PRIMEIRA CARTA DE PEDRO

1 De parte de Pedro, apóstolo de Xesucristo, para os residentes temporais que están dispersados polas rexións do Ponto, de Galacia, de Capadocia, de Asia e de Bitinia, para os que fostes escollidos 2 de acordo coa presciencia* de Deus, o Pai, e que fostes santificados por medio do espírito santo para que sexades obedientes e sexades salpicados co sangue de Xesucristo:

Que cada vez recibades máis bondade inmerecida e paz.

3 Que o Deus e Pai do noso Señor Xesucristo sexa louvado, porque pola súa gran misericordia fixo que volvésemos a nacer* para que tivésemos unha esperanza viva mediante a resurrección de Xesucristo de entre os mortos, 4 para que recibísemos unha herdanza que non se corrompe*, que non está contaminada e que non se acaba botando a perder. Esta herdanza está reservada nos ceos para vós, 5 a quen Deus protexe co seu poder porque tedes fe. Deus protéxevos para que recibades a salvación que está preparada para ser revelada no tempo do fin. 6 Por iso estades moi contentos, aínda que quizais teñades que pasar por diferentes probas que vos angustien durante un pouco de tempo, 7 para que a vosa fe, despois de ser probada e de demostrar a súa calidade, faga que poidades recibir louvanza, gloria e honra na revelación de Xesucristo. Esa fe ten moito máis valor que o ouro, que se pode destruír aínda despois de ser refinado* con lume. 8 Aínda que nunca vistes a Cristo, amádelo. E aínda que agora tampouco o vedes, demostrades fe nel e alegrádesvos moitísimo. Sentides unha felicidade indescritible e extraordinaria, 9 mentres alcanzades o obxectivo da vosa fe: a vosa salvación.

10 Sobre esta salvación, os profetas que profetizaron sobre a bondade inmerecida reservada para vós fixeron unha investigación minuciosa e unha busca coidadosa. 11 Seguiron investigando en que momento e en que época se cumprirían en Cristo as cousas que profetizara o espírito santo, que estaba dentro deles. Ese espírito profetizara con antelación sobre como sufriría o Cristo e sobre a gloria que recibiría despois. 12 Ós profetas revelóuselles que non se estaban servindo a si mesmos, senón que vos servían a vós. Eles escribiron sobre as cousas que se vos anunciaron e que vós escoitastes por medio dos que vos predicaron as boas noticias coa axuda do espírito santo que foi enviado desde o ceo. Estas son as mesmas cousas que os anxos están desexando entender.

13 Polo tanto, preparádevos mentalmente para actuar, facede tódalas cousas con bo xuízo e poñede a vosa esperanza na bondade inmerecida que se vos mostrará na revelación de Xesucristo. 14 Coma fillos obedientes, non deixedes que vos sigan moldeando os desexos que tiñades antes, cando non coñeciades a Deus. 15 En vez diso, sede santos* en todo o que fagades, igual que o Santo que vos chamou, 16 porque está escrito: “Tedes que ser santos porque eu son santo”.

17 E se acudides ó Pai que xulga a cada un polas súas obras sen facer diferenzas entre as persoas*, que as vosas accións demostren que o temedes mentres sexades residentes temporais neste mundo. 18 Porque sabedes que non foi por medio de cousas que se poden destruír, como a prata ou o ouro, co que fostes liberados* da maneira de vivir inútil que vos transmitiron os vosos antepasados*. 19 Máis ben, foi por medio de sangue valioso, coma o dun cordeiro que non ten ningún defecto nin mancha, o sangue do Cristo. 20 É verdade que el foi escollido antes do principio da humanidade*, pero por vós apareceu ó final dos tempos. 21 Por medio del, vós credes en Deus, quen o resucitou* de entre os mortos e lle deu gloria para que vós puidésedes ter fe e esperanza en Deus.

22 Agora que vos purificastes por ser obedientes á verdade e como resultado sentides un cariño sincero uns polos outros, amádevos uns ós outros intensamente desde o corazón. 23 Porque non se vos deu un novo nacemento por medio dunha semente* que se corrompe, senón por medio dunha semente incorruptible, por medio da palabra do Deus que vive e permanece. 24 Porque “tódolos humanos son* coma a herba, e toda a súa gloria é coma unha flor do campo. A herba acaba botándose a perder e a flor cae, 25 pero a palabra de Xehová* permanece para sempre”. E esa “palabra” son as boas noticias que se vos anunciaron.

