Ανήκουμε στον Ιεχωβά

1. Γιατί μπορεί ο Ιεχωβά δικαίως να ισχυριστεί ότι του ανήκουν τα πάντα; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ανήκουν στον Ιεχωβά! Δικοί του είναι «οι ουρανοί, οι ουρανοί των ουρανών, καθώς και η γη με όλα όσα υπάρχουν σε αυτήν». (Δευτ. 10:14· Αποκ. 4:11) Επομένως, λόγω αυτής καθαυτής της ύπαρξής τους, όλοι οι άνθρωποι ανήκουν στον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 100:3) Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας όμως, ο Θεός έχει επιλέξει συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων για να του ανήκουν με ειδικό τρόπο.

2. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ποιοι ανήκουν στον Ιεχωβά με ειδικό τρόπο;

² Για παράδειγμα, στον 135ο Ψαλμό οι πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά στον αρχαίο Ισραήλ αποκαλούνται «ειδική ιδιοκτησία του». (Ψαλμ. 135:4) Επίσης, το βιβλίο του Ωσηέ προείπε ότι κάποιοι μη Ισραηλίτες θα γίνονταν λαός του Ιεχωβά. (Ωσηέ 2:23) Η προφητεία του Ωσηέ εκπληρώθηκε όταν ο Ιεχωβά άρχισε να επιλέγει και μη Ιουδαίους ως μελλοντικούς συγκυβερνήτες του Χριστού. (Πράξ. 10:45· Ρωμ. 9:23-26) Αυτό το «άγιο έθνος» είναι «ειδική ιδιοκτησία» του Ιεχωβά με εξέχοντα τρόπο, καθώς τα μέλη του έχουν χριστεί με άγιο πνεύμα και έχουν επιλεχθεί για ζωή στον ουρανό. (1 Πέτρ. 2:9, 10) Τι θα πούμε για την πλειονότητα των πιστών Χριστιανών σήμερα που έχουν επίγεια ελπίδα; Ο Ιεχωβά τούς αποκαλεί και αυτούς “λαό του” και “εκλεγμένους του”.​—Ησ. 65:22.

3. (α) Ποιοι έχουν ευνοημένη σχέση με τον Ιεχωβά σήμερα; (β) Τι θα εξεταστεί σε αυτό το άρθρο;

³ Σήμερα, το «μικρό ποίμνιο», που έχει ουράνια ελπίδα, και τα «άλλα πρόβατα», που έχουν επίγεια ελπίδα, απαρτίζουν το «ένα ποίμνιο» το οποίο ο Ιεχωβά εκτιμάει ιδιαίτερα ως λαό του. (Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16) Ασφαλώς θέλουμε να δείχνουμε βαθιά εκτίμηση για τον Ιεχωβά που μας έδωσε τη δυνατότητα να έχουμε τόσο ευνοημένη σχέση μαζί του. Αυτό το άρθρο θα εξετάσει διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά για αυτή την ιδιαίτερη τιμή.

ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

4. Πώς μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Ιεχωβά που το κατέστησε εφικτό να έχουμε μια σχέση μαζί του, και πώς έκανε κάτι παρόμοιο ο Ιησούς;

⁴ Δείχνουμε την εκτίμησή μας στον Ιεχωβά αφιερώνοντας ολόκαρδα τον εαυτό μας σε εκείνον. Με το βάφτισμα, αναγνωρίζουμε επίσημα και δημόσια ότι ανήκουμε στον Ιεχωβά και ότι είμαστε πρόθυμοι να υποτασσόμαστε σε αυτόν. (Εβρ. 12:9) Ο Ιησούς έκανε κάτι παρόμοιο όταν κατά το βάφτισμά του ουσιαστικά είπε στον Ιεχωβά: «Το να κάνω το θέλημά σου, Θεέ μου, είναι επιθυμία μου». (Ψαλμ. 40:7, 8, υποσ.) Ο Ιησούς παρουσίασε τον εαυτό του για να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά, αν και από τη γέννησή του ανήκε σε ένα έθνος αφιερωμένο στον Θεό.

5, 6. (α) Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά όταν βαφτίστηκε ο Ιησούς; (β) Δείξτε με παράδειγμα γιατί εκτιμάει ο Ιεχωβά την αφιέρωσή μας παρότι του ανήκουν τα πάντα.

⁵ Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά στο βάφτισμα του Ιησού; Η Γραφική αφήγηση αναφέρει: «Αφού ο Ιησούς βαφτίστηκε, ανέβηκε αμέσως από το νερό. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί και είδε το πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι και να έρχεται πάνω του. Και μια φωνή από τους ουρανούς είπε: “Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει”». (Ματθ. 3:16, 17) Παρότι ο Ιησούς ήδη ανήκε στον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιεχωβά χάρηκε πολύ όταν είδε την προθυμία του Γιου του να κάνει αποκλειστικά το θέλημά Του. Παρόμοια, ο Ιεχωβά αποδέχεται ευχαρίστως τη δική μας αφιέρωση, και θα μας τιμήσει με την ευλογία του.​—Ψαλμ. 149:4.

