CARTA DE SANTIAGO

1 De parte de Santiago, escravo de Deus e do Señor Xesucristo, para as 12 tribos que están dispersadas por todas partes:

Saúdos!

2 Meus irmáns, alegrádevos moito cando vos enfrontedes a diversas probas, 3 porque sabedes que cando a vosa fe demostra ser de calidade produce aguante. 4 Pero deixade que o aguante cumpra o seu propósito*, e así estaredes completos e sans en tódolos sentidos, e non vos faltará nada.

5 Así que, se a algún de vós lle falta sabedoría, que lla pida constantemente a Deus, e el daralla. Porque el dá con xenerosidade a todos e sen botarlle nada en cara* a ninguén. 6 Pero que siga pedindo con fe, sen dubidar nada, porque quen dubida é coma unha onda do mar que o vento leva dun lado para outro. 7 De feito, unha persoa así non debería esperar que Xehová* lle dea nada. 8 É alguén indeciso e inconstante en todo o que fai*.

9 Que o irmán pobre se alegre* porque Deus deulle honra, 10 e que o rico se alegre porque foi humillado. Porque o rico desaparecerá coma as flores do campo. 11 Cando sae, o sol seca as plantas coa súa intensa calor. Entón as plantas perden as súas flores e a súa beleza. Da mesma maneira, o rico tamén desaparecerá mentres intenta alcanzar os seus obxectivos.

12 Feliz a persoa que segue aguantando ó pasar por unha proba, porque cando Deus o aprobe recibirá a coroa da vida que Xehová* lles prometeu ós que non deixen de amalo. 13 Cando alguén estea pasando por unha proba que non diga: “Deus estame poñendo a proba”. Porque con cousas malas non se pode poñer a proba a Deus, nin Deus pon a proba a ninguén. 14 Ó contrario, cada un é probado cando o seu propio desexo o atrae e o seduce*. 15 Entón, cando o desexo se volve moi forte, leva ó pecado*. E cando o pecado xa se cometeu, leva á morte.

16 Meus queridos irmáns, non vos enganedes. 17 Todo o bo que recibimos e todo regalo perfecto vén de arriba, descende do Pai das luces celestiais. El non varía nin cambia, como si o fan as sombras*. 18 A súa vontade foi facernos nacer por medio da palabra da verdade, para que fósemos, dalgunha maneira, as primicias de entre os que el creou.

19 Meus queridos irmáns, quero que saibades que todos deben ser rápidos para* escoitar, pero lentos para falar e lentos para a ira, 20 porque a ira das persoas non ten como resultado a xustiza de Deus. 21 Polo tanto, quitade toda mancha e calquera resto de maldade* da vosa vida, e permitide con apracibilidade que a palabra que pode salvarvos bote raíces no voso corazón.

22 Poñede en práctica a palabra e non vos limitedes só a oíla, para que así non vos enganedes a vós mesmos con razoamentos falsos. 23 Porque quen oe a palabra pero non a pon en práctica é coma unha persoa que mira a súa cara nun espello 24 e, despois de mirarse, marcha e enseguida esquece que clase de persoa é. 25 Pero quen mira con atención a lei perfecta que leva á liberdade e continúa nela, non a oe e despois a esquece, senón que a pon en práctica, e será feliz en todo o que faga.

26 Se alguén pensa que adora a Deus* pero non mantén a lingua baixo control*, está enganando o seu corazón e a súa adoración non serve para nada. 27 A maneira de adorar* que é limpa e pura desde o punto de vista do noso Deus e Pai consiste nisto: coidar dos orfos e das viúvas que pasan por dificultades*, e non deixarse manchar polo mundo.

2 Meus irmáns, non estaredes demostrando fe no noso glorioso Señor Xesucristo e ó mesmo tempo tratando a outros con favoritismo, verdade? 2 Se dous homes entran nunha das vosas reunións, e un leva aneis de ouro nos dedos e roupa cara pero o outro é pobre e leva roupa sucia, 3 mirades con bos ollos ó que leva roupa cara e dicídeslle “Séntate aquí, que é un bo sitio”, pero ó pobre dicídeslle “Queda de pé” ou “Séntate alí onda o banco para os meus pés”? 4 E logo se facedes isto, non estades facendo diferenza de clases entre vós e converténdovos en xuíces que toman decisións inxustas*?

5 Escoitade, meus queridos irmáns. Acaso non escolleu Deus os que son pobres desde o punto de vista do mundo para que fosen ricos en fe e herdeiros do Reino que el lles prometeu ós que o aman? 6 Pero vós desprezastes ós pobres. E non son os ricos os que vos oprimen e vos levan á forza ante os tribunais? 7 Non son eles os que blasfeman* contra o bo nome que levades? 8 Por iso, se cumprides a lei real* de acordo coa parte das Escrituras que di “Ama os demais* como te amas a ti mesmo”, facedes moi ben. 9 Pero se seguides mostrando favoritismo, estades cometendo un pecado e a lei deixa claro que sodes culpables*.

