Դատավորներ
5 Այդ օրը Դեբորան+ և Աբինոամի+ որդի Բարակը+ երգեցին+.
2 «Այն բանի համար, որ Իսրայելում մազերը արձակեցին՝ պատերազմելու երդում տալով,
Եվ որ ժողովուրդը հոժարակամորեն գնաց պատերազմելու+,
Օրհնե՛ք Եհովային+։
3 Լսեցե՛ք, ո՛վ թագավորներ+. ակա՛նջ դրեք, ո՛վ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ.
Ես Եհովային պիտի գովերգեմ։
Եհովային՝ Իսրայելի Աստծուն+, սաղմոս+ պիտի ասեմ։
4 Եհո՛վա, երբ դու դուրս եկար Սեիրից+,
Եվ դուրս ելար Եդոմի երկրից+,
Երկիրը ցնցվեց+, երկնքից տեղաց+,
Եվ ամպերից ջուր թափվեց։
5 Լեռները հոսեցին* Եհովայի երեսի առաջից+,
Սինան+՝ Իսրայելի Աստված+ Եհովայի երեսի առաջից+։
6 Անաթի որդի Սամեգարի+ օրերին,
Հայելի+ օրերին ճամփաները դատարկվել էին,
Եվ գնացողները զարտուղի ճանապարհներով էին քայլում+։
7 Բնակիչ չմնաց գյուղերում, Իսրայելում բնակիչ չմնաց+,
Մինչև որ ես՝ Դեբորաս+, վեր կացա,
Մինչև որ ես՝ իբրև մայր, վեր կացա Իսրայելում+։
8 Նրանք նոր աստվածներ ընտրեցին+,
Եվ այդ ժամանակ պատերազմ եղավ դարպասների մոտ+։
Չէր երևում ո՛չ վահան, ո՛չ էլ նիզակ
Իսրայելի քառասուն հազարի մեջ+։
9 Իմ սիրտը Իսրայելի զորապետների հետ է+,
Ովքեր կամավորներ էին ժողովրդի մեջ+։
Օրհնե՛ք Եհովային+։
10 Դուք, շիկավուն ավանա՛կ հեծնողներ+,
Դուք, հարուստ գորգերի՛ վրա նստողներ,
Եվ դուք, ճանապարհո՛վ քայլողներ,
Խորհրդածե՛ք+։
11 Ջուր հանելու տեղերից ջուր բաժանողների ձայնն էր լսվում+։
Այնտեղ նրանք սկսեցին Եհովայի արդար գործերի մասին պատմել+,
Արդար գործերը նրա ժողովրդի, որ ապրում է Իսրայելի գյուղերում։
Այդ ժամանակ Եհովայի ժողովուրդը իջավ դարպասների մոտ։
12 Արթնացի՛ր, արթնացի՛ր, ո՛վ Դեբորա+,
Արթնացի՛ր, արթնացի՛ր, ե՛րգ երգիր+։
Վե՛ր կաց, Բարա՛կ+, և տա՛ր քո գերիներին, ո՛վ Աբինոամի+ որդի։
13 Այն ժամանակ ողջ մնացածները եկան հզորների մոտ.
Եհովայի ժողովուրդը ինձ մոտ եկավ, որ դուրս գա զորավորների դեմ։
14 Հարթավայր եկողները ծագում են առել Եփրեմից+,
Նրանք քեզ հետ են, ո՛վ Բենիամին, քո ժողովրդի մեջ են։
Մաքիրից+ զորապետներն իջան,
Եվ Զաբուղոնից՝ դպրի+ պիտույքները բռնողները։
15 Իսաքարի+ իշխանները Դեբորայի հետ էին,
Ինչպես Իսաքարը, այնպես էլ Բարակը+։
Նա հովիտ ուղարկվեց ոտքով+։
Իսկ Ռուբենյանների սրտերն անվճռական էին+։
16 Ինչո՞ւ նստեցիր երկու խուրջինների մեջտեղում,
Որ լսես, թե ինչպե՞ս են հոտերի համար սրինգ նվագում+։
Ռուբենյանների սրտերն անվճռական էին+։
17 Գաղաադը շարունակեց բնակվել Հորդանանի մյուս կողմում+,
Իսկ Դանը ինչո՞ւ շարունակեց ապրել նավերի վրա+։
Ասերը պարապ նստեց ծովափին
Եվ շարունակեց բնակվել իր նավահանգիստների մոտ+։
18 Զաբուղոնը մի ժողովուրդ էր, որն արհամարհում էր իր հոգին մինչև մահ+,
Նույնպես և Նեփթաղիմը+՝ դաշտի բարձունքներում+։
19 Թագավորներ եկան ու մարտնչեցին.
