27 Երբ նա պատրաստում էր երկինքը, ես այնտեղ էի+։ Երբ ջրերի անդունդի երեսին շրջան էր գծում+,

22 Նա է, որ բնակվում է երկրի շրջանից վերև+, որի բնակիչները մորեխների պես են, Նա է, որ երկինքը տարածում է շղարշի պես և բացում է այն, ինչպես բնակելի վրանը+,

22 «Մի՞թե ինձանից չեք վախենում+,– ասում է Եհովան,– կամ մի՞թե իմ առաջ չեք դողում*+՝ նրա առաջ, ով հավիտենական կանոնով ավազը ծովին սահման դրեց, որ դրանից այն կողմ չանցնի։ Թեև ալիքները ալեկոծվում են, բայց չեն կարող հաղթել նրան, թեև մոլեգնում են, բայց չեն կարող անցնել այն+։