ઉત્પત્તિ
૪૪ યૂસફે પોતાના ઘરના કારભારીને આજ્ઞા આપી: “પેલા માણસો લઈ જઈ શકે એટલું અનાજ તેઓની ગૂણોમાં ભરી દે. અનાજ માટે તેઓએ ચૂકવેલા પૈસા પણ તેઓની ગૂણોમાં પાછા મૂકી દે.+ ૨ પણ સૌથી નાના ભાઈની ગૂણમાં તેના પૈસાની સાથે સાથે મારો ચાંદીનો પ્યાલો મૂકજે.” કારભારીએ યૂસફના કહ્યા પ્રમાણે જ કર્યું.
૩ સવાર પડી ત્યારે એ માણસોને તેઓનાં ગધેડાં સાથે વિદાય કરવામાં આવ્યા. ૪ તેઓ થોડે દૂર પહોંચ્યા હશે એવામાં, યૂસફે ઘરના કારભારીને કહ્યું: “ઊઠ! પેલા માણસોની પાછળ જઈને તેઓને પકડી પાડ અને તેઓને કહેજે, ‘તમે ભલાઈનો બદલો બૂરાઈથી કેમ વાળ્યો? ૫ મારા માલિક જે પ્યાલામાંથી પીએ છે અને જેનાથી શુકન જુએ છે, એ પ્યાલો તમે કેમ ચોરી લીધો? આટલું ખરાબ કામ તમે કેમ કર્યું?’”
૬ એ કારભારીએ રસ્તામાં તેઓને પકડી પાડ્યા અને એવું જ કહ્યું. ૭ તેઓએ તેને કહ્યું: “માલિક, તમે કેમ એવું કહો છો? અમે એવું ખરાબ કામ કરવાનું વિચારી પણ ન શકીએ. ૮ ગઈ વખતે અમારી ગૂણોમાં જે પૈસા મળ્યા હતા, એ પાછા આપવા અમે છેક કનાન દેશથી આવ્યા.+ તો પછી, અમે કેમ તમારા માલિકના ઘરમાંથી સોનું કે ચાંદી ચોરીએ? ૯ જો અમારામાંથી કોઈની પાસે એ પ્યાલો મળી આવે, તો તેને મોતની સજા આપજો અને બાકીના અમે અમારા માલિકના ગુલામ બની જઈશું.” ૧૦ કારભારીએ કહ્યું: “ઠીક છે, એ પ્રમાણે કરીએ. પણ જેની પાસેથી પ્યાલો મળશે, ફક્ત તે જ મારો ગુલામ બનશે. બાકીનાઓ નિર્દોષ ગણાશે.” ૧૧ તેઓએ તરત જ પોતપોતાની ગૂણો ગધેડાં પરથી ઉતારીને ખોલી. ૧૨ કારભારીએ મોટા ભાઈથી શરૂ કરીને નાના ભાઈ સુધી બધાની ગૂણો ધ્યાનથી તપાસી. છેવટે, બિન્યામીનની ગૂણમાંથી પ્યાલો મળી આવ્યો.+
૧૩ બધા ભાઈઓએ દુઃખી થઈને પોતાના ઝભ્ભા ફાડ્યા. પછી ગધેડાં પર પોતાની ગૂણો મૂકીને તેઓ ઇજિપ્ત પાછા ફર્યા. ૧૪ યહૂદા+ અને તેના ભાઈઓ યૂસફના ઘરે પહોંચ્યા ત્યારે તે ઘરે જ હતો. તેઓએ જમીન સુધી માથું ટેકવીને તેને નમન કર્યું.+ ૧૫ યૂસફે તેઓને કહ્યું: “તમે આ શું કર્યું છે? શું તમને ખબર ન હતી કે મારા જેવો માણસ શુકન જોઈને બધું જાણી શકે છે?”+ ૧૬ યહૂદાએ કહ્યું: “માલિક, અમે શું કહીએ? શું કરીએ? કઈ રીતે સાબિત કરીએ કે અમે સાચા છીએ? વર્ષો પહેલાં અમે કરેલાં પાપનો સાચા ઈશ્વર હવે હિસાબ માંગી રહ્યા છે.+ માલિક, જેની પાસેથી પ્યાલો મળ્યો તે જ નહિ, પણ અમે બધા તમારા ગુલામ છીએ!” ૧૭ પણ યૂસફે કહ્યું: “ના, હું એવું વિચારી પણ શકતો નથી! જેની પાસેથી પ્યાલો મળ્યો, તે જ મારો ગુલામ બનશે.+ બાકીનાઓ શાંતિથી તમારા પિતા પાસે પાછા જાઓ.”