10 Porque se alguén cumpre toda a Lei pero falla nun só mandamento, é culpable de desobedecer toda a Lei. 11 Porque o que dixo “Non cometas adulterio” tamén dixo “Non asasines”. Así que se non cometes adulterio pero asasinas, es culpable de desobedecer a lei. 12 Seguide falando e portándovos coma os que van ser xulgados pola lei dun pobo libre*. 13 Porque quen non mostra misericordia será xulgado sen misericordia. A misericordia triunfa sobre o xuízo.

14 Meus irmáns, de que serve que alguén diga que ten fe se non a demostra coas súas obras? Esa fe non pode salvalo, non? 15 Se un irmán ou unha irmá necesita roupa* e non ten comida suficiente para o día, 16 de que serve que algún de vós lle diga “Vaite en paz, abrígate e come ben” se non lle dá o que necesita para vivir? 17 Pois pasa o mesmo coa fe: se non se demostra con obras, está morta.

18 Pero alguén podería dicir: “Ti tes fe e eu teño obras. Ensíname a túa fe sen obras e eu ensinareiche a miña fe por medio das miñas obras”. 19 Ti cres que só hai un Deus, verdade? Pois fas moi ben. Pero incluso os demos* cren e tremen co medo. 20 Insensato, non te das conta de que a fe sen obras non serve para nada? 21 E logo non foi o noso pai Abrahán declarado xusto polas súas obras despois de ofrecer o seu fillo Isaac no altar? 22 Polo tanto, podes ver que a súa fe actuou xunto coas súas obras e que a súa fe foi perfeccionada por medio das súas obras. 23 Así cumpriuse a parte das Escrituras que di: “Abrahán tivo fe en Xehová* e foi considerado xusto*”. E a el chamóuselle amigo de Xehová*.

24 Como podedes ver, unha persoa é declarada xusta polas súas obras e non só por medio da súa fe. 25 Da mesma maneira, Rahab a prostituta foi declarada xusta polas súas obras despois de recibir hospitalariamente os mensaxeiros e de envialos por outro camiño, non? 26 Polo tanto, igual que o corpo sen espírito* está morto, a fe sen obras está morta.

3 Meus irmáns, entre vós non debería haber moitos que se fagan mestres, porque sabedes que seremos xulgados dunha maneira máis dura. 2 Porque todos tropezamos* moitas veces. Se alguén non tropeza nunca cando fala é unha persoa perfecta, capaz de controlar* tamén todo o seu corpo. 3 Cando lles poñemos freos na boca ós cabalos para que nos obedezan, tamén controlamos todo o seu corpo. 4 Ademais, fixádevos nos barcos. Aínda que sexan moi grandes e os impulsen ventos fortes, diríxense cun pequeno timón e van cara a onde queira ir quen manexa o timón.

5 O mesmo pasa coa lingua. Aínda que é unha parte pequena do corpo, presume de grandes cousas. Fixádevos con que lume tan pequeno se pode incendiar un gran bosque! 6 A lingua tamén é un lume. É unha parte do noso corpo que está chea de inxustiza*, porque contamina todo o corpo. Pode destruír a vida dunha persoa e provoca destrución igual que a Guehena*. 7 Os humanos poden domar, e de feito xa domaron, toda clase de animais salvaxes, aves, réptiles e animais mariños. 8 Pero ningún humano pode domar a lingua. É incontrolable, fai dano e está chea de veleno mortal. 9 Coa lingua louvamos a Xehová*, o Pai, pero tamén maldicimos os homes que foron creados “parecidos a* Deus”. 10 Da mesma boca saen bendicións e maldicións.

Meus irmáns, non está ben que pase isto. 11 Da mesma fonte non pode saír auga doce e auga amarga, verdade? 12 Meus irmáns, a figueira non pode dar olivas nin a vide pode dar figos, non? Tampouco pode ser que dunha fonte de auga salgada saia auga doce.

13 Quen é sabio e entendido entre vós? Que co seu bo comportamento demostre que actúa coa apracibilidade que dá a sabedoría. 14 Pero se no voso corazón tedes celos amargos e un espírito conflitivo*, non andedes presumindo nin dicindo cousas que van en contra da verdade. 15 Esta non é a sabedoría que vén de arriba, senón que é terreal, animal e demoníaca. 16 Porque onde hai celos e un espírito conflitivo* tamén haberá desorde e todo tipo de cousas malas.

17 Pero a sabedoría de arriba é en primeiro lugar pura, despois pacífica e razoable, está lista para obedecer e chea de misericordia e de bos froitos, non fai diferenzas entre as persoas* e non é hipócrita. 18 Ademais, o froito da xustiza seméntase en condicións pacíficas para o beneficio dos* que promoven a paz.

4 De onde veñen as guerras e as pelexas que hai entre vós? Non veñen dos desexos da carne que loitan por controlar o voso corpo? 2 Vós desexades pero non tedes. Seguides asasinando e cobizando*, e aínda así non sodes capaces de conseguir o que queredes. Seguides guerreando e discutindo. Non tedes porque non pedides. 3 E cando si que pedides non o recibides, porque pedides con malas intencións, para satisfacer os vosos desexos da carne.

