Դատավորներ

19 Այն օրերին, երբ թագավոր չկար Իսրայելում+, Եփրեմի լեռնային շրջանի+ ամենահեռավոր վայրերում մի ղևտացի էր ապրում։ Նա Հուդայի Բեթլեհեմից+ մի հարճ+ առավ իր համար։ 2 Նրա հարճը սկսեց պոռնկություն+ գործել նրա դեմ։ Ի վերջո նա հեռացավ նրանից ու գնաց իր հոր տուն, որ Հուդայի Բեթլեհեմում էր, և ամբողջ չորս ամիս մնաց այնտեղ։ 3 Նրա ամուսինը վեր կացավ ու գնաց իր հարճի հետևից, որ քաղցրությամբ խոսի նրա հետ ու հետ բերի։ Նրա հետ էին իր ծառան+ և մի զույգ էշ։ Կինը ներս տարավ նրան իր հոր տունը։ Երբ կնոջ հայրը նրան տեսավ, ուրախությամբ ընդառաջ եկավ։ 4 Նրա աները՝ կնոջ հայրը, պահեց նրան, և նա երեք օր մնաց նրա մոտ։ Նրանք կերան, խմեցին, և նա այնտեղ գիշերեց+։

5 Չորրորդ օրը, երբ սովորականի պես առավոտ վաղ վեր կացան, նա ոտքի ելավ, որ գնա, բայց կնոջ հայրն ասաց իր փեսային. «Սիրտդ պնդացրու մի կտոր հացով+, և հետո կգնաք»։ 6 Նրանք երկուսով նստեցին և սկսեցին ուտել ու խմել, որից հետո կնոջ հայրն ասաց այդ մարդուն. «Խնդրում եմ, այս գիշեր էլ մնա+, և թող քո սիրտը զվարթանա»+։ 7 Երբ մարդը վեր կացավ, որ գնա, նրա աները սկսեց աղաչել նրան, և նա այդ գիշեր էլ մնաց այնտեղ+։

8 Եվ երբ հինգերորդ օրը առավոտ վաղ նա վեր կացավ, որ գնա, կնոջ հայրն ասաց. «Խնդրում եմ, սիրտդ պնդացրու»+։ Նրանք այնքան դանդաղեցին, մինչև որ օրը երեկո դարձավ։ Եվ երկուսով միասին դեռ ուտում էին։ 9 Մարդը+ ոտքի ելավ, որ գնա՝ ինքը, իր հարճը+ և իր ծառան+, բայց նրա աները՝ կնոջ հայրը, ասաց նրան. «Ահա օրը երեկո դարձավ։ Խնդրում եմ, այստեղ գիշերեք+։ Օրը վերջանում է։ Մնա այստեղ գիշերելու, և քո սիրտը թող զվարթանա+։ Վաղը կանուխ վեր կկենաք ու ճանապարհ կընկնեք, և դու քո վրանը կգնաս»։ 10 Սակայն այդ մարդը չհամաձայնվեց գիշերն այնտեղ մնալ։ Նա վեր կացավ գնաց ու հասավ մինչև Հեբուսի+ դիմաց, այսինքն՝ Երուսաղեմի+. նա իր հետ ուներ մի զույգ թամբած էշ, նրա հետ էին նաև իր հարճն ու ծառան։

11 Երբ նրանք մոտեցան Հեբուսին, օրն արդեն մթնում էր+, և ծառան ասաց իր տիրոջը. «Թեքվենք դեպի հեբուսացիների+ քաղաքն ու գիշերն այնտեղ մնանք»։ 12 Բայց նրա տերն ասաց նրան. «Չթեքվենք դեպի օտարականների քաղաքը+, որը չի պատկանում Իսրայելի որդիներին, այլ գնանք մինչև Գաբաա»+։ 13 Ապա շարունակեց. «Եկ մոտենանք այդ տեղերից մեկին և գիշերը մնանք կա՛մ Գաբաայում, կա՛մ էլ Ռամայում»+։ 14 Ուստի շարունակեցին իրենց ճանապարհը և երբ մոտենում էին Գաբաային, որը Բենիամինին էր պատկանում, արևը սկսեց մայր մտնել։