૧૮ યહૂદા તેની પાસે આવ્યો અને કહ્યું: “માલિક, તમે તો રાજા સમાન છો.+ મહેરબાની કરીને મારી વાત સાંભળો અને મારા પર ગુસ્સે ન થાઓ. ૧૯ માલિક, તમે અમને પૂછ્યું હતું, ‘શું તમારે પિતા અથવા બીજો કોઈ ભાઈ છે?’ ૨૦ અમે કહ્યું હતું, ‘હા, અમારા પિતા છે, તે ઘણા વૃદ્ધ છે. અમારો એક સૌથી નાનો ભાઈ પણ છે.+ તે અમારા પિતાનો ઘડપણનો દીકરો છે. તેની માને બે દીકરા હતા, એકનું મરણ થયું છે+ અને આ એક જ રહ્યો છે.+ અમારા પિતા તેને ખૂબ પ્રેમ કરે છે.’ ૨૧ તમે અમને કહ્યું હતું: ‘તમારા ભાઈને અહીં લઈ આવો, મારે તેને મળવું છે.’+ ૨૨ પણ અમે કહ્યું હતું, ‘છોકરો પિતાને છોડીને આવી શકે એમ નથી, કેમ કે જો તે આવશે, તો અમારા પિતા ચોક્કસ મરી જશે.’+ ૨૩ પછી તમે કહ્યું હતું, ‘જો તમારો સૌથી નાનો ભાઈ તમારી સાથે ન આવે, તો ફરી મારી પાસે આવતા જ નહિ.’+
૨૪ “તેથી માલિક, અમે અમારા પિતા પાસે ગયા અને તમારી વાત જણાવી. ૨૫ સમય જતાં, અમારા પિતાએ કહ્યું, ‘ઇજિપ્ત પાછા જાઓ અને આપણા માટે થોડું અનાજ ખરીદી લાવો.’+ ૨૬ પણ અમે કહ્યું, ‘જો સૌથી નાનો ભાઈ અમારી સાથે નહિ આવે, તો અમે નહિ જઈએ, કેમ કે તેના વગર તે અધિકારી અમારું મોં પણ નહિ જુએ.’+ ૨૭ પિતાએ કહ્યું, ‘તમે સારી રીતે જાણો છો કે મારી પત્નીથી મને બે દીકરાઓ થયા હતા.+ ૨૮ એમાંનો એક મને છોડીને ચાલ્યો ગયો ત્યારે મેં કહ્યું હતું: “જરૂર તેના ટુકડે-ટુકડા થઈ ગયા હશે!”+ એ દિવસથી મેં તેને જોયો જ નથી. ૨૯ જો તમે મારા આ સૌથી નાના દીકરાને પણ લઈ જાઓ અને મુસાફરીમાં તેને કંઈ થઈ જાય અને તે મરી જાય, તો આ ઘડપણમાં મારે શોક કરતાં કરતાં કબરમાં*+ જવું પડશે.’+
૩૦ “આ છોકરો મારા પિતાને જીવથી પણ વધારે વહાલો છે. તેના વગર હું પિતા પાસે પાછો જઈ શકતો નથી. ૩૧ જો તે છોકરાને અમારી સાથે નહિ જુએ, તો જરૂર તે મરી જશે. અમારે લીધે અમારા પિતા ઘડપણમાં શોક કરતાં કરતાં કબરમાં* જશે. ૩૨ માલિક, આ છોકરાની સલામતીની જવાબદારી મેં લીધી હતી. મેં પિતાને કહ્યું હતું, ‘જો હું તેને પાછો સહીસલામત ન લાવું, તો આખી જિંદગી એ પાપ મારા માથે રહેશે.’+ ૩૩ કૃપા કરીને એ છોકરાને બદલે મને તમારો ગુલામ બનાવો. પણ એ છોકરાને તેના ભાઈઓ સાથે ઘરે જવા દો. ૩૪ આ છોકરા વગર હું મારા પિતા પાસે કઈ રીતે જાઉં? મારા પિતા પર જે વીતશે, એ મારાથી નહિ જોવાય!”