2 Así que desfacédevos de toda clase de maldade, engano, hipocrisía, envexa e de toda calumnia. 2 Igual ca nenos que acaban de nacer, aprendede a desexar intensamente o leite puro* da palabra, para que grazas a el medredes e consigades a salvación. 3 Poderedes facer isto se probades* o bo que é o Señor.

4 A medida que vos acercades a el (que é unha pedra viva que os homes rechazaron pero que Deus escolleu e que é moi valiosa para el), 5 Deus estavos usando como pedras vivas para construír unha casa espiritual, para que sexades un sacerdocio santo e que así ofrezades sacrificios espirituais que Deus acepte por medio de Xesucristo. 6 Porque unha parte das Escrituras di: “Mirade! Poño en Sión* unha pedra escollida, unha pedra angular de fundamento moi valiosa. E quen demostre fe nela nunca quedará decepcionado*”.

7 Polo tanto, el é moi valioso para vós, porque sodes crentes. Pero para os que non cren, “a pedra que os construtores rechazaron chegou a ser a pedra angular principal*” 8 e “é unha pedra que fai tropezar e unha roca que ofende*”. Eles tropezan porque non obedecen a palabra. Xa estaba profetizado que lles pasaría isto. 9 Pero vós sodes “un pobo escollido, un sacerdocio real, unha nación santa, un pobo que é unha propiedade especial. Escolléusevos para que anunciedes por todas partes as magníficas cualidades*” daquel que vos chamou da escuridade á súa luz marabillosa. 10 Porque antes non erades un pobo, pero agora sodes o pobo de Deus. Antes non se vos mostrara misericordia, pero agora mostróusevos misericordia.

11 Queridos irmáns, como estranxeiros e residentes temporais que sodes, suplícovos que vos sigades abstendo dos desexos da carne, que loitan contra vós. 12 Non deixedes de comportarvos de maneira excelente entre as nacións para que, cando se vos acuse de actuar mal, eles sexan testemuñas das vosas boas obras e, como resultado, lle dean gloria a Deus o día no que el faga a súa inspección.

13 Por causa do Señor obedecede* a toda institución* humana, xa sexa ó rei, que é superior a vós, 14 ou ós gobernadores, que foron nomeados por el para castigar os que actúan mal e louvar os que actúan ben. 15 Porque a vontade de Deus é que, ó actuar vós ben, fagades calar ós insensatos que falan sen saber. 16 Vivide coma persoas libres, pero non usedes a vosa liberdade coma unha escusa para facer* o que está mal, senón para ser escravos de Deus. 17 Honrade a xente de toda clase, amade a tódolos irmáns*, temede a Deus*, honrade o rei.

18 Que os servos obedezan ós seus amos con todo o respecto que merecen, non só ós amos que son bos e razoables, senón tamén ós que son difíciles de contentar. 19 Porque cando alguén aguanta dificultades* e sofre inxustamente para ter unha conciencia limpa diante de Deus, iso agrádalle moito a el. 20 Se vos pegan por pecar, que mérito ten que aguantedes? Pero se aguantades sufrimentos por facer o que está ben, iso agrádalle moito a Deus.

21 De feito, para isto se vos chamou, porque incluso Cristo sufriu por vós e así púxovos o exemplo para que sigades fielmente os seus pasos. 22 El non cometeu ningún pecado e na súa boca non houbo falsidade*. 23 Cando o estaban insultando, non respondeu con insultos. Cando estaba sufrindo, non ameazou a ninguén. Máis ben, púxose nas mans daquel que xulga con xustiza. 24 El cargou cos nosos pecados cando o seu corpo foi cravado no madeiro*, para que fósemos liberados dos* pecados e vivísemos para a xustiza. E “grazas ás súas feridas vós fostes curados”. 25 Porque erades coma ovellas que estaban perdidas, pero agora volvestes ó pastor e superintendente das vosas almas*.

