10 որովհետև դու* մոռացար+ քո փրկության Աստծուն+ ու չհիշեցիր քո ամրոցի Վեմին+։ Դրա համար էլ հաճելի այգիներ ես գցում և օտարի* ընձյուղներն ես տնկում այնտեղ։

32 Մի՞թե կույսը կմոռանա իր զարդարանքները, կամ հարսնացուն՝ իր լանջագեղ գոտին։ Մինչդեռ իմ ժողովուրդը... անհաշիվ օրեր է արդեն, ինչ մոռացել է ինձ+։

21 Ճանապարհների վրա մի ձայն է լսվում, Իսրայելի որդիների լացի ու աղաչանքի ձայնը, որովհետև նրանք ծռեցին իրենց ճանապարհը+ և մոռացան իրենց Աստծուն՝ Եհովային+։

25 Սա է քո վիճակը, իմ կողմից քո բաժինը+,– ասում է Եհովան,– քանի որ ինձ մոռացար+ և ստության ապավինեցիր+։