22 Նա էլ ասաց. «Քանի դեռ երեխան կենդանի էր, ես ծոմ էի պահում+ ու լալիս+, որովհետև ինքս ինձ մտածում էի. «Ո՞վ գիտի, գուցե Եհովան իմ հանդեպ բարեհաճ լինի, և երեխան ապրի»+։

3 ասելով. «Աղաչում եմ քեզ, ո՛վ Եհովա, հիշիր+, խնդրում եմ, որ քո առաջ հավատարմությամբ+ ու լիակատար սրտով+ եմ քայլել+ և արել եմ այն, ինչը որ բարի է քո աչքում»։ Եվ Եզեկիան դառնապես լաց եղավ+։