sabedes, en Filipos sufrimos e maltratáronnos. Pero, grazas ó noso Deus, armámonos de valor* para anunciarvos as boas noticias de Deus a pesar de ter moita oposición*. 3 Porque o que vos aconsellamos non está baseado nun error nin nunha cousa impura*, e tampouco o facemos para enganarvos. 4 Como Deus nos deu a súa aprobación e nos encargou anunciar as boas noticias, non falamos para agradar ós homes, senón para agradar a Deus, que analiza os nosos corazóns.

5 De feito, xa sabedes que nunca usamos palabras aduladoras nin demos unha falsa impresión, coma se tivésemos cobiza* e estivésemos intentando ocultala. Deus é testemuña diso! 6 Tampouco estivemos buscando recibir gloria dos homes (nin da vosa parte nin da dos demais), aínda que poderiamos ser unha carga económica para vós por ser apóstolos de Cristo. 7 Todo o contrario, tratámosvos con amabilidade, igual que unha nai cando lles dá de mamar ós seus fillos e os coida con moito cariño*. 8 Así que, como vos tiñamos profundo cariño, non só estabamos decididos a* anunciarvos as boas noticias de Deus, senón tamén a darvos as nosas vidas, porque chegamos a querervos moito.

9 Irmáns, seguro que recordades todo o que traballamos e os esforzos tan grandes que fixemos. Cando vos predicamos as boas noticias de Deus, traballamos día e noite para non ser unha carga económica para ningún de vós. 10 De feito, sodes testemuñas, e Deus tamén, de que nos comportamos dunha maneira leal, xusta e irreprochable* con vós, os que sodes crentes. 11 Sabedes ben que vos aconsellamos, consolamos e exhortamos a cada un de vós, igual que fai un pai cos seus fillos, 12 para que seguísedes comportándovos dunha maneira digna que lle agrada a Deus, que vos está chamando para que entredes no seu Reino e recibades a súa gloria.

13 Por iso, nós tamén lle damos grazas a Deus constantemente porque cando escoitastes a palabra de Deus, que vos chegou por medio de nós, non a aceptastes coma se fose a palabra de homes, senón como o que de verdade é: a palabra de Deus. Esa palabra estavos axudando a vós, os que sodes crentes. 14 Irmáns, vós imitastes as congregacións cristiás de Deus que están en Xudea. Porque a xente do voso propio país fíxovos sufrir as mesmas cousas que os xudeus lles están facendo sufrir ós irmáns de Xudea. 15 Os xudeus incluso mataron o Señor Xesús e os profetas, e perseguíronnos a nós. Ademais, non están agradando a Deus, e o que fan non é bo para ninguén, 16 porque intentan impedir que lles prediquemos ás persoas das nacións para que se poidan salvar. Ó facer isto, están sempre aumentando os seus propios pecados. Pero por fin veu sobre eles a ira de Deus.

17 Irmáns, cando tivemos que separarnos* de vós por pouco tempo (separarnos fisicamente, aínda que nos seguiamos acordando de vós), tiñamos tantas ganas de vervos en persoa* que fixemos todo o posible por conseguilo. 18 Por iso queriamos ir a visitarvos. De feito eu, Paulo, intenteino non unha senón dúas veces, pero Satanás non nos deixou. 19 Durante a presenza* do noso Señor Xesús, quen vai ser a nosa esperanza, a nosa felicidade ou a nosa coroa de alegría diante del? Non o sodes vós? 20 Si, vós sodes a nosa gloria e a nosa felicidade.

3 Por iso, cando xa non puidemos aguantar máis, pensamos que era mellor quedar sós en Atenas 2 e mandámosvos a Timoteo, o noso irmán e servo* de Deus que predica as boas noticias sobre o Cristo. Mandámolo para que vos fortalecese* e vos consolase polo ben da vosa fe, 3 para que ninguén se debilite* por culpa destas dificultades. Xa sabedes que non podemos evitar sufrir por estas cousas*. 4 De feito, cando estabamos con vós dixémosvos a miúdo que iamos ter dificultades, e iso foi o que pasou, como xa sabedes. 5 Así que cando xa non puiden aguantar máis, mandei a Timoteo para saber se seguiades sendo fieis, porque tiña medo de que o Tentador* conseguise tentarvos dalgunha maneira e que o noso labor fose en balde.

6 Pero Timoteo acaba de chegar de visitarvos e trae boas noticias sobre a vosa fidelidade e o voso amor. Tamén di que sempre vos acordades de nós con cariño e que tedes moitas ganas de vernos, igual que nós a vós. 7 Por iso, irmáns, aínda que tivemos sufrimentos* e dificultades, consolounos moito saber de vós e da fidelidade que demostrastes. 8 Porque saber que vos mantedes firmes como seguidores do Señor énchenos de ánimo*. 9 Como lle imos poder demostrar a Deus o agradecidos que estamos por vós e pola alegría tan grande que nos facedes sentir diante do noso Deus? 10 Día e noite suplicamos con tódalas nosas forzas que poidamos vervos en persoa* e darvos o que necesitades para fortalecer a vosa fe*.

11 Que o noso Deus e Pai e o noso Señor Xesús nos abran o camiño para que poidamos ir a visitarvos. 12 E que o Señor faga que o amor que sentides uns polos outros e por todos aumente e encha os vosos corazóns, igual que tamén aumenta o amor que nós sentimos por vós. 13 Así el fará que esteades firmes*, sen culpa e santos diante do noso Deus e Pai durante a presenza* do noso Señor Xesús con tódolos seus santos*.

