Relihioso nga Pagasag-uli ukon Krisis sa Espirituwal?

“Ginbuslan sang hambal tuhoy sa pangamuyo, pangalaba kag pagtuon sa Biblia ang sosyal nga mga krusada sa madamu nga iglesia. . . . Kon ano ang ginapakita sining huyog, siling sang mga manugpanilag, amo ang isa ka bag-o nasapwan nga determinasyon sadtong may relihioso nga pagtuo nga ‘pangitaon ang sagrado’ sa katilingban nga dugang nga napahilayo gikan sa iya relihioso nga sadsaran.”—U.S.News & World Report.

“Sa pihak sang Nasidlangan nga Europa, may tanda sang relihioso nga pagpasag-uli. . . . Sa Hungary, Czechoslovakia, Nasidlangan nga Alemanya kag Poland, ang mga klerigo kag mga eskolar nagasiling nga madamu nga tawo ang nagaliso sa—ukon nagaliso pabalik sa—mga iglesia. . . . Ang mga pamatan-on nagapamangkot, ‘Ngaa nagakabuhi kita?’”—The New York Times.

NAKITA bala naton nga nagakatabo ang pagkaaktibo liwat sa espirituwal, pasad sa mga report kasubong sini? Bisan nga ang pag-uswag sang mga iglesia naulihi sa pagdugang sang populasyon, makit-an ang diutay nga pag-uswag bisan diin sa nagligad nga pila ka tuig. Ginahangop ini sang iban nga opisyales sang iglesia subong pagpakita nga ang pag-usmod sang iglesia kutob sang katuigan 1960 ginatapan, kag nagaayo ang mga butang. Amo man sini ukon indi ang kaso, basi mamangkot kita: Ngaa ining mga tawo nagaliso sa mga iglesia?

Ngaa may “Pagpasag-uli”?

“May tunay nga pagkagutom sa mga tawo, isa ka balatyagon nga may kulang sa ila espirituwal nga kaidadalman,” siling sang Amerikano nga pari sang Episcopal nga si Tilden Edwards. Sa iban nga pulong, daw subong bala nga dugang nga mga tawo ang wala na maganyat sa materyalistiko kag sekular nga dalanon sang pagkabuhi, kag nagapangita sila sang kahulugan kag katuyoan sang kabuhi. Ang iban, nga nahadlok sa nuklear na kahapayan ukon krimen kag kasingki, ukon natandog lamang sang pila ka personal nga trahedya, nagaliso sa relihion para sa kaumpawan.

Ang makita nga resulta sini nga huyog amo ang pagtukod kag pagdamu sang nasidlangan nga relihion sa Nakatundan. Nagainulhot ang mga templo, mga altar, mga mosque, mga sentro nga pamalandongan, kag iban pa, sa mga siudad kag kabanwahanan sa Nakatundan nga mga pungsod. Makita man ang mga grupo nga nagabuhat sang mga disiplina subong sang Yoga, transcendental meditation, Zen kag Hare Krishna. Sa opinyon sang iban nga relihiosong mga awtoridad, ining “dumuluong” nga pagtuluohan daw nagahatag sa kon ano gid ang ginapangita sang madamu nga tawo sa Nakatundan nga katilingban: isa ka may awtoridad nga persona nga magasiling sa ila kon ano ang patihan, isa ka rason nga magahatag sing direksion sa ila kabuhi, isa ka balatyagon nga natungod sa isa ka suod nga grupo kag isa ka kahimtangan sang nasulod nga paghidait ukon pagkaalisto sa kaugalingon.

Pagpasag-uli ukon Krisis?

Ang katunayan nga ang tawo nagaliso sa relihion para sa mga sabat kon ginaatubang sang ital-ital kag makatalagam nga tion, ukon nagapalibog sa pagkawalay kahulugan sang ila kabuhi, nagalig-on lamang sa pangunang kamatuoran nga ginsiling ni Jesucristo: “Indi lamang sa tinapay mahuhi ang tawo, kundi sa tagsa ka pulong nga nagaguwa sa baba ni Jehova.” (Mateo 4:4) Ang bug-os materyalistiko nga pagkabuhi wala nagahatag sing kusog kag pagbatas nga kinahanglan agod pakigbagayan ang madamu nga mga problema karon.

Sa katunayan, ginapatihan sang iban nga mga manugpanilag nga ining espirituwal nga pagkawalay pulos amo ang may salabton, sa magkubos sing bahin, sa madamung mga palaligban sang karon nga katilingban. “Ang pagkawala sing ihibalo sang tawo, ginkuhaan sang iya balaan nga kasangkaron, amo ang nagapat-od nga butang sa tanan dalagku nga mga krimen sa sining siglo,” siling sang kilala ng aRusong manunulat nga si Alexander Solzhenitsyn.

Bangod sining krisis sa espirituwal, dapat kita mamangkot: Napaayawan bala sang mga iglesia ang espirituwal nga mga kinahanglanon sadtong nagliso sa ila? Masapwan bala sining mga tawo ang espirituwal nga panuytoy kag kusog nga ginapangita nila? Sing maathag, malubad bala sang relihion ang karon nga krisis?