4 Այս բաներն եմ հիշում և հոգիս իմ մեջ եմ թափում+,

Որովհետև ես գնում էի բազմության հետ

Եվ նրանց առջևից հանդիսավոր քայլում էի դեպի Աստծու տունը+

Ցնծալից ձայներով ու երախտագիտության կանչերով+՝

Տոնախմբող բազմության աղաղակներով+։

 6 Ո՜վ իմ Աստված, հոգիս հուսահատված է+,

Դրա համար էլ ես քեզ եմ հիշում+

Հորդանանի այս երկրում, Հերմոնի գագաթների վրա+,

Փոքր սարի վրա+։

 8 Ամեն ժամանակ նրա՛ն ապավինեք, ո՛վ մարդիկ+։

Նրա առաջ դատարկեք ձեր սիրտը+։

Աստված է մեր ապաստանը+։ (Սելա)

 2 Նրա առջև իմ մտահոգությունը թափեցի+,

Պատմեցի նրան իմ կրած նեղությունների մասին+,