4 Por último, irmáns, démosvos instrucións sobre como debedes vivir* para agradar a Deus, e de feito xa o estades facendo. Pero agora pedímosvos e suplicámosvos polo Señor Xesús que o sigades facendo aínda máis. 2 Porque xa sabedes cales son as instrucións* que vos demos de parte do Señor Xesús.

3 Esta é a vontade de Deus: que sexades santos e que vos absteñades da inmoralidade sexual*. 4 Cada un de vós debe saber controlar o seu propio corpo* para mantelo santo e honorable, 5 sen deixarse levar por unha paixón sexual descontrolada que nunca chega a estar satisfeita*, coma a que teñen as nacións que non coñecen a Deus. 6 Ninguén debe ir máis alá dos límites do que é correcto e deshonrar o seu irmán neste asunto, porque Xehová* castiga todas estas cousas, tal como xa vos dixemos e vos advertimos seriamente. 7 Porque Deus non nos chamou para ser impuros*, senón para ser santos. 8 Así que, quen rechaza estas advertencias non está rechazando a un home senón a Deus, que vos dá o seu espírito santo.

9 Por outro lado, vós non necesitades que vos escribamos sobre o amor fraternal, porque Deus estavos ensinando a querervos uns ós outros. 10 De feito, xa o estades facendo con tódolos irmáns de Macedonia. Pero animámosvos a que o sigades facendo aínda máis, irmáns. 11 Poñédevos o obxectivo de* vivir en paz, de non metervos nos asuntos dos demais e de traballar*, tal como vos ensinamos, 12 para que os de fóra* vexan que vos comportades* decentemente e para que non necesitedes nada.

13 Ademais, irmáns, queremos que saibades o* que lles vai pasar ós que morreron*, para que non esteades tristes coma os que non teñen esperanza. 14 Porque se temos fe en que Xesús morreu e foi resucitado*, tamén temos fe en que Deus levará con el os que morreron* como seguidores de Xesús. 15 De acordo coa palabra de Xehová*, dicímosvos que os que esteamos vivos e sobrevivamos ata a presenza* do Señor de ningunha maneira resucitaremos antes que os* que morreron*. 16 Porque o Señor mesmo baixará do ceo dando ordes con voz de arcanxo e coa trompeta de Deus, e os discípulos de Cristo que morreron resucitarán* primeiro. 17 Despois, os que esteamos vivos e sobrevivamos seremos levados con eles entre as nubes para encontrarnos co Señor no aire, e así estaremos sempre co Señor. 18 Así que seguídevos consolando uns ós outros con estas palabras.

5 Irmáns, non necesitades que se vos escriba nada sobre os tempos e as épocas, 2 porque sabedes moi ben que o día de Xehová* vai vir exactamente igual que un ladrón pola noite. 3 Cando anden dicindo “Paz e seguridade!”, entón virá sobre eles de repente a destrución, igual que lle veñen as dores de parto a unha muller embarazada, e non escaparán de ningunha maneira. 4 Pero vós, irmáns, non estades en escuridade como para que ese día vos colla por sorpresa igual que a luz do día sorprendería a uns ladróns. 5 Porque todos sodes fillos da luz e fillos do día. Nós non somos nin da noite nin da escuridade.

6 Así que non quedemos durmidos como fan os demais. Sigamos despertos e manteñamos o noso bo xuízo. 7 Porque os que dormen, dormen de noite, e os que se emborrachan, emborráchanse de noite. 8 Pero nós, que somos do día, manteñamos o noso bo xuízo e poñamos a coiraza da fe e do amor, e o casco da esperanza da salvación. 9 Porque Deus non nos escolleu para sufrir a súa ira, senón para conseguir a salvación por medio do noso Señor Xesucristo. 10 El morreu por nós para que, tanto se estamos despertos como durmidos*, vivamos con el. 11 Así que seguide animándovos* uns ós outros e fortalecéndovos* uns ós outros, tal como xa o estades facendo.

12 Irmáns, agora pedímosvos que respectedes os que están traballando moito entre vós, que vos dirixen* na obra do Señor e vos aconsellan. 13 Valorádeos moitísimo e tratádeos con amor polo traballo que fan. Ademais, sede pacíficos uns cos outros. 14 Por outro lado, irmáns, suplicámosvos que advirtades ós indisciplinados*, que consoledes ós deprimidos*, que apoiedes ós débiles e que sexades pacientes con todos. 15 Asegurádevos de que ninguén devolva mal por mal. En vez diso, esforzádevos por facer sempre o que está ben entre vós e a tódolos demais.

16 Estade sempre alegres. 17 Orade constantemente. 18 Dade grazas por todo. Esta é a vontade de Deus para vós como seguidores de Cristo Xesús. 19 Non apaguedes o lume do espírito santo. 20 Non desprecedes as profecías. 21 Comprobade tódalas cousas e apegádevos ó que está ben. 22 Evitade todo tipo de maldade.

23 Que o Deus da paz vos santifique por completo. Ademais, irmáns, que o voso espírito, a vosa alma* e o voso corpo se manteñan sen culpa e sans en tódolos sentidos durante a presenza* do noso Señor Xesucristo. 24 Quen vos chama é fiel e non hai dúbida de que o vai facer.

25 Irmáns, seguide orando por nós.

26 Saudade a tódolos irmáns con cariño*.

27 No nome do Señor, mándovos que se lea esta carta a tódolos irmáns.

28 Que a bondade inmerecida do noso Señor Xesucristo estea con vós.