ઉત્પત્તિ
૨૭ ઇસહાક ઘણો વૃદ્ધ થયો હતો. તેની આંખો એટલી નબળી પડી ગઈ હતી કે તેને બરાબર દેખાતું પણ ન હતું. તેણે પોતાના મોટા દીકરા એસાવને+ બોલાવીને કહ્યું: “મારા દીકરા.” તેણે કહ્યું: “બોલો પિતાજી!” ૨ ઇસહાકે કહ્યું: “હવે હું ઘરડો થયો છું અને કેટલું જીવીશ એ હું જાણતો નથી. ૩ હમણાં જ તારાં તીર-કામઠાં લઈને જંગલમાં જા અને મારા માટે શિકાર કરી લાવ.+ ૪ મને ભાવે એવું સ્વાદિષ્ટ ભોજન તૈયાર કરીને લઈ આવ, જેથી હું એ ખાઉં અને મરતા પહેલાં તને આશીર્વાદ આપું.”
૫ ઇસહાક પોતાના દીકરા એસાવ સાથે વાત કરતો હતો ત્યારે, રિબકા બધું સાંભળતી હતી. એસાવ શિકાર કરવા જંગલમાં ગયો ત્યારે,+ ૬ રિબકાએ યાકૂબને કહ્યું:+ “મેં હમણાં જ તારા પિતાને તારા ભાઈ એસાવ સાથે વાત કરતા સાંભળ્યા. ૭ તે એસાવને કહેતા હતા, ‘મારા માટે શિકાર કરીને સ્વાદિષ્ટ ભોજન બનાવ, જેથી હું એ ખાઉં અને મરતા પહેલાં યહોવા આગળ તને આશીર્વાદ આપું.’+ ૮ હવે તું ધ્યાનથી મારું સાંભળ અને હું કહું એમ કર.+ ૯ ટોળામાંથી બકરીનાં સૌથી સારાં બે બચ્ચાં મારી પાસે લઈ આવ, જેથી હું તારા પિતાને ભાવે છે એવું સ્વાદિષ્ટ ભોજન બનાવું. ૧૦ એને તારા પિતા પાસે લઈ જજે, જેથી તે ખાઈને મરતા પહેલાં તને આશીર્વાદ આપે.”
૧૧ યાકૂબે પોતાની મા રિબકાને કહ્યું: “મારા ભાઈ એસાવને આખા શરીરે વાળ છે,+ પણ મારી ચામડી તો સુંવાળી છે. ૧૨ જો મારા પિતા મને અડકશે, તો તેમને હકીકત ખબર પડી જશે.+ તેમને લાગશે કે હું તેમની મશ્કરી કરું છું. આમ મને આશીર્વાદ નહિ, પણ શ્રાપ મળશે.” ૧૩ રિબકાએ તેને કહ્યું: “તારો શ્રાપ મને લાગે. તું બસ એ કર, જે હું તને કહું છું. જા અને મારા માટે બકરીનાં બચ્ચાં લઈ આવ.”+ ૧૪ એટલે તે ગયો અને બકરીનાં બચ્ચાં લાવીને પોતાની માને આપ્યાં. તેની માએ તેના પિતાને ભાવે છે એવું સ્વાદિષ્ટ ભોજન તૈયાર કર્યું. ૧૫ પછી રિબકાએ ઘરમાંથી મોટા દીકરા એસાવનાં સૌથી સારાં કપડાં લઈને નાના દીકરા યાકૂબને પહેરાવ્યાં.+ ૧૬ તેણે બકરીનાં બચ્ચાંની ચામડી લઈને યાકૂબના હાથ પર અને ગળાના સુંવાળા ભાગ પર લગાવી.+ ૧૭ પછી તેણે રોટલી અને સ્વાદિષ્ટ ભોજન યાકૂબના હાથમાં આપ્યું.+