4 Adúlteros*, non sabedes que ser amigos do mundo significa ser inimigos de Deus? Polo tanto, quen quere ser amigo do mundo estase convertendo en inimigo de Deus. 5 Ou pensades que as Escrituras din sen motivo: “O noso corazón segue desexando cousas con envexa”? 6 Pero a bondade inmerecida que el demostra é máis grande. Por iso as Escrituras din: “Deus ponse en contra dos arrogantes, pero móstralles bondade inmerecida ós humildes”.

7 Así que obedecede* a Deus, pero poñédevos en contra do Demo* e el fuxirá de vós. 8 Acercádevos a Deus e el acercarase a vós. Limpade as mans, pecadores, e purificade o voso corazón, indecisos. 9 Poñédevos moi tristes, lamentádevos e chorade. Que a vosa risa se converta en lamento e a vosa alegría en desesperación. 10 Humilládevos diante de Xehová* e el daravos honra*.

11 Irmáns, deixade de falar mal uns dos outros. Quen fala mal dun irmán ou o xulga fala mal da lei e xulga a lei. E se xulgas a lei, non es unha persoa que obedeza a lei, senón un xuíz. 12 Só hai un Lexislador e Xuíz, o que pode salvar e destruír. Pero quen es ti para xulgar os demais*?

13 Agora escoitade. Algúns de vós dicides: “Hoxe ou mañá iremos a tal cidade e pasaremos alí un ano, faremos negocios e ganaremos cartos”. 14 Pero en realidade non sabedes que será da vosa vida mañá. Porque sodes coma unha néboa que aparece durante pouco tempo e despois desaparece. 15 En vez diso, deberiades dicir: “Se Xehová* quere, viviremos e faremos isto ou aquilo”. 16 Pero estades orgullosos de presumir con arrogancia, e presumir desa forma está mal. 17 Polo tanto, se alguén sabe facer o que está ben pero non o fai, xa está pecando.

5 Agora, os que sodes ricos, escoitade. Chorade e lamentádevos polas desgrazas ás que vos ides ter que enfrontar. 2 As vosas riquezas podreceron e a vosa roupa está comida polos bichos*. 3 O voso ouro e a vosa prata oxidáronse, e ese óxido testificará contra vós e comerá a vosa carne. O que acumulastes será coma un lume nos últimos días. 4 Escoitade! Os traballadores que recolleron os vosos campos seguen berrando porque non lles pagastes o seu salario, e os seus gritos por axuda chegaron ós oídos de Xehová* dos exércitos. 5 Vivistes unha vida de luxos aquí na terra e entregástesvos ós praceres. Engordastes o voso corazón para o día da matanza. 6 Condenastes e asasinastes ó xusto. Acaso non está el* na vosa contra?

7 Así que, irmáns, tede paciencia ata a presenza* do Señor. Mirade! O agricultor segue esperando con paciencia o valioso froito da terra ata que chegan as primeiras chuvias e as últimas. 8 Vós tamén tedes que ter paciencia. Fortalecede o voso corazón, porque a presenza do Señor xa está cerca.

9 Irmáns, non vos queixedes uns dos outros, e así non seredes xulgados. Mirade! O Xuíz está ás portas. 10 Irmáns, seguide o exemplo dos profetas que falaron no nome de Xehová*. Eles aguantaron sufrimentos e tiveron paciencia. 11 Mirade! Consideramos felices* ós que aguantaron. Vós escoitastes falar do aguante de Xob e vistes o que Xehová* fixo por el ó final, e por iso sabedes que Xehová* é moi cariñoso* e misericordioso.

12 Meus irmáns, sobre todo deixade de xurar polo ceo e pola terra, e non fagades ningún outro tipo de xuramento. Máis ben, cando digades “si” que sexa si, e cando digades “non” que sexa non, para que non teñades que ser xulgados.

13 Hai alguén entre vós que estea sufrindo? Que siga orando. Hai alguén que estea alegre? Que cante salmos*. 14 Hai alguén enfermo* entre vós? Que chame os anciáns da congregación e que eles oren por el, botándolle aceite* no nome de Xehová*. 15 E a oración que fagan con fe fará que o enfermo* se recupere, e Xehová* levantarao. Ademais, se cometeu algún pecado, será perdoado.

16 Polo tanto, confesade abertamente os vosos pecados uns ós outros e orade uns polos outros, porque así seredes curados. A súplica do home xusto ten un efecto poderoso*. 17 Elías era un home con sentimentos coma os nosos e, aínda así, cando orou intensamente para que non chovese, non choveu sobre a terra durante tres anos e seis meses. 18 Entón volveu a orar, e caeu chuvia do ceo e a terra deu froito.

19 Meus irmáns, se algún de vós se deixou desviar da verdade e outro o fai volver, 20 sabede que calquera que fai volver a un pecador do seu mal camiño salvarao* da morte e Deus perdoaralle os seus moitos pecados.