Նվագավարին։ Իդիթուն։ Ասափի+ սաղմոսը։ Երգ։
77 Իմ ձայնով ես կաղաղակեմ Աստծուն+,
Իմ ձայնով՝ Աստծուն, և նա կլսի ինձ+։
2 Իմ նեղության օրը Եհովային եմ փնտրում+։
Գիշերը ձեռքս մեկնած է և չի թմրում,
Հոգիս չի կամենում մխիթարվել+։
3 Կհիշեմ Աստծուն և կհառաչեմ+։
Կմտահոգվեմ, և ոգիս կնվաղի+։ (Սելա)
4 Աչքերիս արտևանունքը դու բաց ես պահում+։
Ես խռովված եմ ու չեմ կարող խոսել+։
5 Մտածում եմ անցած-գնացած օրերի մասին+,
Հեռավոր անցյալի տարիների մասին։
6 Գիշերը կհիշեմ իմ լարերից դուրս եկող մեղեդին+։
Սիրտս կմտահոգվի+,
Եվ ոգիս ամեն ինչ քննության կենթարկի։
7 Մի՞թե Եհովան հավետ պիտի մերժի մեզ+,
Եվ մի՞թե այլևս չենք կարող հաճելի լինել նրան+։
8 Մի՞թե հավիտյան վերջացել է նրա սիրառատ բարությունը+։
Սպառվե՞լ է արդյոք նրա խոսքը+ բոլոր սերունդների համար։
9 Մի՞թե Աստված մոռացել է իր բարեհաճության մասին+,
Կամ մի՞թե նա բարկության մեջ փակել է իր ողորմությունը+։ (Սելա)
10 Մի՞թե ես պիտի ասեմ. «Ինձ խոցում է այն+,
Որ Բարձրյալը հետ է պահում իր աջը»+։
11 Պիտի հիշեմ Յահի գործերը+։
Պիտի հիշեմ այն զարմանահրաշ բաները, որ արել ես դու վաղուց ի վեր+։
12 Պիտի խորհրդածեմ քո բոլոր գործերի մասին+
Եվ քո արածների մասին պիտի միտք անեմ+։
13 Ո՛վ Աստված, քո ճանապարհը սուրբ տեղում է+։
Ո՞վ կա Աստծու նման մեծ Աստված+։
14 Դո՛ւ ես ճշմարիտ Աստվածը, որ զարմանահրաշ բաներ ես անում+։
Ժողովուրդների մեջ զորությունդ ցույց տվեցիր+։
15 Բազկովդ ազատեցիր քո ժողովրդին+՝
Հակոբի և Հովսեփի որդիներին։ (Սելա)
16 Ջրերը տեսան քեզ, ո՛վ Աստված,
Ջրերը տեսան քեզ և սաստիկ ցավերով բռնվեցին+։
Ջրերի անդունդները խռովվեցին+։
17 Ամպերը որոտումով ջուր թափեցին+,
Ամպամած երկինքը թնդյուն արձակեց,
Եվ նետերդ այս ու այն կողմ սուրացին+։
18 Քո որոտի ձայնը ասես կառքերի անիվների ձայն լիներ+,
Կայծակները լուսավորեցին երկիրը+,
Երկիրը խռովվեց ու դողաց+։
19 Ծովի միջով անցավ քո ճանապարհը+,
Եվ քո շավիղը՝ շատ ջրերի միջով։
Քո ոտնահետքերը չերևացին։
20 Դու առաջնորդեցիր քո ժողովրդին ինչպես մի հոտի+
Մովսեսի և Ահարոնի ձեռքով+։