55 Այն պահին, երբ Սավուղը տեսավ Դավթին փղշտացուն ընդառաջ գնալիս, զորագլուխ Աբեներին+ ասաց. «Ո՞ւմ+ տղան է այս պատանին+, Աբենե՛ր»։ Աբեներն էլ պատասխանեց. «Կենդանի՛ է քո հոգին, ո՛վ թագավոր, ամենևին տեղյակ չեմ»։

3 Սակայն Դավիթը երդվեց+ ու ասաց. «Վստահաբար, հայրդ գիտի, որ ես հաճություն եմ գտել քո աչքերում+, դրա համար էլ մտածում է՝ Հովնաթանը չիմանա այդ մասին, որ չվշտանա։ Բայց կենդանի է Եհովան+, և կենդանի է քո հոգին+, ընդամենը մի քայլ է բաժանում ինձ մահվանից»+։

11 Ուրիան պատասխանեց Դավթին. «Տապանակը+, Իսրայելը և Հուդան վրաններում են բնակվում, և իմ տեր Հովաբն ու իմ տիրոջ ծառաները+ բաց դաշտի մեջ են բանակ դրել, իսկ ես իմ տո՞ւնը գնամ ուտելու, խմելու և կնոջս հետ պառկելու+։ Կենդանի՛ ես դու, և կենդանի՛ է քո հոգին+, որ ես այդ բանը չեմ անի»։

2 Եղիան ասաց Եղիսեին. «Մնա այստեղ, խնդրում եմ, քանի որ Եհովան ինձ Բեթել է ուղարկել»։ Բայց Եղիսեն պատասխանեց. «Կենդանի է Եհովան+, և կենդանի է քո հոգին+. ես քեզ չեմ լքի»+։ Եվ նրանք գնացին Բեթել+։

30 Տղայի մայրն ասաց. «Կենդանի է Եհովան+, և կենդանի է քո հոգին+։ Առանց քեզ ես չեմ գնա»+։ Եղիսեն էլ վեր կացավ ու նրա հետ գնաց։

5 Ապրողները գիտակցում են, որ մահանալու են+, բայց մահացածները ոչ մի բան չեն գիտակցում+ և այլևս վարձ էլ չունեն, քանի որ նրանց հիշատակը մոռացվել է+։