Այդ ժամանակ էր, որ Քանանի թագավորները մարտնչեցին+
Թանաքում+՝ Մեգիդոյի+ ջրերի մոտ։
Նրանք չկարողացան արծաթն ավար վերցնել+։
20 Երկնքից աստղերը պատերազմեցին+,
Իրենց ուղեծրից պատերազմեցին Սիսարայի դեմ։
21 Կիսոն հեղեղատը քշեց նրանց+,
Այն հին հեղեղատը՝ Կիսոն հեղեղատը+։
Ո՛վ իմ հոգի, դու զորավորների կոխոտեցիր+։
22 Այդ ժամանակ ձիերը հարվածում էին սմբակներով+,
Երբ սլանում, կատաղորեն առաջ էին սլանում իր նժույգները։
23 «Անիծե՛ք+ Մարոզին»,– ասաց Եհովայի հրեշտակը+,
«Անդադար անիծե՛ք նրա բնակիչներին,
Որովհետև նրանք Եհովային օգնության չեկան,
Եհովային օգնության չեկան հզորների հետ»։
24 Հայելը+՝ կենեցի+ Քաբերի կինը, ամենից օրհնվածը կլինի կանանց մեջ,
Վրաններում ապրող կանանց մեջ նա ամենից օրհնվածը կլինի+։
25 Ջուր խնդրեց, իսկ կինը կաթ տվեց.
Փառահեղների մեծ գավաթով սերուցք տվեց նրան+։
26 Իր ձեռքը դեպի վրանի ցիցը երկարացրեց
Եվ իր աջ ձեռքը՝ դեպի աշխատավորների փայտամուրճը+։
Նա մեխեց Սիսարային, ճեղքեց նրա գլուխը+,
Ջարդեց ու խոցեց նրա քունքերը։
27 Նրա ոտքերի մոտ կուչ եկավ, ընկավ ու փռվեց.
Նրա ոտքերի մոտ կուչ եկավ. նա ընկավ,
Որտեղ որ կուչ եկավ, այնտեղ էլ տապալվեց+։
28 Պատուհանից մի կին էր նայում ու նրան սպասում,
Սիսարայի մայրը՝ վանդակապատ պատուհանից+.
«Ինչո՞ւ է նրա մարտակառքը ուշանում+։
Ինչո՞ւ չի լսվում նրա կառքերի ձայնը»+։
29 Նրա ազնվազարմ տիկինների մեջ իմաստունները+ պատասխանում են նրան,
Եվ հենց ինքն էլ իր իսկ խոսքերով պատասխանում է իրեն.
30 «Անշուշտ, նրանք ավար են գտել և բաժանում են այն+,
Կին՝ երկու կին ամեն մի տղամարդու համար+,
Գունավոր կտորեղենի ավար՝ Սիսարայի համար, գունավոր կտորեղենի ավար,
Ասեղնագործված հագուստ, գունավոր կտորեղեն, ասեղնագործված երկու հագուստ
Ավար առնողների պարանոցների համար»։
31 Թող այսպես կործանվեն քո բոլոր թշնամիները+, ո՛վ Եհովա,
Իսկ քեզ սիրողները+ թող լինեն ինչպես արևը, որ ծագում է իր զորությամբ»+։
Եվ երկիրը քառասուն տարի հանգստացավ+։