⁶ Ας το δείξουμε αυτό με ένα παράδειγμα: Φανταστείτε ότι κάποιος έχει φυτέψει πολλά όμορφα λουλούδια στον κήπο του. Μια μέρα, η κορούλα του κόβει ένα από αυτά και του το χαρίζει. Μα δεν του ανήκε ήδη αυτό το λουλούδι; Πώς θα μπορούσε να του δώσει κάτι που ήταν ήδη δικό του; Τέτοια ερωτήματα ούτε καν θα περνούσαν από το μυαλό ενός στοργικού πατέρα. Ίσα ίσα που θα δεχόταν με ενθουσιασμό αυτό το δώρο ως δείγμα της αγάπης του παιδιού του. Ασφαλώς θα θεωρούσε αυτό το λουλούδι που του έδωσε η κόρη του πολυτιμότερο από κάθε άλλο λουλούδι στον κήπο του. Έτσι χαίρεται και ο Ιεχωβά όταν εμείς αφοσιωνόμαστε με προθυμία αποκλειστικά σε εκείνον.​—Έξοδ. 34:14.

7. Πώς περιέγραψε ο Μαλαχίας τα αισθήματα του Ιεχωβά για εκείνους που τον υπηρετούν πρόθυμα;

⁷ Διαβάστε Μαλαχίας 3:16. Αν δεν έχετε ακόμα αφιερωθεί και βαφτιστεί, σκεφτείτε γιατί είναι τόσο σημαντικό να κάνετε αυτό το βήμα. Είναι αλήθεια ότι από τη στιγμή που ήρθατε σε ύπαρξη ανήκετε στον Ιεχωβά, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος. Σκεφτείτε όμως πόσο πολύ θα χαιρόταν ο Ιεχωβά αν, αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του, αφιερώνατε τον εαυτό σας σε εκείνον και στην επιτέλεση του θελήματός του. (Παρ. 23:15) Και ο Ιεχωβά με τη σειρά του αναγνωρίζει εκείνους που τον υπηρετούν πρόθυμα και γράφει τα ονόματά τους στο «βιβλίο ενθύμησής» του.

8, 9. Τι απαιτεί ο Ιεχωβά από εκείνους των οποίων τα ονόματα γράφονται στο «βιβλίο ενθύμησής» του;

⁸ Η εγγραφή του ονόματός μας στο «βιβλίο ενθύμησης» του Ιεχωβά συνεπάγεται κάποιες υποχρεώσεις. Ο Μαλαχίας ανέφερε συγκεκριμένα ότι πρέπει να “φοβόμαστε τον Ιεχωβά και να στοχαζόμαστε το όνομά Του”. Η λατρευτική αφοσίωση σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε άλλο θα οδηγούσε στη διαγραφή του ονόματός μας από το συμβολικό βιβλίο της ζωής που έχει ο Ιεχωβά.​—Έξοδ. 32:33· Ψαλμ. 69:28.

⁹ Επομένως, η αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από μια επίσημη υπόσχεση να κάνουμε το θέλημά του και να βαφτιστούμε. Αυτές οι ενέργειες γίνονται μια φορά, και γρήγορα περνούν στο παρελθόν. Για να είμαστε με το μέρος του Ιεχωβά ως μέλη του λαού του, πρέπει να υπακούμε συνεχώς σε εκείνον και τώρα και στο μέλλον​—σε όλη μας τη ζωή.​—1 Πέτρ. 4:1, 2.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

10. Ποια διαφορά πρέπει να είναι εμφανής ανάμεσα σε αυτούς που υπηρετούν τον Ιεχωβά και σε αυτούς που δεν τον υπηρετούν;

¹⁰ Στο προηγούμενο άρθρο, εξετάσαμε τις Γραφικές αφηγήσεις για τον Κάιν, τον Σολομώντα και τους Ισραηλίτες. Όλοι τους ισχυρίζονταν ότι λάτρευαν τον Ιεχωβά, αλλά η αφοσίωσή τους σε αυτόν ήταν κάθε άλλο παρά αποκλειστική. Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι εκείνοι που ανήκουν πραγματικά στον Ιεχωβά πρέπει να τάσσονται σταθερά υπέρ της δικαιοσύνης και κατά της πονηρίας. (Ρωμ. 12:9) Κατάλληλα, μετά την αναφορά του Μαλαχία στο «βιβλίο ενθύμησης», ο Ιεχωβά έκανε λόγο για «τη διαφορά ανάμεσα στον δίκαιο και στον πονηρό, ανάμεσα σε αυτόν που υπηρετεί τον Θεό και σε αυτόν που δεν τον υπηρετεί».​—Μαλ. 3:18.

