Ο Γεδεών αντέδρασε με πραότητα όταν τον επέκριναν οι Εφραϊμίτες. (Κριτ. 8:1-3) Δεν απάντησε με θυμό. Έδειξε ταπεινοφροσύνη ακούγοντας τα παράπονά τους και εκτόνωσε με διακριτικότητα την τεταμένη κατάσταση. Οι σοφοί πρεσβύτεροι μιμούνται τον Γεδεών ακούγοντας προσεκτικά και αντιδρώντας με πραότητα αν δεχτούν επικρίσεις. (Ιακ. 3:13) Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλουν στην ειρήνη της εκκλησίας. Όταν ο Γεδεών έλαβε τιμές για τη νίκη επί του Μαδιάμ, εστίασε την προσοχή στον Ιεχωβά. (Κριτ. 8:22, 23) Πώς μπορούν οι διορισμένοι άντρες να μιμούνται τον Γεδεών; Με το να αποδίδουν στον Ιεχωβά την τιμή για όσα επιτελούν. (1 Κορ. 4:6, 7) Για παράδειγμα, αν ένας πρεσβύτερος επαινείται για τη διδακτική του ικανότητα, μπορεί να στρέφει την προσοχή στην πηγή της διδασκαλίας, τον Λόγο του Θεού, ή στην εκπαίδευση που λαβαίνουμε από την οργάνωση του Ιεχωβά. Οι πρεσβύτεροι θα ήταν καλό να κάνουν κατά καιρούς αυτοεξέταση για να δουν αν τραβούν υπερβολικά την προσοχή στον εαυτό τους. w23.06 25:7-8

Αν δεν λάβουμε αυτό που ζητήσαμε μέσω προσευχής, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Προσεύχομαι για το σωστό πράγμα;” Πολλές φορές, νομίζουμε ότι ξέρουμε ποιο είναι το καλύτερο για εμάς. Αλλά τα πράγματα που ζητάμε μπορεί να μη μας ωφελούν μακροπρόθεσμα. Αν προσευχόμαστε για κάποιο πρόβλημα, ίσως υπάρχει καλύτερη λύση από αυτήν που ζητάμε εμείς. Εκτός αυτού, ορισμένα πράγματα που ζητάμε ίσως να μην είναι σε αρμονία με το θέλημα του Ιεχωβά. (1 Ιωάν. 5:14) Λόγου χάρη, σκεφτείτε το παράδειγμα κάποιων γονέων που ζήτησαν από τον Ιεχωβά να κρατήσει το παιδί τους στην αλήθεια. Αυτό φαίνεται θεμιτό αίτημα. Εντούτοις, ο Ιεχωβά δεν εξαναγκάζει κανέναν μας να τον υπηρετεί. Θέλει όλοι μας, περιλαμβανομένων και των παιδιών μας, να επιλέξουμε να τον λατρεύουμε. (Δευτ. 10:12, 13· 30:19, 20) Επομένως, οι γονείς θα μπορούσαν να ζητούν από τον Ιεχωβά να τους βοηθήσει να αγγίξουν την καρδιά του παιδιού τους ώστε να υποκινηθεί να αγαπήσει τον Ιεχωβά και να γίνει φίλος Του.​—Παρ. 22:6· Εφεσ. 6:4. w23.11 49:5, 12

Γιατί είναι η παροχή παρηγοριάς σημαντική έκφραση της αγάπης μας; Σύμφωνα με κάποιο Βιβλικό σύγγραμμα, η λέξη παρακαλείτε του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που χρησιμοποίησε εδώ ο απόστολος Παύλος μεταδίδει την έννοια του «να στέκεται κανείς δίπλα σε ένα άτομο για να το ενθαρρύνει όταν υφίσταται σοβαρή δοκιμή». Επομένως, όταν παρηγορούμε κάποιον ομόπιστό μας που υποφέρει, τον βοηθάμε να σηκωθεί και να συνεχίσει να περπατάει στον δρόμο για τη ζωή. Κάθε φορά που είμαστε δίπλα σε έναν ομόπιστό μας για να μας πει τον πόνο του, του εκφράζουμε την αγάπη μας. (2 Κορ. 7:6, 7, 13) Τα αισθήματα συμπόνιας και η παροχή παρηγοριάς συνδέονται στενά. Με ποιον τρόπο; Το συμπονετικό άτομο υποκινείται να παρηγορήσει άλλους και να προσπαθήσει να απαλύνει τον πόνο τους. Επομένως, πρώτα νιώθουμε συμπόνια και κατόπιν δίνουμε παρηγοριά. Προσέξτε πώς συνδέει ο Παύλος τη συμπόνια του Ιεχωβά με την παρηγοριά που δίνει Εκείνος. Ο Παύλος αποκαλεί τον Ιεχωβά “Πατέρα του τρυφερού ελέους και Θεό κάθε παρηγοριάς”.​—2 Κορ. 1:3. w23.11 47:8-10