3 Da mesma maneira, mulleres, aceptade a autoridade dos* vosos maridos para que, se algúns non son obedientes á palabra de Deus, poidan chegar a selo* sen unha soa palabra grazas á vosa conduta, 2 ó ser eles testemuñas da vosa boa conduta* e profundo respecto. 3 Que o voso adorno non sexan cousas externas (cabelos trenzados*, xoias de ouro e roupa cara), 4 senón que sexa a persoa interior* co adorno incorruptible* dun espírito tranquilo e apracible, que ten moito valor ós ollos de Deus. 5 Porque así se adornaban as mulleres santas do pasado que poñían a súa esperanza en Deus. Elas respectaban a autoridade dos* seus maridos, 6 tal como Sara obedecía a Abrahán e lle chamaba señor. Vós sodes as súas fillas se seguides facendo o que está ben e non vos deixades vencer polo medo.

7 Da mesma maneira, homes, seguide tratando as* vosas mulleres con consideración*. Dádelles honra coma a un recipiente máis fráxil, porque elas tamén van herdar o regalo inmerecido da vida igual ca vós. Se non o facedes, as vosas oracións non serán escoitadas.

8 Por último, estade todos unidos na mesma forma de pensar e demostrade empatía, cariño fraternal, tenra compaixón e humildade. 9 Non devolvades mal por mal nin insulto por insulto. En vez diso, facede cousas boas por eles*, porque Deus chamouvos para iso, e así el fará cousas boas por vós*.

10 Porque “quen queira desfrutar da vida e ver días felices debe refrear a súa lingua do que é malo e os seus labios de falar con enganos. 11 Que se aparte do que está mal e que faga o que está ben. Que busque a paz e se esforce por mantela. 12 Porque os ollos de Xehová fíxanse* nos xustos e os seus oídos escoitan as súas súplicas, pero Xehová* está en contra dos que fan cousas malas”.

13 De feito, quen vos fará dano se estades desexando facer o que está ben? 14 Pero, incluso se sufrides por ser xustos, seredes felices. Non lle teñades medo ó que eles lle teñen medo* nin vos preocupedes. 15 Máis ben, recoñecede nos vosos corazóns que Cristo é o Señor e que é santo*. Estade sempre listos para facer unha defensa diante de calquera que vos pregunte sobre a* vosa esperanza, pero facédeo con apracibilidade e profundo respecto.

16 Mantede unha boa conciencia, para que os que digan calquera cousa en contra de vós queden avergonzados debido á vosa boa conduta como seguidores de Cristo. 17 Porque é mellor sufrir por facer o que está ben (se é a vontade de Deus permitilo) que por facer o que está mal. 18 Porque Cristo morreu unha vez e para sempre polos pecados, unha persoa xusta por persoas inxustas, para axudarvos a encontrar a Deus. A Xesús matárono como humano*, pero recibiu vida como espírito. 19 E tendo un corpo espiritual foi a anunciarlles unha mensaxe ós espíritos* que estaban en prisión, 20 que foran desobedientes no pasado cando, nos días de Noé, Deus estaba esperando pacientemente* mentres se construía a arca. Esa arca levou a través da auga a unhas poucas persoas, é dicir, a oito almas*, e así foron salvadas.

21 Podemos comparar o que pasou naqueles días co bautismo*, que vos está salvando a vós agora (non por quitar o que está sucio no corpo, senón por pedirlle a Deus unha boa conciencia) mediante a resurrección de Xesucristo. 22 El está á dereita de Deus, porque foi ó ceo, e anxos, autoridades e poderes foron postos baixo a autoridade del.

4 Xa que Cristo sufriu cando era humano, equipádevos vós tamén coa mesma actitude* que tivo el. Porque a persoa que sofre demostra que abandonou os pecados, 2 co fin de vivir o tempo que lle queda para facer a vontade de Deus e non para seguir satisfacendo os seus desexos humanos. 3 Porque xa pasastes tempo suficiente facendo a vontade das nacións, cando levabades unha vida chea de actos de conduta descarada*, desexos descontrolados de facer o que está mal*, excesos coa bebida, festas descontroladas, festas para beber e idolatrías detestables*. 4 Como non seguides facendo con eles as mesmas cousas malas*, sorpréndense e falan moi mal de vós. 5 Pero estas persoas terán que render contas ó que está preparado para xulgar os vivos e os mortos. 6 De feito, é por iso polo que tamén se lles anunciaron as boas noticias ós mortos* para que, aínda que sexan xulgados pola súa aparencia* desde o punto de vista dos homes, poidan vivir de acordo co espírito desde o punto de vista de Deus.