15 Այդ ժամանակ նրանք շեղեցին իրենց ճանապարհը, որպեսզի գնան ու Գաբաայում գիշերեն։ Նրանք մտան ու նստեցին քաղաքի հրապարակում, բայց ոչ մեկը նրանց չհրավիրեց իր տուն՝ գիշերելու+։ 16 Եվ ահա երեկոյան+՝ աշխատանքից հետո, մի ծեր մարդ էր գալիս արտից։ Այդ մարդը Եփրեմի լեռնային շրջանից+ էր և արդեն մի որոշ ժամանակ էր, ինչ ապրում էր Գաբաայում, իսկ այնտեղի բնակիչները Բենիամինյաններ+ էին։ 17 Բարձրացնելով աչքերը՝ քաղաքի հրապարակում նա տեսավ այդ ճամփորդին։ Ծեր մարդն ասաց. «Ո՞ւր ես գնում և որտեղի՞ց ես գալիս»+։ 18 Նա էլ պատասխանեց նրան. «Մենք Հուդայի Բեթլեհեմից գնում ենք Եփրեմի լեռների+ ամենահեռավոր վայրերը։ Ես այնտեղացի եմ, բայց գնացել էի Բեթլեհեմ, որ Հուդայում է+։ Հիմա իմ տուն եմ գնում, բայց ոչ ոք ինձ չի հրավիրում իր տուն+։ 19 Մեր էշերի համար հարդ ու ճարակ+ կա, իսկ ինձ համար, քո աղախնի+ ու ծառայի+ համար՝ հաց+ ու գինի։ Ոչ մի բանի պակասություն չկա»։ 20 Սակայն ծեր մարդն ասաց. «Խաղաղություն քեզ+։ Քո ամեն պակասությունը թող ինձ վրա լինի+։ Միայն թե գիշերը մի՛ մնա հրապարակում»։ 21 Նա տարավ նրան իր տունը+ և կեր տվեց էշերին+։ Ապա նրանք լվացին իրենց ոտքերը+, կերան ու խմեցին։

22 Մինչ նրանք զվարթացնում էին իրենց սրտերը+, քաղաքի բնակիչներից անպիտան մարդիկ+ շրջապատեցին տունը+ և, բախելով դուռը, այդ ծեր մարդուն՝ տանտիրոջը, ասացին. «Դո՛ւրս հանիր քո տունը մտած մարդուն, որ հարաբերություն ունենանք նրա հետ»+։ 23 Տանտերը դուրս եկավ նրանց մոտ ու ասաց+. «Ո՛չ, եղբայրնե՛րս+, խնդրում եմ ձեզ, անիրավություն մի՛ արեք, քանի որ այդ մարդը իմ տունն է մտել։ Այդ խայտառակ ու անմիտ արարքը մի՛ գործեք+։ 24 Ահա նրա հարճը և իմ կույս աղջիկն այստեղ են։ Նրանց դուրս հանեմ, բռնաբարեք նրանց+ ու արեք այն, ինչ հաճելի է ձեր աչքին։ Բայց այդ մարդու հետ այդ խայտառակ ու անմիտ բանը մի՛ արեք»։

25 Սակայն մարդիկ չուզեցին նրան լսել։ Այդժամ ղևտացի մարդն առավ իր հարճին+ ու դուրս բերեց նրանց մոտ, և նրանք կենակցեցին նրա հետ+ ու ամբողջ գիշեր լլկեցին+ նրան մինչև առավոտ, իսկ արշալույսին բաց թողեցին։ 26 Առավոտվա կողմ կինը եկավ ու ընկավ այն մարդու տան դռան շեմին, որտեղ իր տերն էր+, և մինչև լույսը բացվելը այդպես մնաց։ 27 Նրա տերը առավոտյան վեր կացավ, բացեց տան դռները, դուրս եկավ, որ ճանապարհ ընկնի, և ահա կինը՝ իր հարճը+, ընկած էր տան դռան մոտ, ձեռքերը՝ շեմի վրա։ 28 Նա ասաց նրան. «Վե՛ր կաց գնանք»։ Բայց պատասխան տվող չկար+։ Այդ ժամանակ մարդը նրան էշի վրա դրեց, վեր կացավ ու իր տեղը գնաց+։

29 Երբ իր տուն մտավ, վերցրեց մեծ դանակը, իր հարճի մարմինը կտրատելով՝ նրան տասներկու մասի բաժանեց+ և ուղարկեց Իսրայելի բոլոր կողմերը+։ 30 Բոլոր տեսնողներն ասում էին. «Այդպիսի բան ո՛չ եղել է և ո՛չ էլ տեսնվել է Եգիպտոսից Իսրայելի որդիների դուրս գալու օրվանից մինչև այսօր։ Ձեր սրտերը դրա վրա դարձրեք, խորհրդակցեք+ ու խոսեք»։