11. Γιατί πρέπει να είναι φανερό στους άλλους ότι είμαστε αφοσιωμένοι αποκλειστικά στον Ιεχωβά;

¹¹ Ας δούμε τώρα έναν άλλον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να δείχνουμε την εκτίμησή μας στον Ιεχωβά για το ότι μας διάλεξε ως μέλη του λαού του. Η πνευματική μας πρόοδος πρέπει να είναι «φανερή σε όλους». (1 Τιμ. 4:15· Ματθ. 5:16) Αναρωτηθείτε: “Είναι η πλήρης αφοσίωσή μου στον Ιεχωβά φανερή στους άλλους; Αναζητώ ευκαιρίες για να γνωστοποιώ ότι είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;” Ο Ιεχωβά θα λυπόταν βαθιά αν, ενώ μας έχει διαλέξει ως μέλη του λαού του, εμείς διστάζαμε να λέμε στους άλλους ότι του ανήκουμε.​—Ψαλμ. 119:46· διαβάστε Μάρκος 8:38.

12, 13. Πώς έχουν συσκοτίσει μερικοί την ταυτότητά τους ως Μαρτύρων του Ιεχωβά;

¹² Δυστυχώς, μερικοί έχουν συσκοτίσει “τη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που υπηρετεί τον Θεό και σε αυτόν που δεν τον υπηρετεί” μιμούμενοι «το πνεύμα του κόσμου». (1 Κορ. 2:12) Αυτό το πνεύμα ικανοποιεί «τις επιθυμίες της σάρκας». (Εφεσ. 2:3) Λόγου χάρη, παρ’ όλες τις σχετικές συμβουλές, ορισμένοι εξακολουθούν να προτιμούν άσεμνους τρόπους ντυσίματος και εμφάνισης. Φορούν εφαρμοστά και αποκαλυπτικά ρούχα, ακόμα και σε Χριστιανικές συνάξεις. Ή υιοθετούν ακραία στιλ κουρέματος και χτενίσματος. (1 Τιμ. 2:9, 10) Ως αποτέλεσμα, όταν βρίσκονται μέσα στο πλήθος, είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιος ανήκει στον Ιεχωβά και ποιος είναι «φίλος του κόσμου».​—Ιακ. 4:4.

¹³ Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους μερικοί Μάρτυρες δεν απορρίπτουν σταθερά την κοσμική διαγωγή. Ο τρόπος με τον οποίο χορεύουν και συμπεριφέρονται όταν διασκεδάζουν ξεπερνάει τα Χριστιανικά όρια. Ανεβάζουν σε κοινωνικά δίκτυα φωτογραφίες τους καθώς και σχόλια που δεν αρμόζουν σε πνευματικά άτομα. Ίσως δεν έχουν λάβει διαπαιδαγώγηση από τη Χριστιανική εκκλησία για σοβαρή αμαρτία, αλλά μπορεί να αποτελούν αρνητική επιρροή για τους άλλους αδελφούς που προσπαθούν να διατηρούν καλή διαγωγή ως μέλη του λαού του Ιεχωβά.​—Διαβάστε 1 Πέτρου 2:11, 12.

14. Ποια πορεία ενέργειας είναι ζωτική προκειμένου να προστατεύουμε την ξεχωριστή φιλία μας με τον Ιεχωβά;

¹⁴ Ο κόσμος προωθεί με μανία “την επιθυμία της σάρκας και την επιθυμία των ματιών και την αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσης”. (1 Ιωάν. 2:16) Επειδή όμως εμείς ανήκουμε στον Ιεχωβά, μας δίνεται η νουθεσία να απορρίψουμε «την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη, δικαιοσύνη και θεοσεβή αφοσίωση στο παρόν σύστημα πραγμάτων». (Τίτο 2:12) Η ομιλία μας, οι συνήθειές μας στο φαγητό και στο ποτό, το ντύσιμο και η εμφάνισή μας, το εργασιακό μας ήθος​—όλα όσα κάνουμε—​πρέπει να εκπέμπουν το μήνυμα ότι είμαστε αποκλειστικά αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά.​—Διαβάστε 1 Κορινθίους 10:31, 32.

ΕΧΟΥΜΕ «ΕΝΤΟΝΗ ΑΓΑΠΗ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ»

15. Γιατί πρέπει να φερόμαστε στους συλλάτρεις μας με καλοσύνη και αγάπη;

¹⁵ Η εκτίμησή μας για την ξεχωριστή φιλία του Ιεχωβά εκδηλώνεται και στη συμπεριφορά μας προς τους συλλάτρεις μας. Ανήκουν και εκείνοι στον Ιεχωβά. Αν δεν το ξεχνάμε ποτέ αυτό, θα φερόμαστε πάντα στους αδελφούς και στις αδελφές μας με καλοσύνη και αγάπη. (1 Θεσ. 5:15) Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».​—Ιωάν. 13:35.