7 Pero o final de tódalas cousas xa está cerca. Polo tanto, tede bo xuízo e recordade sempre a importancia de orar*. 8 Sobre todo, tédevos amor intenso uns ós outros, porque o amor tapa moitos pecados. 9 Sede hospitalarios uns cos outros sen queixarvos. 10 Que cada un use o don que recibiu para servir os demais como bos administradores* da bondade inmerecida de Deus que se expresa de diversas maneiras. 11 Se alguén fala, que o faga como quen transmite as mensaxes de Deus. E se alguén serve a outros, que o faga como quen depende da forza que Deus dá. Así Deus será glorificado en tódalas cousas mediante Xesucristo. De Deus son a gloria e o poder para sempre. Amén.

12 Queridos irmáns, non vos sorprendades polas probas tan duras* polas que estades pasando, coma se vos estivese sucedendo algo estraño. 13 Todo o contrario, seguídevos alegrando porque estades pasando polos mesmos sufrimentos do Cristo, para que tamén vos alegredes e vos enchades de felicidade durante a revelación da súa gloria. 14 Se vos están insultando* debido ó nome de Cristo, sodes felices, porque o espírito de gloria, si, o espírito de Deus, está sobre vós.

15 Agora ben, que ningún de vós sufra por ser asasino, ladrón, delincuente ou por meterse nos asuntos dos demais. 16 Pero se algún sofre por ser cristián, que non se avergonce, senón que siga dándolle gloria a Deus vivindo de acordo con este nome. 17 Porque este é o tempo fixado para que empece o xuízo, e empezará pola casa de Deus. Pero se empeza primeiro por nós, que lles pasará ós que non obedecen as boas noticias de Deus? 18 “E se o xusto ten que esforzarse moito para ser salvado, que lles pasará ós malvados* e ós pecadores?”. 19 Polo tanto, os que estean sufrindo por facer a vontade de Deus que sigan facendo o ben e poñéndose nas mans do Creador, que é fiel.

5 Eu, que tamén son ancián e testemuña dos sufrimentos do Cristo, e que tamén recibirei a gloria que será revelada, suplícolles* ós anciáns que hai entre vós: 2 pastoreade o rabaño de Deus que tedes ó voso coidado, servindo como superintendentes*, pero non o fagades por obrigación, senón de boa gana diante de Deus. Ademais, non o fagades porque queredes conseguir ganancias deshonestas, senón de todo corazón. 3 Tampouco o fagades actuando coma se fósedes amos dos que son a herdanza de Deus, senón chegando a ser exemplos para o rabaño. 4 E cando o pastor principal apareza, vós recibiredes a gloriosa recompensa* que non se bota a perder.

5 Da mesma maneira, vós, os homes máis novos, respectade a autoridade dos* homes máis vellos*. Pero todos vós vestídevos de humildade ó tratar uns cos outros, porque Deus ponse en contra dos arrogantes pero móstralles bondade inmerecida ós humildes.

6 Polo tanto, humilládevos baixo a poderosa man de Deus, para que el vos engrandeza cando sexa o momento, 7 mentres botades sobre el tódalas vosas inquietudes*, porque el preocúpase por vós. 8 Mantede o bo xuízo e estade alerta*! O voso inimigo, o Demo*, anda arredor de vós coma un león que ruxe, intentando devorar a alguén*. 9 Pero poñédevos en contra do Demo, firmes na fe, sabendo que tódolos irmáns* arredor do mundo están pasando polos mesmos sufrimentos ca vós. 10 Agora ben, despois de que sufrades durante un pouco de tempo, o Deus de toda bondade inmerecida, que vos chamou á súa gloria eterna porque estades unidos a Cristo, terminará a vosa preparación*. El faravos firmes, el faravos fortes, el poñeravos sobre un fundamento sólido. 11 Que del sexa o poder para sempre. Amén.

12 Por medio de Silvano*, a quen considero un irmán fiel, escribinvos esta pequena carta para animarvos e para asegurarvos que esta é a verdadeira bondade inmerecida de Deus. Mantédevos firmes nela. 13 Mándavos saúdos a que está en Babilonia (que foi escollida coma vós) e tamén Marcos, o meu fillo. 14 Saudádevos uns ós outros con cariño*.

Que todos vós, que sodes discípulos de Cristo, teñades paz.