૧૮ યાકૂબે પિતા પાસે જઈને કહ્યું: “પિતાજી!” ઇસહાકે કહ્યું: “બેટા, તું કોણ છે?” ૧૯ તેણે કહ્યું: “હું એસાવ છું, તમારો પ્રથમ જન્મેલો દીકરો.+ તમે કહ્યું હતું એમ જ મેં કર્યું છે. હવે બેઠા થાઓ અને હું જે શિકાર કરીને લાવ્યો છું એ ખાઓ. પછી મને આશીર્વાદ આપો.”+ ૨૦ ઇસહાકે કહ્યું: “તને આટલો જલદી શિકાર કઈ રીતે મળ્યો?” તેણે કહ્યું: “તમારા ઈશ્વર યહોવાએ મને એ લાવી આપ્યો.” ૨૧ પછી ઇસહાકે યાકૂબને કહ્યું: “બેટા, મારી નજીક આવ, જેથી હું તને અડકીને જોઉં કે તું ખરેખર મારો દીકરો એસાવ છે કે નહિ.”+ ૨૨ યાકૂબ તેના પિતાની નજીક ગયો. ઇસહાકે તેને અડકીને કહ્યું: “અવાજ તો યાકૂબનો છે, પણ હાથ એસાવના છે.”+ ૨૩ ઇસહાક યાકૂબને ઓળખી ન શક્યો, કેમ કે તેના હાથ તેના ભાઈ એસાવ જેવા વાળવાળા હતા. તેથી ઇસહાકે તેને આશીર્વાદ આપ્યો.+
૨૪ પછી ઇસહાકે પૂછ્યું: “શું તું સાચે જ મારો દીકરો એસાવ છે?” તેણે કહ્યું: “હા.” ૨૫ ઇસહાકે કહ્યું: “બેટા, તું મારા માટે શિકાર કરીને જે ખાવાનું લાવ્યો છે, એ મને આપ. હું એ ખાઈને તને આશીર્વાદ આપીશ.” તેણે ઇસહાકને એ ખાવાનું આપ્યું અને તેણે ખાધું. તે દ્રાક્ષદારૂ પણ લાવ્યો અને ઇસહાકે એ પીધો. ૨૬ પછી તેણે કહ્યું: “મારા દીકરા, મારી પાસે આવ અને મને ચુંબન કર.”+ ૨૭ તેથી યાકૂબે પિતા પાસે જઈને તેને ચુંબન કર્યું અને ઇસહાકને તેનાં કપડાંની સુગંધ આવી.+ તેણે યાકૂબને આશીર્વાદ આપતા કહ્યું:
“મારા દીકરાની સુગંધ એ મેદાનની સુગંધ જેવી છે, જેને યહોવાએ આશીર્વાદ આપ્યો છે. ૨૮ સાચા ઈશ્વર તને આકાશનું ઝાકળ,+ ફળદ્રુપ જમીન,+ પુષ્કળ અનાજ અને નવો દ્રાક્ષદારૂ આપે.+ ૨૯ લોકો તારી સેવા કરે અને પ્રજાઓ તારી આગળ નમે. તું તારા ભાઈઓનો માલિક થાય અને તારા ભાઈઓ તારી આગળ નમે.+ જે તને શ્રાપ આપે, તેના પર શ્રાપ આવે અને જે તને આશીર્વાદ આપે, તેના પર આશીર્વાદ આવે.”+
૩૦ ઇસહાકે યાકૂબને આશીર્વાદ આપ્યો એ પછી યાકૂબ ત્યાંથી જતો રહ્યો. એટલામાં તેનો ભાઈ એસાવ શિકાર કરીને પાછો આવ્યો.+ ૩૧ તે પણ સ્વાદિષ્ટ ભોજન બનાવીને પિતા પાસે લાવ્યો અને કહ્યું: “પિતાજી, ઊઠો અને તમારો દીકરો જે શિકાર કરીને લાવ્યો છે એ ખાઓ. પછી મને આશીર્વાદ આપો.” ૩૨ ઇસહાકે તેને પૂછ્યું: “તું કોણ છે?” તેણે કહ્યું: “હું તમારો દીકરો એસાવ છું, તમારો પ્રથમ જન્મેલો.”+ ૩૩ એ સાંભળીને ઇસહાક થરથર ધ્રૂજવા લાગ્યો. તેણે કહ્યું: “તો શિકાર કરીને હમણાં મારી પાસે કોણ આવ્યું હતું? તું આવ્યો એ પહેલાં જ મેં ખાધું અને તેને આશીર્વાદ આપ્યો. તે ચોક્કસ આશીર્વાદ મેળવશે!”
