A parábola do trigo e o xoio

Mediante a parábola do trigo e o xoio, Xesús explicou cando e como recollería de entre a humanidade o trigo, é dicir, os cristiáns unxidos. Tal labor comezaría no ano 33 n. e.

13:24

“Un home que sementou boa semente na súa leira”

• O home. Xesucristo

• Bótase boa semente. Os discípulos de Xesús son unxidos con espírito santo

• A leira. A humanidade

13:25

“Mentres todos durmían, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio”

• O inimigo. O Demo

• Mentres todos durmían. A morte dos apóstolos

13:30

“Deixádeos medrar xuntos deica a sega”

• Trigo. Os cristiáns unxidos

• Xoio. Os cristiáns falsos

“Apañade primeiro o xoio [...]; e o trigo recollédeo na miña arca”

• Criados/segadores. Os anxos

• O xoio que apañaron. Separación entre os cristiáns unxidos e os cristiáns falsos

• Levan o trigo á arca. Os cristiáns unxidos son reunidos na congregación cristiá

Que diferenciou os cristiáns verdadeiros dos falsos cando comezou a tempada da sega?

Como me beneficia entender esta parábola?