16. Ποιο παράδειγμα από τον Μωσαϊκό Νόμο περιγράφει τα αισθήματα του Ιεχωβά για τον λαό του;

¹⁶ Όσον αφορά το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον στην εκκλησία, σκεφτείτε το εξής παράδειγμα: Τα σκεύη που υπήρχαν στον ναό του Ιεχωβά ήταν αφιερωμένα, ή ξεχωρισμένα, αποκλειστικά για την αγνή λατρεία. Ο Μωσαϊκός Νόμος έδινε λεπτομερείς οδηγίες για τη φροντίδα αυτών των σκευών οι οποίες έπρεπε να τηρούνται επί ποινή θανάτου. (Αριθ. 1:50, 51) Αν ο Ιεχωβά προστάτευε με τέτοιον ζήλο άψυχα αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στη λατρεία του, πόσο περισσότερο θα προστατεύει τους αφιερωμένους όσιους λάτρεις του τους οποίους έχει επιλέξει ως λαό του! Απευθυνόμενος στον λαό του, ο Ιεχωβά κάποτε δήλωσε: «Όποιος αγγίζει εσάς αγγίζει την κόρη του ματιού μου».​—Ζαχ. 2:8.

17. Τι “προσέχει και ακούει” ο Ιεχωβά;

¹⁷ Είναι ενδιαφέρον ότι ο Μαλαχίας παρουσιάζει τον Ιεχωβά να “προσέχει και να ακούει” πώς φέρονται μεταξύ τους τα μέλη του λαού Του. (Μαλ. 3:16) Ο Ιεχωβά όντως «γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν». (2 Τιμ. 2:19) Είναι απόλυτα ενήμερος για καθετί που κάνουμε και λέμε. (Εβρ. 4:13) Όταν φερόμαστε στους συλλάτρεις μας χωρίς καλοσύνη, ο Ιεχωβά “προσέχει και ακούει”. Όταν δείχνουμε φιλοξενία, γενναιοδωρία, συγχωρητικότητα και καλοσύνη ο ένας στον άλλον, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά το παρατηρεί και αυτό.​—Εβρ. 13:16· 1 Πέτρ. 4:8, 9.

«Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ»

18. Πώς μπορούμε να δείχνουμε την εκτίμησή μας για την τιμή τού να είμαστε μέλη του λαού του Ιεχωβά;

¹⁸ Ασφαλώς θέλουμε πολύ να δείχνουμε στον Ιεχωβά την εκτίμησή μας για την τιμή τού να είμαστε μέλη του λαού του. Αφιερώσαμε οικειοθελώς τον εαυτό μας σε εκείνον αναγνωρίζοντας ότι του ανήκουμε, και αντιλαμβανόμαστε πόσο σοφό είναι αυτό. Αν και ζούμε μέσα «σε μια πονηρή και διεστραμμένη γενιά», θέλουμε να βλέπουν οι άνθρωποι ότι είμαστε “άμεμπτοι και αθώοι, . . . λάμποντας ως φωτοδότες στον κόσμο”. (Φιλιπ. 2:15) Τασσόμαστε σταθερά εναντίον της κακίας. (Ιακ. 4:7) Αγαπάμε δε και σεβόμαστε τους συλλάτρεις μας, αναγνωρίζοντας ότι και εκείνοι ανήκουν στον Ιεχωβά.​—Ρωμ. 12:10.

19. Πώς ανταμείβει ο Ιεχωβά εκείνους που ανήκουν σε αυτόν;

¹⁹ Η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Ο Ιεχωβά δεν θα αφήσει τον λαό του». (Ψαλμ. 94:14) Αυτή η ακλόνητη εγγύηση είναι δεσμευτική, όποια συμφορά και αν μας βρει. Ούτε καν ο θάνατος δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην αγάπη του Ιεχωβά για εμάς. (Ρωμ. 8:38, 39) «Αν ζούμε, ζούμε για τον Ιεχωβά, και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Ιεχωβά. Συνεπώς, είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Ιεχωβά». (Ρωμ. 14:8) Αποβλέπουμε με λαχτάρα στην ημέρα που ο Ιεχωβά θα επαναφέρει στη ζωή όλους τους όσιους φίλους του που έχουν πεθάνει. (Ματθ. 22:32) Ακόμα και τώρα απολαμβάνουμε πολλές ευλογίες. Όπως λέει η Γραφή, «ευτυχισμένο είναι το έθνος του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά, ο λαός τον οποίο επέλεξε για ιδιοκτησία του».​—Ψαλμ. 33:12.