૩૪ પિતાના શબ્દો સાંભળીને એસાવ ભાંગી પડ્યો અને પોક મૂકીને રડવા લાગ્યો. તેણે કહ્યું: “મારા પિતા, મને પણ આશીર્વાદ આપો.”+ ૩૫ પણ ઇસહાકે કહ્યું: “તારો ભાઈ કપટથી આવ્યો અને તારો આશીર્વાદ લઈ ગયો.” ૩૬ એસાવે કહ્યું: “યાકૂબે* તેના નામ પ્રમાણે જ કર્યું છે! તેણે બે વાર મારો હક પડાવી લીધો.+ તેણે પ્રથમ જન્મેલા દીકરા તરીકેનો મારો હક તો લઈ જ લીધો હતો,+ હવે મારો આશીર્વાદ પણ છીનવી લીધો!”+ પછી તેણે કહ્યું: “શું તમે મારા માટે કોઈ પણ આશીર્વાદ રાખ્યો નથી?” ૩૭ ઇસહાકે એસાવને કહ્યું: “જો, મેં તેને તારો માલિક ઠરાવ્યો છે.+ તેના બધા ભાઈઓ તેના દાસ થશે. મેં તેને આશીર્વાદમાં અનાજ અને નવો દ્રાક્ષદારૂ આપ્યાં છે.+ દીકરા, મારી પાસે કંઈ જ બચ્યું નથી, તો હવે હું તને શું આપું?”
૩૮ એસાવે કહ્યું: “પિતાજી, શું તમારી પાસે એક જ આશીર્વાદ હતો? મને પણ આશીર્વાદ આપો, મને પણ કંઈક આપો!” પછી એસાવ પોક મૂકીને રડ્યો.+ ૩૯ ઇસહાકે તેને કહ્યું:
“જ્યાં જમીન ફળદ્રુપ નથી અને આકાશમાંથી ઝાકળ પડતું નથી, ત્યાં તારું રહેઠાણ થશે.+ ૪૦ તું તારી તલવારથી જીવીશ+ અને તારા ભાઈની સેવા કરીશ.+ પણ તું ત્રાસી જઈશ ત્યારે, તેની ગુલામીમાંથી પોતાને આઝાદ કરીશ.”*+
૪૧ પણ એસાવે પોતાના દિલમાં યાકૂબ માટે ખાર ભરી રાખ્યો, કેમ કે તેના પિતાએ યાકૂબને આશીર્વાદ આપ્યો હતો.+ એસાવ મનમાં કહેતો: “મારા પિતાની ઘડીઓ ગણાઈ રહી છે.*+ તેમના મરણ પછી હું યાકૂબને મારી નાખીશ.” ૪૨ રિબકાને મોટા દીકરા એસાવના ઇરાદાની જાણ થઈ ત્યારે, તેણે નાના દીકરા યાકૂબને બોલાવીને કહ્યું: “તારો ભાઈ એસાવ તને મારી નાખીને બદલો લેવા માંગે છે.* ૪૩ બેટા, મારું સાંભળ. ઊઠ અને હારાનમાં મારા ભાઈ લાબાન પાસે નાસી જા.+ ૪૪ જ્યાં સુધી તારા ભાઈનો ગુસ્સો ઠંડો ન પડે, ત્યાં સુધી લાબાનની પાસે જ રહેજે. ૪૫ જ્યારે તેનો ક્રોધ શમી જશે અને તેં જે કર્યું છે એ બધું તે ભૂલી જશે, ત્યારે હું તને ત્યાંથી પાછો બોલાવી લઈશ. તમને બંનેને એક જ દિવસે ગુમાવવાનું દુઃખ હું કઈ રીતે સહી શકીશ?”
૪૬ પછી રિબકા વારંવાર ઇસહાકને કહેતી: “હેથની દીકરીઓને લીધે મારો જીવ કંટાળી ગયો છે.+ જો યાકૂબ પણ આ દેશમાંથી હેથની દીકરીઓ જેવી કોઈ સ્ત્રીને પરણે, તો મારા જીવવાનો શો ફાયદો?”+